Blair Castro
NAKAUWI ako sa bahay na iniisip pa rin ang naging reaksyon ni Dr. Marasigan matapos akong makilala. Hindi ko maintindihan ang dahilan ng ginawa niya pero malakas ang kutob ko na may itinatago siya. Kung tungkol saan ay hindi ako sigurado.
Bumuntong-hininga ako saka inayos ang mga cookies na ginawa ko. Inilagay ko ito sa lalagyan—siniguradong maayos at kaaya-kaya ang hitsura bago ko isinara ang lalagyan.
Lumabas ako ng kusina bitbit ang lalagyan ng cookies saka sumilip sa katapat ng bahay. Nakabihis na lumabas ng bahay si Lira at hindi ko alam kung sino ang kasama niyang lalabas.
Habang wala pa ang kasama niya ay dali-dali akong lumabas para lapitan siya. Agad niya akong nakita.
“Lira,” ngumiti ako.
Iniangat ko ang hawak ko. “Gumawa ako ng cookies. Pwede mo bang tikman?”
Tumingin s
Blair CastroMATIYAGA kong hinintay ang pagdating ng lunes para makita ulit si Lira. Gusto kong hilahin ang oras para mapabilis ito at nang makita ko na ulit ang anak ko. Ang siste ay habang hinihintay mo, parang lalong tumatagal at ayaw dumating.Nasapo ko ang ulo ko nang maalala ang huling pag-uusap namin ni Lukas. Hindi ko pa rin matanggap ang sinabi niyang hihiwalayan niya si Alicia para sa akin. Iba ang dating sa 'kin ng sinabi niya. Nainsulto ako. Kahit pa sabihin niyang may nararamdaman siya para sa akin, hindi pa rin katanggap-tanggap na hihiwalayan niya si Alicia at isasama ako. Pakiramdam ko ay parang mas lalo akong natalo kay Alicia.Marahas kong ginulo ang buhok ko saka tumayo sa kama. Sumilip ako sa bintana para tingnan kung dumating na ba si Alicia. Lunes na kasi at holiday kaya tiyak akong walang pasok si Lira.Dali-dali akong lumabas ng bahay nang makita ko
Blair Castro“NASAAN ang mga anak ko, Blair?”Hindi ko alam kung paano sasagutin ang tanong ni Lukas. Bakas sa mukha niya na naniniwala siya kay Alicia at nasaktan ako ng sobra. Hindi pa niya naririnig ng buo ang paliwanag ko pero hinusgahan na kaagad niya ako.Lumunok ako, kinakabahan. “Maniniwala ka ba sa akin? Maniniwala ka bang hindi ko ipinamigay ang mga anak natin?”Hindi ko maintindihan ang emosyong dumaan sa mga mata niya. Hindi ko maipaliwanag kung ano ang reaksyon niya.“Kung hindi mo ipinamigay, nasaan sila?”“Lukas—”“Ilang beses kitang tinanong!” sumbat niya dahilan para makagat ko ang pang-ibaba kong labi, pinipigilan ang tuluyang pagsabog ng emosyon ko.Humarap siya sa akin. “Ilang beses kitang pinilit na umamin. Kaya ba
Blair CastroHINDI ko alam kung paano sisimulan ang sasabihin ko. Nasa harap ko ngayon si Lukas habang nandito kami sa loob ng bahay ko. Gusto niyang mag-usap kami sa loob ng bahay niya pero tumanggi ako at sinabing dito nalang sa bahay ko.Dalawang araw na ang lumipas mula noong kausapin ko siya sa harap ng bahay niya. Dalawang araw ko na ring iniisip kung paano makikita ang anak ko. Naiinip na ako kahit pa nga sinigurado sa akin ni Lukas na ligtas si Lira.“Gusto kong marinig sa 'yo ang lahat, Blair,” ani Lukas habang nakatitig sa mga mata ko.Humugot ako ng malalim na buntong-hininga. “Maniniwala ka sa akin?”“I don't know. Siguro kung makukumbinsi mo ako,”Napatango ako. “Kay Alicia, naniniwala ka ba?”“She fooled me. Sinabi niyang anak niya si Lira pero hindi naman
