KABANATA 4

I CAME BACK home late at night.

I tried to talk to Summer, but her room was locked and lights were off. I am worried, but I need to give her some time to think.

She saw me. And I knew she already concluded that I am the culprit of Edavhel's death.

Ang ginawa ko nalang ay i-check ang CCTV na nakakonekta sa kwarto niya. She was silently sobbing, and an unknown emotion was present on her eye.

Isinandal ko ang likuran. "I'm sorry Autumn. I failed you this time." Mahinang usal ko. Ipinikit ang mga mata dahil sa pagod.

The Chief of police released me when they can't provide a valid evidence. Hanna—Summer's colleagues pointed me out that I'm the last person having a conversation with Edavhel, but they can't file a case or even rot me in jail due with the lacking of solid evidence—that I am really the gunman for Edavhel's death.

I don't care about the issue. I cared for Summer. For what she's going to feel if she soon finds out that her...boss was gone.

Summer was fond of Edavhel. Isang dagdag sakit para sa kanya ang nangyari dahil alam ko, kapatid na rin ang turing niya niyong huli.

...and, I know she loathed me now. Hindi ko pa nga lubusang nakuha ang loob niya ay ito na naman ang panibagong isyu na dapat kong depensahan ang sarili para lang sa kanya.

I tried to talk to her. I went back and forth outside her room, but was failed. Hindi niya ako pinagbuksan.

Iling-iling sina Mennie at Claire na nakatingin sa'kin ngunit hindi ako sumuko roon. Ilang oras na akong nakatayo sa harapan ng kanyang kwarto at pagod na ang mga kamay sa pagkatok.

"You have a spare key, why don't you get it and open the door for suiting yourself?" It was Claire.

"Given the fact that she saw you, I am certain that she thinks you are the culprit of Edavhel's case." Dagdag pa ni Mennie.

Hinarap ko sila. "I'm afraid her condition might worsen if I tried to barge in on her privacy—"

"Wow!" Hilam na pumalakpak si Claire at magaspang ang pananalita nito. "The first time I heard from the famous Bard Mignus De La Haye about privacy. Bakit? Bago iyon sa pandinig namin. Sanay ka na panghimasukan ang buhay ng mga biktima mo. You only came on time bago mo pa makalabit ang gatilyo."

"She's Autumn's sister. I need to hide my identity if that's giving her trouble. I know, she was confused—"

"Literally. After we came home, hindi na namin siya makausap. Nagmumokmok lang siya sa kwarto at sa CCTV nalang kami nagmamasid sa ginagawa niya dahil baka susumpong na naman ang kanyang kondisyon."

Malamig ko silang nginitian. "Thank you Ladies." Sabay naman silang tumango. "Anytime Mignus."

Morning came and I discovered myself sleeping in front of Summer's room. Dahil sa matinding hangarin na makausap siya kagabi ay hindi ko na namalayan ang sarili na nakatulog pala ako.

Si Sid ang gumising sa'kin. Iling-iling siyang tinitigan ako.

"The desperation I saw you again, when Autum was alive. Rest in your room my lord. Let Mennie and Claire talk to Summer. Baka makumbinsi ng dalawang iyon ang kapatid ni Autumn at lalabas ng kwarto."

Tumango ako. Inalalayan ni Sid na makatayo. Bahagyang namamanhid at nangangalay ang buong katawan ko subalit hindi ko na pinansin iyon.

I went in my room. Sa halip na humilata sa kama ay sa laptop diretso ang tungo ko. Ikinonekta ko ang server sa CCTV ng kwarto ni Summer roon sa system laboratory at tagumpay ko nang napagmasdan ang kaganapan sa loob.

She was still leaning on the wall. Nakayuko ang ulo habang nakapatong sa magkabilang tuhod.

She was a woman that was seemingly alive, but dead.

Gusto ko siyang kausapin subalit hindi naman niya ako binibigyan ng pagkakataon.

Pinatay ko ang laptop. I can't afford to look at her without doing a thing.

Bumukas ang pintuan ng silid ko. Si Claire iyon.

"Sid went out. Mukhang may lead na si Clint kung sino ang gunman ni Edavhel na ikaw ang tinumbok."

"I'll go with him—"

"I suggest you to stay." Itinuko niya ang siko sa pintuan at maangas na inikot ang mga mata sabay turo sa kwarto ni Summer roon sa kabila. "atleast be responsible. Kami na ang bahalang sundan si Sid sa headquarters. Summer needs you. She needs comfort. Ikaw lang siguro ang makakausap sa kanya since ikaw lang naman ang binibigyan niya ng pagkakataong makausap siya ng matagal. Aalis na kami."

