It's been three days magmula nang dalhin nila ako sa hospital, hindi naman kasi ganoon kalala ang tinamo ko. Isa pa, si Zeke lang ang nagpumilit na mag-stay muna ako rito.
I was just traumatized.
Natigil ako sa pag-i-impake ng mga gamit nang biglaang tumunog ang telepono kaya't kaagad ko itong kinuha mula sa lamesa.
Nang makitang tumatawag si Zeke ay kaagad ko itong sinagot. Siya lang rin naman ang nakaaalam ng number ko.
“Hello?” bungad ko, mula sa kabilang linya ay naririnig ko ang pag-hinga niya. “Are you ready? I'm on my way there.”
Napatango ako. Estrikto pa rin siya magsalita, iyon lang siguro ang hindi nagbago sa kaniya.
“Ang akala ko ba marami kang gagawin? Pwede mo naman akong ipasundo na lang sa mga tauhan mo, Zeke.” I sighed heavily.
Hindi ko maiisip na siya ‘yung susundo sa akin ngayong araw, ayoko ring maistorbo siya sa mga schedule niya ngayong araw.
“Wha
Marahan akong napakunot nang noo kay Zeke na ngayo'y patagilid ang titig sa akin. He's talking with Damian. Madilim at blangko pa rin ang ibinibigay niyang reaksyon sa aming dalawa ngunit sa pasimpleng pag-sulyap sa akin ay nasisiguro kong may nilalaman ang mga iyon. Napalulunok na lang ako sa t'wing nahuhuli ko ang mga titig niya. Pinipilit kong basahin ang nasa kaniyang isipan ngunit hindi ako nagtatagumpay. Magaling siya sa pagtatago ng emosyon. “Tara uminom na lang tayo, Zeke!” Nagtama ang paningin naming dalawa sa sinabi ni Damian. Panandalian siyang nagkunot nang noo nang mapatitig siya sa akin. “What's this?” Tumaas ‘yung isa sa kaniyang kilay nang makiya ang kwatro kantos na inihain ni Damian sa lamesa. “Hindi mo alam ang tawag rito?” Natatawang tanong ni Damian. “I'm not familiar with that.” Blangko pa rin ang hitsura niya. Napangiti ako nang magtama ang paningin naming dalawa ni Damian. Sumenyas ako
Napabuntong-hininga ako. Tama nga ang naiisip ko sa mga tinginan niya kanina sa akin. Mga tingin na mas gugustuhin mo na lang magpakain sa lupa kaysa makitang tinititigan ka ng masama. Kababata ko si Damian, mula bata hanggang sa pagtanda ay magkasama kami. Siguro ‘yung sinabi niya kanina ay biro lang, hindi ko nga inaasahan na seseryosohin ‘yon ni Zeke. Nakataas ang kilay niya nang muli kong ibalik ang atensyon sa kaniya. Hinihintay niya ‘yung sagot ko. “Hindi, Zeke. We're close friends.” Itinuloy ko ang pagpupunas sa kaniyang noo. Nararamdaman kong nahihimasmasan na siya. Damian is not my cousin. Inalagaan lang siya ni Manang Rosie noon. Anak siya ng kaibigan ni Manang Rosie. “I'm jealous of him.” Nanlaki ang mga mata ko. Sa isang iglap, hindi ko inaasahan na magtatama ang titig naming dalawa. Blangko ang ibinibigay niya sa aking reaksyon kahit pa sinabi na niyang nagseselos siya. Hindi ako makapag
Hi, this your lovely author Arkin,_dark! Gusto ko lang manghingi ng pasensya sa inyo dahil sa paghihintay ng updates para rito, naging busy po ako sa academics these days kaya't hindi ko po nai-update ang mga chapters. Marami po kasing requirements na dapat tapusin sa school lalo pa't malapit na ang moving up namin. Pasensya na sa mga naghintay ng update nito. Isa pa, matatapos na rin po ang nobelang ito, may kabigatan po ang ibang mga chapters nito kung kaya't nahihirapan akong isulat. I might be un-motivated because of it. But anyway, as I've said, matatapos na po ang nobelang ito kung kaya't dapat ninyong abangan ang mga natitirang kabanata. Gusto ko lang din po palang magpasalamat sa mga GN readers na patuloy ang pag-suporta at pagbabasa sa istoryang ito. Ilang beses na pong nagra-rank ang ‘CONTRACTED WITH THE MILLIONARE' sa GN Philippines! Marami na rin ang mga plataporma ang nag-a-alok sa akin ng kontrata sa istoryang ito.
