'Really, Isiah,' ani ko sa isipan ko.
"Yup." He said with a smirk on his face. Sarap bigwasan ng mukha. Di pa rin nawawala ang ngisi nito. Nakatayo na ito sa may paanan ng kama na wala kahit na ano mang saplot, and his shaft is still hard on at nais pa yatang sumabak ulit sa isa pang gyera. I just roll my eyes on him.
Napa buntong-hininga na lang ako. Di ko kinaya ang nakikita ko. Oh my God, my eyes, kaya lumabas na ako at sa sala na lang ako nanatili. Kesa makita ko siyang n*******d. Unang lumabas na ang babae sa kwarto ni Isiah. Sinuklay nito ang kamay sa buhok nito.
She is pretty, but sad to say, I feel sorry for her, cause I know Isiah just used her for his own desire and lust. Ngumisi ito sa akin ng makita niya ako, I just ark my eyebrow at her.
"What!" di ko mapigilang utas dito. Tinaasan ko ito ng kilay.
"I'm just feeling sorry for you, Amber," May mapang-uyam nitong sambit. Mas tumaas pa ang kilay ko.
"And why? Dapat sa sarili mo, ikaw maawa, di sa akin." Ganti ko dito. Ano akala niya sa akin. Tatahi-tahimik sa isang tabi lang?
She just cross her arms, on her chest. "Isiah just use yo-." Itinaas ko ang kamay ko, para tumigil ito sa pagsasalita.
I just laugh at her. "Nagpapatawa ka ba? Kung ganun, pinatawa mo ako." Tinuro ko ang sarili ko. "Ako? Ginagamit ni Isiah? Para malaman mo," sabi ko sabay lapit dito. "Kahit ilang beses pa siyang magtampisaw sa iyo. Sa akin at sa akin pa rin siya uuwi, sa akin pa rin ang bagsak niya," sabi ko dito na may seryosong mukha. Bigla ay nag-iba ang timpla ng mukha nito. Parang galit ito sa sinabi ko.
"Why the sudden appearance Amber?" he ask me with a cold tone. Di ko siya nilingon, Nanatili kasi ang titig ko sa babaeng nasa harap ko. Nakalabas na pala ito sa kwarto nito.
'Ano ang nakita mo sa babaeng ito, Isiah na wala sa akin? Siguro magaling ito sa kama. Siguro nga,'
"I'm here, Because I'm gonna call-off the wedding," I said, sabay labas na sa condo niya. Iniwan ko silang dalawa ng babae niya. Bahala siya sa buhay niya. Hinintay ko siya sa may elevator. Pero walang Isiah na sumunod o pumigil sa akin. Kusang tumulo ang aking mga luha. Di ko mapigilan ang umiiyak.
Damn! This is so hurt. I love him. Kahit labag sa loob kung itigil ang kasal. I need to do that. Magkakasakitan lang kaming dalawa. Ayaw ko siyang ikulong sa isang kasal na ako lamang ang nagmamahal. Kahit sobrang sakit, I need to set him free. Ganun ko siya kamahal. I know, he didn't love me. I know that. He just use me. He use me. I cry hard. He just use me for his own agenda.
I CALL my gang. My Best of friends. Gusto kong samahan nila ako sa kasawian ko. Gusto kong samahan nila ako. Gusto ko ng karamay ngayon. I drove my car to the bar that, where we usually spotted or hang-out. Nauna na sila doon at hinihintay na lang ako. Ako na lang ang kulang sa kanilang tatlo.
I sat on the couch.
"Why did you call?" Carla ask. "I'm in the middle of my orgasm, when you call." She and Leon lopez had an affair. Di sila pwede lumantad sa publiko. 'Cause Carla and Leon had an own fianceé. Meron na silang itinakdang pakasalan. Kaya di sila pwedeng magsama.I just rolled my eyes. "Nakakainis kasi.""Sorry, I'm late," Chien said. Sa wakas dumating din ang babaeng ito at na naman, baka matagal pinakawalan ni Kuya. Knowing my brother. Obsessed iyon sa babaeng nasa harapan ko. Inirapan ko lang ito.
"Are you at sex too!" pang aasar ko sa kanya. She just give me a glare. I just give her a sweet smile. Kahit masakit, nagawa ko pa ring bigyan ito ng matamis na ngiti.
"What happen to you, Amber? Kanina ka pa ba dito? And you would stop that smile? Nakakairita." May nababanaag ako na pag-alala sa boses nito.
