Episode 3ปัจจุบันจากเหตุการณ์ในวันนั้น สู่ปัจจุบันในวันนี้ ค่อนข้างชัดว่าเป็นการหาเหาใส่หัวแบบที่ผมเองก็คาดไม่ถึงเหมือนกันแม้เครื่องปรับอากาศจะทำงานได้อย่างดีเยี่ยม ผมกลับรู้สึกได้ถึงเม็ดเหงื่อเย็น ๆ ผุดซึมเต็มกรอบหน้า และหากไม่มีบางคนนั่งอยู่ข้าง ๆ บรรดาสายตาที่จ้องจับมองมาอาจแลดูเหี้ยมเกรียมกว่
“เอาเป็นว่า ข้าจะเชื่อเอ็ง”“อ้าวป๋า!” ไอ้พี่จ๊อดคนเดิมประท้วงดังลั่น และอาการฉุนเฉียวชนิดออกนอกหน้าก็ทำเอาพ่อตัวจริงตบเข่าฉาด“ข้าเป็นพ่อ!”“โธ่ป๋า…”“เงียบ!”“…”ความสงบเข้าครอบครองบรรยากาศโดยฉับพลัน คงมีแค่ไอ้พี่จ๊อดตัวเดียวที่หน้างี้หงิกยิ่งกว่าตีน และให้เดาแบบที่ผู้ชายมองกันก็ชัดยิ่งกว่าชัด ว่า
หากต้องมาคบกันเพื่อตบตาคนอื่นชนิดไม่มีใครขยับตัวทำอะไรได้แบบนั้นสักพัก มันจะส่งผลดีหรือเสียมากกว่ากัน เพราะเราก็ไม่ได้อยู่ในจุดที่รักหรือชอบพอกันมาตั้งแต่แรก เราแค่พี่น้องท้องชนกันที่เต็มใจสนุกแบบไม่ผูกมัดจริงจัง…และในวินาทีสงัดเงียบ คนที่ลอบมองกันกว่านาทีก็หมุนตัวหันหนี ก่อนจะเปรยขึ้นอีก“ถ้าเฮียร
Episode 4 วันต่อมาซอล “จะปิดเหรอคะ?” “ขอโทษนะซอล แต่พี่มีร้านแนะนำเป็นร้านขนมของเพื่อนอยู่ตรงสี่แยกโรงแรม S ถ้าเราสนใจพี่จะไปฝากงานให้” “แถวนั้นรถติดมากเลยนี่คะ” “ก็จริง” พี่แว่น เป็นเจ้าของ ‘คาเฟของหวาน’ ที่ฉันทำงานพิเศษช่วงค่ำมาตลอ
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวลองหาที่อื่นดู”คนขับชำเลืองมองราวกับจะรู้ทันในความคิด ก่อนจะหัวเราะเสียงประหลาด ทั้งหัวคิ้วยังคงติดกัน“ถ้าหนูอยากทำก็เข้าไปคุย วันนี้เฮียจะไปบ้านพวกมัน”“ถ้าไม่อยากให้รู้จักเพื่อนก็ไม่ต้องพาไปหรอกค่ะ”“ไปได้”คนบอกว่า ‘ไปได้’ ดูเหมือนไม่อยากจะให้ไปเท่าไร แต่ยังไม่ทันที่จะได้ตอบ
Episode 5 ร้านอาหาร K เราไม่ค่อยได้ออกมาข้างนอกด้วยกันบ่อยนัก อย่างมากก็อยู่แค่ละแวกที่พักของฉัน แต่วันนี้เฮียพามาไกลกว่าที่เคย เป็นร้านอาหารที่อยู่ใกล้กับบ้านเพื่อนของเขาที่บอกว่าจะพาไปคุยรายละเอียดงานซึ่งเจ้าตัวได้มีการเปรยถึงก่อนหน้า โชคดีที่ร้านมีห้องอาหารแบบส่วน
นอกจากการแลกเปลี่ยนลมหายใจที่ชวนให้รู้สึกถึงความหวามไหวบางชนิด คนหื่นกามก็เริ่มเฟ้นนวดเข้าหาทรวงอก ก่อนจูบจะผละออกในจังหวะเดียวกัน “กลับห้องไหม?”มือหนาออกแรงขยำเนื้อเต้า ตาคมหลุบต่ำทอดมองความนุ่มนิ่มที่กำลังเฟ้นนวดเต็มสองฝ่ามือด้วยสายตาสื่อความต้องการ ทั้งยังขยายความให้ฟังได้อีกแบบไม่อา
Episode 6สิบนาทีต่อมา ผ่านมาสิบนาทีเข้าให้แล้ว…เรายังคงนั่งกันอยู่บนรถซึ่งยังไม่เคลื่อนออกจากซองจอด เสียงล้งเล้งจากปลายสายดังลั่นจนฉันพลอยได้ยินบทสนทนาระหว่างแม่ลูกไปด้วย ขณะที่คนถือโทรศัพท์เองต้องดึงมันออกห่างจากข้างหูหลายต่อหลายที ไม่ใช่เรื่องใหม่อีกเหมือนเคย เหตุการณ์ประเภท
Special 6หลายปีต่อมาบรรยากาศยามเช้ายังคงวุ่นวายไม่ต่างไปจากทุกวัน…เนื้อเสียงเจื้อยแจ้วหลายเสียงดังต่อเนื่องไม่หยุดมากว่าชั่วโมงเข้าให้แล้ว กระทั่งฉันเดินลงมาถึงที่ชั้นล่างก็ทันได้เห็น ร่างสูงในชุดสูทเป๊ะปังตั้งแต่หัวจรดเท้า โน้มตัวลงช้อนร่างเล็กของเด็ก ๆ ขึ้นที่สองข้อแขน“วันนี้เฮียกลับไวจะพาไปดิ