“Zeke, hindi mo naman kailangang gawin ang mga ito. Sobra naman na itong ginagawa mo.” Marahang napangunot ang noo ko. Awtomatiko akong napalunok nang masalo ko ang seryosong titig niya. Hindi pa rin ako masanay sa mga ganoong titig niya, kung bakit lagi naman niya akong tinititigan ng ganoon ngunit hanggang ngayon ay hindi ko pa rin maatim. “I want the best for you.” Muli niyang ibinalik ang kaniyang titig sa dinaraanan namin. Marahan na lang akong napatango. “If it's because of the flower shop that I bought for you, don't worry walang kapalit ‘yon.” Napatingin ako sa kaniya nang bigla siyang magsalita Kapalit? Is that what he thinking na baka akalain ko na may kapalit ang mga iyon? “Hindi naman sa gano'n, Zeke. Sobra-sobra na kasi ang mga ginagawa mo sa amin, minsan napaiisip na lang ako kung deserve ko pa ba ito.” I gulped. Bumalik ang titig ko sa dinaraanan namin. “You deserve all the things
“Let's meet those designers.”Napakunot ako ng noo kasabay no'n ang pagtitig ko sa kaniya.Designers? Ha?“Hindi ba't martes ngayon? Darating si Miss Azalea?” Tumaas ang isang kilay ko. “Atsaka designers? Para saan?” bahagya akong napakamot sa ulo ko.“For your wedding gown.”Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya, seryoso siya. Nanlaki ang mga mata ko, natulala akong nakatingin sa kaniya.Tumaas ang kilay niya. “I can't handle your lips, Bri so, give me some kisses.” He pouted his lips, bahagya niyang inilapit sa akin ang kaniyang mukha.He close his eyes matapos niyang inilapit ang kaniyang mukha.“Don't make me wait or else, hindi lang iyan ang ibibigay mo sa akin.” bahagya akong nanginig sa sinabi niya.Mariin akong napalunok.Seryoso ba siya? I mean, he's always. But this?Marahan kong inilapat ang labi ko sa malamb
I found myself lying in a bed, nanlalabo ang paningin kong kinuskos ang mata. I gulped in nervousness. Nasaan ako? Mariin akong napapikit nang tumama ang maliwanag na sinag ng ilaw sa paningin ko. Marahan akong napaupo, hindi ko maikubli ang pag-ikot ng paningin ko. I felt strange! “H-hospital...” Ito ang unang salita na lumabas sa bibig ko nang makita ang mga kagamitan rito sa loob ng kwarto. May mga aparato. I sighed. “Anong nangyayari?” Bumilis ang tibok ng puso ko matapos kilatisin ang kwarto. Nanunuyot ang lalamunan, hindi ako makapag ng maayos. “S-si Zeke, nasaan?” Ani ko sa isipan. Tila naglakbay sa kalawakan ang isipan ko na kahit anong gawin ay hindi ko maibalik. Hindi ko alam kung bakit ako naririto. Ang alam ko lang ay may kausap kaming mga designers. Naibalik ako sa wisyo ng maramdaman ang unti-unting pagbukas ng pintuan, iniluwa nito ang isang doktor na ngayo'y lumapit sa akin. “Kumusta ang pakiramdam mo, hija?” He smiled. Napakunot ako ng noo sa pagtataka.