"I'm fine. This is nothing," tumawa kong sambit sa kanya. Pinaglaruan ko ang bibig ng baso, I'm just tipsy right now. Dahil nang dumating ako kanina ay panay ang inom ko.
"Bakit nga pala tayo nandito?" Ruby ask. Nakatingin ito sa akin.
"I just call-off the wedding," I said. Bigla kung binitawan ang isang bomba at ayon, di agad sila makagalaw. They're shock. Akala nila, kami na talaga but it's a big NO.
"You'd what!" sabay-sabay nilang sigaw. Nang makabawi sila sa pagkabigla. I just drop a bomb.
"Itinigil ko na ang kasal! Walang kasalang magaganap. Narinig n'yo ba iyon!" tipsy kong sabi sa kanila. Dahil sa hilo ay sumandal ako sa sofa. Sumakit ang ulo ko.
"Why! Amber," si Chiennie ang nagtanong. Di makapaniwala sa binitawan kong salita. Kahit na sino, ay mabibigla talaga sa sasabihin ko.
"Alam mo namang, ayaw niyang matali sa akin Chien. 'Di iyon ang gusto ng kapatid mo. I hate it and he hate to be with me. I love him so much. Naging bukal ako sa kanya. He knows my feelings, But what did he do to me? He always had an affair. Palagi na lang siyang may babaeng dala sa condo niya." Kusang tumulo ang mga luha ko. Naging emosyonal na ako. Dahil na rin siguro sa nainom ko.
"Fuck that man. Father will be devastated if he found it. What kind of brain does my lil brother have!" Nagngingitngit ito sa galit.
"Ayaw ko na Chien," umiiyak kong sumbong dito. "Sawa na akong mamalimos sa kanyang atensyon." Inisang lagok ko ang alak ko. Bitter ako ngayon. "Sa kanyang pagmamahal." Gusto kong maglasing nang maglasing. Gusto kong makalimot pansamantala.
I watch my friends. They are drunk too, pero wala si Chienne, umalis ito kanina at di pa bumabalik hanggang ngayon. I need to go home, I stood up and walk to the exit. Pasuray-suray ako sa paglalakad. Dahil lasing na ako. Isinuksok ko ang susi sa pinto ng kotse ko para mabuksan ito. Nag mabuksan ko ang pintuan ay agad akong pumasok sa loob. Isinuksok ko ang susi sa ignition para mag start ito. Di ko na makita ng maigi ang dinadaanan ko, dahil sa kalasingan ko.
I cry again, inilabas ko ang sama ng loob ko. Bakit ang sakit-sakit? Why my heart is always broken. He didn't want me. He didn't love me. He just use me for his own agenda. I thought he love me, pero nagkamali ako. Minahal ko naman siya. Pero ano ang kulang? Ano ang wala sa akin na hinahanap-hanap niya sa ibang babae? Bakit di na lang ako? Hinayaan kong maglandas sa aking pisngi ang aking mga luha.
Sex ba? 'Yon ba ang gusto niya? I can give it to him, kung hihingin niya. But he didn't want it. He didn't asked it. Mas gusto niya doon sa ibang babae. Umiyak ako ng umiyak habang nag da-drive. Hilam na ang mga mata at pisngi ko ng aking mga luha, idagdag mo pa na lasing ako. I Step the gas, and my car drive fasted. Hanggang sa may nakasalubong akong isang truck. Di ko na nagawang iwasan ito.
Bumangga sa aking kotse ang nakasalubong kong truck. I just protect myself. Pero bago ako nawalan ng malay ay may lalaking lumapit sa akin. He save me, at familiar siya sa akin.
Inilabas niya ako sasakyan and then, may narinig akong sumabog. Nakita ko kung paano sumabog ang kotse ko.
Then, everything is getting black.Isiah POV
AFTER Umalis ni Amber nung dumating siya ay nagkulong ako sa kwarto ko. Pinabayaan ko na ang babaeng iyon. Kung aalis siya, good for her. Kung hindi ay magdusa siya. Total ay binayaran ko na ang babaeng iyon.
Napasapo ako sa mukha, di ko gusto gawin iyon pero kailangan. And I hate it big time. 'Cause I hurt, the woman I love the most. Nais kung suntukin ang aking sarili pero, huli na nasaktan ko na si Amber.
Kinuha ko ang cellphone ko, dahil tumutunog iyon.
Chiennie Calling......
"Hello," tamad kong sagot sa tawag nito.
"Really, brother!"
