LAUREN"Yes, hon. I will take care. Don't stress yourself too much, okay? I'll see you tomorrow." Sabi ko kay Kent sa kabilang linya. Nagpaalam kasi itong magiging busy siya buong araw kaya hindi niya ako makikita o matatawagan.Napangiti ako bago ibaba ang cellphone. How thoughtful he is? He even called me before going to La Union para masabihan lang ako na baka hindi niya 'ko matatawagan mamaya. Well that because today, he is attending a leadership seminar sponsored by their company in La Union. He's their company's soon-to-be executive officer so he has to be there. Mabuti nalang at hindi na ako mahihirapang umalis. Meron din kasi akong mahalagang gagawin mamaya. I have an appointment with my doctor. Hindi pa ako nakakapagpatingin simula noong umuwi ako rito sa Pilipinas at nitong nagdaang araw, napapansin kong nagiging madalas na naman ang pagsakit ng ulo ko. Kahit inuman ko ng gamot ay babalik din agad. I think I need a higher dosage.I smiled bitterly by that thought. Yes, I'm
NIKITA"Ma, masyado na po yatang marami tayong kinuhang gatas. Tama na po siguro ang isa lang muna?" Sabi ko sa nanay kong kumuha ng tatlong lata ng gatas para sa mga buntis at inilagay sa cart. "Sige, isa nalang muna." Sabi nito kaya tinanguan ko nalang siya. Ayoko sanang paggastusin o pabilhin ng mga kakailanganin ko sa pagbubuntis sila mama dahil nahihiya ako. Ako naman ang gumawa ng anak ko at walang engagement sila mama habang ginagawa namin ito ni Kent kaya ayoko ng mandamay pa sa kanila. Pagtapos kong gumawa ng panibagong buhay ay mangpeperwisyo ako sa mga magulang ko na hindi naman sana kasali sa paggawa nitong anak ko? But they insisted on buying me my needs. Giit nila mama, gusto lang nila ang nakabubuti sa apo nila kaya nagpumilit silang bilhan ako ng gatas, magazine, pregnancy books, fruits, veggies, at marami pang iba. "May vitamins ka pa ba?" Tanong ni mama habang pumipila kami sa counter para mabayaran ang mga pinamili namin. "Meron pa po, ma. Nakabili na po ako."
NIKITANakita ko na unti-unting napapalitan ng sakit ang kaninang gulat niyang emosyon. Napakunot ako ang noo ko sa kaniya. Ang dali niya naman yata kalimutan si Elaiza? Ang bilis yatang mawala ng nararamdaman niya sa yumaong asawa? Mahal niya na agad ako ulit? Parang ang hirap paniwalaan. Ngunit sa nakikita ko ngayon, nakaramdam ako ng kaunting habag sa itsura niya. Hindi ako kasing sama ng inaakala niyong matutuwa kapag nakikitang nasasaktan ang taong minsan na ring nanakit sa akin kahit sabihin nating hindi ako sigurado kung nasasaktan ba talaga siya. "H-how come?" Hindi makapaniwalang sambit ng bibig niya. "You're joking right? I mean, how come? I thought you're single? I thought you never date again after we broke up?""Who told you that? Sinong nagsabi na ikaw lang ang naging boyfriend ko?" Wrong move! Baka alamin niya pa ang tungkol sa amin ni Kent at mabanggit pa niya ang tungkol sa pagbubuntis ko."Si-siguro gusto mo lang gumanti sa pananakit ko sa 'yo noon. Maybe you're ju
