TEARS ARE falling from her eyes, the pain is killing her inner peace but she can't do anything but to cry. Parang pasan niya ang mundo habang nakatulala sa higaan, kagigising lamang niya at ang unang ginawa ng kanyang mata ay ang lumuha agad.Ni hindi niya alam kung paano sila nakauwi ng ama. Ang dapat ay masayang araw nila ay naging bangungot para sa kanyang. Overthinking worsen her burden. "Richell, anak gising ka na ba?" Mabilis niyang tinakpan ng unan ang mga mata pagkarinig sa boses at mga yabag ng kanyang ama. Hanggang sa makalapit ito ay nanatili siyang nagpanggap na tulog. "Malalim na ang gabi anak kaya't kailangan mo nang kumain, naghanda ako ng hapunan."Bigla siyang tinamaan ng konsensya dahil sa kalandian niya ay ang ama pa ang nagpagod para sa kanilang haponan. Pakiramdam niya ay wala siyang kwentang anak dahil sa bigat ng kalooban na ibinibigay niya dito. "Alam kong gising ka na, bumangon ka na riyan at tama na ang pag-iyak," sambit pa nito. Napipilitang tinanggal niy
HINDI PA MAN tuluyang humuhupa ang emosyong nararamdaman ni Richell ay agad siyang natigalgal dahil sa malakas na sigaw ng kanyang kaibigang si Valerie. Hindi niya alam ngunit sa klase ng sigaw nito ay mabilis na nilukob ng kaba ang kanyang dibdib.Humahangos itong tumakbo papalapit sa kanya habang dala ang flashlight nito. Naluha luha ang mga mata at nanginginig nang makalapit sa kanya."Ba-Bakit, Val?" Utal niyang tanong dito dahil sa nakakalulang kabang kanyang nadarama."A-Ang tatay mo, ang tatay mo," natataranta ito at halos hindi niya maintindihan ang sinasabi. "Na-Nasusunog ang bahay niyo," para iyong bombang sumabog sa kanyang pandinig.Tila siya pinagkaitan ng hininga sa puntong iyon. Nanginig ang buong kalamnan niya at tumakbo ng mabilis, ilang ulit siyang muntik na madapa ngunit pinilit ng tolero niyang isip na tahakin ang daan pauwi sa kanila."Si-Si tatay," bulong niya habang tumakbo. Wala siyang pakialam sa kanyang
HINDI MATATAWARAN ang sakit na nararamdaman ni Richell dahil hindi sa pagkawala ng ama. Akala niya masamang panaginip lamang ang lahat ngunit nang magising siya mula sa pagkahimatay ay mas lalong sumidhi ang kanyag pighati dahil totoo ang mga pangyayari.Her father is gone. Nanginginig ang kanyang kamay na tinanggap ang cremation urn na iniabot sa kanya ng kaibigan. Tumatangis rin ito ngunit walang katumbas sa kanyang pagtangis.Ilang ulit siyang nahimatay bago marating ang sala ng malaking bahay ng amo kung saan siya nanirahan simula pa kahapon. Dahil sa pagkasunod ng katawan ng ama ay pinili nilang icremate iyon imbes na magkaroon ng lamay. She can't take the idea of his death. Her father is her everything and now that he's gone her world is lifeless. "A-Ang ta-tatay ko," iyon nalang ang tanging mga salitang lumalabas sa kanyang bibig. Gulong gulo ang kanyang buong sistema at hindi na alam ang gagawin. Kahit ang proseso ng cremation ng kanyang
"BUO NA BA ang desisyon mo na dalhin siya sa Maynila?" Napalingon si Sais sa pinto ng silid na kinahihigaan ng dalaga. Nakita niyang nakatayo malapit sa pinto ang kanyang pinsan.Tumango siya. "Yes, aalis na kami bukas.""Wala talagang makakapigil sa'yo, ano?" Napangisi siya dahil sa tanong nito. "Ano nga ulit apelyido na'tin?"Nagtataka itong sumagot. "Of course, Castillion.""Exactly, may nagmahal na bang Castillion na nagpapigil o napigilan?""Wala," sagot nito."As if you are asking for a stupid question," naiiling niyang sagot at inayos ang kumot na nalukot dahil sa paggilid ng higa ni Richell. Hindi niya ito iniiwan habang natutulog dahil natatakot siyang managinip ito ng masama. He knows the feeling of being haunted by nightmares and sadness. And he don't want her to feel alone. Gusto niyang pagkagising nito ay siya agad ang makikita nito.This is the less thing that I can do for her. Aniy