"Not now, Chien," ungol ko. Nasa isang sitwasyon pa ako, na ako din ang nahihirapan. Kung, dapat ko bang bawiin ang ginawa ko, o hindi, ang sakit kasi na nakita ko sa mukha kanina kay Amber ay mahirap tanggapin.
"Not now? Kailan? Kung kailan, di na makikita si Amber!" sigaw nito sa akin. Kumunot ang noo ko. Napatayo ako ng wala sa oras.
"What do you mean!"
Agad akong napatayo mula sa pagkakaupo, dahil sa sinabi ng kapatid ko.
"Bullshit, Isiah! Amber is missing, di ko siya mahanap. Lumabas daw sabi ni Carla. Kanina pa ako naghahanap di ko siya makita." Nagsisimula na itong umiyak at may panik na rin sa boses niyo.
"Shit, nasaan ka ngayon," tanong ko dito. Gusto kong magwala. Dahil alam ko kasalanan ko kung bakit nawawala ngayon si Amber.
"Nandito pa ako sa parking lot ng bar kung saan niya kami pinapunta para mag-inuman. Dahil sa ginawa mo, she call-off the wedding at pag nalaman ito ni Papa. Your in a big trouble, brother. You know our father." Napapikit na lang ako. Hinilot ko ang bridge ng aking ilong.
"This is all your fault, Isiah! Galit na nga si Papa sa iyo. Baka pati ang mga De Luca magagalit sa iyo."
Ibinaba na ni Chiennie ang cellphone, wala na ito sa kabilang linya. Tinignan ko ang cellphone ko at idinial ang isa sa mga pinagkakatiwalaan kung tao.
Ivan Calling…………
"Hello," ungol nito. Mukhang nagising ko ang kumag.
"I want you, to locate Amber, ASAP," utosi ko dito, wala ng paligoy-ligoy pa. Sinabi ko na agad ang sadya ko.
May narinig akong kalabog. "What? What happened, Isiah!" gulat nitong saad sa akin.
"Amber is missing, right now. Locate her, kung saan siya dinala. Malaki ang hinala ko na may kinalaman ang mga kalaban natin sa insidenting ito."
Napa buntong-hininga ito. "Okay, wait for sa second. Mabilis lang ito. Don't drop the call," sabi nito sa akin.
"Okay." Nag-antay ako ng ilang segundo bago ito nag salita.
"Ayon dito, Isiah. Nasa boundary ng Lugait at Dalipuga ang kotse ni Amber, Isiah," sabi sa akin ni Ivan sa kabilang linya.
"Okay! I'll drop the call." Di ko na siya hinintay na magsalita, agad kung pinutol ang tawag.
Agad akong tumayo at kinuha ang jacket ko. Nagmamadali akong lumabas sa kwarto ng harangin ako ng isang babae.
"I'm in a hurry, woman. So back-off!" malamig kong sabi dito. Pero di natinag ang babae, sa katunayan pa ay ngumisi pa ito.
"Mamaya na, babe. Ako muna ang pansinin mo," ngisi nito. Tinignan ko ito ng sobrang lamig tapos at hinawakan ko ng mahigpit ang kanyang magkabilang braso.
"Di ka ba nakakaintindi o gusto mo talagang masaktan? Pumili ka. Masasaktan ka o tatabi ka!" gigil kong sambit dito.
"Gusto lang naman kitang makasama Isiah, masama ba iyon. O sadyang ginamit mo lang talaga ako," rinig kong sabi nito.
"You're just a wore. Ano ba ang dapat kong itawag sa iyo? Ginamit lang kita," madiin kong sabi dito. "Kaya umalis ka na dito sa condo ko. Kailangan pagbalik ko, wala ka na. Naiintindihan mo? Pag nandito ka pa, hindi ako magdadalawang-isip na patayin ka. Kaya tabi!"
Natakot naman ang babae kaya tumabi ito, tapos ay lumabas na ako ng unit ko. Nagmamadali akong pumunta sa elevator at diretso na sa basement parking ng condominium na ito. Sumakay na ako sa kotse ko at pinaandar ito.
Binilisan ko ang takbo ng kotse ko. Di rin naman nagtagal ay nakarating ako, wala na rin namang masyadong sasakyan dahil nga rush hour na, 2 am in the midnight, iyon ang nasa orasan ng relo ko.
Agad akong bumaba at nilapitan ang kotse na mukhang kakasabog lamang, may police at ambulance na rin ang naroon, agad kong nakilala ang kapatid ko.
"What are you doing here, Chiennie?" tanong ko sa kanya nang makalapit na ako.