Tumungo ako. Mahinang tumango.

"Hindi pa siya kumakain. Ikaw na ang bahala. Kaya mo ba?"

"I guess I am."

"You should. You are the culprit indeed." Pabiro siyang tumawa sabay alis sa hamba ng pintuan sa silid ko.

Bumaba ang tingin ko sa wristwatch. Lumabas ako sa kwarto at kumatok ulit sa pintuan ni Summer, but still no one responded.

I checked the CCTV. Ganoon pa rin ang kanyang posisyon. Nag-alala na ako na baka kung ano na ang nangyari sa kanya. Kagabi pa siya sa ganyang paraan ng pag-upo.

"Shit!" Mabilis kong binuksan ang drawer. Kinuha ang spare key sa kwarto at walang pagdadalawang-isip na binuksan ang kwarto ni Summer sa kabila.

Malalaki ang mga yabag na tinungo ko ang kinaroroonan niya. Mas lalong nanlaki ang mga mata. Kabado ang dibdib na parang anumang oras ay lalabas na sa pwesto nito.

"What the hell are you doing to yourself Summer?" Bumaba ang tingin ko sa hawak nitong pills.

She tried to kill herself through drinking it all.

Mabilis akong tinawagan ang personal doctor. Wala pang isang segundo ay nakausap ko na si Doctora Rodrigo.

I told her what happened and she responded immediately that she's on the way.

My mind went drowsy. Hindi ko rin mapigilan ang sariling makaramdam ng galit.

Bakit hindi ko man lang napansin na ginawa niya na pala iyon. Damn it! Nagingitim na ang buo niyang katawan. Bahagya ring lupaypay na at tila ay wala nang buhay.

"No! No! Summer. Damn it, wake up woman!"

Everything came back. I see Autumn in her today. Ganitong-ganito rin ang pangyayaring iyon, but varied with different causes and reason.

I can't afford to lose her. She's the only one Autumn left to me.

Tagaktak ang pawis ko nang makarinig ng sunod-sunod na busina ng kotse. It was Doctora Rodrigo with her team.

Bitbit nito ang mga mamahaling kagamitan kasunod ang mga apprentice.

"Get out for a while Mr. De La Haye. It is a severe case of poisoning. Hindi mo ba napapansin ang kakaibang ikinikilos niya simula kahapon?"

"No. She is—"

Binalingan ako ni Dra. Rodrigo. "Ready your car in case I can't revived her." Pinisil nito ang pulso ni Summer at namilog ang mga mata niya at nataranta na.

Ang mga kasama niya ay nagkanya-kanya na ring kilos sa kung ano ang gagawin.

I manage myself to get out. Nagtatagis ang bagang at nakaramdam ng galit kay Summer.

How the hell she did that? I know that she's desperate to die pero sana ay hindi dito sa loob ng pamamahay ko.

I did ready my car at pinili ko na lang sa may lounge maghintay kung ano ang magiging resulta.

Hours later ay lumabas si Dra. Rodrigo. Her curvy shape of lips formed into O habang nakatingin sa'kin.

"She made it. She's stable now. Na-release ko na rin ang mga hindi dapat sa katawan niya. I am suggesting you Mr. De La Haye to remained her security safe and sound. Baka sa susunod, she will end up hanging herself on the wall with a rope."

I can't help myself to feel better, but on the other hand, I am convinced with what Dra. Rodrigo said.

Naipikit ko ang mga mata. Nakahinga man ng maluwag, there is a big tendency na maaaring gagawin nga ni Summer iyong sinabi ng doctor kaya dapat ay alerto ako.

Nakaupo sa rocking chair ay nag-ring ang cellphone ko.

Si Brent iyon.

Nakaalis na sina Dra. Rodrigo at ang team nito.

"I heard the news. Edavhel—Summer's boss was dead. I even recieved a call from Clint that he is now routing the culprit. Ikaw daw ang na-detain sa nangyari?"

"Yeah."

"And Summer?" Bumaling ang tingin ko sa babaeng mahimbing na nakahimlay sa kama. "I wanted to kill her myself, but Autumn somehow stopped me. Her sister gave me too much trouble. Marami na akong meetings na hindi nadaluhan dahil sa kanya."

"What happened?" Tanong ni Brent.

"She poisoned herself."