Blair CastroINABOT ko sa labas ng bahay si Lukas nang lalabas sana ako para bumili ng almusal. Pabalik-balik siya sa may gate ng bahay niya habang nakapamaywang at nasa tainga ang isang cellphone.Nagulat ako nang hampasin niya ang gate. “Damn it!”Nilapitan ko siya. “Lukas, anong nangyayari?”Tumingin siya sa akin. Marahas ang bawat paghinga niya habang nakatingin sa akin. Bakas sa mukha niya ang frustrasyon para sa isang bagay.Nagtiim-bagang siya. “Alicia is hiding Lira,”Pakiramdam ko'y nayanig ang mundo ko dahil sa narinig ko. Nasapo ko ang bibig ko. Mauulit na naman ba ang nangyari noon? Mawawalan na naman ba ako ng puwang sa buhay ng anak ko? Hindi pwede! Paano kung tuluyan ko nang hindi makasama ang anak ko?Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi saka marahas na umiling-iling. &ldq
Blair Castro“LET'S go, Blair,” seryoso ang boses ni Cloud na tiningnan at inaya ako. Napatitig ako sa kaniya. Gusto ko pang kausapin si Lukas pero ayoko namang magalit sa akin si Cloud.Bumuntong-hininga ako at binawi ang braso ko mula sa kanilang dalawa. Hinarap ko si Lukas. “Uuwi na kami, Lukas.”Bumagsak ang balikat niya habang nakatingin sa akin. Yumuko siya. “I still want to talk to you,”Tipid akong ngumiti. “Next time nalang tayo mag-usap,”Sakay ng kotse ni Cloud ay bumalik kami sa bahay. Nalaman kong napansin niya ang kotse niya kaya bumaba siya ng taxi na sinakyan niya mula sa airport. Nang makarating kami sa bahay ay tahimik si Cloud. Hindi ko naman alam kung paano ko siya kakausapin.“Bakit kasama mo si Lukas? Saan ka dapat pupunta? Bakit sira ang unahan ng kotse niya, nabu
Blair Castro“ANONG nawawala? Anong sinasabi mo? Paano sila nawala?” sunod-sunod ang tanong ko matapos kong mabingi ng ilang sandali. Ayaw tanggapin ng isip ko ang sinabi ni Cloud. Bakit mawawala ang kambal? Paano sila mawawala? Hindi pwede 'yon!“Hindi ko rin alam. Aalamin ko pa pagtawag ulit ng private investigator ko,” sagot ni Cloud na bakas sa tono ang pagkabahala.Napaupo ako sa hagdanan saka pinagsiklop ang mga palad ko. Diyos ko! Anong gagawin ko? Nawawala ang mga anak ko! Kasalanan 'to ni Alicia. Mananagot sa 'kin ang babaeng 'yon!Tumayo ako at lumabas ng bahay. Hinabol naman ako ni Cloud. “Blair, sandali!”Hindi ko siya pinansin. Tamang-tama naman na kadarating lang ng kotse ni Lukas at agad siyang bumaba nang makita ako hindi pa man naipaparada ng maayos ang sasakyan niya.&l
Blair CastroNAGISING ako sa amoy ng gamot at hospital. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at puting kisame ang kaagad na bumungad sa akin.“Blair!”Napatingin ako sa tumawag sa akin. It was Cloud who looked so worried as he dropped his phone on the table and went to me. Agad niyang hinawakan ang kamay ko. “Okay ka na?”Tumango ako. “Oo,” tumingin ako sa paligid. Nasa private room ako. “Bakit dinala mo pa ako sa hospital?”Nangunot ang kaniyang noo, halatang hindi nagustuhan ang sinabi ko. “Blair, nahimatay ka. Sabi ng doktor dahil sa pinaghalo-halong stress, gutom at pagod. Alam ko namang nag-aalala ka sa mga bata pero hindi mo naman dapat pinababayaan ang sarili mo. Paano kung may mangyari sayo, magkasakit ka, paano ang mga anak mo?”Hindi ako nakasagot. Alam ko namang ma
Blair Castro“CAREFUL!” ani Cloud nang muntik akong mapatid pagpasok ko sa bahay. Pinauwi na kaagad ako ng doktor dahil wala naman daw problema sa akin. Pinilit ko rin naman kasing makauwi na dahil hindi ako komportable sa hospital.“Dito ka lang. Gusto mo ba ng tubig? Kape?”Napapantastikuhang nilingon ko si Cloud. “Hindi naman ako baldado. Wala rin akong sakit para mag-alala ka ng ganiyan. Umayos ka nga!”Bumuntong-hininga siya. “Ayoko lang mahimatay ka ulit. Akala mo ba hindi ako natakot nang mawalan ka ng malay? I was scared, Blair. Akala ko kung napano ka na.”Napailing nalang ako. Minsan talaga may pagka-OA din 'to si Cloud.“Dito ka muna. Mamimili lang ako at wala ka palang stocks ng pagkain dito. Para kang sundalo e, saan-saan kumakain.”Napangiwi ako sa s
