Mariin kong pinunas ang mga luhang pumapatak sa aking mga mata. Umiiyak lamang ako.Labis na nagdurugo ang puso ko dahil sa ginawa ni Lucas. Hindi niya man lang inisip ako bago niya ginagawa ang bagay na iyon.Napahagulgol ako sa pag-iyak at napatalikod. Hindi ko kayang harapin si Lucas. Sobrang nasasaktan ako. Naninibugho ang puso ko sa kirot.Niloko niya ako! Ginawa niya akong tanga. Pinaikot niya ako. Kinuha niya lang ang lahat sa akin.Ang sakit! Hindi ko matanggap sa sarili ko. Parang hiniwa ang puso ko dahil sa ginawa ni Lucas."Iris! I'm sorry! Hindi ko sinasadyang saktan kita. Nadala lang ako ng emosyon ko. Pero walang nangyari sa amin ni Clara." Nanginginig lamang ang mga luhang dumadaloy sa mukha ko. Nanginginig ang mga paa ko dahil sa ginawa ni Lucas.Binigay ko naman ang lahat kay Lucas. Hindi ako nagkulang para mahalin siya. Lahat lahat ginawa ko. Pero bakit ganoon? Nagawa niya akong lokohin habang minamahal ko siya?Shit! Ang sakit nang ginawa mo Lucas! Ang sakit sakit!
Walang tigil ang pagbuhos ng mga luha ko. Hindi ko kayang pigilan ang pagpatak nito.Nahihirapan akong makahinga dahil sa pag-iyak ko. Sobrang nasasaktan ang puso ko. Naninibugho ang damdamin ko sa kirot.Sobrang minahal ko si Lucas. Sobrang na-attached ako sa kaniya. I love him so much more than myself. Hindi ko siya kayang ipagtabuyan papalayo mula sa akin.Hindi ko siya kayang layuan. Ikaw at ikaw pa rin Lucas ang itinitibok ng puso ko. Hindi ko kayang awatin yung nararamdaman ko sayo.Nasasaktan! Umiiyak! Pero pag-ibig mo pa rin Lucas ang hinahanap ko. You are my man and I love you enough. You are my everything. Hindi man ako ang gusto mo. Pero wala akong pakialam. Basta nandito ako para sayo Lucas.Napahagulgol ako sa pag-iyak. Tuluyan nang bumuhos ang mga luha ko. Ang sakit! Ang sakit sakit sa dibdib!Nasasaktan ako! Nahihirapan dahil sa ginawa mo Lucas. Nanginginig ang mga luhang dumadaloy sa mukha ko."Iris please forgive me. I'm here to ask forgiveness. Kung nagawa ko man iy
Nag-uunahan lamang sa pagpatak ang mga luha ko. Walang tigil ang pag-iyak ko.Masakit ang dibdib ko. Lubos akong nahihirapan dahil sa kalagayan ko. Ang hirap-hirap isipin na hindi ka matanggap ng taong mahal mo.Mahal ko si Lucas! Mahal na mahal ko siya. Hindi magbabago ang nararamdaman ko sa kaniya. Siya lang ang nagpapatibok ng puso ko. Siya lang ang nagpapabaliw sa akin.Hindi ko kayang mabuhay kung wala si Lucas. Hindi ko kakayanin ang mag-isa. Marami kaming pinagsamahan at hindi ko iyon makakalimutan.Ang bawat masasayang sandali ay napakahalaga sa akin. Mga alaalang hindi ko malilimutan. Mga pinagsamahan namin ni Lucas na sobrang kay saya.Gusto ko siyang puntahan. Gusto ko siyang yakapin at iparamdam ko ang pagmamahal ko sa kaniya.May takot man sa puso ko. Pero hindi ko kayang iwasan si Lucas. Hindi ko siya kayang kamuhian. Siya at siya pa rin ang laman ng puso ko.Patuloy lang ang pagbuhos ng mga luha ko. Hindi ko kayang pigilin ang paghikbi ko. Nasasaktan ang damdamin ko. So
"Nabuntis ng anak mo ang anak ko. Tapos sasabihin niyang walang nangyari sa kanila ni Iris. Manloloko pala ang anak mo." Nanginginig lamang ang mga luhang pamapatak sa aking mga mata. Ang lungkot ng nararamdaman ko. Ang sakit sakit sa dibdib. Parang sinasaksak ang puso ko.Gusto kong awatin si mom pero hindi ko maigalaw ang mga paa ko. Sa halip patuloy lamang ako sa pag-iyak sa harapan nila.Kita ko ang lumiliyab na galit sa mga mata ni mom. Hindi ko inaakala na pupunta siya rito sa kompanya para sugurin si Lucas."Tell me the truth Lucas. Nabuntis mo ba si Iris? Ikaw ba ang ama ng bata! I need your answer right now!"Nanlalaki ang mga mata ni Lucas na napatingin sa mom niya. Hindi siya makasagot nang direkta kaya napalunok siya.Alam kong natatakot siyang sabihin ang katotohanan. Pero kahit anong gawin ni Lucas. Siya pa rin ang ama ng batang dinadala ko. Hindi niya kailangan itago ang totoo.Naningkit ang mga mata ni Lucas nang tumingin sa akin. Alam kong natatakot siyang isiwalat a
