Mag-log inShare
Chapter 70
Huling Na-update:
2024-09-09 09:58:37Kaugnay na kabanata
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 71
Chapter 71Anne POVHabang lumilipas ang mga araw at taon, bumalik ako sa aking trabaho. Naging secretary muli ako ng aking asawa.Ang aking mga anak ay lumalaki na. Si Amara Grace ay kasalukuyang nag-aaral ng Business Administration. Ang kambal naman ay nasa grade 8 na, kaya wala akong problema kung babalik ako sa trabaho.Kasalukuyan kong inaayos ang mga schedule ni Dixon para sa kanyang mga meeting. Napangiti ako dahil ganito rin ang aking ginagawa noong una akong pumasok bilang isang secretary ng isang maaruganting CEO, na ngayon ay asawa ko na.Habang inaayos ko ang mga dokumento sa mesa, narinig ko ang pag-ring ng telepono. Agad ko itong sinagot, "Good morning, Dixon Corporation. How may I assist you?""Anne, may kailangan akong ipaalala sa'yo," sabi ni Dixon mula sa kabilang linya. "May dinner meeting tayo mamaya kasama ang mga potential investors. Huwag mong kalimutan.""Of course, Dixon. Nasa schedule na," sagot ko, habang sinusulat ito sa aking planner. "Anything else?""Wal
Huling Na-update : 2024-09-10CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 72
Chapter 72 Habang lumilipas ang mga araw, nakita ko kung paano nagsusumikap si Amara sa kanyang mga gawain. "Mom, ang dami kong natutunan," wika niya isang gabi habang nag-uusap kami sa kusina. "Talaga, anak? Ano ang mga natutunan mo?" tanong ko habang naghahanda ng hapunan namin. "Ang dami, Mom. Mula sa pag-aayos ng mga dokumento hanggang sa pakikitungo sa mga kliyente. Nakakatuwa at nakakachallenge din," sagot ni Amara na puno ng excitement. "Masaya ako na nag-eenjoy ka, Amara. Tandaan mo, ang bawat karanasan ay magtuturo sa'yo ng mahalagang aral," tugon ko habang tinitingnan siya. "Oo, Mom. Salamat sa suporta niyo ni Dad," sagot ni Amara habang niyayakap ako. Habang nagpatuloy ang kanyang internship, nakita ko kung paano siya naging mas confident at mas determinado. "Mom, Dad, may presentation ako bukas para sa isang project. Pwede ba kayong manood?" bigkas na tanong ni Amara sa amin. "Siyempre, anak. Nandiyan kami para suportahan ka," sagot ni Dixon habang may ngiti sa la
Huling Na-update : 2024-09-11CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 73
Chapter 73 "Gusto kong maging veterinarian, Dad. Mahilig kasi ako sa mga hayop at gusto kong alagaan sila," sagot ni Sitti na may ngiti. "Ang gagaling ng mga plano niyo, mga anak. Proud kami sa inyo," sabi ko habang niyayakap sila. Habang nag-uusap kami, naramdaman ko ang init ng pagmamahalan at suporta sa aming pamilya. Alam kong sa bawat hakbang na ginagawa namin, mas lumalapit kami sa aming mga pangarap. Pagkatapos ng hapunan, nagtipon-tipon kami sa paligid ng campfire at nagkwentuhan tungkol sa mga masasayang alaala. "Mom, Dad, salamat sa lahat. Ang saya-saya ko," sabi ni Amara habang tinitingnan kami. "Salamat din, mga anak. Kayo ang nagbibigay ng lakas sa amin," sagot ni Dixon habang tinitingnan kami isa-isa. Habang naglalakad kami papunta sa aming mga tent, naramdaman ko ang kapayapaan at kasiyahan sa aking puso. Alam kong marami pa kaming haharapin na pagsubok, pero sa bawat hakbang na ginagawa namin, mas lumalapit kami sa aming mga pangarap bilang isang pamilya.