Blair Castro-de MarcoPINAGMAMASDAN ko si Owen na tinuturuang tumugtog ng gitara si Lira. Abalang-abala sila sa sarili nilang mundo. Ganoon rin si Onyx na nakahiga sa sofa at nanunuod ng basketball. Nasa kabilang sofa naman si Brielle na hawak ang iPad niya at may kung anong ginagawa.Napangiti ako. It's been ten years since I gave birth to Brielle at ngayon ang tenth birthday niya.Hindi na nasundan si Brielle, ayaw na ni Lukas na magbuntis ako dahil baka himatayin na raw siya sa susunod. Ayoko na rin naman talagang sundan pa si Brielle, tama na ang apat na anak.“My,” ani Brielle na napansin ako. “Si dada, nasaan na po?”Bilang request kasi niya ay kakain lang kami sa labas ngayong 10th birthday niya. Pumayag naman si Lukas na may meeting lang sandali sa opisina.Tuluyan akong bumaba ng
Blair Castro-de MarcoNAKANGITI kong pinagmamasdan ang mag-aama habang kumakain sila ng cake. Pagkatapos naming hiwain ni Lukas ang wedding cake ay sinubuan namin ang isa't-isa saka niya nilapitan ang triplets at pinakain. Karga-karga naman ng dad ni Lukas si baby Brielle.“Dad,” nilapitan ko ang ama ni Lukas. Ngumiti siya sa akin habang giliw na giliw sa bunso ng mga de Marco.“She's so beautiful, Blair,” aniya habang hinahalikan ang pisngi ni Brielle.Hinawakan ko ang kamay nito saka muling tiningnan ang ama ni Lukas. “Kumain ka na po muna, dad. Ako na muna kay Brielle.”Umiling siya at ngumiti. “Nope. I like carrying her. Doon ka na sa asawa mo. Enjoy your wedding.”Tumango nalang ako at iniwan silang maglolo matapos kong halikan ang noo ni Brielle. Nang bu
Lukas de MarcoWHO would've thought that I'll marry twice when I presumed then that no one will ever like me because I'm a rugged and snob man? I don't even have an ex-girlfriend. I drowned myself in studying and proving my worth to my father who hates me then after my mother died giving birth to me. Thinking about my previous life made me sigh. When I married Alicia, I was happy because at last, I found a woman who will love me but when I learned about her lies, my dreams shattered.Nakakapanghinayang lang na marami akong pangarap para sa aming tatlo nina Lira pero it turns out na mali palang nangarap ako kaagad dahil hindi pala totoo ang mga nakita at ipinakita niya sa akin. Although our love was real, it doesn't give her the rights to lie about my kids and made a fool out of me. I loved the wrong woman.“Dude!”&
Blair CastroISA sa pinakamagandang nangyari sa buhay ko ay noong nasilayan ko ang triplets nang isilang ko sila. Kasunod niyon ay ang mga pangit na pangyayaring maituturing ko nalang na masamang panaginip. Isang panaginip na hindi maaaring iwasan at hindi ko inasahan.After everything that happened, hindi ko na alam kung tama bang sabihin ko na worth ang lahat ng paglaban at hirap ko gayong marami akong nasaktan at nasagasaang tao. Firsly, Alicia, na naghangad ng mas higit sa naabot niya. Ang kaniyang ama na nasaktan ng husto sa pagkawala ng kaisa-isang anak niya. Si Cloud na naghangad ng pagmamahal na hindi maaring masuklian at labis na nasaktan sa bandang huli at ang iba pang mga taong nadamay sa gulo namin ni Alicia. Gayunpaman, wala akong pinagsisisihan dahil naitama ko naman ang lahat at nabawi ang una palang ay akin na.Ngayon