"Si Amber, Isiah! Di pa rin siya nahahanap. Please. Hanapin mo siya. Isiah. Please, hanapin mo siya, Isiah!" umiiyak nitong pagmamakaawa sa akin. Niyakap ko na lang ng mahigpit si Chiennie. Alam kong masakit ito sa kanya. Kung masakit ang man dito ang pagkawala ni Amber, mas masakit sa akin. Mahal ko si Amber. Pero kailangan kong saktan ito, dahil sa isang kadahilanan.
"Umuwi ka na. Ako na ang bahala dito." Nanatili itong nakayakap sa akin. Hinalikan ko ang kanyang ulo.
Tiningala niya ako. "Promise me. You'll find her," umiiyak nitong sabi sa akin. Alam kong kanina pa ito umiiyak, dahil mugto na ang mga mata nito.
"Hindi ako mangangako, Chiennie." Nanatili itong tahimik.
Nilingon ko si Mang Gaston. "Manong, pakihatid sa bahay si Chiennie," utos ko sa driver namin.
"Sige, Sir," sabi ng family driver namin.
Tinignan ko ang kotse ni Amber, di na ito nakikilala. Dahil sa lakas ng impak ng pagsabog. Buhay ka pa kaya Amber? Patawad mahal ko, kung di kita nailigtas. Kung sana ay nagpaliwanag ako. Pero wala na huli na ang lahat.
Maraming katanungan sa isip ko. What if? What if? Daming what if sa isipan ko. Napaupo na lang ako sa may gilid ng aking kotse. Nakatingin sa sasakyan ni Amber na wasak na wasak dahil sa pagsabog at di matanggap na di ko nailigtas si Amber. Sinisisi ko ang aking sarili.
After 3 years NAGMAMADALI akong bumaba, dahil alam kong late na ako. May interview kasi ako ngayon sa isang kumpanya."Bakit nagmamadali ka, baka madapa ka o mahulog sa hagdanan," he said. Nilingon ko siya, I better tell him that I already have a job, if matanggap man ako sa kumpanyang ito."May interview kasi ako ako ngayon," nagmamadali kong sabi dito. I look at my watch. Late na talaga ako. Kumuha lang ko ng sandwich at umalis na agad sa harapan nito."Abby!" tawag nito sa akin. I just smile at him. Bago lumabas sa pinto.He is Niccolo De Luca. He said he is my cousin. Sa mother side ko. Siya ang nakakita sa akin at nagdala sa akin sa ospital. I didn't know anything to me. Including my name, sa'n ako nakatira, kung sino ang mga magulang ko. Kung may mga kapatid ba ako. Kung sino ako.He said I am Abby Cullen, Ulila na ako at umalis daw ako ng bahay noong araw na maaksidente ako, dahil nag-away kaming magpinsan. He said that. Pero bakit parang may kulang sa akin. Bakit parang may h
FIRST DAY ko ngayon at di ako pwedeng malate. Kaya maaga talaga akong gumising. Nakakahiya naman sa boss ko kung malalate ako, sa una ko palang na pasok, late na agad ako. I held my chest, it's getting fast again. Bakit ganito ang kabog ang puso ko? Bakit parang kinakabahan ako? Dahil ba di na ako nakakainom ng gamot na iyon.Ano ang magagawa ko, palagi kong nakakalimutan. Will, baka ganito talaga pag first day. Nakakakaba, nang makarating na ako sa kumpanya ay agad akong binati ni Ms Nikki. She smile to me, nginitian ko din siya."Si boss, nandiyan na?" tanong ko sa kanya."Wala pa. Mamaya pa 'yon." Tumango-tango ako.Umakyat agad ako sa floor kung saan ako nakadestino. Di kasi dito naka-assign si Ms Nikki. Siya lang ang naatasan na mag hire o maghanap ng secretary. Agad kong binuhay ang computer at nag-type. Isinulat ko rin sa notes ko ang schedule ni Mr. Stuart. Ano kaya ang itsura ni Mr Stuart? Matanda na kaya ito? Bugnutin at panot. Napahagikhik nalang ako dahil sa kalokohan ko.