NAGISING SI SAIS na madilim na ang kalangitan at malamig na ang simoy ng hangin. Malakas na rin ang huni ng mga kulisap at mga insekto. Kinapa niya ang dalaga sa kanyang tabi ngunit agad na napabalikwas ng bangon ng mapagtantong wala na siyang katabi."Little kitten," pagtawag niya ngunit katahimikan ang sagot sa kanya. Mabilis siyang bumaba sa kama at nagtungo sa banyo umaasang nandoon ito ngunit nanlumo siya ng hindi makita doon si Richell. "Damn, little kitten don't make me nervous like shit." Hinalughog niya ang buong silid at mas lalong nilukob ng kaba dahil hindi niya rin makita ang urn ng ama nito. Lumabas siya ng silid at tinawag ang kung sinomang pangalang mabigkas niya. Patakbo siyang bumaba ng hagdan at hinalughog ang bawat sulok ng bahay nila. Mas lalo siyang nanlulumo kapag hindi ito nakikita sa bawat silid na buksan niya."Mom, dad, Seven," sigaw niya matapos niyang puntahan ang garden."Jusko Sais diyes oras na ng gabe bakit s
"KAPAG may gusto kang kainin sabihin mo lang okay? We will buy anything you want," wala siyang natanggap na sagot muli sa dalaga dahil tulala na naman ito. Kagigising lamang nila at dahil siguro sa pagod ay tanghali nang nagising si Richell. Ipinaghain niya ito ng almusal at tumabi upang subuan ito. Kung hindi niya gagawin iyon ay siguradong hindi ito kakain."Say, aaaah," ibinuka niya ang bibig upang gayahin nito. Napangiti siya dahil sinunod iyon ng dalaga. "Very good my little kitten." Patuloy niya itong inalalayan sa pagkain. Kahit papaano ay nagiging panatag ang loob niya kapag kumakain ito kahit na hindi maayos ang dinaramdam.Dahil sa nangyari kagabe ay mas lalo niyang dinagdagan ang security guards sa bahay nila at pati mga katulong upang marami ang titingin sa dalaga. Hindi naman siya humihiwalay at kaya niya itong bantayan ngunit gusto niyang makasiguro. Ayaw na niyang maulit na halos mabiliw siya kakahanap dito."Good morning
NANATILING GISING si Sais kahit na maghahating gabi na dahil sa pagbabantay sa dalaga. Ayaw niyang matulog kahit na pagod na pagod na ang kanyang buong sistema. Upang masiguro na ligtas ito ay isinasakripisyo niya pati ang pagpapahinga. He can't rest thinking that he might lose her in any moment. He leaned at the wall while watching her sleep. He can't think of anything as if his mind is blank and lost. Kinakain ng katahimikan ang malalim na gabi kaya't pati ang pag-iisip niya ay naaapektuhan. Gustong gusto niyang malibang upang alisin ang mga negatibong ideya ngunit hindi siya pwedeng umalis. Hinahayaan na lamang niya ang pagkukusa ng mga luha sa pag-agos mula sa kanyang mga mata. Wala rin namang patutunguhan kung pipigilan niya iyon dahil hindi paampat."Ta-Tay, tay?" Mabilis siyang bumangon nang marinig ang paos na boses ng dalaga na tinatawag ang ama nito. "Li-Little kitten," dahil sa pinaghalong pagod at puyat ay bahagyang gumewa
KAHIT NA SUMISIKLAB sa galit ang kanyang kalooban dahil sa mga nalaman ay nakangiti siyang humarap kay Richell. Tapos na ang agahan nila at nasa sala na ito kalaro ang kanyang anak. "Little kitten," pagtawag niya at mas lalong napangiti dahil lumingon ito. Minsanan lang kung lumingon ito sa bawat pagtawag niya at labis ang sayang dulot niyon para sa kanya. "Are you okay?" tanong niya nang makalapit dito."She's playing with me dad," angal ng kanyang anak."Sorry darling, I just want to kiss your mom," at hinalikan niya ang noo ng kasintahan. Nakatitig lamang ito sa kanyang mukha at natigilan siya dahil sa paghaplos nito sa kanyang kamay na may benda. Napansin iyon ng mga magulang kanina ngunit ng sumagot siyang wala lamang iyon ay hindi na nag-usisa ang mga ito."Hindi masakit," sabi niya dahil nakikita niyang hinahaplos pa rin nito ang kanyang sugat. "Wag kang mag-alala dahil ayos lang ako," mahigpit niya itong niyakap mula sa likod ha
