CLOSE FRIEND CHAPTER 13สามวันต่อมา การแข่งขันกีฬาจะมาถึงในวันพรุ่งนี้แล้ว เราซึ่งเป็นรุ่นพี่ปีสี่ทุกคนเลยต้องพากันหอบเป้คนละใบเพื่อมานอนที่มหา’ลัย จัดแจงทุกอย่างให้เป็นไปตามแผนที่วางไว้ ช่วยงานคนอื่นให้ราบรื่นไปได้ด้วยดี ถึงไอ้ครามจะอยากโดดแค่ไหนแต่ก็ได้เห็นหน้าเบื่อโลกของมันนั่งรวมกลุ
มีแค่ฉันกับรามที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำบ้าอะไรกันอยู่… มันอาจไม่คิดอะไร แต่ฉันคิดไง… คิดมากด้วย… มันทำแบบนี้ทำไม?วันต่อมา วันนี้จิตใจฉันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ใครเรียกใช้งานอะไรก็มึน ๆ เหมือนหูไม่ได้ยินอะไรไปเสียอย่างนั้น ในขณะที่ฉันไม่กล้าสบตาราม มันกลับยังคงทำตัวตาม
CLOSE FRIEND CHAPTER 14หลายวันผ่านไป ผ่านมาก็หลายวันแต่ฉันก็ยังทำใจให้ชินเวลามองหน้ารามไม่ได้สักที ความใกล้ชิดของเราก็ยังคงเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยน รามทำตัวตามปกติได้แล้ว ในขณะที่ฉันยังคงประหม่าทุกครั้งที่มันเข้าใกล้ อย่างตอนนี้เรากำลังอยู่ที่คอนโดเจิน ฉันว่างมากเลยซื้อวัตถุดิ
“…” ฉันหันกลับมาจ้องหน้ามันเพราะมันชักจะโป๊เกินไป“…” แต่รามก็ยักคิ้วให้เหมือนไม่คิดอะไรตอนนี้เนื้อเต้ากว่าครึ่งทั้งสองข้างกำลังโดนปลายนิ้วกระด้างละเลงยาใส่ ความแข็งชันของอะไรบางอย่างอยู่ต่ำลงไปแค่ขอบผ้าขนหนูปกปิดเท่านั้น และใจฉันก็เริ่มเต้นแรงหนักขึ้นทุกทีจนกลัวว่าคนตรงหน้าจะได้ยิน… “พ
CLOSE FRIEND CHAPTER 15หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็มาถึง เจินบ่นไม่เลิกเรื่องฉันทำครัวมันเลอะเทอะแต่ก็ไม่ได้ต่อว่าจริงจัง แค่จัดแจงโทรเรียกแม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดเพิ่มเติม และเพราะฉันไม่อยากทนมองหน้ารามในเวลานี้สุดท้ายเลยหนีกลับตั้งแต่ฟ้ายังไม่มืดโดยให้เหตุผลว่าจะเคลียร์งานที่ต้องส่งอาจารย์แม้เอาเข้า
รามพยายามยกตัวฉันให้ลุกขึ้น มันทำหน้าดุเมื่อเห็นว่าฉันพยายามสะบัดตัวถอยห่าง ก็ไม่รู้อีกเหมือนกันว่าทำไมฉันจะต้องร้องไห้ต่อหน้ามันด้วย แค่ไม่รู้ว่ามันไปหาเพื่อนจริง ๆ หรือไปหาใครกันแน่ ถึงต่อให้มันจะไปหาใครจริง ฉันก็ไม่มีปัญญาที่จะพูดอะไรเหมือนเดิม เพราะถึงยังไงเพื่อนสนิทก็ไม่มีสิทธิ์อะไร
ถึงตอนนี้มันจะยังไม่แสดงอาการอะไรมากไปกว่าร้องไห้ แต่เดาได้เลยว่าพรุ่งนี้มันจะต้องโกรธผมแน่ ๆ แต่ถึงมันจะโกรธก็ไม่ผิด ผมผิดสัญญา ละเลยมันเอง ก็ได้แค่ก่นด่าตัวเองในใจ และคิดว่าต่อจากนี้คงไม่ปล่อยให้มันอยู่คนเดียวอีกแล้ว ไอ้โรคจิตเวรนั่นดูท่าจะเครซี่เพื่อนผมมากจริง ๆ ถึงวันนี้จะโชคดีที่แค่
CLOSE FRIEND CHAPTER 16 หลังจากนั้นทั้งผมทั้งมันก็แทบจะทำตัวไม่ถูก ถึงไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมทำแบบนี้ ผมเคยจูบมันมาแล้ว แต่นั่นผ่านมาหลายวันจนเรากลับมาทำตัวปกติตามเดิมได้แล้ว ตอนนี้ผมก็เสือกไปหอมแก้มมันอีกเวรจริง ๆ เลยกู!เราไม่ได้คุยกันต่อเพราะไอ้ยักษ์โทรมาบอกว่าถึงหน้าหอพอดีเลยต้องรีบพากันไปขึ้นรถ