I LOOK AT HER from afar. Sinundan ko kasi siya no'ng isang araw. Actually, araw-araw akong nandito. Dito pala siya nakatira ngayon. Kaya pala di ko mahanap-hanap, dahil nasa hayop na Niccolo pala ito. Ilang araw ko ding inaabangan kung sinong hayop ang nagtago sa kanya. And now finally, the traitor had shown. This guy, he still had a guts to show his face, may mukha pa rin pala itong ihaharap sa mga De Luca, after of what he done."Sir. Di n'yo po lalapitan si Ma'am Amber? Ilang araw na po kayong nakatingin sa kanya. Buhat sa malayo?" tanong sa akin ni Mang Gaston. He is our family driver. Matagal na ito sa amin. Kaya kilala niya na si Amber. Alam kung nag-aalala ito sa akin. 'Cause he know what I really feel for Amber."Not now, Mang Gaston." Nanatili ang tingin ko kay Amber na abala sa halaman nito. She still the same Amber I ever known. She still love flowers. "Soon! Mang Gaston. Hahayaan ko muna ang fianceé ko dyan. D'yan muna siya. Pero kukunin ko siya pag dumating ang tamang pan
Isiah POVNAKATINGIN ito sa malawak na City light. Nakaupo naman sa sofa ang kapatid ko. "Alam mong si Niccolo ang nagtago sa kanya?" seryoso nitong tanong sa akin."Nitong kamakailan ko lang din nalaman, nong pinasundan ko siya," sagot ko sa kanya.He threw the glass of liquor on the wall. Kaya nagbigay ito ng ingay. "That bastard. All this time he know where Amber is? And he hide it from us," nagngingitngit nitong saad. Alam kong galit na galit siya kay Niccolo."That's enough, Andrew. Walang magagawa ang pagwawala mo. Nangyari na ang nangyari. And hindi mo pwedeng galawin si Niccolo. Remember, Niccolo is the alley of our enemy. Kamakailan ko lang din naman nalaman," sabi ko dito."Kaya nga galit na galit ako. Di ko siya pwedeng galawin. Shit, this life. Damn!" Mura nito."So calm down. Your gonna see your cousin, tomorrow." Pagpapakalma ko sa kanya.Huminahon naman ito. "Tell me, Isiah! Who's behind all of this shit?" tanong nito sa akin."Pinapahanap ko pa. So right now. Don't
NANG MAKARATING kami sa pad nito ay agad akong hinalikan ni Isiah. Di ko na nagawang igala ang aking paningin sa kabuuan ng pad nito ng bigla niya akong sungaban ng halik. Agad ko naman itong ginantihan ang halik nito. Naglaban ang aming mga dila. He kiss my neck, my earlobe na siyang nakapag pa ungol sa akin. Tumingala ako to give him more access to my neck.Shit, I'm in fire. Umiinit ang buo kong katawan, dahil sa ginawa nito sa akin. Agad niya akong binuhat at isinandal sa may pader. Abala ang mga labi nito sa aking leeg. Dinala niya ako sa isang kwarto, doon ay inihiga niya ako sa kama. Hinawakan niya ang dulo ng aking damit para hubarin ito. Isinunod nito ang skirt ko.Nakapanty at bra lang ako sa harapan nito. Habang siya ay fully cloths pa. Kinababawan niya ako at agad hinalikan ang aking labi. Di nagtagal sa aking labi, bumaba ito sa aking leeg, hanggang sa yumuko ito para abutin nito ang aking dibdib kahit na may bra pa na nakatabil. Tinanggal nito ang aking bra at agad na is
AGAD KONG kinuha ang cellphone ko at tinawagan sila Chiennie. Masakit man ipagtabuyan si Amber, ay kailangan.'Wait for me, love. Magkakasama din tayo'"Hello," sagot ng nasa kabilang linya."Is everything okay?" tanong ko dito."Yes, nakaplano na ang lahat." Agad kong binaba ang cellphone ko.Naka-kasa na ang plano namin. "I'll make you, pay! Kayong dalawa ni niccolo.""SINO KAYA ang walang pusong gumawa nito," sambit ni Leon. Nandito kami sa hide-out namin. Pagkatapos kong imbestigahan ang lahat ay nalaman namin na planado ang lahat. Sa pagka aksidente ni Amber. Di ko naman lubos maisip na isasali nila si Amber sa pagpapabagsak sa akin, sa amin.Inilihis ko na sila, para di nila galawin si Amber. Pero nagawa pa rin nilang makatunog. Di man lang hinintay ni Amber ang side ko na makapag explain. Kaya ngayon. Nagpaplano na naman kami, kung paano mapapatumba ang mga kalaban. Gusto ko ng makasama si Amber."Nandito na si Ramon," sambit ni Trevor. Siya ng private investigator na inuupahan