Sunod-sunod na mura nito ang narinig ko sa kabilang linya. "Then you should keep an eye on her. You already know her condition. Alam na ba niya na patay na ang amo niya?"

"Hindi—"

"Stay with her Bard. She needs attention now. Ano ba ang nangyari at nagbalak siyang lasunin ang sarili?"

"She saw me with the police on the crime scene. Iyon marahil ang dahilan kung bakit umabot sa puntong kikitilin na naman sana niya ang sarili, maybe because she really thinks that I am the mastermind and...I am a bad person."

"You really is a bad one Bard, but to those who hurt your love ones."

Marami pa kaming napag-usapan ni Brent tungkol kay Summer at sa kaso ni Edavhel.

"Uhh..before I forgot. I accidentally found Summer's adopted father. Mukhang may datong rin ang damuho. May negosyon rin sa Pilipinas at paminsan-minsan ay lumuluwas ng bansa para lang magbakasyon. Do you want me to send a files? Picture or...."

"Both."

Humalakhak siya sa kabilang linya. "You really did what Autumn desired huh? I'm afraid that you will end up falling in love with Summer dahil riyan sa pagka-good Samaritan m—"

"I need the filesystem and picture now Brent."

Suminghap ito. "What's your plan?"

"For now. None. I'm routing Summer to be okay, but I think she becames the worst. Kapag okay na siya. Sasabihin ko sa kanya ang tungkol dito and let's wait for her decision."

"Magiging okay kaya siya?" Muling bumaling ako kay Summer. "She's strong, but fragile and a hardheaded one. I know she can. I am willing to help. With all my might."

Isang malalim na buntong-hininga ang binitiwan ni Brent bago nagpaalam na. He was in the middle East to export imported drugs. He sent me the details and, indeed he was dealing the prestigious drug dealers around Asia.

I summoned him to be my substitute. Iyon dapat ang lakad ko at mawawala ng ilang linggo, but Summer stopped me from doing so and I did what she wanted me to do.

"A clueless yet a hardheaded one."

Bumaba ang tingin ko sa kamay ni Summer. Nagingitim pa rin iyon ngunit hindi na ganoon kalala. Muling umahon sa'kin ang galit. I hate to see someone dying in my house and it was forbidden events for me. Though, I've seen lots of people dying, but those were all having incredible things that lingered from my mind, heart and soul.

And Summer was different of them all.

I make myself busy. Tumayo ako at sinunod ang lahat ng payo ni Doctora Rodrigo para sa gamot ni Summer.

Inalok pa niya ako nang isang nurse na kasama niya para ito na mismo ang gagawa, but I declined her offer. This is not my forte to take care of a stupid and dying woman, but since she's my ex-girlfriend's sister. Kaya kong itapon ang pride mapunan lamang ang pangangailangan nito.

Isa-isa kong pinasok ang mga liquidators sa syringe at itinusok iyon sa dextrose ni Summer.

Ang sabi ni Doctora Rodrigo ay mataas ang posibilid na 2-3 hours ay magigising na siya dahil mataas ang dosage ng nasabing gamot.

It was indeed effective. Summer opened her eyes at the exact 3 hours at nandito ako sa couch at tinitigan lamang kung ano ang gagawin nito.

Kumunot ang noo ko sa sumunod na nasaksihan. She was crying tenderly, but her face tells it different. She was smiling that she can't believe that she exist.

Hindi ako gumawa ng kahit anong aksyon. I waited for her to look at my direction ngunit hindi iyon nangyari.

Nanatiling nakahiga lang siya sa kama at nakatitig sa kisame. All in all. I can see the desperation in her to kill herself immediately, but she is somewhat dismayed.

Kapagkuwan ay mapakla siyang umiling. "Too b-bad, I-I am alive again."

Dumilim ang paningin ko. Hindi na nakayanan ang buong senaryo ay namalayan ko na lang ang sarili na bumalik sa sariling kwarto at kinuha ko roon ang calibre 45 sa ilalim ng drawer.

Bumalik ako sa kwarto niya. Umangat ang tingin niya sa'kin bago bumaba ang ang tingin sa baril na hawak ko.

"You wanted to die early." I manage to assemble the muzzle at her front.

Kita ko ang walang pagbabago sa reaksyon niya. Another realization hits me today about her is somehow, she became a different woman everyday.

Paiba-iba ang kanyang ugali, and it's suffocating me entirely. I am Bard Mignus De La Haye who hated people with unlimited identity.

I should be the one on the ranking. Not the other way around.

