It's been a week after my birthday party. And until now hindi ko pa din maproseso sa isip ko ang mga nangyari ng gabing iyon.
I just turned 18 pero na engaged na kaagad ako, without my notice ang knowing. Worst part is dun pa talaga ako na engage sa taong naging dahilan ng pagkawasak ng puso ko sa unang pagkakataon.I can't believe that all of this are happening to me at a young age. This is too much for me to bare, napaka bata ko pa para magpakasal at bumuo ng pamilya. I have a lot of dreams and goals in life n gusto kong ma achieve, kaya I can't get married. Not yet.Kasalukuyan akong nagmumuni muni sa veranda ng kwarto ko habang pinagmamasdan ang malalaking alon na humampas sa dalampasigan. Hindi pa ganun kataas ang sikat ng araw kaya hindi pa ganun kainit ang sikat ng araw nito sa balat, napakalamig at presko din ng hangin.A week ago ng matapos ang debut ko ay nagdesisyon akong pumunta sa beach house namin sa Oriental Mindoro tutal at bakasyon naman na.Hindi ko pa din nakakausap ang mga magulang ko magmula ng matapos ang mga pangyayari, sobrang sumama ang loob ko sa kanila dahil hindi man lamang nila ako tinanong o hiningian ng opinyon kung gusto ko bang ma engaged. Pakiramdam ko ay masyado nila akong pinapangunahan at pinapakialaman sa mga desisyon ko sa buhay.Akala ko pa naman pagkatapos ng 18th birthday ko ay malaya na ako, pwedeng pwede na akong magdesisyon para sa sarili ko ng walang nangingialam o kumokontrol.Pero hindi pala, dahil sila pa din ang masusunod sa buhay ko.Ilang saglit pa, nakarinig ako ng katok sa pinto."Ma'am, nakahanda na po ang umagahan niyo. Baba na po kayo" malumanay na tawag saken ni ate Elly, katiwala at katulong dito sa bahay.Siya ang nagbabantay at nagaalaga ng beach house namin kapag wala kami o di kaya ay tuwing school days. Siya rin ang kasambahay namin sa tuwing pupunta naman kami. May dalawa pa siyang kasama, sila ate Beth at Nay Selya pero sa ngayon ay wala ang mga ito dito at tanging si ate Elly lang. Katabi lang din kasi ng beach house namin ang bahay niya, hindi kagaya nila ate Beth at nay Selya na maglalakad ka pa ng halos kalahating oras mula sa aming bahay ang kanilang mga tinitirhan."Sige ho, bababa na po ako maya maya lang" balik tugon ko.Nagwika ito ng "sige" bago bumalik sa baba.Ako naman ay tumitig pa ng ilang sandali sa dagat bago naglakad palabas patungong kusina.Nang makarating ako sa kusina ay nakita ko si ate Elly na nagsasalin ng juice sa baso."Good morning ate!" masiglang bati ko dito bago naupo sa isang high chair. Since dalawa lang naman kasi kami dito ay sa counter na lang kami kumakain para less hassle lang."Good morning din. Kamusta tulog mo?" tanong nito habang binabalik ang pitsel sa fridge."Okay lang naman po. Ang sarap ng tulog ko, ang lamig kasi at mapresko ang hangin hindi katulad sa Maynila na ang banas masyado at maalinsangan" saad ko habang naglalagay ng fried rice sa plato ko."Ay talaga. Atsaka dito libre lahat, at malayo pa sa polusyon at magugulong tao. Napaka payapa kapag nasa probinsiya ka." nagmamalaking wika niya bago ako dinaluhan at sinamahang kumain.Kinuha ko ang plato at kubyertos sa aking tabi bago iniabot ito sa kanya.Marami pa siyang sinabi sa aking advantages ng pagtira sa probinsiya habang kumakain, minsan nga ay natatawa na lamang ako dahil kahit puno ang bibig ay patuloy siya sa pagdaldal.Nang matapos na kaming kumain ay nagpresinta ako na maghuhugas ng plato pero hindi pumayag si ate Elly at sinabing maglakad lakad na lamang daw ako sa labas para makalanghap ako ng sariwang hangin.Tututol pa sana ako pero mapilit talaga siya kaya wala na akong nagawa kung hindi ang sumunod.Kinuha ko muna sa taas ang camera na dala ko bago pumunta sa labas.Maaga akong naligo at naglilinis ng katawan kanina kaya kahit mapalayo ang paglalakad ko ay hindi ako macoconscious sa apprance ko, hindi ko iisipin ang itsura ko.Naka white floral beach spaghetti strap dress ako na lampas tuhod ang haba, tinernuhan ko ito ng Gucci step in bago lumabas. Hindi na ako nagshades dahil gaya nga ng sabi ko kanina, hindi pa ganun kataas ang sikat ng araw kaya hindi pa masakit sa mata ang init.Nagpaalam na ako kay ate Elly na maglalakad lakad lang sandali bago nagtungo sa dalampasigan.Walang