"ARE YOU HAPPY?" Sixth asked while looking at her beautiful wife smiling from ear to ear, dancing with the wild wind of Essaouira seaside. Ngayon ang pangalawang araw ng honeymoon nila dito sa Morocco, ang favorite destination ng kanyang asawa. "Yes, masayang masaya," nakangiting sagot nito. Lumingon ito sa kanya, napangiti siya dahil pumikit ito sa pagtama ng sikat ng araw sa mga mata nito. The most beautiful woman in the world, he whispered. Pinagsiklop niya ang kanilang mga kamay. Hindi pa rin nawawala ang malakas na pagtibok ng kanyang puso sa tuwing hinahawakan niya ang kahit anong parte ng katawan nito. From her hair to the tip of her nails. She's everything for him. "Be careful. Baka masugatan ang paa mo," paalala niya dahil mas lalo itong lumapit sa mabatong parte."Ayos lang naman masugatan e." Napakamot na lamang siya sa batok nang bumitaw ito at parang batang inilubog ang mga kamay sa tubig. Tumayo siya sa likod n
MALAKI ANG mga ngiti sa labi ng bagong mag-asawa. Katatapos lamang ng kanilang kasal at ngayon ay patakbo silang lumalabas sa simbahan habang magkahawak ang mga kamay. They are happily married witnessed by God, friends and family. Walang mapagsiglan ang saya sa kanilang mga puso dahil sa lahat ng mga pagsubok na kanilang pinagdaanan sa kanilang pag-iibigan ngayon ay walang humpay na saya naman ang kanilang tinatamasa. Natatawang ihinagis ni Richell ang hawak na bulaklak habang buhat buhat siya ng asawa. Sa likod naman nila ay ang kanilang pamilya at mga kaibigan na may mga ngiti rin sa labi. "Akin 'yan," dinig niyang tili ni Vale at talagang halos makipagpatayan makuha lamang ang bouquet. "Ipaubaya niyo na sa'kin mag-iisang taon na akong tigang," hinablot nito ang bulaklak na napunta sa iba. Napahalakhak sila at napailing sa pagiging eskandalosa nito. "Honeymoon is coming," sigaw ni Sais kaya nagtawanan ang lahat. Nakakapit siya sa batok nito
KINAUMAGAHAN ay maagang gumayak si Richell. Suot ang bestidang puti ay lumabas siya sa kanilang silid ni Sais. Pansamantala silang nakatira sa malaking bahay ni Leo. "Are you ready?" Nakangiting tanong sa kanya ni Sais. Napangiti rin siya pagkakita sa gwapo nitong mukha suot ang white Armani polo shirt nito na pinarisan ng demin jeans at itim na sapatos. Tumango siya at hinaplos ang urn na dala. "Ready na.""That's good to hear," lumapit ito sa kanya at inayos ang kanyang buhok. "You're so beautiful, little kitten.""And you're so handsome," balik niya. Humalik ito sa kanyang noo bago siya inakay palabas. Balak sana nitong gamitin ang sasakyan nito ngunit mas pinili ni Richell na maglakad na lamang dahil gusto niyang namnamin ang sikat ng araw sa umaga."Wala pa ring nagbabago, maganda pa rin ang buhay probinsy," huminga siya ng malalim habang ipinapalibot ang tingin sa paligid, purong mga berde ang kanyang nakikita at nakakagaan iyon s
MALAKI ANG PAGKAKANGITI ni Richell nang lumapag ang helicopter na kanilang sinasakyan sa malawak na hacienda ng dating amo na si Leo. Ngayon ang pagbalik nila dito isang linggo magtapos sabihin ni Sais na pupunta sila sa dagat.Sobrang nangungulila na siya sa hangin sa bukid, ang purong mga berdeng kahoy na halos bumabalot sa buong lugar, ang walang traffic na lugar at tahimik. Simpleng pamumuhay ang namimiss niya dahil sobrang magara ang naging buhay niya sa syudad.Unanh bumaba si Sais at napakunot ang noo niya nang idipa nito ang mga braso. "I will carry you.""Wag na," tanggi niya at akmang bababa na ngunit bigla siyang binuhat nito."Kakargahin kita dahil baka maputikan ang paa mo."Tinaasan niya ito ng kilay pero hindi maalis ang masayang ngiti."Ano ka ba sa putik ako pinanganak kaya sanay ako kahit lumangoy pa ako sa palayan wala lang sa'kin 'yon."Ang noo naman nito ang kumunot. "Bakit sa putik ka ipinangan
MATAPOS MAGSIPILYO at maghilamos upang linisin ang mukha ay nadatnan ni Sais si Richell na hawak hawak ang mahabang buhok. Paulit ulit itong inaamoy ng dalaga at napapasimangot."What's the problem, little kitten?" Kahit papaano ay masaya siya sa unti unti nitong pagbalik sa dati, siguro'y nakakatulong ang palaging pakikipaglaro nito sa kanyang anak at pagkausap nito kay Syete. Madalas pa rin itong tulala ngunit hindi na umiiyak at nagwawala, nagsasalita na rin ito kapag kinakausap niya o sumasagot ng tango. "Mabaho," sagot nito habang inaamoy pa rin ang buhok. Natatawa siyang lumapit dito at hinaplos ang buhok nito. "Kailan ko huling naligo?""Kahapon pero naglaro kami ni Zam at may inilagay siya sa buhok ko."Tumango siya bago inamoy ang buhok nito. "The smell is fine. Hindi naman mabaho e." Mas lalo itong sumimangot. Kinurot niya ang ulong nito dahil sa panggigigil. "Come here, we will take a bath.""Dalawa ta