Nagluluksa ang mga luhang tumatakas mula sa mga mata ko. Sinasaksak ng kirot ang puso ko.Nanlabot ang mga tuhod ko. Nanginginig ang mga kamay ko sa pag-iyak ko. Tumatakbo ang bawat katanungan sa isipan ko.Bakit ako nagawang hayaan na lang ni Lucas? Wala na ba talaga akong halaga sa kaniya? Hindi niya na ba talaga ako mahal?Bakit parang ang dali sa kaniya na itapon ang lahat? Bakit kailangan niya akong saktan sa ganitong paraan?Tiniis ko ang lahat Lucas! Nagpakatanga ako! Tinanggap kita ng buo! Hindi ako napagod para mahalin ka!Kasi palagi kong iniisip na magbabago ka! Kaya kahit nasasakal na ako nang pinagagawa mo! Hindi ko magawang tumakas! Ang hirap hirap sa sarili ko na ako palagi ang naghahabol! Paulit-ulit akong nagpapakatanga! Awang-awa ako sa sarili ko!Pero hindi kita pinagtabuyan Lucas! Dahil ikaw lang ang lalaki sa buhay ko. Ikaw lang ang nagpapabaliw sa akin!Hindi ko kayang takasan ang mga alaalang binuo natin. Mga pangakong kay tamis. Mga sandaling ayaw ko ng matapo
Ang lungkot-lungkot isipin na natitiis lang ako ni Lucas. Na hinahayaan niya lang akong nasasaktan. Pero hindi ko siya kayang matiis.Nahihirapan ako sa sitwasyon ko pero hindi man lang ako magawang puntahan ni Lucas. Hindi man lang siya gumawa ng paraan para magkaayos kami!Bakit ang dali para sa kaniya na kalimutan ako? Bakit hinayaan niya lang akong masaktan ng ganito? Pumapatak lamang ang mga luha ko. Paulit-ulit kong iniiyakan si Lucas. Paulit-ulit akong nagpapakatanga sa kaniya!Kahit pagod na ako hindi ko magawang sumuko! Hindi ko magawang burahin si Lucas sa puso ko! Minahal ko siya ng sobra!Sa bawat sandaling lumilipas siya ang iniisip ko. Kumusta na kaya si Lucas? Ano kaya ang ginagawa niya ngayon? Siguro nalulungkot siya? Siguro labis siyang nasasaktan dahil sa akin?Alam kong ako ang dahilan ng lahat. Alam kong ako ang dahilan kung bakit nagbago si Lucas. Kasalanan ko ang lahat ng ito.Ako ang dapat sisihin kung bakit siya nasasaktan. Alam kong nagdudusa siya sa ngayon d
Sobra ang pagkabigo ng puso ko. Nasasaktan ako dahil sa mga pinagagawa ko. Deserve kong masaktan dahil nagmahal ako.Mahirap man tanggapin ang lumayo sa tabi ni Lucas pero titiisin ko. Labis na pangungulila ang bumabalot sa puso ko. Oo, masakit? sobra! Hindi ako mapakali sa lungkot. Paikot-ikot na tumatakbo si Lucas sa isipan ko.Alam kong nasasaktan ko siya ngayon. Alam kong nahihirapan siya dahil sa mga ginagawa ko. Masakit para sa akin ang maramdaman kong nagkakaganoon si Lucas.I'm sorry Lucas ha! Iniwan man kita na walang paalam pero ikaw pa rin ang nilalaman ng puso ko. Patuloy kitang mamahalin at hindi ako magsasawa!Alam kong magulo pa ang takbo ng mundo mo ngayon. Alam kong sobrang naguguluhan ka lang Lucas kaya nagawa mo akong ipagtabuyan.Pero naniniwala akong nagmamahal pa rin ang puso mo. Alam kong tumitibok pa rin ang puso mo para sa akin.Alam kong nasasaktan lang ang puso mo Lucas kaya nagawa mo akong kamuhian. Alam kong nabigo kita kaya labis ang pagkainis mo sa akin.
"Anak Andrie! Kailangan mong kumain bago maglaro! Lalamig na 'to anak.""I don't like to eat mommy! I want to play."Paikot-ikot lamang si Andrie sa harapan ko. Pinapalipad niya ang kaniyang laruan na airplane.Kanina pa ako nahihilo dahil sa paglalaro ng anak ko. Oo Andrie ang ipinangalan ko sa kaniya. Iyon ang gusto para sa anak ko.Patuloy ni Andrie na pinapalipad sa ere ang hawak niyang laruan. Pinapawisan na siya dahil sa kaniyang paglalaro kanina pa. Ang likot talagang bata ni Andrie habang lumalaki. Natural ata iyon sa bata? Sa limang taon na lumipas. Habang lumalaki si Andrie. Nagiging katulad niya ang ama niyang si Lucas. Minsan bigla na lang pumapatak ang mga luha ko kapag naaalala ko ang nakaraan namin ni Lucas. Hindi ko siya kayang kalimutan. Palagi ko siyang naiisip.Ang mga alaalang binuo namin noon ay laging nasa puso ko. Masakit man ang mga nangyari pero kailangan kong tanggapin ang lahat.Si Lucas ang lalaking minahal ko. Hanggang ngayon siya pa rin ang tinitibok ng