PAGPASOK NA pagkapasok ni Cynthia ay agad nitong ibinigay sa akin ang isang folder."Ito na yong pinapagawa n'yo sa akin Sir," sabi nito sabay abot sa akin ng folder. Tinignan ko isa-isa ang laman ng folder."Ito na ba lahat?" tanong ko dito."Hindi pa Sir. Pero ginagawa ko na ang lahat para makuha lahat." Tumango-tango ako.Isa-isa kong tinignan ang nasa papel. Mga bank account at iba pa. Sa isang papel naman ay ang mga transaksyon nito. Kumunot ang noo ko ng kasali sa transaksyon nito ang aking kompanya. So, siya ang magnanakaw ng mga billones na nawawala sa kompanya ko. Bakit ngayon ko lang ito nakita o nalaman? Hindi ko talaga akalain na siya ang gumawa ng lahat ng ito. She has a beautiful and innocent face. Umiling-iling na lang ako."Thank you, Cynthia," seryoso kong sambit sa kanya. "You can go, now!" Taboy ko sa kanya. Pero nasa harapan ko pa ito, na para bang nagdadalawang-isip na lumabas ito."What is it, Cynthia?" tanong ko sa kanya. Di kasi ito mapakali."Kasi Sir. Si Ma'a
Umupo ako sa swivel chair ko, pinirmahan ko ang mga papeles na nasa mesa ko, habang naghihintay kay Ramon.Bumukas ang pintuan. "Mr. Devilla is here, SIR!" Sambit ng sekretarya kong ubod ng sungit. Talagang pinagdiinan pa ang salitang 'SIR'."Sige, papasukin mo." sabi ko sa kanya na di siya tinitignan. Abala kasi ako sa mga papeles na nerereview ko at pinipirmahan ko."Sir, ito na po lahat." Diretsong sambit ni Ramon ang PI ko. Inilagay nito sa mesa ko ang isang folder, kinuha ko naman ito.And I open it and scan it. Tumango-tango ako. "Good job, Ramon. Just wait the digit. I'll send it to you by afternoon." sabi ko dito."Thank you, Sir." Pagpapasalamat nito. "Aalis na po ako." paalam nito sa akin."Wait, Ramon. May ipapagawa pa ako sa iyo." sambit ko dito."This is Samantha." Ibinigay ko ang larawan sa kanya. "I don't know her last name. I just meet her kanina lang and I didn't ask mom. Hanapin mo kung sino, kung ano ang background ng babaeng yan, at kung ano ang kaugnayan niya kay
DAHIL sa kagustuhan ko at ng mga bata ang umuwi sa Pilipinas ay napagdesisyonan namin ni Isiah na umuwi na. Wala kaming sinabihan na uuwi kami. Dahil alam ko na hanggang ngayon ay buhay at di pa din natatadikip si Niccolo.Nasa veranda ako ngayon sa bahay namin dito sa New Zealand. Dahil gusto ni Isiah na maayos ang pagtira namin dito ay bumili ito ng bahay para sa amin. Mamaya ang alis namin. Tapos na din kasi ang school year ng mga bata.Di na ako nabigla ng may yumakap sa akin mula sa aking likuran. Agad nitong hinalikan ang aking leeg. Napaungol na lang ako."Dian is sleep. I want you," bulong nito sa tainga ko. Habang ang kamay nito ay humahaplos sa aking baywang. Tungo sa aking tiyan.Napapikit na lang ako dahil sa nararamdaman ko. Ipinilig ko ang aking leeg para may access siya sa leeg ko.Umakyat ang kamay nito tungo sa aking isang dibdib."This little one is bigger now. Mas masarap himasin," sabi pa nito sa akin.Napapatingala na lang ako, dahil sa ginagawa nito sa akin. Dumak