วันนี้ผมนัดตากล้องเข้ามาถ่ายรูปครอบครัว เพราะงั้นตัวผมเองถึงได้อยู่ในชุดสูทเรียบกริบเหมือนกัน คนเป็นเมียหรี่ตามองชุดผมแล้วเริ่มอยู่ไม่สุขอีกครั้ง จัดการปัดฝุ่นออกจากสูทที่ผมใส่อยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า จนผมต้องเบี่ยงตัวเดินหลบไปอีกทาง และถึงแม้จะบอกว่าเป็นวันถ่ายรูปครอบครัว… แต่ก็ไม่เชิง เพ
“นอนได้แล้ว” “อือ” ถึงจะบอกมันแบบนั้น แต่ผมก็ยังคงไม่หยุดคลอเคลียข้างแก้มใสอยู่ดี ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงได้สวยขึ้นทุกวันแบบนี้…คนที่นอนอยู่จ้องกันนิ่ง มันทำสีหน้ารู้ทันแล้วหัวเราะเบา ๆ เมื่อมือผมเลื่อนเข้าใต้ชุดนอนบางเบากอบกุมเนื้อเต้าที่ตอนนี้อวบใหญ่กว่าเดิมหลายเท่า สัมผัสได้ถ
SPECIAL CHAPTER 3 THE ENDหลังจากอาเจียนจนเสร็จผมก็เพิ่งสังเกตว่าพริกดูเหนื่อยกว่าปกติ สีหน้าดูซีด ๆ มันทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงยกมือขึ้นลูบข้างแก้ม ส่วนผมก็เม้มปากย่อตัวนั่งลงเงยหน้าสบตาคนเป็นเมียที่เหมือนจะยังไม่รู้ตัวถึงความผิดปกติที่ผิดเพี้ยนไป “อะไร?” ดวงหน้าสวยซึ่งบัดนี้ขาวเผือดขมวดค
“น่ารักนี่หว่า! แล้วมึงทำหน้าเครียดเพื่อ!”“ก็กูไม่ได้ชอบ” คนที่อยู่ในสถานะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกขมวดคิ้วเข้าหากัน “อยู่ ๆ กันไปเดี๋ยวก็ชอบเองนั่นแหละ น่ารักขนาดนี้” “คือยังไงวะ? มึงปฏิเสธไปไม่ได้?” ผมไม่สนใจไอ้คนไม่รู้จักโต แต่ตั้งคำถามกับเจ้าของเรื่องอย่างจริงจัง คนถูกถามถอนห
SPECIAL CHAPTER 2สองเดือนต่อมา ถึงวันแต่งงานเราจะเข้าหอกันแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ได้ย้ายเข้าบ้านใหม่เพราะต้องตกแต่งเพิ่มเติม รวมถึงต่อเติมในส่วนต่าง ๆ ที่พริกอยากจะให้มีอยู่ด้วยในตัวบ้าน ผมมันยังไงก็ได้อยู่แล้วขอให้เมียพอใจก็พอ และในที่สุดเราก็ได้ฤกษ์ย้ายเข้าบ้านใหม่สั
“มึงสวยที่สุดเลย”ตกดึก คู่แต่งงานใหม่หลายคู่คงจะไม่มีอารมณ์ทำเรื่องอย่างว่ากันในคืนแต่งงานเพราะต้องผ่านช่วงเวลาเหนื่อยหนักระหว่างวัน ตบท้ายด้วยปาร์ตี้ที่เมากันสุดเหวี่ยงจนเวลาล่วงเลยเข้าเที่ยงคืน แต่เรื่องแบบนั้นคงไม่เกิดขึ้นกับเราสองคน แค่บานประตูปิดลงเราก็แทบจะอดรนทนไม่ไหว
แค่คิดว่าวันนี้จะได้เจอหน้าพริกหลังไม่เจอมานานถึงสองอาทิตย์เต็มก็แทบจะทนไม่ไหว แถมไอ้ฤกษ์ยามห่าเหวอะไรนี่ก็ยิ่งทำให้หงุดหงิดหนักขึ้นไปอีก แต่ก่อนจะได้สอบถามความเป็นไปของเจ้าสาวตัวเองอีกสักคำ เสียงตากล้องก็ดังขัดจังหวะขึ้น “ถ่ายรูปหน่อยครับ” “ครับ” เพราะเราทุกคนยัง
SPECIAL CHAPTER 1RAM TALKS ไม่รู้ว่าทำไม… แค่ผมเห็นมัน… ก็อยากจะกอด อยากจะจูบ อยากจะอยู่ใกล้ ๆ อยากอยู่ด้วยกันตลอดเวลาวันแต่งงาน “มือสั่นเชียวไอ้สัด” ร่างสูงของเพื่อนเดินมาหยุดยืนที่ข้าง ๆ เจินที่อยู่ในชุดสูทสีน้ำตาลเม้มปากกลั้นยิ้ม วันนี้มันเซตผมเร
CLOSE FRIEND CHAPTER 45หนึ่งปีต่อมามหาวิทยาลัย “ชิด ๆ หน่อยครับ” “ไม่ต้องชิดมากก็ได้มั้ง ร้อน!” “อย่าบ่นนักเลย!” “ไอ้ยักษ์มึงไปยืนข้าง ๆ ดิ!” “กูอยากอยู่ตรงกลาง!” ท่ามกลางแดดร้อนจัด ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวดูชุลมุนวุ่นวายกับอีแค