Huling Na-update : 2024-09-12CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 74
Chapter 74 "Wow, ang sweet naman ninyo," sagot ko habang tinitingnan sila ng may pagmamahal. Pagpasok namin sa dining area, nakita namin ang mesa na puno ng masasarap na pagkain at mga kandila. "Surprise, Mom and Dad!" sabay-sabay na sigaw nina Amara, Sitti, at Stanley. "Ang ganda naman ng setup ninyo. Salamat, mga anak," sabi ni Dixon habang niyayakap sila. "Nag-effort talaga kami para mapasaya kayo," sabi ni Amara habang inaayos ang upuan para sa amin. "Salamat, Amara. Napaka-special ng gabing ito," sabi ko habang umuupo. Habang kumakain kami, nagkwentuhan kami tungkol sa mga nangyari sa araw na iyon at sa mga plano namin sa hinaharap. "Mom, Dad, excited na ako sa mga susunod na adventures natin," sabi ni Sitti habang kumakain ng dessert. "Oo nga, anak. Marami pa tayong gagawin at mararating bilang isang pamilya," sagot ko habang tinitingnan ang bawat isa sa kanila. Pagkatapos ng dinner, nagtipon-tipon kami sa sala at nagkwentuhan pa ng mas mahaba. "Mom, Dad, salamat sa laha
Huling Na-update : 2024-09-12CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 75
Chapter 75 Dixon POV Habang papasok ako sa opisina, nakita ko si Anne na abala sa pag-aayos ng mga papeles sa aking mesa. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. Napaka-dedikado niya sa kanyang trabaho, at hindi ko maiwasang magpasalamat sa lahat ng kanyang ginagawa para sa akin at sa aming pamilya. "Good morning, Anne," bati ko habang papasok sa opisina. "Good morning, Dixon. Inayos ko na ang mga reports mo at narito na mo para sa araw na ito," sagot niya habang inaabot sa akin ang mga papeles. "Salamat, Anne. Napakabilis mo talagang kumilos," sabi ko habang tinitingnan ang kanyang maayos na pagkakaayos ng mga dokumento. "Alam mo naman, gusto kong siguraduhin na maayos ang lahat para sa'yo," sagot niya habang inaayos ang aking kape. Napaka-sweet talaga niya, at hindi ko maiwasang mapangiti. Habang nag-uusap kami, naramdaman ko ang init ng pagmamahalan at suporta sa aming relasyon. Alam kong sa bawat hakbang na ginagawa namin, mas nagiging matatag kami at mas lumalapit sa amin
Huling Na-update : 2024-09-12CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 76
Chapter 76Sumapit ang weekend at agad kaming nag-ayos ng aming dadalhin para sa picnic.Ang aking asawa na si Anne ay nag-aayos ng mga pagkain para dalhin at tinutulungan siya ng aming panganay na anak na si Amara. Habang ang kambal na sina Stanley at Sitti ay tinutulungan akong maglagay ng mga gamit sa sasakyan, may ngiti sa kanilang mga labi.Habang abala kami sa paghahanda, ramdam ko ang saya at excitement sa hangin. Matagal na naming pinlano ang piknik na ito at sa wakas ay natuloy din."Amara, pakikuha nga yung prutas sa kusina," sabi ni Anne habang inaayos ang sandwiches sa basket."Opo, Mom," masiglang tugon ni Amara, sabay takbo papunta sa kusina."Stanley, Sitti, siguraduhin niyong maayos ang pagkakalagay ng mga gamit sa likod ng sasakyan," paalala ko sa kambal."Opo, Dad!" sabay na sagot ng dalawa habang masayang naglalagay ng mga upuan at kumot sa trunk.Pagkatapos ng ilang minuto, natapos din kami sa paghahanda. Puno ng tawanan at kwentuhan ang aming paglalakbay patungo s
Huling Na-update : 2024-09-13CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 77