masyadong tao ng maglakad lakad ako. Secluded kasi ang area na ito kaya walang masyadong tao, iilan lang ang bahay na nakatayo at magkakalayo pa. Kaya naman napaka peaceful talaga dito, perfect place para tumakas at maglabas ng problema.Patuloy lang ako sa paglalakad, kapag may nakakaagaw ng pansin ko ay kinukuhaan ko ito ng litrato. May iilang shells din akong nakita at hindi natiis na hindi pulutin.I'm so obsessed in collecting a lot of stuffs lately, at isa sa mga sea shells ang gusto kong kolektahin.I don't know, maybe girl things lang talaga na mahilig mangolekta ng mga bagay bagay.Patuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa makarating ako sa isang banda kung saan may mga taong nagkakagulo. Hindi ko alam kung anong pinagkakaguluhan nila at wala sana akong balak na maki isyuso pa, but due to my curiosity I found myself walking to the part where the people are concussing."Sige hila pa!""Birahi pa it mas malakas!""Hoy, udya ho hawidi agod mas mabilis!"Ilan lang yun sa mga sigaw na narinig ko habang papalapit. Hindi ako masyadong lumapit sa mga nagkakagulong kalalakihan pero kita ko na mayroong hinihilang parang malaking lambat ang mga ito. Tulong tulong sila sa paghila, bata man o matanda, babae man o lalaki."Ate ano pong ginagawa nila?" tanong ko sa isang ale na nasa tabi ko lamang."Ah yan neng?" tanong niya na siyang tinanguan ko naman. "Opo"."Ah pukot tawag namin diyan, yang ang ginagawa ng mga tao dito para makahuli ng mas maraming isda para pagkabuhayan" paliwanag niya. Napatango tango naman ako.Matagal na akong pabalik-balik sa lugar na ito pero never pa akong nakakita ng nagpupukot. Laging sa bahay lang kasi ako kapag umuuwi kami dito nila mommy at daddy dati, o di kaya ay hanggang sa sakop lang ng lupa namin ako pupunta. Ngayon lang na wala sila ako nagkaroon ng tiyansa para makapag explore."Bakasyunista ka ba dito neng?" tanong ng ale sa akin.Tumango naman ako bago sumagot ng "Opo". Napa "Ahh" naman siya.Matapos yun ay nagpatuloy na ako sa paglalakad. Naglakad lang ako ng naglakad hanggang sa mapagod ako at nagdesisyong kumain sa isang seaside restaurant na nakita ko. I don't have my phone with me kaya hindi ko alam kung anong oras na. Pero medyo mainit na ang sikat ng araw sa balat ng maglakad ako pabalik sa beach house.Pakanta kanta pa ako habang naglalakad papasok ng beach house, pero agad din yung natigil ng makita ko kung sino ang masayang kausap ni ate Elly sa loob ng bahay.There they are. The people I've been avoiding the most, my parents.✿✿F******k Account: Flaire MorxeiahF******k Page: FlairehixxieWPI*******m: @flairemrxhTiktok: @flairehixxie /Flaire MorxeiahG***l: flairehixxie@g***l.com"How long are you going to avoid us?" siyang bungad sa akin ni dad.Nandito kami ngayon sa malaking sala kung saan gawa sa bubog ang kabuuan, kaya naman kitang kita at dinig na dinig mo ang malakas na hampas ng kulay asul at berdeng alon sa dalampasigan at ang malakas na hangin na nagpapasayaw sa mga dahon.May kataasan na ang sikat ng araw ng makauwi ako galing sa paglalakad lakad sa dalampasigan, papasok na sana ako ng gate ng maabutan ko si ate Elly na nakikipagtawanan sa kung sino, ng makalapit ako ng kaunti ay narecognize ko ang mga ito. It's my parents.Tatalikod na sana ako at babalik na lamang sa paglalakad lakad ng bigla akong tawagin ni ate Elly. Panira talaga."Ma'am Arkeila!"Nabato ako sa kinatatayuan ko at hindi na nakahakbang pa. Tahimik na lamang akong napamura sa isip dahil sa inis na nararamdaman.Bwisit naman oh, panira talaga!Hindi pa man ako nakakagalaw ay mayroong nagsalita mula sa likuran ko."Arkeila!" my father's stern voice roared making me freeze in my pla
Matapos ang usapang iyon with dad ay kaagad din silang umuwi ni mommy pabalik ng Manila kinaumagahan.Ako naman ay nagpalipas pa ng isa pang linggo bago nagdesisyong umuwi na.Nang makabalik ako sa Manila ay tanging sa kwarto ko lamang umiikot ang mundo ko, bibihira akong lumabas at makihalubilo sa mga taong bahay.I don't know, maybe my conversation with dad still affects me right now. Wala akong gana palagi, palagi lang akong nakahilata at malalim ang iniisip.Iniisip ko kung paano ko ba haharapin lahat ng ito sa ganito kamurang edad. Pakiramdam ko lahat ng problema at sama ng loob sa mundo sa akin ibinigay ng Diyos.Am I a bad person to even deserve all of this shits happening to me right now?Kasalukuyan akong nakikinig ng music habang nilalaro si Astro, my cutie pie pomeranian puppy. He's only a year old, mommy gave him to me on my 17th birthday as her birthday gift.Binibigyan ko ng head pat si Astro ng biglang tumunog ang phone ko indicating na may nag message sa akin.Sam: Hey