Bumalik ang tingin ko sa kanya. Kinasa ang baril at itinutok sa ulo niya. She remained expressionless, bagay na ikinainis ko lalo na nang makita ang pagningning ng mga luha niya sa mga mata.

"Last time, I wished for having a happy family when I grow up. My sister, my parents and all the people sorrounds me will accept me for who I am...but my faith was a tragic one to face with. I shouldn't be here," Tinitigan niya ako.

Lihim akong napamura nang nginitian niya ako na parang nagpapasalamat sa hindi ko mawaring dahilan.

Again. She smiled sincerely at me. Mas lalo akong nabagabag roon. "I-I don't know you personally, but you allowed me to live in your house for free. So, I guess you are a good man, but...I know there is something hidden the way your eyes glitters darkly."

Shit!

Ipinikit niya ang mga mata. Nakangiti pa rin. "Pulled the trigger B-Bard. You killed ma'am Edavhel so I know it's easy for you to—"

Umalingawngaw ang malakas na putok ng baril at walang reaksyon na tinitigan ko ang nagugulumihanang mga mata niya. Awang ang labi nito, bahagyang kumurap ngunit alam ko na hindi na siya aabot pa ng sampong minuto.

Kaswal kong inilagay sa likuran ang baril. Umupo sa gilid ng kanyang kama. Umangat ang tingin ko sa ulo niya at mas lalo akong napahanga ng wala man lang siyang ginawang askyon pagkatapos ng ginawa kong iyon.

"B-Bakit hindi mo sa ulo ko pinaputok?" Tanong niya. Umangat ang kaliwang gilid ng labi ko. "I wanted to scared you off. Pero nakalimutan ko. Hindi ka pala takot mamatay Summer."

"You're a criminal. Tinuluyan mo na sana ako para dalawa na kami ni ma'am Edavhel na pinatay mo."

"A handsome criminal with a sexy ass."

Hinaplos ko ang pisngi niya. Napalabi ako. It's good that she's not acting unknown nang lumapat ang palad ko roon. Maya-maya pa ay bumalik ang tingin ko sa mukha niya.

"You're improving. I hope it would be this way. You're not scared, the way I touched you. I'm impressed."

Umawang ang labi nito. Hindi makapaniwala.

"Magpagaling ka. Marami akong sasabihin kapag makuha mo ng tumayo ng mag-isa. I'll be waiting Summer. Handsome Bard Mignus is patiently waiting for your recovery."

Mahabang katahimikan ang namayani sa amin. Her eyes was looking at me with a pure blank na parang isa akong nilalang na hindi nag-e-exist. I felt betrayed. Never in my life a woman looked at me like that. Not even Autumn kaya tumayo na ako.

Hindi nakayanan ang paninitig niya kung kaya't lumabas ako sa kwarto.

Doon ko lang napagtanto lahat ng ginawa.

Why the hell I did that to her?

Bumaba ang tingin ko sa calibre 45 na nasa ibabaw ng kama. "Maybe I'm stupid to scared her like that." Dismayado kong inilingan ang sarili.

Ibinalik ang baril sa drawer at namalayan ang sarili na naghahain na pagkain sa island counter para kay Summer.

Awang ang labi ay kumurap ako. Bumalik ang tingin sa pinanggalin bago bumaba ang tingin sa food tray na hawak.

Maya-maya ay muli akong umiling.

I shouldn't think another thing because no one would dare to take care of her today. I am the only one left in the house that isn't invalid so it's indeed appropriate.

Nakarating ako sa itaas. Hindi alintana ang kabigatan ng food tray sa magkabilang kamay dahil ito ang nararapat.

Mabilis kong nahanap ang mga mata ni Summer. Natigilan ako sa paghakbang. Her eyes telling me that she didn't expect what I'm doing to give her foods even after what I've done.

But...I manage to slowly dropping them on her side. Nakasunod lang ang tingin niya sa'kin.

Hindi na gaanong maitim ang katawan niya. Mas lalo akong nakaramdam ng kaginhawaan roon. She didn't shows any signs with her anxiety. Bagay na ikinagagalak ko ng malaki.

"Kumain ka." Usal ko. Nag-aalangang hawakan siya dahil baka susumpong na naman ang kondisyon niya.

Hindi siya nagsalita. Dahan-dahan na bumangon na siyang hindi ko inaasahan na gagawin niya.

Mabilis ko siyang dinaluhan, but she flinched me away sabay tanggal ng mga nakakabit sa katawan niya.

Maya-maya pa ay nag-angat siya ng tingin sa'kin.