Chapter 77"Okay, mga anak, balik na kayo sa paglalaro habang nag-e-enjoy pa tayo dito," sabi ni Anne habang inaayos ang mga gamit namin. "Dixon, mahal, pakiabot muna ng tubig!""Sure, Anne," sagot ko habang kinukuha ang bote ng tubig mula sa cooler. Iniabot ko ito sa kanya at sabay kaming naupo sa kumot, pinagmamasdan ang mga bata na masayang naglalaro."Ang saya nilang tingnan, 'no?" sabi ni Anne habang umiinom ng tubig."Oo nga, Anne. Ang bilis ng panahon. Parang kailan lang, maliliit pa sila. Ngayon, heto't naglalaro na at ang ate nila, magtatapos na ng college," sagot ko habang nakangiti."Talagang mabilis ang panahon. Kaya dapat sulitin natin ang bawat sandali kasama sila," sabi ni Anne habang pinagmamasdan ang mga bata."Amara, halika nga dito," tawag ko sa aming panganay na anak. Agad naman siyang lumapit sa amin."Bakit po, Dad?" tanong niya."Wala lang, gusto lang namin sabihin ulit kung gaano kami ka-proud sa'yo. At gusto rin naming malaman kung may mga plano ka na ba pagka
Huling Na-update : 2024-09-13CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 78
Chapter 78 Anne POV Habang nag-aayos kami ng mga gamit pauwi, hindi ko maiwasang mapangiti sa mga alaala ng araw na ito. Napakasaya ng aming piknik at puno ng pagmamahalan ang bawat sandali. "Amara, tulungan mo si Daddy sa paglalagay ng mga gamit sa sasakyan," sabi ko habang inaayos ang picnic basket. "Opo, Mommy," masiglang tugon ni Amara habang tinutulungan si Dixon. "Stanley, Sitti, siguraduhin niyong wala kayong naiwan sa paligid," paalala ko sa kambal. "Opo, Mommy!" sabay na sagot ng kambal habang nag-iikot sa paligid para siguraduhing malinis ang lugar. Habang nag-aayos kami, napansin ko si Dixon na abala sa paglalagay ng mga gamit sa trunk ng sasakyan. Napangiti ako habang pinagmamasdan siya. Talagang napakaswerte ko sa kanya. "Anne, okay na lahat dito. Ready na tayo umuwi," sabi ni Dixon habang isinasara ang trunk. "Salamat, Dixon. Tara na, mga anak. Uwi na tayo," sabi ko habang tinatawag ang mga bata. Habang nasa biyahe kami pauwi, napuno ng tawanan at kwen
Huling Na-update : 2024-09-13
Pinakabagong kabanata
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 114: The Final
Chapter 114 The Final Makalipas ang ilang buwan, naging opisyal na ang "Anne’s Light Foundation". Sa araw ng paglulunsad, napuno ng mga tao ang event hall—mga bata, magulang, at mga kaibigan. Si Amara, sa kanyang simple ngunit eleganteng damit, ay tumayo sa entablado, hawak ang mikropono. Iba na ang kanyang aura ngayon—matatag, puno ng kumpiyansa, at may bagong pag-asa. "Mahal ko si Mom," panimula ni Amara, nagpipigil ng emosyon. "Hindi madaling mawalan ng isang magulang, lalo na kapag sila ang ilaw ng iyong buhay. Pero natutunan ko na ang ilaw na iyon ay puwedeng ipasa sa iba—sa mga batang nangangailangan ng gabay at pagmamahal." Tumingin siya sa akin mula sa entablado, at alam ko na ang susunod na sasabihin niya ay hindi lamang para sa mga tagapakinig, kundi para rin sa aming. "Ang "Anne’s Light Foundation" ay hindi lamang para kay Mom, kundi para sa lahat ng mga batang nawalan ng magulang, upang ipakita na hindi sila nag-iisa. May pag-asa, at may mga taong handang mag-ab
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 113
Chapter 113 Dixon POV Habang pinagmamasdan ko ang proyektong inilunsad ng aming mga anak bilang alaala sa kanilang yumaong ina, si Anne, dama ko ang saya at pagmamalaki habang nakikita ko ang kanilang mga ngiti. Ngunit sa kabila ng mga ngiting iyon, hindi pa rin naitatago ng kanilang mga mata ang lungkot, lalo na ni Amara, ang aming panganay, na lubos na naapektuhan sa pagkawala ng kanyang ina. Samantala, ang dalawang kambal ay abalang masayang nakikipag-usap sa kanilang mga kakilala. Si Sitti, na likas na masayahin, ang laging nagbibigay liwanag at ngiti sa amin. Sa kabilang banda, ang kanyang kakambal na si Stanley ay mas malalim mag-isip at laging may malawak na pag-unawa sa mga nangyayari sa paligid. Siya ang nagiging sandigan namin, habang si Amara, mula nang pumanaw ang kanyang ina, ay naging mas seryoso at mas nagtuon sa lahat ng bagay. Si Amara ang pinakaapektado sa pagkawala ng kanyang ina. Mula noon, bihira ko na siyang makitang ngumiti. Naging seryoso ito sa trabaho