"So what's your plan now?" tanong ni Sam bago sumimsim sa kape niya.Napatitig muna ako sa kanya sandali bago bumuntong hininga.To be honest I don't know the answer to her question. Even I, hindi ko din alam kung ano na ang plano ko o kung may plano nga ba ako?My mind is so occupied right now, hindi ako makapag isip ng ayos, hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko at ano ang uunahin. Everything that's happening right now was just too much for me to handle."Actually... I don't know. I don't have any plans as of the moment. Hindi ako makapag isip ng ayos sa dami ng ganap sa buhay ko ngayon." saad ko bago tumingin sa glass wall na katabi ko lamang.Nadako naman ang tingin ko sa labas ng glass wall, kitang kita ko ang mga taong nasa labas na abala sa kani-kanilang mga buhay.How I wish I was just like those people. Free to do anything they want without asking for others permission. Hindi katulad ko na hawak sa leeg at kontrolado.But what I saw next, almost makes me tear up. It was a
It's 6 am in the morning and my flight is on 8 am. Kagabi pa ako nag empake ng mga dadalhin ko, naiayos ko na din ang kwarto ko at naitabi ang mga dapat itabi. All I need to do now is to clean myself and get ready.First thing I did is to take a bath, then I change into something comfy. I just wore a white fitted sleeveless croptop that has a print "classy" in it pairing it with a black high waisted baggy jeans. For the shoes naman, I just wore a simple plain white Nike Air. Binalot ko muna sa isang tuyong tuwalya ang buhok ko habang inaayos ang mga laman ng bag na dadalhin ko. Nilagay ko muna sa dumpling bag ko lahat ng kailangan kong dalhin, passport, atm cards, wallet, alcohol, wet wipes, shades, liptint, panyo, and other necessities na kakailanganin ko. Ng matapos na ako ay tsaka ako umupo sa vanity mirror ko para ayusan ang sarili. Simple make up lang ang ginawa ko, natural look kumbaga. Nang makuntento na sa itsura ko ay kinuha ko sa cabinet ang hinanda kong cardigan at isinuot
5 years later...It's been five years since I made the biggest decision of my life. Leaving everything behind, forgetting about the forgotten and starting anew. That decision change my whole life big time, 360 degree.And now, all I can say is that it is worth it. I never regret doing that decision. Kahit pa ang naging kapalit nun ay ang paglayo ko sa mga magulang ko at mga mahal ko sa buhay, kahit pa kapalit nun ay ang talikuran ko ang karangyaan at matutong tumayo sa sarili kong mga paa.The sacrifices, the sufferings, the downfall are all worth it. Because it taught me all the lessons I need to be the woman I am today, to be the person I am.Those realizations in life shape me to be the strong independent woman I am now."So bar tonight?" Alicia said, one of my friend here in the modelling company I am working.Yes I am a model. It happened 4 years ago, when a modelling agency asked me to model for their magazine cover. It was just a side job but I never thought that it'll be this
Masaya lang kaming nagkwentuhan tatlo ng araw na iyon. Catching up with all the things we missed out for the past years.Hindi ko akalain na ganun na kadami ang nangyari at nagbago simula ng umalis ako. Sam is now a licensed professional surgeon at may sarili na din siyang pagmamay aring ospital not just in the Philippines but in some part of Asia too. Si Ria naman ay isa na ding newscaster sa isang kilalang TV network sa bansa at nagmamayari ng pangalawa sa pinaka sikat na restaurant sa bansa.I'm so happy hearing those news from them, sobrang natutuwa yung puso ko na finally successful na din sila kagaya ng pinapangarap namin noon.Pero hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng panliliit sa sarili. Successful na sila at may kaniya-kaniyang business samantalang ako nagtatrabaho pa din sa isang company.My friends are CEO and owner of their own businesses while me, yes I have the fame, I am well known and popular but the fact na nagtatrabaho ako para sa isang kompanya makes me feel small
