EP.3 นอนกับฉันคิดเท่าไหร่?

EP.3 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน นอนกับฉันคิดเท่าไหร่?

ผู้ชายหน้าหวานที่ดูไม่มีพิษภัยมากที่สุดในกลุ่มนี้รองจากวินด์เซอร์เอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเป็นมิตรกับฉันมากกว่าอีกคนที่มองฉันด้วยสายตาแปลก ๆ

"ทำไมฉันถึงซวยได้ขนาดนี้นะ" ฉันกัดฟันพูดกับตัวเองเบา ๆ 

เพราะไม่คิดว่าจะเจอเพื่อนของวินด์เซอร์สองคนนี้ที่นี่ และแถมลูกค้าคนแรกของฉันดันมาเป็นพวกเขาอีกด้วย

"มึงเลือกเองนะ ไอ้ไทม์" คลินต์เอ่ยขึ้นพร้อมกับอ้าแขนรับเมเปิ้ลทันที

"ช่วยชงเข้ม ๆ ให้ทีที่รัก" หลังจากที่เมเปิ้ลเดินไปนั่งข้าง ๆ คลินต์ก็โอบเอวของเธอเอาไว้ราวกับคนเป็นแฟนกัน 

ซึ่งเมเปิ้ลก็ไม่ได้มีท่าทีเขินอะไรเลย แม้ว่าทั้งคู่จะเพิ่งเจอกันได้ไม่นาน เธอป้อนขนมบนโต๊ะชงเหล้าส่งให้คลินต์อย่างเอาอกเอาใจเขาทุกอย่าง คลินต์เองก็ลูบไล้เรือนร่างของเธอล้วงโน่นล้วงนี่อย่างสนุกมือ 

ฉันแสร้งทำเป็นหันไปมองทางอื่นแทน แต่ก็เจอเข้ากับสายตาของไทม์โซนพอดี

"เอ่อ...ฉันต้องป้อนเหล้านายด้วยไหม?" ฉันเอ่ยถามไทม์ที่โยกหัวไปตามจังหวะเสียงเพลงในผับ และฉันก็มีหน้าที่แค่นั่งเติมเหล้าให้กับเขา

"ไม่ต้อง ๆ" ไทม์หัวเราะออกมาทันที

"อ๋อ ค่อยยังชั่ว" นั่นทำให้ฉันยิ้มออกมาอย่างผ่อนคลายมากขึ้น

"ถือว่านั่งเป็นเพื่อนกันก็พอ" ไทม์พูดก่อนจะยกแก้วเหล้ามาทางฉันและกระดกดื่มทีเดียวจนหมดแก้ว พร้อมกับยิ้มหวาน ๆ ส่งกลับมา

"เธอว่าคืนนี้วินด์เซอร์กับไอรีนจะคืนดีกันไหม?" เขาเริ่มชวนฉันคุยไปเรื่อยอย่างไม่ได้คิดอะไร

"เพื่อนฉันมูฟออนเป็นวงกลมจะตายไป" ฉันตอบออกไปอย่างรู้นิสัยของไอรีนดี

"นายก็น่าจะรู้" ฉันหันไปตอบไทม์ตามความจริง

"ไอ้วินด์ก็ไม่ต่างกันหรอก มันรักไอรีนมาก และพวกฉันเองก็เป็นหมาจนชินแล้ว" 

ไทม์พยักหน้าอย่างเห็นด้วย และเราสองคนก็หัวเราะออกมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย 

เพราะไม่ใช่แค่เพื่อนของวินด์ที่เป็นหมา แต่ฉันก็หอนจนชินแล้วเหมือนกัน

แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะคุยอะไรต่อฉันก็ได้ยินเสียงจ๊วบจ๊าบ ๆ ดังมาจากโซฟาข้าง ๆ