NIKITA"Tita Marga?" Sambit ko sa pangalan ng tita ni Kent. Siya ang nakasalubong ko habang namimili kami ni Terrence ng pagkain dahil wala na raw siyang chichirya sa bahay. "It's nice to see you here, hija. How are you? It's been a long time since we last see each other." Bungad sa akin ni tita at lumapit para makipag-beso sa 'kin. "Hm, hindi na kayo bumibisita ni Kent sa bahay.""I'm fine, tita. Ikaw po, kumusta na po kayo? Si tito Michael po?" I asked when I don't see her husband with her. "I'm fine. Your tito's busy with his business pero susunod siya mamaya sa restaurant. Sumama ka ah, marami na 'kong hindi nalalaman tungkol sa inyo ni Kent. Oh by the way, who's this person with you?" Baling ni tita kay Terrence nang mapansin niya ito sa likod ko. Nagsimula akong maging hindi kumportable sa usapan namin ni tita Marga. Hindi naman ako naiilang dati sa kanila, in fact ay close ko sila dahil sila ang paboritong close relative ni Kent kaya naging close ko na rin, pero ewan ko ba ng
NIKITA"Siya ba ang ama ng bata?" Napalingon ako nang bigla akong tanungin ni Terrence pagpasok namin ng sasakyan niya.Napabuga ako ng hangin bago makapag-isip ng sasabihin. Aamin lang ako sa kaniya tungkol sa relasyon namin ni Kent pero hindi tungkol sa bata. Ayoko rin talaga siyang papag-isipin pa ng sobra dahil baka sa sobrang kuryusidad nito ay hanapin pa si Kent para sabihan. Ganoon pa naman ang madalas kong nababasa sa mga libro. Mahirap na!"Sina tita Marga at tito Michael ay mga kamag-anak ni Kent. Siya ang naging boyfriend ko pagtapos nating maghiwalay. Sila lang din ang napakilala sa akin ni Kent na kapamilya niya kaya sila lang din ang close ko. Pero ngayon ay hiwalay na kami ni Kent at tungkol sa tanong mo kung siya ba ang ama ng bata ay nagkakamali ka. Iba ang ama ng dinadala ko." Pagsisinungaling ko. It's better this way. Aalis na rin naman ako ng bansa kaya ayos lang kahit 'yan ang isipin ni Terrence sa akin."Does he know about you being pregnant with another man? Kay
KENT "Lauren," panggigising ko kay Lauren nang madatnan ko itong nakatulog sa table ko. Hindi ko na pala namalayang nakatulog ako sa table ko dahil sa sobrang pagod. Ginalaw lang nito ng bahagya ang mata niya kaya kailangan ko ulit siyang gisingin. Nang tuluyan na siyang magising ay napahawak ito sa kaniyang labi upang pahiran ang namumuo roon. Umayos ito ng upo bago tuluyang humarap sa akin. Bumisita pala siya sa bahay namin, hindi man lang nagpasabi. Sobrang babad ako ngayon sa trabaho kaya minsan ay hindi ko na nabibisita o nailalabas si Lauren. Ngayon na graduate na ako, binibigay ni daddy lahat ng mahihirap na trabaho sa akin. Alam kong ginagawa niya lang 'to as part of my training as I will be the next executive officer of our company. Kung saan-saang seminar niya ako pinapadala. Noong isang araw nga lang ay kagagaling ko lang sa Aklan para daluhan ang reopenning ng beach nila roon matapos itong ipasara para irenovate. Kulang nalang ay magtrabaho na ako bilang piloto sa dami
KENT"Please, Kent. Just let me help you this time." Pamimilit ni Lauren. Sinundan niya ako hanggang sa baba para lang pilitin akong gawin siyang investor sa pinapaggawa ni daddy sa 'kin. "I told you, I'll think about it first." Sabi ko sa kaniya."Love, bakit nagdadalawang isip ka pa? I'm sure our parents will agree to this. It's a major collaboration for our company, plus it will be a huge advantage for the both of us when we get married." Pagdadahilan niya. "Lauren, sinabi ko ng pag-iisipan ko 'di ba? Ate pwedeng pakikuha po ako ng kape." Baling ko kay ate Nanet na nagwawalis ngayon. Napahilot ako ng ulo ko, nagbabakasakaling maibsan ang sakit ng ulo ko. F*ck headache!"Sorry." Napalingon sa girlfriend ko nang magsalita ito. Kinagat niya ang labi niya na parang pinipigilan ang namumuong emosyon. Natauhan ako sa sinabi ko sa kaniya. She's very soft and sensitive kaya alam kong nasaktan ko siya sa naging reaksyon ko kanina. Sinabi kong pag-iisipan ko muna ang tungkol sa sinabi ni