"AKALA NIYO papalagpasin ko lahat ng mga ginawa niyo. Devils don't deserve my conscience, assholes," napangisi siya at sandaling lumayo sa mga ito para tignan ang takot na mga mukha ng dalawa samantalang si Fabilon ay halos hindi na makadilat ang mga mata.Lumapit siya sa mesang ipinasok ng mga kapatid kung saan nakapatong ang iba't ibang bahay na maaari niyang gamiting pagpapahirap dito. Pinulot niya ang alcohol at itinaktak sa kanyang kamay. "Sa sobrang gigil ko sa inyong mga putangina kayo nadumihan ang kamay ko," aniya. Matapos linisin ang kamay ay nagsuot siya ng gloves upang hindi na muling mamantsahan ng dugo ang mga kamay."Nanggigigil talaga ako sa mga ungas na 'to," umalis si Gale sa pagkakasandal sa dingding at naiiling na lumapit sa tatlo. "Pasampal nga ako sa mga ito.""Go on," sagot ni Sais.Hinawakan ni Gale ang baba ni Fabilon at naiiling na tinalikuran ito. Ginawa niya iyong bwelo dahil sa muling pagharap ay malakas na sampal
KAHIT NA SUMISIKLAB sa galit ang kanyang kalooban dahil sa mga nalaman ay nakangiti siyang humarap kay Richell. Tapos na ang agahan nila at nasa sala na ito kalaro ang kanyang anak. "Little kitten," pagtawag niya at mas lalong napangiti dahil lumingon ito. Minsanan lang kung lumingon ito sa bawat pagtawag niya at labis ang sayang dulot niyon para sa kanya. "Are you okay?" tanong niya nang makalapit dito."She's playing with me dad," angal ng kanyang anak."Sorry darling, I just want to kiss your mom," at hinalikan niya ang noo ng kasintahan. Nakatitig lamang ito sa kanyang mukha at natigilan siya dahil sa paghaplos nito sa kanyang kamay na may benda. Napansin iyon ng mga magulang kanina ngunit ng sumagot siyang wala lamang iyon ay hindi na nag-usisa ang mga ito."Hindi masakit," sabi niya dahil nakikita niyang hinahaplos pa rin nito ang kanyang sugat. "Wag kang mag-alala dahil ayos lang ako," mahigpit niya itong niyakap mula sa likod ha
NANATILING GISING si Sais kahit na maghahating gabi na dahil sa pagbabantay sa dalaga. Ayaw niyang matulog kahit na pagod na pagod na ang kanyang buong sistema. Upang masiguro na ligtas ito ay isinasakripisyo niya pati ang pagpapahinga. He can't rest thinking that he might lose her in any moment. He leaned at the wall while watching her sleep. He can't think of anything as if his mind is blank and lost. Kinakain ng katahimikan ang malalim na gabi kaya't pati ang pag-iisip niya ay naaapektuhan. Gustong gusto niyang malibang upang alisin ang mga negatibong ideya ngunit hindi siya pwedeng umalis. Hinahayaan na lamang niya ang pagkukusa ng mga luha sa pag-agos mula sa kanyang mga mata. Wala rin namang patutunguhan kung pipigilan niya iyon dahil hindi paampat."Ta-Tay, tay?" Mabilis siyang bumangon nang marinig ang paos na boses ng dalaga na tinatawag ang ama nito. "Li-Little kitten," dahil sa pinaghalong pagod at puyat ay bahagyang gumewa
"KAPAG may gusto kang kainin sabihin mo lang okay? We will buy anything you want," wala siyang natanggap na sagot muli sa dalaga dahil tulala na naman ito. Kagigising lamang nila at dahil siguro sa pagod ay tanghali nang nagising si Richell. Ipinaghain niya ito ng almusal at tumabi upang subuan ito. Kung hindi niya gagawin iyon ay siguradong hindi ito kakain."Say, aaaah," ibinuka niya ang bibig upang gayahin nito. Napangiti siya dahil sinunod iyon ng dalaga. "Very good my little kitten." Patuloy niya itong inalalayan sa pagkain. Kahit papaano ay nagiging panatag ang loob niya kapag kumakain ito kahit na hindi maayos ang dinaramdam.Dahil sa nangyari kagabe ay mas lalo niyang dinagdagan ang security guards sa bahay nila at pati mga katulong upang marami ang titingin sa dalaga. Hindi naman siya humihiwalay at kaya niya itong bantayan ngunit gusto niyang makasiguro. Ayaw na niyang maulit na halos mabiliw siya kakahanap dito."Good morning