Nette POVNAKAKALIYO ANG bawat pagdami ng kanyang mga labi sa aking balat. Dahil sa bumabalot na kakaibang emosyon sa aking buong katawan ay nawala ako sa katinuan at ang tanging nais ko lamang ay hindi na matapos ang gabing ito. Matapos niyang pagsawaan ang aking mga labi sa pamamagitan ng banayad na mga halik na puno ng pagsuyo ay bumaba iyon papunta sa akong baba na tila sinusundan niya ang nagdidepina niyon patungo sa aking leeg. Nagtagal siya doon sa pagdampi ng mga halik na nakakapaso.Napatinga ako at mahigpit na napakamit sa kanyang damit. Nakakulong ako sa kanyang mga bisig at hindi makaramdam ng takot dahil sa bawat galaw niya ay nararamdaman ko ang pagmamahal at pagsuyo."Miña Virxe." Napapaos niyang bulong sa aking tenga bago bumaba sa akig balikat ang kanyang mga labi. Mariin lamang akong nakapikit habang ninanamnam ang kakaibang pakiramdam na ibinibigay niya sa akin. Mula sa balkonahe ay hindi ko namalayan na nar
Nette POVDALAWANG ARAW ang itinagal namin sa hacienda ni Mr. Leo at pagkabalik na pagkabalik sa Maynila ay ang hospital agad ang una kong pinuntahan. Tumawag si Doc Ismael kay Mr. Fifth at labis ang aking pag-aalala nang ibalita nitong muling dinugo si ate at isang araw na hindi nagising.Nanginginig ang kamay ko pagkaapak ng aking mga paa sa hospital. Ni hindi na ako nagpasama kay Mr. Fifth kahit na anong pilit niya dahil alam kong hindi makakabuti sa sitwasyon. Malalaki ang aking naging hakbang at kahit ang pagbati ng nurse ay hindi ko na nagawang pansinin. Ilang ulit akong nagdadasal na sana ay ayos lamang siya. Nang makarating sa pinto ng kanyang silid ay hindi ko na nagawang kumatok pa at agad na binuksan iyon at pumasok.Sumalubong sa akin ang nakakabinging katahimikan. Sinuri ko ang buong silid at nakahinga ng maluwag nang makitang nakaupo si ate sa kanyang higaan. Akala ko'y hindi pa rin siya nagigising hanggang ngayon."Ate." T
Nette POVHALOS DALAWANG araw din ang itinagal ko sa hospital upang bantayan si ate kahit na hindi niya gustong nakikita ako, bago ako nagkalakas ng loob na umuwi sa bahay ni Mr. Fifth. Dalawang araw akong hindi nagpakita sa kanya dahil hindi pa ako handang humarap sa katotohanan na kailangan kong ipagtapat sa kanya ang mga nais ni Ate Tam. Dalawang araw na hindi ko nagawang linisin ang aking sarili dahil sa mga gumagulo sa aking isipan.Ilang ulit akong humugot ng malalim na buntong hininga bago nagkaroon ng lakas ng loob na tumuloy sa loob, kanina pa ako sa labas ng malaking bahay nagdadalawang isip na pumasok. Sinalubong ako ni Manang Dori na labis ang pag-aalala sa akin. Ngiti lamang ang isinagot ko at nagpaalam na tutuloy na muna ako sa aking silid. Laking pasalamat ko sa kanyang pagpayag.Panay ang tingin ko sa paligid dahil baka sakaling makasalubong ko si Mr. Fifth at laking pasalamat ko dahil hindi kami nagkita. Sapo ang aking dibdi