NIKITA"Ano, handa ka na ba?" Tanong sa akin ni Hanz. Umakyat na rin pala siya sa kwarto ko. Binigyan ko lang siya ng isang tango at ibinalik na ang picture frame ko sa table. It's my graduation picture. I'll leave some of my photos here so my room will not be left empty. Gusto ko parang tinitirhan ko pa rin itong kwarto na 'to.Nagpakawala muna ako ng isang buntong hininga bago buksan ang aparador ko. Hindi ko na dinala ang lahat ng damit ko dahil limited lang din talaga ang pwedeng dalhin na bag sa eroplano. Iiiwan ko nalang din ang mga ibinigay sa akin ni Kent na magpapaalala sa kaniya sa akin. Gaya nga ng sabi, gusto ko na siyang kalimutan at pati na itong nararamdaman kong pagmamahal sa kaniya. Aalis na ako at doon maninirahan sa States for good. Ito na ang oras para bigyan ko naman ng pagpapahalaga ang sarili ko. Ngayon na may anak na 'ko mas kinailangan kong ituon ang sarili ko sa kaniya at hindi na sa mga lalaki. Uunahin ko muna ang baby ko bago ang pagmamahal ko kay Kent o
NIKITA"Ang dami mo talagang dalang prutas. Hindi naman ito mauubos ni mama." Sabi ko kay Kent habang nilalabas niya ang isang basket ng prutas at isang maliit na basket ng mga bulaklak, pink and purple flowers arranged in an elegant way. Hindi na ito sumagot pa at sinarado na ang compartment. I offered him help but he refused to. Kaya niya na raw. I look at him while he's carrying the baskets. Handa na 'ko. Handa na 'kong ipakilala siya kay mama bilang ama ng anak ko. He doesn't seems tense pero kagabi pa siya tanong nang tanong kung okay lang daw ba na ipakilala ko na siya. Alam kong gusto na niyang makilala siya ni mama, ako lang 'yung ayaw. Kinakabahan ako na baka busisihin na naman ni mama mga desisyon ko noon. Naglakad na kami papasok ng ospital, papunta sa room ni papa. Kumatok muna ako nang tatlong beses bago tuluyang pumasok. Bumungad sa amin ang mama ko na kasalukuyang pinupunasan si papa ng basang bimpo. Dumako ang paningin niya sa lalaking kasama ko. "Good morning po,
NIKITA"Okay, that's enough. The food is ready so let's eat." Pagtatawag ko sa anak ko na tutok na tutok sa telebisyon kasama ni Kent. They're watching Insidious. Mag-ama nga talaga silang tunay, mahilig manood ng horror movie. Prente silang nakaupo sa sofa at walang alisan ng tingin sa pinapanood, ni hindi nga sila kumakain ng popcorn na binigay ko sa kanila. Nakalagay lang 'yun tuloy sa gitna nila. "Kent, dito ka na rin kumain. Marami naman akong nilutong ulam." Saka lang inalis ni Kent ang paningin niya sa TV. "Mommy's calling us, let's eat first." Sabi ni Kent sa anak namin saka kinuha ang remote para i-pause."Levi, go wash your hands." Utos ko sa anak ko saka kumuha ng mga plato at kubyertos. "What's that stinky smell, Mom?" Nalukot ang ilong ni Levi nang maamoy ang bagoong na niluto ko. "It's called bagoong. Levi, anak you can't say that in public." Saad ko sa anak ko. Baka kasi ma-misinterpret siya ng mga taong makakarinig sa kaniya. Akalain palang yayamanin 'tong anak k