I gulped as I kept staring at his face, sa kalagitnaan ng pag-uusap namin ay mayroong biglang tumawag. He looks terribly speaking in his phone na animo'y galit na galit siya. I just watched him. I clasped my hands, muli na naman akong sinakop ng pagkakaba. “A-anong problema, Zeke?” With a trembling voice, I asked. Nagtama ang paningin naming dalawa. “Someone's wanting to invade the empire.” He said, mayroong gigil sa tono niya. This time, hindi ako nakapag-salita, tinakasan na naman ako ng boses. After that traumatic incident in the abandoned building, ngayon sa kompanya naman niya? This ain't normal! Mrs. Elizabeth was in jail. Imposibleng makatatakas siya ng basta-basta ngunit hindi ko maikaka-ilang makapangyarihan siya, sigurado akong may kamay siya sa labas ng kulungan. “Sinong nasa likod nito?” I asked in my mind, ito lang ang tanong na nagwagi sa isipan ko. My heart's now pounding, hard. It was difficult to breath. Ang akala ko, tapos na lahat. “May ideya ka ba kung
“Does it hurt, wife?” I wiped my tears, hindi pa rin makapasok sa isipan ko ang mga nangyari kanina. Wala pa rin ako sa sariling wisyong nakatitig sa kawalan. Nagpa-iling-iling ako. Hindi ko siya kayang titigan sa mukha. I felt anger towards him. Ayoko namang gumawa ng eksena dito sa loob ng kaniyang opisina. Ngayon lang din ako nakapunta sa Empire na ito. Ito pala ang pinagkaka-busy-han niya kaya lagi siyang nawawala. What is this for, anyway? I mean–bakit nadadamay ako sa lahat nito? Bakit gusto niya akong magbago? I sighed, letting myself look into him. Diretsahan ko siyang tinitigan sa kaniyang mga mata. “Why did you do that, Zeke? Muntik mo na akong patayin!” I said, pilit kong kinokontrol ang gigil sa tono ng pananalita ko. Lumapit siya sa kinauupuan ko. “I'm sorry. I did that for you to not see the blood. It's my fault. Isa pa, ayaw kitang ma-stress kaya ginawa ko iyon. I'm sorry again.” He kissed my forehead. “You could've just tell me, Zeke. Natakot ako–” Humikbi ako, ”Na
“Thank you for being part of my life, Misis ko. You brought so much happiness. . ." Napapikit na lamang ako nang idantay ko ang ulo sa kaniyang braso. Ipinalupot ko ang braso ko sa katawan niya atsaka ngumiti.“Maraming salamat din dahil sa mga sakripisyo mo," ani ko. Naririnig ko ang pagwawala ng puso nang halikan ako nito sa noo.“This is not the end, I promise you. Simula pa lang ‘to ng buhay mag-asawa natin," bulong niya. He fished his phone underneath his pillow. “Bangon na tayo, may sorpresa ako sa ‘yo," aniya at umakmang babangon na ng kama.Ininat ko ang mga braso atsaka humikab ng ilang segundo bago siya tingnan. “Susunod na ako, mauna ka na." I said as I tied my hair into a bun hairstyle. Pinagmasdan ko lang siyang maglakad papalayo sa ‘kin habang ako ay hinila ang pang-upo sa dulo ng kama para itiklop at ayusin ang gusot na mga kumot. Ilang minuto ko pang pinagmasdan ang sarili sa harapan ng salamin. Napapansin kong umuumbok na ang aking t'yan, hinimas-himas ko pa ito haba
Gosh, we've made it this far! Una, nagpapasalamat ako sa patuloy na pagtangkilik ninyong lahat sa istoryang ito at maging sa ‘kin man. To my avid Readers, 12.2k reads na ito! Grabe kayo! Hindi ko man inaasahan na basahin ninyo ito hanggang dulo dahil alam kong sinimulan kong isulat ito noong panahong hindi pa ako masyadong maalam na manunulat ngunit napakasaya ko. From the Reads, Gems, and ‘yung pag-unlock ninyo sa story ko using your purchased coins. Sobrang na-appreciate ko po lahat. I promise that I'll improve my skills more to give you the best reading experiences. And also, bilang pasasalamat, mag-abang kayo sa special chapter na kasunod nitong announcement ko. Comment nga kayo rito, gusto ko kayo mapasalamatan isa-isa! Ang tanong, ilang words ang special chapter? Oops, basta ang sagot ko ay bilang ng mga salita na sa tingin ko ay hindi kayo madi-dissapoint! I have an on-going story ulit, promise maganda at kapana-panabik ang magiging takbo ng istorya. Ang title ay ”Owned by