Nette POVALAM KONG HINDI dapat ngunit kailangan. Halos ayokong sumapit ang umaga ngunit alam kong napaimposible niyon, gusto kong tumigil ang oras upang hindi mangyari ang bagay na alam kong tuluyan kong ikakadurog. Pero ang nakatadhanang mangyari ay mangyayari't mangyayari hindi man ayos sa iyong magustuhan."Wow, mansyon ba 'tong tinitirahan mo Nette?" Manghang mangha si Julio pagkarating sa bahay ni Mr. Fifth. Nakaawang ang kanyang bibig habang pinagmamasdan ang paligid."Kaya pala inagaw mo dahi alam mong hihiga ka sa pera." Sambit ni Ate Tam na nakatingin rin sa malawak na bakuran. Hindi na lamang ako sumagot. Binuhat ko ang mga gamit niya samantalang si Julio ay inalalayan siya sa pagtulak ng kanyang wheelchair. Ngayon ang araw na dito na siya mamamalagi, ayaw man nang doktor ang desisyong ito ay nagpumilit si ate. Dito na lamang daw gagawin ang treatment niya."Bruha ka kapag naikasal kayo sama ako sa pagyaman mo ha?" Dinig
Nette POVANG TAHANANG napakalaki ay tila walang tao dahil ilang araw na kaming walang mga kibuan. Nagkikita kita kami ngunit walang nagsasalita. Gustong gusto kong humingi ng tawad sa naging pagsagot ko at pagtaas ng boses kay Ate Tam ngunit hindi ako nabigyan ng pagkakataon sapagkat kahit siya mismo ay hindi lumalapit sa akin.Inayos ko ang aking higaan at kung anu ano pang pwedeng gawin upang libangin ang sarili. Madalas ay napapatulala na lamang dahil sumasagi sa aking isipan ang tanong na, paano kung naging iba ang sitwasyon magiging masaya kaya kami ni Mr. Fifth? Kung nag-iba ang sitwasyong aming kinalalagyan masasaktan ko rin kaya siya ng ganito?Malungkot akong napangiti dahil kahit anong gawin ko walang kasagutan ang aking mga tanong. Ibinagsak ko ang sarili sa kama matapos gawin lahat ng dapat na gawin. Napatitig ako sa mga ilaw at hinihintay na gupiin ng antok ngunit hindi pa man ako tuluyang nakakatulog ay malalakas na katok ang pumukaw sa akin
Nette POVIMBES NA dumalo sa pagdiriwang ng bagong kasal ay minabuti ko na lamang na bumalik sa malaking bahay ni Mr. Fifth upang iimpake ang aking mga gamit. Ngayong kasal na sila ay hindi maganda kung mananatili pa rin ako dito. Hindi ko rin makakayang makigulo pa sa kanila habang bumubuo sila ng pamilya. Mas mabuti na rin ito dahil hindi ko na kayang magpanggap na masaya sa harap nila. Napapagod na ako ng sobra."Iha." Natigil ako sa pagtutupi ng aking mga damit dahil sa pagdating ni Manang Dori. May malungkot siyang ngiting lumapit sa akin. "Hindi ka ba dadalo sa doon sa hotel na pinagdadausan ng resepsyon?""Hindi na po manang mas mabuti po na wala ako doon upang hindi magulo si Singko." Tugon ko at muling bumalik sa ginagawa. "Kayo po bakit nandito na po kayo agad?""Kaya nga't maaga ako dahil agad akong pinasunod ni Singko dito. Kahit na wala ka man doon ay nagugulo pa rin ang kanyang isipan." Tumabi siya sa akin at inabot ang aking kamay dahilan upa
MALAWAK ang aking ngiti habang binabasa ang huling pahina ng aklat. Puno ng saya ang aking puso sa kabila ng mga naging karanasan namin. Matapos kong mabasa ay itiniklop ko ang libro at ilang ulit na hinamas ang pabalat niyon.Mas lalong napalawak ang aking ngiti dahil sa pagbukas ng pinto at nakita ko doon ang pagpasok ng pinakagwapong lalaking nakita ko sa tanang buhay ko. Nagkasalubong ang aming mga tingin at kumindat ito habang may mga ngisi sa labi."Kumusta ang book signing mo?" Umupo ako mula sa pagkakahiga sa kami. Sumimangot siya habang tinatanggap ang butones ng kanyang polo. "Hindi okay dahil hindi ka pumunta. Unang beses ko iyon na magpakita sa mga readers ko at ireveal ang totoong author ng mga binabasa nila."Malalaki ang hakbang na lumapit siya sa akin at dinamba ako ng yakap. Tulad ng nakasanayan niya kapag nalalapit sa akin ay ang dibdib ko agad ang aabutin ng kanyang malikot na kamay. Sa limang taon naming pagiging mag-asawa ay
