Chapter 6

"Ano? Hanggang diyan nalang ba kayo?" Pang-aasar ko sa mga bata. Sumimangot naman sila sa akin. Kanina pa kasi kami naglalaro ng Sipa. Hindi kasi nila matalo-talo ang score ko na 98.

"Ang galing mo naman ate Mira, sa susunod tatalunin na talaga kita." Natawa naman ako kay Tonyo isa sa mga bata dito sa ampunan. Lumapit ako sa isa at ginulo ang buhok niya. Isinandal ko pa ang siko ko sa ibabaw ng ulo niya.

"Ate Mira crush mo ba si Kuya Culver?" Tanong ng isa ngumiti naman ako sa kanila. Nag squat ako at pinalapit ko silang lahat sa akin.

"Secret lang natin ito ha? Crush na crush ko kasi siya. Kaya dapat tulungan niyo ako para magig crush niya rin ako." Nagsipag tanguan naman sila at parang mga kinikilig na tumatawa.

"Meryenda muna tayo!" Tawag ni Rita.

"Mag meryenda na muna kayo then we will play again. Dapat matalo niyo na ako, okay?" Tumango naman sila sa akin at tumakbo papalapit kay Rita na nginitian ako. I waved back at her pagkatapos ay tumakbo ako palapit kay Enrique na kanina pa nakaupo sa isang picnic table at nanunood sa amin.

"You showed them no mercy. 98?" Naiiling na sabi niya sa akin, he handed me a face towel upang punasan ang mukha ko. Ngumisi ako.

"If I go easy on them hindi sila makakaramdam ng challenge, and that's what life is all about. Kailangan nilang malaman iyon habang bata pa sila. You don't get what you want the easy way. Kung may gusto ka paghirapan mo and if you're really determined then don't give up."

Iyon talaga ang naging moto ko sa buhay lalo na nung makilala ko si Enrique. Lahat ng bagay masarap makuha kapag pinag hirapan mo, and I wonder how delicious Enrique is kapag nakuha ko na siya hihi

Tumaas ang isang kilay niya dahil sa sinabi ko. Natawa naman ako dahil sa reaction niya. "What?"

"I actually thought that you always get what you want the easiest way." Tumayo ako sa harap niya at pinameywangan siya. He pressed his lips together at napansin ko na he's suppressing a smile, pero hindi ako nagpadala.

"Aba aba Enrique Culver Montreverde hindi na makatarungan yan, you judged me without any basis. Hindi ko alam na ganyang klase kang tao." Umiling pa ako.

"Hey, it's not my fault that you look and act like a spoiled brat." Inilagay ko sa dibdib ko ang isang kamay ko at nagkunwaring nasaktan.

"I'm hurt. Maarte lang ako magsalita but I'm not a spoiled brat. For your information, I've been independent ever since I became eighteen." Umaakto akong nagtataray pero ang totoo natutuwa ako ngayon dahil parang he's getting to know me better.

"Talaga lang."

"Of course. I have my own buisness, hindi pa nga lang ito ganon kalaki at kakilala but someday it will be huge just like my brother's company." I waved my hands in the air. Umupo ako ulit sa tabi niya at kinain ang pagkain na dinala ng isa sa mga bata.

"Ano ba ang negosyo mo?" This is a good start. He's asking about my personal life. Ngayon lang ito nangyari sa tagal ng pagsasama namin.

"Nung una I was just spending yung pera na ibibigay nila kuya to travel. Nung umuwi ako sa Pilipinas, pinasama ako ni mommy para tumulong sa medical mission niya. Hindi naman ganon ka hirap ang lugar nila, may mga part lang, and my mother gives medical mission there dahil naging kaibigan niya ang renya ng tribo, who died because of dengue na hindi naagapan.

Napansin ko na magaganda ang mga suot na jewelry ng mga babae sa tribo nila. I asked them kung sino ang gumagawa ng nga iyon at sinabi nila na sila ang gumagawa, even the materials, sila ang naghahanap. So I talked to their princess, nung una hesitant siya, but I assured her and eventually pumayag siya. So ayun, they make jewelries. Sometimes I give them supplies, and I sell them. It's been going on for 2 years now."