“Wake up!"Awtomatikong bumukas ang aking mga mata nang makarinig ng bulyaw. Kaagad akong umupo sa kama at mabilisang kinuskos ng palad ang aking mga mata. Kunot noo akong tumingin sa paligid kapag tapos. “C-Cindy?" bulong ko nang makita ko siyang nakatayo sa harapan ko. Hindi pa rin ako makapaniwala na nasa harapan ko siya kaya't mataman ko siyang kinilatis ng paningin.“Oo, baliw ka! Para kang nakakita ng multo!" biro niya. Kaagad naman akong tumayo sa kinauupuan para salubongin siya ng yakap. “Na-miss kita," saad ko. “Bakit ka pala andito?" I asked in a frustrated tone. Kumunot rin ang noo ko.“Ang oa mo naman, wala pa yata akong isang buwan na nawawala, e." she said as she laughed. Siya nga talaga itong nasa harapan ko. Hindi ako nananaginip.“Shabu ka ba? Malamang andito ako kasi araw ng kasal ng best friend ko. Hindi ba ako invited?" she said in a light tone. Umiling-iling ako bilang sagot. “No, I mean, ‘di ba nag-aaral ka na?" I asked. “I was about to," sagot nito. “but go
“Kapag tapos nito, anong pinaplano ninyong dalawa?" Damian asked.Magi-isang oras na kaming nakaupo sa loob ng kwartong ito. Kanina pa nga ako nilalamig sa lakas ba naman ng hangin dito sa loob. Tinanggal ko ang mga braso sa pagkikibit-balikat atsaka ikiniskis ang mga palad upang kumuha ng init mula dito.I sipped my coffee out of being cold. Kaming tatlo lang dito sa VIP room ng coffeeshop, mabuti na lang at mayroong ganitong kwarto sa branch na ito. It's a great way to relax lalo pa't kung gusto mong mapag-isa at lumayo sa mataong lugar. “We want to live alone, malayo sa lugar na ito." Zeke unexpectedly uttered. Hindi ko inaasahang sasagutin niya ang tanong kaya't nakuha nito ang atensyon ko.Kanina pa kasi siya walang imik at nakatutok sa telepono niya. Hindi ko ba alam kung ano na naman ang pinagkaka-abalahan niya ngunit panigurado akong importante ‘yon.“Hmm, ang ganda ng naisip mong plano. Ilan ba ang gusto mong anak sa best–" naputol ang pagsasalita ni Damian nang madalian kon
Napakunot ang noo ko sa sinabi niya, “Huh? You planned everything for me not to get out of you?" saad ko. He nodded then simply kissed my neck.“Of course," he whispered.“Pero bakit mo hinayaang mag-training, Zeke? For what? Pati ba ‘yon ay plano mo, nailagay sa kapahamakan ang anak mo sa sinapupunan ko?" I said. Marahan kong hinimas ang tiyan ko.“That's clearly for clout. Marami na akong naririnig na sabi patungkol sa ‘yo na buntis ka raw. Of course, I don't want to risk your life and the baby after it got publicized." he smirked then rolled his eyes. “P-Pero paano nalaman ni Mrs. Elizabeth," tumaas ang kilay niya sa sinabi ko, “Nandoon ako kanina, narinig ko ang usapan ninyo." I gulped.“I'm well informed about that. That's why I cleared up some things to her. That's the reason why pinuntahan ka rito ni Damian to make sure that you're safe." I nodded slowly. Hindi pa rin ako makapaniwala sa angking kautakan niya.“And do you think, maniniwala siya?" he shook his head as he pout i