SERYOSO AKONG pinagmamasdan si Gaci na nakaupo sa lounge chair sa gilid ng swimming pool. Kanina ko pa siya pinagmamasdan habang ang aking napakagandang asawa abala sa pagpupunas ng buhok niya. Nakaupo rin sa katabing lounge chair ni Gaci.It's been a decade since we got married. Sa bawat araw na lumilipas mas lalo kong minamahal ang aking asawa. Sino bang hindi, bukod sa napakabait niya palagi niya kaming inaasikaso at hindi pinapabayaan. May mga gabi pa ring napapatanong ako kay Lord kung anong mabuting nagawa ko sa buhay para bigyan niya ako ng asawang tulad niya. Wala na kong mahihiling pa. Napakawalang kwenta kung kong magloloko ako, ni isipin hindi ko magawa. Hindi ko kayang makita siyang masaktan. Naglakad ako papalit sa kanila. Wala akong pang-itaas na damit, sayang naman kung itatago ko ang nakapaglalaway kong abs. Ngumiti sa'kin ang aking asawa, natawa ako sa lakas ng tibok ng puso ko. Gan'on pa rin ang epekto niya sa'kin, sa tuwing ngingiti siya
Pain's POVI hate stupid people. Kulang nalang ay paikutin ko ang mga mata ko nang mapadaan sa dalawang teenagers na akala mo ay katapusan na ng mundo at huling araw na ng pagkakadiin ng mga labi nila sa isa't isa. Para silang mga suso na sinisipsip ang mga labi na akala mo ay nagtotoothbrush ng three times a day. Napailing nalang ako at itinuon ulit ang atensyon ko sa librong binabasa ko. A collections of Philippine Literature and I'm currently reading the work of Aida Rivera-Ford, the Chieftest Mourner. Tungkol sa tunay na asawa at kabit, namatay ang hero at pinagdedebatihan kung sino nga ba ang chieftest mourner sa dalawa, ang tunay na asawa na hindi nag-alaga sa lalaki habang naghihirap ito o ang kabit na siyang gumastos at sumubok na ipagamot ang hero. I don't know but personally, I can say that the chieftest mourner is the mistress. It's not that I'm normalizing adultery and mistress thing but in the story I can say that the mistress sacrificed more than the legal wife. Well,
Rain's POV"E, iiwan ko nalang dito ang almusal mo, ha? Baka malate kasi ako." Agad kong isinilid sa bag ko ang legder ko at notebook na gagamitin para sa mga klase ko ngayon araw. Tinignan ko ang oras. "Hala, 7:30 na. 8:00AM ang klase ko." Kinatok ko ang kwarto ni E. "E, baby. Papasok na ako." Bumukas ang pinto at bumungad sa akin ang bagong ligo at nakangiting si E. Siya si E Castillion, we have been together for almost five years now and we have been living together for almost one year today. "Hindi mo na ako sasabayan sa pagkain?" Napanguso siya kaya napangiti ako. Mabilis kong dinampian ng halik ang labi niya."Male-late na po ako e. Mamaya, sabay tayong mag-dinner. Lulutuin ko ang paborito mong adobo."Mas lalong lumawak ang pagkakangiti ko nang hapitin niya ang bewang ko at mas lalong lumapit sa akin. Inayos ko ang kwelyo ng uniform niya, mabuti nalang nagkaroon ako ng oras kagabi na plantsahin ang mga uniform niya kaya maayos na maayos 'to ngayon. "Hintayin kita, isang su