พอหันไปก็เจอคลินต์ที่กำลังจูบดูดดื่มนัวเนียอยู่กับเมเปิ้ล ดาวเด่นประจำผับนี้ พวกเขาจูบกันอย่างเร่าร้อนและแลกลิ้นกันอย่างหนักหน่วงมาก แบบที่ไม่เกรงใจฉันกับไทม์ที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วยเลยสักนิด 

ฉันรีบหันหน้ากลับมาอีกทางทันที แม้ว่าฉันจะรู้อยู่แล้วว่างานเด็กนั่งดริงก์คืออะไร เพราะฉันเองก็ไม่ใช่คนโลกสวยหรืออ่อนต่อโลกอะไรขนาดนั้น แต่ไม่คิดว่ามันจะต้องเอาอกเอาใจลูกค้าแบบถึงเนื้อถึงตัวมากขนาดนี้ 

แต่พอมาถึงจุดที่หมดทางเลือกอื่น แล้วต้องมารับงานแบบนี้เป็นอาชีพเสริมแล้วนั้น บอกตามตรงเลยว่าฉันเองก็รู้สึกใจคอไม่ดีเอาซะเลย 

แต่ความจนมันบีบบังคับให้เราต้องดิ้นรนต่อสู้อย่างไม่มีหนทางเลือกอื่นจริง ๆ

"เธอแค่ดื่มเป็นเพื่อนฉันก็พอ"

"ฉันไม่ได้หื่นกามแบบไอ้คลินต์หรอกนะ" ไทม์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เห็นฉันรีบหันหนีทางคลินต์กับเมเปิ้ลที่จูบกันอย่างบ้าคลั่งก็พูดขึ้นเหมือนต้องการจะปลอบใจฉัน

"ชน ~" ไทม์เทเหล้าใส่แก้วว่าง ๆ และส่งให้กับฉัน

"อืม ชน!" ฉันยิ้มรับอย่างไม่ได้คิดอะไร

แต่หางตามันก็เหลือบไปเห็นอีกสองคนที่นัวเนียกันอย่างไวไฟสุด ๆ ทั้งที่พวกเขาเพิ่งเจอหน้ากันได้ไม่ถึงชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ

หลังจากที่นั่งกันมาสักพัก ยอมรับเลยว่าฉันแอบมองหาใครอีกคนในกลุ่มของเขาไปด้วยอย่างหวาดระแวง แต่ก็ไม่กล้าถามถึงหมอนั่นกับเพื่อนสนิทของเขาที่นั่งอยู่ตรงนี้ 

และที่ฉันมองหาไม่ใช่เพราะฉันพิศวาสเขาหรอกนะ แต่เพราะเจอหน้าตาบ้านั่นทีไร มีเรื่องให้ต้องเจ็บตัวหรือไม่ก็ประสาทกินทุกที 

แค่ล่าสุดที่เขาพาฉันขับรถไปเสี่ยงตายที่สนามแข่งนั่นก็หัวใจจะวายตายอยู่แล้วจริง ๆ

-1 ชั่วโมงผ่านไป-

หลังจากที่เหล้าขวดแรกหมดไป คลินต์ก็ยกมือเรียกหาเด็กเสิร์ฟชายทันทีเพื่อสั่งเหล้าเพิ่ม 

แต่พอเด็กเสิร์ฟถือเหล้ามาวางที่โต๊ะ จู่ ๆ ก็มีบัตรเครดิตสีดำขอบทองของใครอีกคนโยนลงที่กลางโต๊ะทันที

"บิลหลังกูจ่ายเอง!" ชายที่เพิ่งจะเดินเข้ามาคนล่าสุดเอ่ยขึ้นพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ ฉันอย่างไม่ได้สนใจจะมองหน้าแต่อย่างใด ซึ่งฉันก็รีบหันหลังให้เขาทันที แม้จะรู้ว่าคงช่วยอะไรไม่ได้แน่ ๆ