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 112
Chapter 112 Stanley POV Ang araw na iyon ay puno ng kalungkutan, ngunit habang naglalakad kami palayo sa libingan ni Mom, isang pakiramdam ng responsibilidad ang bumalot sa akin. Si Sitti at ako, kami ang natitirang mga anak, at sa aking puso, alam kong kailangan kong maging haligi ng pamilya. Kailangan kong ipakita ang lakas, hindi lamang para sa sarili ko kundi para sa kanila. Habang naglalakad, nahulog ang aking tingin sa lupa. Ang mga alaala ni Mom ay bumabalik—ang mga tawa niya, ang mga payo sa buhay, at ang mga simpleng sandaling kasama siya. Saksi ako sa kanyang lakas sa kabila ng lahat ng pagsubok na hinarap niya. Pero ngayon, ang tanong ay; 'Paano ko siya mapapangalagaan sa kabila ng kanyang pagkawala?' “Stanley,” sabi ni Sitti, lumingon siya sa akin. “Anong iniisip mo?” “Iniisip ko kung paano natin maipagpapatuloy ang lahat ng ipinaglaban ni Mom,” sagot ko. “Kailangan nating ipagpatuloy ang kanyang mga pangarap.” Ngumiti siya ng mahina. “Oo, para kay Mom. Pero pa
CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 111
Chapter 111 Sitti POV Ang araw ng paglilibing ni Mommy Anne, ay isa sa pinakamabigat na araw sa buhay ko. Sa kabila ng lahat ng nangyari, may mga bagay na tila hindi ko matanggap. Habang nakatayo ako sa tabi ng kanyang puntod, ramdam ko ang bigat ng bawat pagkilos at salita. Ang bawat mukha sa paligid ay nagdadala ng sariling kwento ng sakit at pagkawala, ngunit sa akin, ang sakit ay mas malalim. Nakita ko si Ate Amara sa tabi ng aming ama, hawak ang mga kamay nito, at alam kong kahit gaano kalalim ang kanyang sakit, nariyan pa rin ang katatagan sa kanyang puso. Pero sa akin, parang isang bagyong dumaan—wala akong nakitang liwanag. Ang lahat ng alaala namin ni Mom ay nagiging ulap sa aking isipan, parang mga larawan na unti-unting naglalaho. “Bakit ganito, Mom?” bulong ko sa sarili habang nakatingin sa hukay. “Bakit kailangan mo pang umalis?” Luminga-linga ako sa paligid, tila hinahanap ang sagot sa mga mata ng mga tao. Wala. Sila rin ay nababalot ng lungkot. Nakita ko ang m
CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 110
Chapter 110 Amara POV Bata pa lang ako, alam ko na espesyal si Mom. Hindi lang dahil sa palaging mainit ang mga yakap niya o masarap siyang magluto—iba siya. Palagi niyang pinaparamdam sa amin na mahalaga kami, na kahit anong mangyari, andiyan siya para sa amin. Pero habang lumalaki ako, napansin kong unti-unti siyang nagbabago—ang mga ngiti niya, kahit totoo, ay may halong lungkot. Ngayon, alam ko na ang dahilan. Noong una kong nalaman na may sakit si Mom, hindi ako makapaniwala. Palagi kong iniisip na magiging masaya at buo ang pamilya namin magpakailanman. Hindi ko lubos naisip na maaaring mawala siya. Pero nang makita ko siyang humihina, doon ko napagtanto ang katotohanan. Napakahirap tanggapin na hindi lahat ng bagay sa mundo ay permanente. Sabi nga ni Mom noon, "Ang buhay ay parang isang libro—may simula at may katapusan, pero mahalaga kung paano natin isinusulat ang mga pahina." Nang mas maramdaman ko ang bigat ng kanyang sitwasyon, mas naging malinaw sa akin kung gaano s
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 109