NIKITA"Sunduin ka nalang namin mamaya sa store." Bilin ni Kent sa akin habang nag-aayos ako ng polo ni Levi. Hindi nalang ako umalma dahil gusto ko rin namang kasabay umuwi ang anak ko. Naisip kasi ni Kent na ipasyal si Levi bilang bonding na rin nilang dalawa. Pasasamahin pa nga sana ako kaso mas pinili kong magtrabaho nalang. Ang dami ko rin kasing aasikasuhin sa office mamaya. "You behave, okay? Always listen to your dad." Bilin ko pa sa anak ko kahit alam kong alam niya na ang dapat niyang gawin. "Yes, mommy." Bumaling ako kay Kent na nakatingin lang sa akin habang inaayusan ko ang anak niya. "Kent, mahilig 'tong umalis-alis sa mall kaya bantayan mo talaga 'to. Nawawala nalang bigla kapag nakakakita ng bookstore or arcade." Saad ko naman sa lalaki. "Don't worry, basang-basa ko na rin ugali niya kasi ganoon ako noong bata pa 'ko." Sabi nito saka tumawa nang mahina. 'Edi wow?' Hindi na ako umimik pa hanggang sa makalabas kami. Humalik muna sa pisngi ko si Levi at nagpaalam
NIKITA"You're the guy that I met in the bookstore." My son revealed. Hindi na ako nagulat sa sinabi nito dahil alam ko namang si Kent talaga iyun base sa kinuwento nito sa 'kin. Pero bakas ang gulat at pagtataka sa mukha ng lalaki. "You knew him, mom?" Baling sa akin ng anak ko. Mas lalong lumaki ang mga mata ni Kent nang tawagin ako ni Levi ng 'mom'. Mukhang nabubuo na sa isipan nito kung magka-ano-ano kami nong bata. "Ahm, Kent, pwede ba kitang makausap kahit sandali lang?" Tanong ko kay Kent, hindi pinansin ang sinabi ng anak ko. "Ah.. Sige." Tumayo ito at umupo sa sofa. Nilingon ko muna si Levi saka tumalikod para ibigay muna siya kay ate Marites na kasalukuyan ngayong naghihintay sa lobby. Nagpaalam muna ako saglit sa lalaki. Sinadya kong bitbitin sa loob si Levi para maipakita siya kay Kent pero ibibigay ko muna ang bata kay ate Marites para makapag-usap kami ng maayos ni Kent. Alam kong magiging emosyunal ako sa sasabihin ko kaya minabuti ko ng huwag muna isama si Levi sa
KENTNapahawak ako sa sintido ko matapos kong pirmahan ang natitirang papel na nakapatong sa desk ko. Feeling ko magkakastiff neck ako sa walang tigil na trabaho. Pinindot ko ang linya na nakakonekta sa secretary ko para papasukin siya. "What's on my schedule now?"Agad naman itong tumingin sa memo niyang hawak. "Ngayong araw po, wala na pong naka-appoint sa inyo. Bukas palang po, may meeting po kayo with Coldron Enterprises about sa FTR Project." My secretary said. Nag-unat muna ako dahil sa wakas pwede akong magpahinga muna. Matapos kong lunurin ang sarili ko sa trabaho para lang maalis sa isip ko ang pag-uusap namin ni Nikita noong isang araw, parang nagbackfire kaagad sa akin ang pagod. Sa ngayon gusto ko nalang muna magpahinga. "Is that so? I think I need a day off." Sabi ko at tumayo sa aking inuupuan. "Just call me when I'm needed here." "Yes, Sir." Sabi lang ng secretary. Yumuko muna ito sa akin saka naunang lumabas ng pinto. Niligpit ko muna ang mga gamit ko saka ko nila
NIKITA["H'yan na nga ba ang sinasabi ko eh. Dapat talaga noong nasa America ka palang niretohan na kita ng mga foreigner."] Pagbibiro pa ni Mara sa kabilang linya. ["Oh eh anong say mo naman no'n? Um-oo ka ba?"]Kinuwento ko kasi sa kaniya naging pag-uusap namin ni Kent. Nasa ibang bansa siya ngayon kasama ang asawang si Terrence na sa hinaba-haba ng prosesyon ay nagkatuluyan pa rin. "Hindi ko sinagot--"["Ay jusmeyo, mare. Ibig sabihin mahal mo pa rin 'yung tao?"] Sabi nito na may kasama pang pagtampal ng noo. "I mean hindi ko siya sinagot sa tanong niya dahil hindi naman ako sigurado kung talaga bang hindi ko na siya mahal. Isa pa, iniisip ko si Levi. Paano nalang si Levi?" Tanggi ko. ["Alam mo, dahil hindi mo siya dineretso, pinaasa mo lang din 'yung tao. I mean, ang tinatanong sa 'yo ay kung mahal mo pa ba siya. Hindi niya tinatanong kung may anak kayong dalawa kaya huwag mo ng gawing alibi pa si Levi ko para hindi agad masagot 'yung tanong niya sa 'yo. Akala ko ba nakapagmove