"อ้าว แล้วสาวมึงล่ะไอ้ฟาร์?" คลินต์ถามขึ้นทันทีที่ฟาเรนทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา

"มาต่อด้วยไม่ไหวว่ะ กูจัดให้หนักไปหน่อย" เขาตอบคลินต์ไปพร้อมกับกระชากเหล้าขวดใหม่มาเปิดฝาออกและเทเพียว ๆ ลงแก้ว ก่อนจะกระดกดื่มทีเดียวหมดราวกับน้ำเปล่า

"กูเชื่อ คนอย่างมึงถ้าผู้หญิงไม่สลบไปก่อนคงไม่มาแดกเหล้ากับพวกกูได้" คลินต์พูดพร้อมกับสูบบุหรี่ไปและทักทายเพื่อนเขาด้วยคำพูดคำจาป่าเถื่อนจริง ๆ

"อืม แต่กูยังไม่อิ่มเลย" ฟาเรนตอบกลับไปเบา ๆ ขณะที่ฉันยังคงนั่งหันหลังและหลบหน้าเขาอยู่ท่าเดิม เพิ่มเติมคือไทม์โซนที่จ้องมองฉันด้วยท่าทีงุนงงเล็กน้อย

"นี่เธอคิดว่าฉันไม่เห็นเธอจริง ๆ เหรอ?" ฟาเรนพูดขึ้นเบา ๆ พร้อมกับที่ฝ่ามือหนาของเขาเอื้อมมาโอบเอวของฉันอย่างถือวิสาสะพร้อมกับกระชากตัวของฉันไปนั่งลงบนตักของเขาทันที

ฟุ่บ!

"เอ๊ย นี่ไอ้_" ฉันที่กำลังจะด่าฟาเรน แต่หันไปเห็นหน้าของเมเปิ้ลที่ถลึงตามองมาที่ฉันอยู่พอดี เธอกัดฟันยิ้มและส่ายหน้าปรามไม่ให้ฉันทำกิริยาไม่ดีใส่ฟาเรน

"คิดว่าจะหนีคนอย่างฟาเรนได้งั้นเหรอ?" ฟาเรนกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูของฉัน

"ปล่อยฉัน (นะเว้ย)" ฉันพยายามพูดด้วยน้ำเสียงที่ปกติ แม้ว่าจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้เลยก็ตาม ฉันจ้องหน้าฟาเรนอย่างไม่เกรงกลัวใด ๆ

"ปล่อยในปล่อยนอก?" ไอ้ผู้ชายหื่นตรงหน้าแสยะยิ้มชั่วร้ายออกมา ตามลำคอของเขาเต็มไปด้วยรอยดูด และรอยลิปสติกที่เลอะเต็มไปหมดอย่างเด่นชัด

"อี๋ ไอ้... (เหี้ย)!" ฉันพยายามจะผลักเขาออกให้ได้ แต่ก็สู้แรงคนบ้าพลังอย่างฟาเรนไม่ไหวจริง ๆ

"ฉันมาบริการชงเหล้าให้ไทม์ ไม่ใช่นายสักหน่อย" ฉันพูดพร้อมกับผลักตัวเองออกจากฟาเรนและพยายามลุกขึ้น แต่ว่า

หมับ! เขากระชากแขนของฉันกลับมาและดันให้นั่งลงบนตักของเขาอย่างแรง

"ฉันไม่ถือหรอก เอาต่อจากเพื่อนก็ไม่ติด" ฟาเรนพูดอย่างไม่ใส่ใจอะไรทั้งสิ้น 

และทันทีที่ทิ้งตัวลงนั่งบนตักของเขาก็พบว่ามีอะไรแข็ง ๆ ดุนอยู่ที่ใต้กระโปรงของฉัน

"แต่ฉันไม่บริการนาย!" ฉันพยายามจะขัดขืนแรงของเขา

"ยัยเด็กใหม่ เธออยากโดนไล่ออกเหรอไง!" เมเปิ้ลขึ้นเสียงใส่ฉันทันทีเมื่อเห็นว่าฉันขัดขืนใส่ฟาเรน