"Kailangan kong dalhin sa New Zealand si Zachry, Isiah," madiin kong sambit dito. Kailangan ng anak ko na ng isang doktor."Hindi pwede. Dito lang kayo!""He needs medical attention. Our son suffered too much. Na truma ang bata Isiah. He needs a doctor!" sigaw ko dito. Noong isang buwan ko pa itong pinapakiusapan na dalhin namin si Zachry sa isang espesyalesta.Dahil magpahanggang ngayon at di pa rin bumabalik ang anak ko. He got trumalize, when he kidnap. Ganun din si Ash. But, Ash coped up. She is okay na. Pero minsan ay tulala pa rin.Zachry, want alone. He like to be alone. Tahimik at tulala lang ito. The Zachry Levi is gone. Iba na ang Zachry na nakilala ko ngayon. Masyado nang tahimik ito. Wala na dating bubbly at masayahin na Zachry.Para bang di na namin ito kilala. Gusto nitong laging mapag-isa. Ayaw nitong maglaro."Our son, Isiah. He has suffered so much. Naawa na ako sa anak natin!" umiiyak kong daing dito."Kailangan natin siyang dalhin sa isang doktor. Isiah!" Nanatili i
Pabalik-balik ang lakad ko. Di talaga ako mapakali. Lalo na't naiwan doon si Isiah. Para akong mababaliw na ewan."Amber. Could you calm down and sit. Ako ang nahihilo sa ginagawa mo." Angil nito sa akin.Nilingon ko siya ng marahas. "How could I calm down? Kung nandoon si Isiah. Nag iisa at iniwan namin!" sigaw ko. "Tell me. How!""Nandoon naman si Joem! Hindi nila pababayaan si Isiah!"Napaupo ako. Nanghihina. "Paano kung mawala ang ama ng anak ko? Di ko kakayanin iyon!" umiiyak kong saad sa kanila."Napaparanoid ka na naman. Isiah is a brave man. Hindi niya hahayaan na mapapahamak ang sarili niya, dahil alam niyang may nag aantay sa kanyang pag uwi," mahabang sabi ni Chien.Napahilamos na lang ako. "Hindi ko na alam ang gagawin ko, Chien. Kinakabahan ako, hanggang ngayon. Wala pa si Isiah!"Isang katahimikan ang namayani sa amin. Hanggang sa may dumating sa sasakyan. Agad akong napatayo at pumunta sa main door. But, someone pull me."Don't open. Baka kalaban nyan!" Matigas na saad
Nakaburol ngayon ang mommy ko dito sa mansion namin. Ito kasi ang gusto ni daddy. After 3 days of burial ay i-papa cremate namin ang labi ni mommy. Para makasama namin siya."Mom, I'm gonna miss you," lumuluha kong sambit."Mommy, Mommy La is gone?" Inosenteng tanong ng aking anak."Oo anak. She's with God now. Isa na siyang angel." Ngiti ko dito."Ganun po ba. Sayang I want to play pa naman sa kanya bukas. But, she's gone now." Hinaplos ko ang buhok nito.Umalis din ito sa tabi ko, dahil may pupuntahan ito. Inilibot ko ang paningin ko sa paligid ko. Di ko nakikita si Zachry. Even Ash.Tumayo ako. Pumunta ako sa may sala. Nagkakagulo silang lahat. Agad akong lumapit."What happened?" tanong ko sa isa sa katulong namin."Nakidnap si Ash." Balita nito sa akin."What. Anong pang ginagawa nyo dito. Si Zachry nasaan?""Kasama si Zachry, Amber." Para akong nasabugan ng bomba sa aking narinig. Di agad nag sink in sa aking isipan ang lahat."Hindi, hindi. Do something. Not my baby. Please," h
"Maiwan muna kita. May palapit!" nakangisi nitong sabi sa akin.Nanunudyo ang mga mata nito. Namula bigla ang pisngi ko. He still had an effect on me.Tumayo si Ruby at iniwan ako. Palapit naman si Isiah sa gawi ko. Inisang lagok nito ang brandy na nasa baso nito. Habang ako ay sumimsim sa wine glass ko. Umupo ito sa tabi ko. Isang nakakabinging katahimikan ang namayani sa aming dalawa."How are you," sabay pa naming sabi. It's so awkward. Nakakahiya talaga."You first." Ngiti ko dito. Nanatili ang titig ito sa akin."Why may dumi ba sa mukha ko?" nakangiti kong saad."You'll still be the same, Amber I already know. As always, so beautiful." Umiwas ako ng tingin. Namula ang mukha ko. Nag-init kasi ito bigla."Thank you," Halos bulong kong sabi. Nag angat ako ng tingin. "Ikaw din naman. You'll always handsome. Gaya ka pa rin ng dati," saad ko dito.Tumingin ito sa kawalan. "What happened to us Amber?" Nilingon ako nito. "Why did this happen to us? Bakit tayo nagkaganito." Di agad ako n