Moowe POV"Nice game, Moowe." Nakangiting lumapit sa'kin si Coach Shen ng mailapag ko ang bat sa bench kung saan kami nagpapahinga."Alam mo naman coach na may dahilan ako," seryoso kong sagot. Inalis ko rin ang softball cap na nasa ulo ko at ipinaypay sa sarili.Tirik na tirik ang araw at nasa field kami dahil sa provincial meet na mismong ginaganap dito sa school namin. Isang simpleng probinsya na may magagaling na manlalaro ng baseball at softball. At isa ako sa member ng softball team."Mag-uusap usap kami mamaya kung sino ang maaaring magtry out sa University of Elite and Dreamers, para mapabilang sa team nila," tugon niya pa, inabutan niya ako ng tubig nang makaupo ako sa bench at diretso ang tingin sa diamond shape field kung saan nagpapatuloy ang laro.I'm Mowee Elicia Ventura, I'm a fourth year high school student. At matagal ko nang inaalagaan ang pangalan ko sa larangan ng softball para makapasok sa mga prestigious na university sa Maynila. Tapos na akong pumalo at naka-sc
Calosa's POV"HAPPY birthday to you, happy birthday day to you. Happy birthday, happy birthday, happy birthday to you~" Tuwang tuwa ako habang kumakanta sila ng 'Happy Birthday'. Today is my eighteenth birthday, November 27. I'm Calosa Serra Vuena El Cadesa, nag-iisang anak ng mommy at daddy ko. Finally, nasa legal age na ako, napakatagal ko nang hinintay na dumating sa edad na 'to para magawa ko na ang gusto kong gawin.My parents promised me na kapag dumating ako sa edad na 'to ay hindi na nila papakialaman ang mga desisyon ko. Mula pagkabata my parents spoil me with everything. Lahat ng gusto ko nakukuha ko, I'm an only child kaya lahat ng atensyon nila nasa akin. "Blow the candle, honey," masuyong sabi ni mommy. Natawa ako dahil maluha luha siya habang hawak ang camera at kinakuhanan bawat anggulo ko. My very supportive mommy.Mariin akong pumikit at pinagsiklop ang mga kamay ko. Lord, tulad po ng dati kong wish kada birthday ko. Sana po magkagusto na sa'kin si D. Pwede niyo na
Rae's POVI'M ETNASES Rae Lorente, seventeen years old taking Bachelor of Fine Arts in Ceramics. I'm first year college student now, bata palang ako gustong gusto ko na ang ceramic making or pottery making using clay. Hindi ko alam pero sobrang lapit ng puso ko sa ceramic making. Napaka-fulfilling sa pakiramdam kapag nakakatapos ako ng isa. Umusok ang ilong ko nang makaupo ako sa upuan at hindi na nakaalis dahil may nakadikit sa palda ko. Pinilit kong umalis, sa pagpupumilit ko nakarinig ako ng pagkapunit. Naikuyom ko ang mga kamay ko. "B Castillion!" sigaw ko. Lahat ng mga classmates ko umiwas ng tingin sa'kin. Nanggagalaiti ako sa inis dahil alam ko kung sino na naman ang may kagagawan nito. Kahit hindi na ako magtanong alam kong siya na naman ang may pakana nito. Hindi kompleto ang araw niya na hindi niya ako iniinis. Hinubad ko ang palda ko at inis na sinipa ang upuan. Buti nalang suot ko ngayon ang jogging pants ko na tinupi ko l
Chette's POVI'M Franchette Mczee Aguenza, first year college student. I'm seventeen years old at kilala ako sa buong batch namin na stupid. Bobo lang ang hindi makakaintindi sa ibig sabihin ng salitang stupid. Sa buong klase namin ako palagi ang lowest at naghahabol ng grades, madalas bagsak din ang grades ko. Kung hindi dahil sa floorwax at walis tambo noon para sa make up project hindi ako makakatungtong sa college. Sino ba naman ang gustong maging bobo? Lahat ng tao sa mundo gustong maging matalino pero may mga estudyanteng tulad ko na kahit anong aral bobo pa rin talaga. Masipag naman akong mag-aral, feeling active pa ako palagi sa klase pero kapag nagdi-discuss na ang professors parang nagwo-walk out din ang brain cells ko. Walang cooperation kapag lessons na ang pinag-uusapan. Kung hindi ako magaling sumayaw siguradong wala akong silbi sa mundo. Medyo naawa ata sa'kin si Lord, kaya binigyan niya ako ng talent. Kaya palagi kong binibigay ang best p