"คุณฟาเรนเป็นวีไอพีคนสำคัญของที่นี่" เมเปิ้ลพูดกับฉันพร้อมกับหันไปก้มหัวให้ทางฟาเรนทันที 

เธอปรายตาไปทางเจ๊ดาวที่ยืนมองมาทางโต๊ะเราอยู่พอดี ทำให้ฉันทำได้แค่อดกลั้นเอาไว้ก่อน เพราะใจหนึ่งก็กลัวตกงานและยิ่งจำเป็นต้องใช้เงินภายในสิ้นเดือนนี้อีก 

ถ้ามีปัญหาแบบนี้คงหางานใหม่ได้ไม่ทันเงินเดือนออกแน่ ๆ

"มึงก็จะไปแกล้งน้ำขิงเขาทำไม" ไทม์พูดขึ้นเพื่อช่วยฉันด้วยอีกคน

"ไม่ได้แกล้ง กูกำลังช่วยอุดหนุนอาชีพเสริมของยัยนี่ต่างหาก" เขาพูดพร้อมกับบีบต้นแขนของฉันและเลิกคิ้วขึ้นด้วยท่าทีกวน ๆ

"ก็อย่างที่บอกไป ฉันเป็นเด็กนั่งดริงก์ที่ถูกจ้างมาบริการให้ไทม์คนเดียว" ฉันพูดไปและเชิดหน้าใส่ฟาเรนเล็กน้อย

"ถ้านายอยากได้คนมาบริการตัวเอง ก็เรียกผู้หญิงคนอื่นมาสิไม่เห็นจะยากเลย" ฉันเอ่ยตอบฟาเรนไปเสียงสั่น ๆ เพราะโมโหแต่ทำอะไรเขาไม่ได้

"ไม่!" ฟาเรนตอบกลับมาทันควัน พร้อมทั้งมองหน้าฉันและมองลงต่ำไปยังเรือนร่างของฉันอย่างเปิดเผย ด้วยสายที่ดูถูกผู้หญิงเอามาก ๆ

"คืนนี้นอนกับฉันเธอคิดเท่าไหร่?" คนชั่วอย่างฟาเรนเอ่ยถามออกมาได้อย่างไม่ละอายปาก

เพียะ! ฉันตวัดฝ่ามือฟาดเข้าที่ใบหน้าของจอมโหดเต็มแรงอย่างฟิวส์ขาดทันทีที่เขาพูดประโยคต่ำ ๆ นั้นใส่ฉัน

"ฉันทำงานกลางคืน แต่ไม่ได้มาขายตัวเว้ย!" ฉันลุกขึ้นพร้อมกับตวาดใส่หน้าของฟาเรนไปอย่างหมดความอดทน 

เขาเอาลิ้นดุน ๆ ที่แก้มเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้ามองทางฉันนิ่ง ๆ

"ตบฉันงั้นเหรอ?" ฟาเรนยกฝ่ามือของเขาขึ้นตั้งท่าจะตบคืน

"โถ่เว้ย!" เขาสบถออกมาเบา ๆ พร้อมกับลดฝ่ามือลงทันที

"บอกเลยนะว่าถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงฉันจะกระทืบตรงนี้ไปแล้ว" ฟาเรนชี้หน้าของฉันอย่างเอาเรื่อง

"นายก็ไม่ใช่สุภาพบุรุษอยู่แล้วนี่ ฟาเรน" ฉันเถียงกลับไปอย่างไม่ยอม

โครม!! เขายกเท้าถีบโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าจนโต๊ะคว่ำลงไป ทั้งขวดเหล้าขวดแก้วแตกละเอียดไปหมด

"น้ำหน้าอย่างเธอ กล้าเล่นตัวกับฉันงั้นเหรอ?"