"H-hindi ako makapaniwalang na-n—narito ako sa pamamahay ng bumaril sa amo ko. I shouldn't be here B-Bard. Kailangan ako ni ma'am Edavhel ngayon."

Lihim akong napamura. Napakatigas ng ulo ng kapatid mo Autumn. Give me another longest patience para pakiharapan siya.

"You aren't good enough. Magpalakas ka muna bago mo puntahan siya."

Mapakla siyang natawa. "Why my life is this miserable? I-I really wanted to rest for all of my life, but I ended up waking up again..." Pagak siyang umiling. "Do I deserve to live? May papel pa ba ako sa mundong 'to sa kabila nang naranasan ko?"

Umupo ako sa dulo ng kama. Malayo ang tingin. "He didn't perceived what you wanted. Maybe because he has a good plan for you life. We, people faces different problems today and that gave us the epitome to become strong and was ready to face the waves of life again. Even if it takes long, but indeed a well-deserved."

Bumaling ang tingin ko sa kanya. "Someone fought her lives to live, but...she didn't made it. She crushed whatever hindrances on her walks just to be with her sister—" naikuyom ko ang kamao, "—but she was killed." Umiwas ako ng tingin. "As you see. Kahit anong kagustuhan nating mawala. Siya pa rin ang may hawak ng ating hininga at ang tanging nakakaalam kung kailan ang nakatakdang oras. Even me...kagaya mo pagod na rin pero hindi ako sumuko. Marami pa akong hindi naabot kaya sa abot ng makakaya ko ay kumikilos ako."

Muling binalik ko sa kanya ang tingin. Nakasandal ang likuran sa headrest ng kama ay mariin siyang tinitigan ako.

Kapagkuwan ay umiwas at bumaling sa pagkain na nakapatong sa side table.

"I-I need water." Sabi niya. Voice was low and...weak.

"OK." Tumayo ako at inabot ang malamig na baso ng tubig. Muntik ng bumagsak iyon subalit mabilis ko ring nahawakan ang mga kamay niya.

She was cold as ice. Simple kong hinawakan ang binti niya at ganoon rin.

Naalarma ako, but when I looked up at her. Normal lang naman ang galaw niya. "F-foods. I—I want to eat."

"That would be better."

Nakaantabay ang mga kamay ko at mabilis na inasikaso ang kailangan niya. Hindi pa siya gaanong malakas pero masasabi ko na unti-unting nanumbalik ang kagustuhan niyang maging masigla ulit.

Naubos niya ang pagkain. Ako naman ay tumayo na ngunit hinawakan niya ako sa kamay. Bumaba ang tingin ko. Nagtatanong.

"H-help me to...stand up."

"That will not be a problem, but are you sure your condition will not rise up again?"

Walang gana niya akong nginitian. "I'll try. Sabi mo ay tutulungan mo ako na labanan ang sakit ko. I-I need you now this time Bard. Help me to—"

Hindi ko na siya pinatapos pa sa pagsasalita. Mabilis akong yumukod upang kargahin siya at lumapit sa Veranda pasan ang kanyang buong bigat.

She was trembling. Her hands holds tight at my shirt na parang doon kumukuha ng suporta.

"P-put me down. W-wala akong sinabi na kargahin mo ako—"

"This is the best option for your favor. Try to be this close with me. I am certain that for the upcoming week, you'll be able to interact with people without nothing to worry."

"T-that's not easy to—"

"Labanan mo. You are strong Summer. Fight for it." Bumaba ang tingin ko sa kanya. Nakapikit ang kanyang mata habang nakaharap sa silangan. "I am..." Sabi nito. Nag-iwas ako ng tingin.

Nagmamadaling tinungo ang mahogany chair at inilapag siya roon.

Nagtatakang nag-angat siya ng tingin sa'kin. Nagtatanong.

Nakaagapay pa rin ang mga braso ko sa kanya. Bahagya ring nakayukod. "Use me as your shield. Getting out in your shell is the best for you Summer."

Hindi siya nagsalita. Inabot niya lang ang kamay ko at hinawakan ng mahigpit. Nag-iwas siya ng tingin at muli, ang mga mata ay ipinikit.

She was still shaking and I know she was fighting with fear. Hinayaan ko siya kahit na nagsisimula na namang mamuti ang kamay ko dahil sa mahigpit na hawak niya.

"That's right Summer. Face your fear." Sabi ko sa isip, nanatiling walang kibo kahit na gusto ko nang alisin ang paraan ng pagkakahawak niya sa kamay ko roon.