This is the worst day of my life ever after 5 years. This day sucks. Really.Maaga akong nagising ngayong araw para mag prepare ng sarili. Ngayong araw ay pupunta ako sa company para doon sa sinabi nilang pinirmahang kontrata sa mga Sarkozy.Matapos kong mabasa ang chat ni Kianna ay hindi na ako nakatulog pa. Magdamag lang akong tulala at malalim ang iniisip. My mind was occupied by so many thoughts.Kaya naman kinaumagahan ay agad akong pumunta sa company para magreklamo. They sign a contract without even acknowledging me or asking for my opinion. They disregarded my feelings and opinion about it.Nakipagtalo pa ako sa boss ko, but in the end wala pa din akong nagawa kung hindi ang umuwi na lamang na stress.They insisted na napirmahan na ang kontrata at hindi na pwedeng bawiin pa, kung gusto ko daw ay pwede akong makipag breach of contract pero magbabayad ako ng 10 billion dollars sa mga ito.And the heck I will do that. Hindi pa ganun kalaki ang savings ko sa bangko. Wala pa nga sa
Hindi ko na inisip pa ang lakad ko ngayong araw at dumiretso na ng hospital kung saan sinasabing naka confine si tita Sofia."Where can I find Ms. Sofia Alontes?" direkta kong tanong sa nurse. Saglit pa itong napatingin sa akin, marahil ay dahil sa hinihingal kong itsura. May kung anong tinype ito sa computer sa harapan niya, maya maya pa ay may ibinigay itong room number sa akin."Thank you!" pasalamat ko bago pinuntahan ang ibinigay nitong room number.Nagmamadali akong pumasok ng elevator, at heto nanaman tayo sa pakiramdam na parang isang taon ang galaw ng elevator.Thank goodness dahil nasa 3rd floor lang ang kwarto ni tita. Hindi na ako masyadong matatagalan at mababagot sa elevator ride.Ng bumukas ang pintuan ng elevator ay nakipagunahan ako sa mga kasama ko sa loob na lumabas."Excuse me" wika ko bago nakipagunahang lumabas sa isa pang babaeng mas malapit sa akin sa pintuan.Hindi ko na pinansin pa ang sinabi nito at hinanap ang room ni tita.Mabilis ko namang nahanap ito dah
Kunot noo kong nilapitan ang photographer bago tinanong."What do you mean by second round photoshoot and w-what male model are you talking about?" I asked confused."Yes miss. The company wants to add twist to make their comeback thrilling so they came up with the idea of having a photoshoot with a male and a female model." kalmadong paliwanag nito."You're manager didn't tell you?" dugtong niyang tanong.Bahagya lamang akong napangiti bago sumagot."Um no. My manager didn't mention any of this to me, maybe he just forgot" sagot ko bago nagpaalam dito na lalabas lamang sandali.Kaagad kong kinuha ang phone ko at hinanap ang numero ni Kianna. Lagot talaga sa akin ang baklang toh pag nagkita kami. Ang dami nilang pakulo sobra."Damn!" mahinang mura ko ng sa pangatlong ring ay wala pa ding sumasagot. Nagsisimula ng uminit ang ulo ko pero pilit ko lang na kinakalma dahil masyadong maraming tao sa paligid."Miss the second shoot will be starting soon, they need you infront now." saad ng i
"Glad you're here already!" Kianna exclaimed as soon as I enter the make up room.Diretso akong pumunta sa harapan ng vanity mirror at umupo sa make up chair para magpa make up.Habang nilalagyan ako ng make up ng make up artist ay kung ano ano naman ang kinukwento sa akin ni Kianna. Aniya ay napakalaki at sobrang enggrande daw pala ng photoshoot na ito, dahil aside sa kukunin akong model para sa latest sports cars nila ay gusto din daw akong kunin bilang endorser ng may ari ng kompanya. They want me to be their full time model and sign an exclusive contract with them.Marami pa siyang sinabing ibang bagay, ang iba doon ay kung gaano kalaki ang ibabayad sa akin at ang magiging impact nito sa kompanya lalong lalo na sa akin, at marami pang iba. Pero wala akong pinansin sa mga iyon. My focus is tapusin kaagad ang shoot na ito at bumalik sa hospital para alagaan si tita Sofia.Wala akong pakealam sa offer na inaalok sa akin, ang makahanap ng heart donor para kay tita Sofia ang focus ko.