Lukas de MarcoI KEPT on walking back and forth. Paulit-ulit kong ginugulo ang buhok ko habang naghihintay sa delivery room. Sumilip ako at napalunok nang makita ang asawa ko na nakahiga at napapalibutan ng mga nurses. Sa paanan niya ay nakatayo ang babaeng doktor. Napatingin siya sa akin saka ngumiti. Alanganin naman akong gumanti ng ngiti saka nilingon ang mga bata.Mali si Blair, hindi magpapanic ang mga bata kapag narinig ang sigaw niya. Ako ang magpapanic at hihimatayin pa yata dahil ninenerbyos ako habang kalmado ang triplets na kausap sa telepono ang tito Adrian nila. They're calling everyone, telling them about the news.I took a deep sigh, and looked at Blair again. She was nodding whilst talking to the doctor. God, she looked so scared.I remember the article I've read. Hindi ko makalimutan kong paano ipinaliwanag ng article kung gaano kasakit
Blair CastroMABILIS na lumipas ang mga araw at buwan. Natapos ang theraphy ni Onyx at mayroon siyang regular monthly check-up. Maayos ang kalagayan niya at sinigurado sa amin ng doktor na magaling na siya. Ipagdasal nalang raw namin na 'wag magkaroon ng relapse kaya ganoon nga ang ginagawa namin.Napahawak ako sa tiyan ko at ngumiwi nang bigla itong humilab. Umawang ang labi ko nang sumipa rin ang munting de Marco sa tiyan ko.May na ngayon at kabuwanan ko na. Nag-advice ang doktor ko na palagi akong maglakad-lakad at gawin raw namin ni Lukas ang bagay na 'yon tuwing gabi lalo ngayong kabuwanan ko para daw hindi ako gaanong mahirapan sa pagluwal sa bata. Ang lalaking abusado naman, palaging idinadahilan ang bagay na 'yon sa akin.“DADDY!!!”Napatingin ako sa may pintuan nang magsisigaw si Lira. Pumasok siya sa bahay at n
Blair CastroKATATAPOS lang namin ni Lukas kumausap ng wedding planner. Talagang excited na excited siyang ikasal kami. Panay ang halik niya kamay ko bawat sagot niya sa tanong ng wedding planner na kinuha niya, hindi ko naman maiwasang mahiya at pamulahan ng mukha dahil panay ang ngiti sa amin ng babae.“Bakit ka ba halik ng halik?” Siniko ko si Lukas nang makaalis ang wedding planner.Binitawan niya ako at sumandal sa sofa. “Titig na titig kasi sa 'kin. Di ka ba nagselos?”Tumawa ako. Talaga ngang titig na titig sa kaniya ang babae kanina. Hindi ko nalang pinapansin dahil mabait at maayos naman siyang kausap.“Hoy!” Kinalabit ako ni Lukas. Nakasimangot siya. “Hindi ka ba talaga nagseselos?”Tinitigan ko siya. “Sino sa amin ang mas maganda?”
Blair CastroNATATAWA ako habang pinagmamasdan sina Adrian at Ryu na binubully si Owen. Nalaman kasi nila mula kay Lukas ang nangyari at sumama nga sila pag-uwi ni Lukas para tingnan ang makulit na bata. Ayon at inaasar nila.Medyo bumabalik naman na sa normal ang mukha at katawan ni Owen pero may pantal pa rin.“Mukha kang tinapay na umalsa, pareng Owen.” Tawang-tawa pa na sabi ni Ryu.Lumingon sa akin ang anak ko, humihingi ng tulong pero hindi ko rin napigilang matawa kaya lalong natawa ang mga tito niya.“Owen, sana sinabi mong gusto mong magpataba. Bukas pag okay ka na, hanap tayo ng basil,” pang-aasar naman ni Adrian.Bumaba mula sa itaas si Lukas na basa ang buhok at nakasuot nalang ng pambahay. Pag-uwi niya ay agad siyang naligo at hindi ko alam kung bakit excited na excited siya.
Blair CastroINAAYOS ko ang mga bulaklak na naipon na sa vase sa kwarto ko dahil hanggang ngayon ay hindi pumapalya si Lukas sa pagbibigay sa akin ng bulaklak.“Mommy!!!!”Gulat akong napatingin sa pinto ng kwarto ko nang marahas itong bumukas. Pumasok si Lira na hingal na hingal at nanlalaki ang mga mata. Agad ko siyang nilapitan. Pawis na pawis siya. “Anong nangyari? Bakit ka sumisigaw?”“Si kuya Owen po, mataba na!”Natigilan ako. Ano raw? Tumayo ako ng tuwid at namaywang. “Niloloko mo yata ako e. Anong mataba? Kumakain ba si kuya Owen mo? Anong kinakain niya?”Ngumuso siya. “Mommy, tunay po! Nasa likod po kami kanina tapos nag-akyat po siya sa puno tapos bigla po siyang kinati tapos tumaba na siya. Malaki na pisngi ni kuya.”Nami