จู่ ๆ เจ๊หยีที่วันนี้อยู่ในชุดอลังการยิ่งกว่าทุกวันก็ดึงเอากระดาษแผ่นหนึ่งมาวางลงบนโต๊ะ ทุกสายตาหันมอง มีเพียงแค่เฮียครามที่ผุดยิ้มกว้างมองสบตาเมียตัวเองเจ๊พริกเป็นคนแรกที่คว้ากระดาษแผ่นที่ว่าขึ้นดู และเจ๊ก็เบิกตาโตจนเจ๊อ้ายที่นั่งอยู่ข้างกันต้องรีบขยับหัวชะโงกมองตาม และเจ๊ก็ตกอยู่ในสภาวะเดียวกันค
“หนูทำผัวหลงได้ขนาดนี้ น่าจะดีใจ…” สายตากระหายหิวยังคงหลุบลงมอง พร้อมกันบั้นท้ายหนาก็หดเกร็งทุกจังหวะที่มีการเบียดอัดความแข็งกร้าวเข้าไปจนสุดทาง เพราะรู้ว่าคงจะต้องให้เขาได้ปลดปล่อยสักหนึ่งรอบฉันก็ได้แต่ยืนแข้งขาสั่นใช้แขนสองข้างโอบรอบเหนือบ่ากว้าง ยอมพยักหน้าตามใจในที่สุด
Special 5 หลายเดือนต่อมา เรากำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ที่บ้านของฉันกับเฮียยักษ์… เพื่อนทุกคนมารวมตัวกันที่นี่เนื่องในวันเกิดของหนูยิ้มหลานสาวคนโตของกลุ่มที่ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ในระดับชั้นปฐมวัยหลังจากเวลาผ่านไปหลายปีนับตั้งแต่ตอนนั้นที่หลานยังเป็นเพียงเด็กน้อยตัวอ้วนป้อ
“วันนี้น้องของเจ๊สวยมาก”“เจ๊ก็เหมือนกัน”“ขอให้ความรักยืนยาวยั่งยืนตลอดไปนะซอล”“ขอบคุณนะคะ”“ยักษ์เป็นคนดีจะต้องดูแลซอลได้ดีมากแน่ ๆ”แล้วอีกฝ่ายก็กลับเสียงสั่นเครือขึ้นมาทั้งอย่างนั้น แต่ก็ได้เห็นแค่เพียงแวบเดียว เจ๊พริกพยายามเอ่ยต่อด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ“เพื่อนเจ๊จะต้องทำให้ซอลมีความสุขมากแน่นอน
Special 4หลายปีต่อมางานแต่งงาน“ตื่นเต้นไหม?”“นิดหน่อยค่ะ”“ตอนเจ๊แต่งก็ตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน”“ตอนนั้นดีใจมากเลยใช่ไหมคะ?”“เหมือนฝันอะไรแบบนั้น”“หนูก็เหมือนกัน…”“เจ๊พริก เฮียยักษ์โทรมาถามว่ากดเงินสดมาให้รึยังคะ?”การสนทนาแบบเป็นส่วนตัวระหว่างฉันกับคนที่นั่งอยู่ข้างกันเป็นอันต้องสิ้น
Special 3สองเดือนผ่านไป“ฝนตกขนาดนี้ ขับไปก็ได้รถคว่ำตายพอดี”“หนูไม่อยากให้เฮียขึ้นห้อง”“ถ้าเฮียจะทำอะไรหนูจริง คงไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านมาขนาดนี้”“…”“ช่างมัน เดี๋ยวเฮียนั่งรอฝนหยุดในรถได้ไม่เป็นไร”“…”จะว่าบ้าก็บ้า…แต่เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันกับคนข้าง ๆ สนิทสนมกันในระดับหนึ่งที่อาจเรียกได้ว่าเป็น ‘พี
Special 2สามชั่วโมงต่อมาและฉันเองในตอนนี้…ก็อยู่ในสภาวะอารมณ์ที่ไม่ปกติพอกัน…เสียงคลื่นซัดเข้าหาชายหาด ประกอบกับสายลมลอยโชยพัดปะทะเข้าหาร่างกายทำเอาคลายความกรุ่นกังวลในใจลงได้ชั่วขณะหลังจากหย่อนกายลงนั่งที่ชายหาดได้ราวหนึ่งชั่วโมง เบียร์ก็ถูกเปิดดื่มไปหลายขวด ระหว่างเสียงคลื่นลมดังคลอ ก็มีเสียง
ร่างโปร่งสูงดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าหยุดยืนที่หน้าเคาน์เตอร์ ก็ยืนเงียบอยู่นานจนฉันเองต้องเป็นฝ่ายร้องขอคำสั่งซื้อด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะไม่หงุดหงิด “รับอะไรดีคะ?” “อเมริกาโนครับ” ริมฝีปากหยักลึกคลี่ยิ้มกว้างราวกับจะกวนไม่ต่างไปจากเดิม ส่วนฉันที่กำลังอยู่ในเวลางานก็ไ