NIKITA "Sigurado ka ate na Kent ang pangalan no'ng nakita ni Levi si mall?" Paninigurado ko pa. "Oo, ayun ang sabi. Bakit?" Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinabi ni ate Marites. Sana hindi iyun ang Kent na kilala kong mahilig din magbasa ng ganitong klaseng libro. "Wala naman po." Patay-malisya kong turan saka tumalikod para sundan ang anak kong busy na sa pagtingin nong mga libro sa kwarto. Unang araw palang ninenerbyos na 'ko. Hindi talaga malabong hindi magtagpo ang landas ng dalawa. Pero kung hindi ko man talaga ito maitatago nang habang panahon, sana bigyan lang muna ako nito ng kaunting panahon para ihanda ang sarili. "Levi." Tawag ko rito saka lumapit. "Mommy, there's this guy that gave me this. He told me that I reminded him of himself when he was younger. He also likes reading." Tuwang-tuwa nitong kwento. "Yes I heard from ate Marites. But next time, anak, don't accept anything from strangers, okay?" "Okay, but I can keep this right?" Tanong pa
NIKITA"How's your sleep, son?" Tanong ko sa anak ko.Gaya ng palagi naming ginagawa, tinatawagan ko ang anak ko pagkauwing-pagkauwi. Ang gabi kasi rito ay umaga sa kanila kaya sa gabi ko lang din siya nakakausap, minsan nakabusangot pa. Palagi niyang tinatanong kung kailan ako uuwi o kung uuwi pa raw ba ako? Miss na miss na nga talaga ako ng anak ko. Dahil malapit na rin naman ang summer break nila ay nakiusap ito sa akin na kung pwede ay magbakasyon siya rito sa Pilipinas. Sakto rin at graduation ng anak ni ate Marites sa susunod na buwan kaya kailangan niyang dumalo. Mukha ngang matatagalan pa 'ko rito dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin nagkakamalay si papa. "Where's your tito Hanz?" Tanong ko rito. [He's upstairs. Mommy, when are you coming home?] Papikit-pikit pa nitong tanong. Nakita ko rin si ate Marites na naglalagay ng pagkain sa plato niya. Mukhang nasa taas pa nga si Hanz. [Ay naku, Nikita. Hindi yata 'yun nakatulog kagabi. Nag-away sila no'ng 'gerlpren' niya.] Pakik
NIKITA Tanghali na nang makalapag ang eroplanong sinasakyan ko sa bansang Pilipinas. Karamihan sa mga kasama kong bumaba ay mga Pilipino, sa pakiwari ko. Bumungad kaagad sa balat ko ang init na nagmumula sa araw. Napakurap ako para ayusin ang false eyelashes ko. "Your passport, Ma'am?" Tanong sa akin ng nasa immigration kaya kaagad ko ring inabot dito ang passport ko. It's still the same airport kung saan ako umalis papunta ng America. Agad kong tinawagan si mama nang tuluyan na akong makapasok sa loob. Nag-alok ito na sunduin ako kaso tinanggihan ko. Tinanong ko nalang kung saang ospital naka-confine si papa para doon na lamang ako dumiretso. Pagtapos ng mahabang prosesyon sa loob ng airport ay tuluyan na nga akong nakalabas. Pumara ako ng taxi saka sumakay. Kaunting gamit lang ang dala ko dahil hindi rin naman ako magtatagal. Babalikan ko rin agad ang anak ko sa America. Isang oras mahigit ang tinagal ko sa biyahe dahil sa sobrang traffic. Mas lumala pa yata ang traffic sa Pinas