Derederetsong sabi ko pagkatapos ay sumubo ng pagkain.

"Tinanong ko lang kung ano ang negosyo mo nakwento mo na pati ang history." He said in a teasing tone. Wow this is really new, nang aasar na siya.

"Eh bakit ba? Gusto kong magkwento eh. Kesa naman mapanis ang laway ko kagaya mo." He looked at me and his lips lifted to one side. Nanlaki ang mga mata ko. "My gosh, ang gwapo mo talaga ngumiti noh? Bakit di nalang natin lagyan ng plaster para palaging ganyan ang mukha mo."

Sabi ko habang nakadikit ang tinidor sa labi ko dahil sumubo ako ng spaghetti. Umiling nalang siya pero hindi naman niya tinanggal ang mga ngiti sa labi niya. Shocks, naglalaway na ba ako? Baka oo na. Ang gwapo kasi talaga eh.

"Ilang bansa na ba ang napuntahan mo?" Nagtanong ulit siya tungkol sa akin. He's becoming interested in me. Ngumiti naman ako ng malawak sa kanya.

"55 countries. 140 more to go."

"Balak mo ba talagang libutin ang buong mundo?" Sumubo ako ng spaghetti at nag kibit balikat.

"Mmm, oo. I want to see the beauty of different countries. I want to see different cultures kahit konti lang, or kahit glimpse lang basta may matutunan ako."

"Why? Marami rin namang iba-ibang kultura dito sa Pilipinas."

"I don't know. Nung una gusto ko lang talaga nag travel. Then sa paglilibot ko sa mundo nakaramdam ako ng kulang sa life ko, I feel like I'm looking for something that's missing."

"And did you already found what you're looking for?" Napansin ko na humarap siya sa akin. Napaisip naman ako sa sinabi niya, I faced him at sakto naman na nag salubong ang mga mata namin. Medyo malpit din ang mga mukha namin.

That moment, bumilis ang tibok ng puso ko. Looking in his eyes and feeling something that I haven't felt before. I can't describe the feeling pero ang gaan sa pakiramdam. It was like I was hypnotized to just look into his eyes.

Naagaw lang ang attention namin nang biglang may insekto na dumapo sa ilong ko kaya mabilis akong napatayo at sa sobrang gulat na outbalance ako. Enrique held my hand, hinila niya ako ng malakas kaya naman napunta ako sa direction niya pero sa sobrang bilis ng pangyayari na outbalance din siya at natumba kami pareho sa grass at nasa ibabaw niya ako.

"Uuuuyyy si Kuya Culver at Ate Mira parang nag shu-shooting ng pelikula." Pang aasar ni Tonyo. Nakigaya naman ang iba at nagsimula na din na makipag asaran. Imbes na mainis, binigyan ko pa sila ng thumbs up kaya nagsipagtawanan naman sila.

"Mira pwede ka nang tumayo." Sabi sa akin ni Enrique pero imbes na tumayo isiniksik ko pa ang ulo ko sa dibdib niya. "Mira."

"5 minutes lang." Hirit ko pa.

Naramdaman kong umiling siya. "Manang mana ka talaga sa kuya mo." Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya kahit gusto kong kumontra. Pumikit nalang ako at pinakinggan ang tibok ng puso ni Enrique.

"Your heart is beating so fast. Okay ka lang ba?" Inangat ko ang ulo ko at tinignan si Enrique na ngayon ay nakatakip na ang kanang braso sa mga mata niya. "Hey okay ka lang ba?"

"Yes. Will you stand now?" There's a hint of irritation on his voice kaya agad akong tumayo.

"Are you hurt? May masakit ba sayo?" Hindi siya sumagot kaya sinubukan kong hawakan ang braso niya para icheck pera binawi niya iyon.

"Don't touch me." He said before he stood up and walked away.