"May nahanap ka na bang heart donor?" Sam asked me.It's been 3 days magmula ng araw na sabihin sa akin ng doctor ang kondisyon ni tita Sofia. Kahapon lang din siya nagising at nagkamalay, nakakatawa na nga siya at nakikipagkwentuhan. She looks so happy, so calm, so...okay even though she's not.Nasa isang restaurant ako ngayon kasama sila Ria at Sam. Naikwento ko kasi sa kanila ang nangyari kay tita and they are concern about her too. Flight na dapat nila pareho kahapon pauwi ng Pilipinas dahil tapos na sila pareho sa mga trabaho nila dito sa France pero nung tinawagan ko sila ng umiiyak at ng maikwento ko sa kanila lahat ng nangyari they didn't hesitate to cancel their flight and stay here for a few more weeks."Negative. Wala akong makitanh heart donor na magmamatch kay tita." malungkot kong wika.Napayuko ako ng maramdaman kong naiiyak nanaman ako. The topic of tita Sofia and the mention of her name makes me so sensitive, mabilis akong naiiyak kapag yun ang pinaguusapan."Be stron
Maghapon akong nagbantay kay tita Sofia ng araw na iyon. Nagchat nalang ako kay Kianna na nagkaroon ng emergency si tita Sofia kaya hindi ako makaka attend ng shoot. Gladly they understand, nagulat pa ito ng sinabi kong nasa hospital si tita, sabi niya ay susunod na lamang sila dito kapag tapos na sila sa mga office works.Kianna is very close to tita Sofia too, karamihan ng mga katrabaho ko sa company at mga kaibigan ko ay malapit kay tita. Palagi niya kasi akong binibisita noon sa company lalo na nung mga panahong baguhan pa lamang ako sa pagmomodelling. She's always there to support me and cheer for me. Easygoing person din si tita, friendly at sobrang sociable kaya naman mabilis niya lang naka close ang mga work colleagues ko, ganun din ang mga kaibigan ko. Pakiramdam ko nga mas close pa sila kay tita kesa sa akin.The shoot's schedule got moved next week din, hindi naman daw hussle sa company ng Sarkozy, I have the time and schedule in my hands they said.Funny right kasi parang
Hindi ko na inisip pa ang lakad ko ngayong araw at dumiretso na ng hospital kung saan sinasabing naka confine si tita Sofia."Where can I find Ms. Sofia Alontes?" direkta kong tanong sa nurse. Saglit pa itong napatingin sa akin, marahil ay dahil sa hinihingal kong itsura. May kung anong tinype ito sa computer sa harapan niya, maya maya pa ay may ibinigay itong room number sa akin."Thank you!" pasalamat ko bago pinuntahan ang ibinigay nitong room number.Nagmamadali akong pumasok ng elevator, at heto nanaman tayo sa pakiramdam na parang isang taon ang galaw ng elevator.Thank goodness dahil nasa 3rd floor lang ang kwarto ni tita. Hindi na ako masyadong matatagalan at mababagot sa elevator ride.Ng bumukas ang pintuan ng elevator ay nakipagunahan ako sa mga kasama ko sa loob na lumabas."Excuse me" wika ko bago nakipagunahang lumabas sa isa pang babaeng mas malapit sa akin sa pintuan.Hindi ko na pinansin pa ang sinabi nito at hinanap ang room ni tita.Mabilis ko namang nahanap ito dah
This is the worst day of my life ever after 5 years. This day sucks. Really.Maaga akong nagising ngayong araw para mag prepare ng sarili. Ngayong araw ay pupunta ako sa company para doon sa sinabi nilang pinirmahang kontrata sa mga Sarkozy.Matapos kong mabasa ang chat ni Kianna ay hindi na ako nakatulog pa. Magdamag lang akong tulala at malalim ang iniisip. My mind was occupied by so many thoughts.Kaya naman kinaumagahan ay agad akong pumunta sa company para magreklamo. They sign a contract without even acknowledging me or asking for my opinion. They disregarded my feelings and opinion about it.Nakipagtalo pa ako sa boss ko, but in the end wala pa din akong nagawa kung hindi ang umuwi na lamang na stress.They insisted na napirmahan na ang kontrata at hindi na pwedeng bawiin pa, kung gusto ko daw ay pwede akong makipag breach of contract pero magbabayad ako ng 10 billion dollars sa mga ito.And the heck I will do that. Hindi pa ganun kalaki ang savings ko sa bangko. Wala pa nga sa
