PROLOGUE

THE night is calm and the whistle of winds is the only sound that you can hear. Nagpatuloy lang sa paglalakad si Isla hanggang makarating sa bahay nila. What she witnessed makes her trembling in horror. She saw how the faceless man continually stab the heart of the familiar man who'd laying on the mud while bathing with his own blood.

Bumaling sa kanya ang nanlilisik na mata ng lalakeng salarin. Mababakasan ng matinding pagnanasa ang mga mata nito habang nakatingin sa kanya na nagpanginig sa kanya sa takot. But the fainted sobs caught her attention. She saw her young version, keep hiding herself on her trembling knees.

"No. Isla wake up! This is just a dream.. A n-nightmare.. Kailangan mong gumising.. No.. N-no.. Di pwedeng nandito u-ulit ako. No!" She keep convincing herself while tightly closing her eyes.

Then later on, when she opened her eyes, the face of her mother flashed in front of her. Her eyes is sharpened and full of madness that's makes her fragile body trembling in fear on her mother's wrath.

"She's mad at me. But why?"

In the very young age, she's experience those cruelty. She needs comfort. She needs her mother to console her fears but a hard slap is all she can get from her. Her young mind is confuse why her mother is mad at her. But instead of answer, she got nothing but a blamed to the thing she wasn't wanted to happened from the start.

"Anong ginawa mo?! Pinatay mo ang asawa ko! Mamamatay tao ka. Salot ka. Dapat sayo ay mamatay na. Dapat ikaw nalang ang namatay. Sana hindi ka nalang ipinanganak. Salot ka! Mamatay ka na!"

Paulit-ulit na sigaw ng kanyang ina habang patuloy sya nitong pinagbubuhatan ng kamay. Ramdam nya ang sakit hindi lang ng pisikal kundi pati ang kanyang dibdib, parang paulit-ulit syang winawasak habang nakikita nya ang pagkadisgusto, galit at pandidiri ng ina. Her mother hated her too much. Paulit ulit nitong sinasabi na sana ay hindi na lamang sya na buhay at ipinanganak o kaya ay, sana mamatay na sya.

"Wala akong kasalanan... wala akong kasalanan."

Pikit ang mga mata habang nakatakip ang mga kamay sa tenga. Paulit-ulit nyang kinukumbinsi ang sarili hanggang mawala na ang boses ng kanyang ina.

She did nothing wrong. She's the one who'd been violated and her father saved her. Does it really her fault? Her mind is in the turmoil.

"Wala akong kasalanan. Hindi ako ang may gawa nun."

Sa pagmulat ng mata ay isa sa kinakatakutang lalake ang bumungad sa kanyang harapan.

"shhh... Wag kang maingay. Masasarapan ka rin sa gagawin natin." Nakakakilabot na turan nito habang mayroong nakakatakot na ngiti sa kanyang mga labi.

Pilit syang nagpumiglas habang ang mga mata ay hindi inaalis sa mukha ng taong gumagawa ng kahayupan sa kanya. She tried her best to escape from his grip but she can't. Halos tawagin nya na lahat ng santong kilala nya upang iligtas sya sa kamay ng masamang taong nasa ibabaw nya.

Its her stepfather. Ito ang bagong kinakasama ng ina. Her stepfather wanted to violate her.

"No.. P-please help me."

Patuloy na umaagos ang mga luha sa mata nya. Habang piping nananalangin na meron sanang dumating upang iligtas sya.

And God seems heard her plead. her Lola Esmeralda came to save her. But now, she's regretting for praying for someone to came fore her. She's scared not for herself but for her abuela's safety.

Like a whirlwind, the scenario change.

When she opened her eyes she saw her Lola Esme is pleading for her to run for her life. Mabilis ang pagkalat ng apoy sa kanilang kabahayan na mas nagpataranta sa kanya

"Isla, apo. Tumakbo ka na.. Go. Run and hide yourself." her Lola Esme said.

"N-no... no lola. S-sasama ka po sakin. Aalis tayong dalawa dito." nangangatog ang mga labing turan nya sa matanda ngunit ngumiti lamang sa kanya ang matanda habang dahan-dahang umiiling.

"M-mahal ka ni l-lola, lagi mong tatandaan ang mga b-bilin ko. Don't trust easily." mahinang bulong nito. She saw how her lola Esmeralda slowly closed her eyes as the lone tears escape from her eyes.

Hindi nya na nagawa pang magluksa sa mga oras na iyon. Mabilis nyang pinahid ang mga luha sa mukha bago nanginginig na tumayo at mabilis na tumakbo nang makarinig niya ang tunog ng sirena ng pulis.

She can't be caught. Her stepfather is a Police General. Lakad takbo ang ginawa nya. Walang direksyon ang kanyang pagtakbo, ang mahalaga ay makalayo sya sa mga taong pwedeng manakit sa kanya. She need to escape.

Then the settings change again.

Habang tumatakbo sa masukal na kagubatan ay hindi nya inaasahan na may makakabungo sya. Halos takasan sya ng dugo nang mapagtanto kung sino ito.

"M-mama—"

Hindi na nya natuloy ang sasabihin ng bigla sya nitong sakalin ng walang pag-aalinlangan. Pilit syang pumipiglas upang makaalis sa pagkakahawak nito ngunit bigo syang makatakas dito. Ang malademonyong tawa nito ang tanging maririnig lamang sa buong kagubatan. Ito lamang ang tanging naririnig ni Isla hanggang lamunin na sya ng kadiliman.