Marahan akong napaupo sa sulok ng kwarto nang makarating sa bahay. Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko–paano ko naman maiiwasan ang pagkabahala kung alam kong hindi ako ang pipiliin niya? Of course, he'll choose what's best for him; the money, the fame, and his safety. Pinaghirapan din niya ang lahat nang ‘yon kaya't sino ako para piliin niya? For sure, pinag-uusapan na nila kung paano ako itatapon na parang kung sino lang. I know na hindi pa ganoon kalalim ang nararamdaman niya para sa ‘kin since we've been together for just. . .months!What if he'll throw me and the child I'm carrying into a hopeless situation? Alam kong alam niya na sa kapangyarihan at ka-sopistakadong pamimikas niya'y maraming nagkakandarapa sa kaniya. Models, Infamous CEOs, Artists? Name it, he'll freaking make it fall in love with him in just a wink. Humugot ako nang isang malalim na paghinga matapos sumandal sa pader; iniisip ang pwedeng kahantungan ng sanggol sa sinapupunan ko. It's either he'll tell me t
“We're here, Madame," saad nito. Kaagad ko siyang binalingan ng tingin, sa hindi inaasahan ay umipon ang mga luha mula sa gilid ng mga mata ko. Na sa kahit anong oras ay maaaring kumawala na alam kong hindi ko mapipigilan pa. Napamaang ako sa kinauupuan at marahang tinanggal ang seatbelt. Nasa passenger seat ako nakaupo but I decided to wear a seatbelt, mabilis kasi ang pagpapatakbo niya kanina. “H'wag ka nang bumaba. Dito ka na lang." I gulped, marahan kong ibinaling ang paningin sa labas ng sasakyan. Walang gaanong tao sa labas. At ang tanging nakikita ko lang ay ang mga pulis na nakabantay sa gate. Kumunot ang noo niya. “Huh? Hindi kita pwedeng iwanan, Madame. Ayokong may mangyaring masama sa ‘yo katulad noon," she uttered. Tinanggal niya ‘yung seatbelt na nakapalupot sa kaniya.Umiling ako. “H-hindi, ako na. Kaya ko nang mag-isa at isa pa, h'wag mo nang ibalik ‘yung nangyari sa ‘kin noon. Alam ko, may sarili ka nang pamilya, Rebecca. Naranasan ko na ang lahat nang ‘yon, n-na ma
Napalunok ako nang maramdaman ang panunuyot ng lalamunan. Sa hindi inaasahan, nagtama ang paningin naming dalawa. “Sa mga pumatay sa magulang ko.” I said, ikinubli ko ang nagbabadyang luha sa gilid ng mga mata ko sa pamamagitan ng tono nang pananalita ko. “Murdered...” aniya habang tumatango-tango. “‘cause of what?” I gazed at him upon narrowing my eyes. “Tuturuan ninyo ba ako o hindi? Kasi kung hindi, mas makakabuti kung umuwi na lang ako.” I asked, bahagyang napakunot ang noo ko. Kailangan pa bang tanungin ang mga ‘yon? “You ready?” I nodded. Iniayos ko ang pagtayo at mataman siyang tiningnan. Nagsimula ang page-ensayo namin. Tinuruan niya ako ng mga basic self-defense na maggagamit ko sa mga susunod pang araw. I'm aware na maselan ang pagbubuntis ko. At mahihirapan ako. Ngunit para sa aming dalawa ‘to gayong hindi ko alam kung hanggang kailan nasa tabi namin si Zeke. Napahawak ako sa tiyan ko saka marahang napaupo, nangangatog ang mga tuhod kong tiningnan si Killian. Nakati
This is your author– Hey there everyone! I felt bad for having a slow update, alam ko pong naghihintay kayo sa natagal na update na ito and I felt sorry. Nasabi ko na po ito sa comment section. Please, bear with me. Please don't leave a bad review and low ratings as it is hurting me–but I'm still open for constructive criticism so please, sabihin ninyo lang po ang opinyon ninyo paukol dito. Kung may nakikita kayong problema, just comment na lang po sa particular chapter o sa comment section pero ‘wag po kayong mag-iwan ng bad review. –DÁRKVLADIMIR 1.7K READS!!! So happyyy!