Masaya lang kaming nagkwentuhan tatlo ng araw na iyon. Catching up with all the things we missed out for the past years.Hindi ko akalain na ganun na kadami ang nangyari at nagbago simula ng umalis ako. Sam is now a licensed professional surgeon at may sarili na din siyang pagmamay aring ospital not just in the Philippines but in some part of Asia too. Si Ria naman ay isa na ding newscaster sa isang kilalang TV network sa bansa at nagmamayari ng pangalawa sa pinaka sikat na restaurant sa bansa.I'm so happy hearing those news from them, sobrang natutuwa yung puso ko na finally successful na din sila kagaya ng pinapangarap namin noon.Pero hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng panliliit sa sarili. Successful na sila at may kaniya-kaniyang business samantalang ako nagtatrabaho pa din sa isang company.My friends are CEO and owner of their own businesses while me, yes I have the fame, I am well known and popular but the fact na nagtatrabaho ako para sa isang kompanya makes me feel small
5 years later...It's been five years since I made the biggest decision of my life. Leaving everything behind, forgetting about the forgotten and starting anew. That decision change my whole life big time, 360 degree.And now, all I can say is that it is worth it. I never regret doing that decision. Kahit pa ang naging kapalit nun ay ang paglayo ko sa mga magulang ko at mga mahal ko sa buhay, kahit pa kapalit nun ay ang talikuran ko ang karangyaan at matutong tumayo sa sarili kong mga paa.The sacrifices, the sufferings, the downfall are all worth it. Because it taught me all the lessons I need to be the woman I am today, to be the person I am.Those realizations in life shape me to be the strong independent woman I am now."So bar tonight?" Alicia said, one of my friend here in the modelling company I am working.Yes I am a model. It happened 4 years ago, when a modelling agency asked me to model for their magazine cover. It was just a side job but I never thought that it'll be this
It's 6 am in the morning and my flight is on 8 am. Kagabi pa ako nag empake ng mga dadalhin ko, naiayos ko na din ang kwarto ko at naitabi ang mga dapat itabi. All I need to do now is to clean myself and get ready.First thing I did is to take a bath, then I change into something comfy. I just wore a white fitted sleeveless croptop that has a print "classy" in it pairing it with a black high waisted baggy jeans. For the shoes naman, I just wore a simple plain white Nike Air. Binalot ko muna sa isang tuyong tuwalya ang buhok ko habang inaayos ang mga laman ng bag na dadalhin ko. Nilagay ko muna sa dumpling bag ko lahat ng kailangan kong dalhin, passport, atm cards, wallet, alcohol, wet wipes, shades, liptint, panyo, and other necessities na kakailanganin ko. Ng matapos na ako ay tsaka ako umupo sa vanity mirror ko para ayusan ang sarili. Simple make up lang ang ginawa ko, natural look kumbaga. Nang makuntento na sa itsura ko ay kinuha ko sa cabinet ang hinanda kong cardigan at isinuot