Gaci's POVI ROLLED my eyes dahil nakita ko na naman ang mga bakekang na palaging nakatingin sa'kin. I don't know why they are always staring at me. I know that I'm gorgeous, but they should mind their own business especially kapag we are in school. "Ang gwapo niya talaga," I heard someone scream. My eyebrow tilt in disgust. Me? Gwapo? Like duh, I'm wearing my favorite neon Gucci corset dress and my nails are polished with glittery black. I'm holding my Chanel lambskin black with gold chain. Nakakairita, hindi nila nakikitang naka-make up ako? Like, they're stupid or blind?"Don't mind them, take it as compliment because our clan is epitome of good genes," saway sa'kin ni Sonata dahil balak ko silang lapitan at kompontrahin. "They're always screaming that I'm gwapo, it's insulting."Soledad just shrugged. "Hindi mo naman kasi mapipigilan na humanga sila sa'yo kasi kahit ang ganda mo ngayon alam nilang sa lahi ka natin nagmula.
SERYOSO AKONG pinagmamasdan si Gaci na nakaupo sa lounge chair sa gilid ng swimming pool. Kanina ko pa siya pinagmamasdan habang ang aking napakagandang asawa abala sa pagpupunas ng buhok niya. Nakaupo rin sa katabing lounge chair ni Gaci.It's been a decade since we got married. Sa bawat araw na lumilipas mas lalo kong minamahal ang aking asawa. Sino bang hindi, bukod sa napakabait niya palagi niya kaming inaasikaso at hindi pinapabayaan. May mga gabi pa ring napapatanong ako kay Lord kung anong mabuting nagawa ko sa buhay para bigyan niya ako ng asawang tulad niya. Wala na kong mahihiling pa. Napakawalang kwenta kung kong magloloko ako, ni isipin hindi ko magawa. Hindi ko kayang makita siyang masaktan. Naglakad ako papalit sa kanila. Wala akong pang-itaas na damit, sayang naman kung itatago ko ang nakapaglalaway kong abs. Ngumiti sa'kin ang aking asawa, natawa ako sa lakas ng tibok ng puso ko. Gan'on pa rin ang epekto niya sa'kin, sa tuwing ngingiti siya
MALAWAK ang aking ngiti habang binabasa ang huling pahina ng aklat. Puno ng saya ang aking puso sa kabila ng mga naging karanasan namin. Matapos kong mabasa ay itiniklop ko ang libro at ilang ulit na hinamas ang pabalat niyon.Mas lalong napalawak ang aking ngiti dahil sa pagbukas ng pinto at nakita ko doon ang pagpasok ng pinakagwapong lalaking nakita ko sa tanang buhay ko. Nagkasalubong ang aming mga tingin at kumindat ito habang may mga ngisi sa labi."Kumusta ang book signing mo?" Umupo ako mula sa pagkakahiga sa kami. Sumimangot siya habang tinatanggap ang butones ng kanyang polo. "Hindi okay dahil hindi ka pumunta. Unang beses ko iyon na magpakita sa mga readers ko at ireveal ang totoong author ng mga binabasa nila."Malalaki ang hakbang na lumapit siya sa akin at dinamba ako ng yakap. Tulad ng nakasanayan niya kapag nalalapit sa akin ay ang dibdib ko agad ang aabutin ng kanyang malikot na kamay. Sa limang taon naming pagiging mag-asawa ay