Chapter 109 Dixon POV Wala nang mas masakit pa sa pag-alam na unti-unti nang nawawala ang pinakamamahal mong tao. Ang mga simpleng bagay na dati kong hindi pinapansin—ang mga ngiti ni Anne, ang kanyang mga kwento, ang kanyang mga yakap—ngayon ay nagiging kayamanang mahirap bitawan. Alam kong hindi ako handa, at kahit anong gawin ko, hindi ko siya kayang pigilan. Simula nang malaman ko ang tungkol sa sakit ni Anne, nag-iba ang pananaw ko sa buhay. Ang bawat araw, bawat sandali, ay tila binibilang ko na. Lahat ng ginagawa namin ay parang may halong lungkot, kahit na sinisikap kong gawing masaya ang mga natitirang araw namin bilang isang pamilya. Isang umaga, habang nasa veranda si Anne at nagmumuni-muni, pinanood ko siya mula sa loob ng bahay. Ang tahimik niyang pagmamasid sa mga ulap ay parang isang paalala na ang bawat sandali ay mahalaga. Hindi ko mapigilang mapaluha. Hindi ko gustong ipakita sa kanya ang takot ko, pero hindi ko na kaya ang bigat ng nararamdaman ko. Lumapit
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 108
Chapter 108 Anne POV Masaya ako na kasama ko ang aking mahal sa buhay—ang aking asawa, si Dixon, at ang aming tatlong anak. Bawat halakhak ni Amara, ang aming panganay, ay nagbibigay ng kakaibang saya sa aking puso. Sa kabila ng kanilang paglaki, nananatili ang respeto ng kambal, sina Sitti at Stanley, sa kanilang nakatatandang kapatid. Nakikita ko sa kanilang lahat ang mga mabubuting tao sa hinaharap—mga anak na magpapasaya sa amin ni Dixon. Sa kabila ng kahinaan ng aking katawan, hindi ko ito pinapahalata. Ayaw kong mag-alala sila sa akin. Pinili kong itago ang aking sakit upang hindi sila mag-alala o magdalamhati. Alam ko na ang aking oras ay limitado. Ngunit sa bawat araw, sinusulit ko ang bawat sandali, ginugugol ang natitirang oras kasama ang mga pinakamahalaga sa aking buhay. Sa bawat ngiti ni Dixon, ramdam ko ang kanyang pagmamahal. Hindi man niya diretsong sabihin, alam kong nararamdaman niyang may mali sa akin. Minsan, mahuhuli ko siyang nakatingin nang matagal, ti
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 107
Chapter 107 Sitti POV Mula nang magdesisyon kaming umuwi, ang puso ko ay puno ng excitement. Hindi ko maikakaila ang ligaya na dala ng muling pagkikita sa aming pamilya. Habang ako’y natutulog, naisip ko ang mga alaala ng aming kabataan—mga picnic, beach trips, at mga bonding moments na kasama ang aming mga magulang at kapatid. Pagkagising ko sa umaga, sabik akong nag-ayos ng mga gamit. “Stanley, anong oras tayo aalis para sa beach trip?” tanong ko, habang nag-aayos ng mga swimsuit at towels. “Siguro mga alas-dos, para hindi masyadong mainit,” sagot niya. Habang nag-aalmusal, pinagmamasdan ko ang aming mga magulang na masayang nag-uusap. Ang kanilang ngiti at tawanan ay nagbibigay ng init sa aking puso. “Gusto ko sanang ilabas ang mga lumang litrato natin mamaya, para balikan ang mga alaala,” mungkahi ko. “Magandang ideya yan! Masaya siguro ‘yun,” tugon ni Mom, sabik na naghahanap ng mga album. Matapos ang almusal, nagsimula na kaming maghanda para sa beach. Ang mga bata, tula
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 106
Chapter 106 Stanley POV Mula nang nag-video call kami ng aming mga magulang, puno ng saya at excitement ang aming puso. Nais naming surpresahin sila sa aming pagbabalik sa Pilipinas. Ang mga alaala ng mga pamilya namin ay nagbibigay ng inspirasyon sa amin, at ang mga plano namin ay unti-unting bumubuo. “Stanley, excited na ako! Kailangan nating maging maayos ang lahat,” sabi ni Sitti habang nag-aayos ng aming mga kagamitan sa suitcase. “Oo, dapat tayong maging tahimik tungkol dito. Gusto kong makita ang kanilang mga mukha kapag nakita nila tayo,” tugon ko, punung-puno ng kagalakan. Habang nag-iimpake, naisip ko ang mga bagay na nais naming ipahayag sa aming mga magulang. Matagal na rin kaming wala sa Pilipinas, at ang pagkakataong ito ay tila isang regalo. Ang mga pagmamahal at alaala mula sa mga nakaraang taon ay muling bumabalik sa akin. “Anong mga pasalubong ang gusto mong dalhin?” tanong ni Sitti habang naglalagay ng mga damit. “Baka magdala tayo ng mga sweets at del