Nakatanaw ako ngayon sa labas ng condo kung saan ako nakalagi. Naiisip ko ang lahat ng nangyari sa akin 10 years ago.It's been 10 years at sariwa pa rin ang mga nangyayari sa aking isipan. Para bang kahapon lang ito nangyari."Are you okay?" tanong sa akin ni Jane. Napa buntong-hininga na lang ako."I need to go back, Jane. Mom needs me, she needs us," sabi ko dito. Nanatili akong nakatalikod dito."It's okay. I know mom need us. But I don't want to go home yet. Hindi ko pa kaya. Amber," malungkot niyang sabi.Gaya ko ay may tinatakasan din si Jane. She need to skip. She need to run away, too. Kahit mahirap mamuhay sa ibang bansa. We need to cope up.Kailangan naming makisama sa panahon. "It's okay. Mom will understand," sabi ko dito.Ako man ay di pa handang umuwi. Para bang kulang ang sampung taon ang pananatili ko sa New Zealand. Ako lang naman talaga ang nagpaiwan dito. Ang kakambal ko ay sa Las Vegas sana ang punta. But, things come up. And she need to live with me. Mas malakas
AFTER 9 months, Amber gave birth through CS. Di kaya ni Amber na e.normal si baby. Nasa NICU ang bata. Nandito kaming lahat ngayon. Di pa kasi natatapos ang operation ni Amber. She still in coma. Ganun din si Isiah. Hanggang kailan sila matutulog."Nailipat na daw sa ICU si Amber." Balita ni Margaux sa amin. Agad naman naming pinuntahan si Amber sa ICU. Kung saan din nakaratay si Isiah. Napa buntong-hininga ako. "Wake up, please." Mahina kung saad. Kinuha ko ang kamay nito at ginagap. Nanghihina ako dahil sa nakikita ko. "Gumising ka na. Siyam na buwan na. Isiah! Bakit ang tagal mong magising!" umiiyak kong saad dito."Hhhmmm!" Nakarinig ako ng isang ungol. Kaya agad kung nilingon si Amber. "hmmm!" Tumayo ako agad at pinuntahan ang higaan ni Amber."Amber!" sambit ko dito. Iminulat nito ang mga mata nito ng unti-unti Napatakip ako sa aking bibig. "Oh my God. Amber. Your awake. Just wait here. I call your doctor." Tarantang saad ko dito.Doon naman pumasok si Carla. "What the hell is
NAPASAPO ako sa aking ulo ng kumikirot iyon. "Isiah!" tawag ko sa kanya. Wala na itong malay. May umaagos na dugo mula sa ulo nito."Isiah!" mahina kong tawag sa kanya. Dahil na rin siguro sa sugat na aking natamo ay unti-unting pumikit ulit ang aking mata at nawalan na ako ng malay.Chiennie POVAGAD kaming pumunta sa ospital dahil sa ibinalita ni Trevor sa akin. Naaksidente ang kapatid kong si Isiah at Amber. Di maawat ang mga luha ako.Di ko kakayanin pag nawala ang dalawang taong pinaka importante sa akin. Ang aking kapatid at ang aking bestfriend."Myco, where they are?" agad kong tanong ng makarating ako sa kinaroroonan nilang Myco."Nasa ER pa sila, Chien," sagot naman nito sa akin. May pag aalala sa mukha at boses nito."Who did this!" Nanggagalaiti kong sambit sa kanila. Napakuyom ang aking kamao."Si Niccolo. Hinabol niya sila Isiah. Mabuti at nasundan agad namin agad sila. At nailabas sa sasakyan. Kundi baka tosta na silang dalawa," sagot sa akin ni Lander.Nakakuyom ang mg
UMUWI muna ako sa bahay namin. Pero iba ang nadatnan ko. My father bet my mother. Binubugbog nito ang aking ina. "Help me, Isiah!" Pagmamakaawa nito. Agad na hinawakan ni daddy ang buhok ng ina ko kuno. Tinitigan ko lang ito ng matiim."Akala mo, di ko malalaman na nagpapanggap ka, 'yon ang akala mo. Don't underestimate us!"galit na saad ni daddy. "You, use my wife, face. Gaga ka kasi. Pokpok ka pa," sabi ni daddy sabay balibag sa ina namin na impostor."Ang ingay mo naman dad," naka cross-arm na sambit ng aking kapatid na nakapasok na pala sa bahay namin. Di ko alam na umuwi na pala ito. Tinignan lang niya ang impostor na nasa harap namin. Lumapit ito at nag squat. "Poor you. Hindi mo kilala ang binangga mo. Ipagdasal mo lang na buhay pa ang mommy namin. If hindi. Ako ang papatay sa iyo!" Tumayo na ang kapatid koMay galit sa mga mata nito."Dad. Pakibilisan na lang, magpapahinga muna ako. And just make sure na walang bakas. Baka tayo pa ang balikan," sambit nito. Saka Umakyat ito