Mag-log inShare
Chapter 54
Huling Na-update:
2024-09-01 11:12:17Kaugnay na kabanata
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 55
Chapter 55 Isang linggo na ang lumipas mula noong huli kong nakita ang mag-iina ko. Andito ako sa isang mataas na puno, ina-ambush ang sinasakyan nina Casper, Klaus, at ang aming pinuno na si Ryan, ang aming Mafia Boss at matalik na kaibigan. Narinig ko sa earpiece ko na may binaril si Ryan at sapol ang noo. "Walang hiya ka talaga, Boss. Shooter ka talaga, sapol sa noo," bigkas ni Klaus. "Tsk!" maikling sagot ni Ryan. Napansin ko ang kumikislap na bagay, kaya agad akong pumiwesto at inayos ang AWP (sniper). Sinilip ko ito sa telescope at nakita ko ang isang sniper sa taas ng puno. Wala akong inaksayang oras, agad kong kinalabit ang gatilyo kaya sapol sa noo at bumagsak ito. Ngumiti ako. "Ayon!" sambit ni Casper. "Binabawi ko na, Boss. Si Dixon pala ang shooter, pati bahay-bata ni Anne ay sapol, hahaha!" tawa ni Casper sa kabilang linya. "Gg..." maikling sagot ko sa earpiece. May dinugtong pa sila at kinitawa ko na lang. "Pero tinakasan at tinaguan, hahaha!" pang-aasar
Huling Na-update : 2024-09-01CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 56
Chapter 56 Paglapag pa lang sa naturang pribadong lapagan ng airplane ni Klaus, kinakabahan na ako. Mas kinakabahan pa ako kaysa noong sinampahan ko ng kaso sina Patricia. Kaya hate na hate ni Ryan ang pangalang Patricia dahil magkapangalan sila ng ex ni Ryan. Umalis ito at nangakong babalik upang magpakasal sila, ngunit mukhang malabo nang mangyari dahil may dumating na babaeng nakalaan kay Ryan na si Heart, na siyang nagpalambot sa pusong bato nito. "Andito na tayo, Tol. Bukas ng umaga mo na lang sila puntahan," sabi ni Klaus sa akin, pero naalala ko na Bohol lang ang sinabi ni Heart. "Hindi pala natin nakuha ang eksaktong address," ani ko dito. Natigilan ito sa pagbaba sa sinabi ko hanggang bumaling ito sa akin. "Wala ka bang tiwala sa akin? Ako kaya ang pinaka-talino sa inyong lahat," sabi ni Klaus, na isa palang hacker. Kaya tumango lang ako at sumang-ayon sa sinabi niya. "Bukas mo na lang sila puntahan. Doon muna tayo sa bahay ko magpahinga. Dahil mahabang suyuan 'to, Tol.
Huling Na-update : 2024-09-01CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 57
Chapter 57 "Mommy, siya ba talaga ang daddy ko? Walang halong biro?" tanong ng anak namin kay Anne, na may halong pagtataka at pag-aalinlangan sa kanyang boses. Tumango si Anne, pilit na ngumingiti sa kabila ng kanyang mga luha. "Oo anak, siya ang daddy mo," sagot niya. Lumapit ang anak namin sa akin, hawak-hawak ang kamay ni Anne. "Daddy, bakit ngayon ka lang dumating?" tanong niya, na halos mapaiyak na rin ako sa kanyang inosenteng tanong. "Anak, maraming nangyari pero nandito na ako ngayon. Pangako, hindi na ako aalis at lagi na kitang kasama," sagot ko, habang niyayakap siya ng mahigpit. Nakita kong unti-unting lumambot ang ekspresyon ni Anne. Alam kong mahirap para sa kanya ang lahat ng ito, pero umaasa akong mabibigyan niya ako ng pagkakataong itama ang mga pagkakamali ko. "Anne, alam kong mahirap itong lahat para sa'yo. Pero handa akong gawin ang lahat para mapatawad mo ako at para maging buo ulit ang pamilya natin," sabi ko habang tinitingnan siya sa mata. "Bigyan
Huling Na-update : 2024-09-02CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 58 🤭Tuba/Lambanog Challenge 🤭
Chapter 58: Tuba/Lambanog Challenge Kina hapunan ay naghanda na ang lamesa sa labas, may kasama pa itong pulutan na tinatawag nilang nilagpang na manok. Bago sa paningin ko ang naturang pagkain, pero mukhang masarap naman. Sa amoy pa lang ay masasabi mong masarap ito. Hanggang may dumating na apat na kalalakihan na may dalang apat na galon. Pinagwalang-bahala ko lang ito hanggang nilagay nila ito sa mesa kung saan ang pulutan. Habang tinitingnan ko ito, nakita kong may lumalabas na bula. Siguro ay isa iyong dishwashing liquid. Hanggang tinawag na ako ng aking future biyenan na nakaupo sa mesa. Kahit nagtataka ako, pinuntahan ko pa rin ito hanggang nagsalin siya sa baso, puno, at binigay iyon sa akin. "Sandali lang, Mr. Santi, ano'ng gagawin ko sa dishwashing liquid na ito at bakit iba ang amoy?" tanong ko. Nakita kong nagpipigil siya ng tawa kaya napakunot ang noo ko. Balak ba nila akong lasunin? "Wag kang mag-alala, Mr. Flyod, dahil hindi 'yan lason," sagot niya. Nagsalin di
Huling Na-update : 2024-09-02CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 59
Chapter 59 November 12, birthday na ng aking anak at kasal din namin. Sinadya ito ng aking mahal para isahan na daw ang handa kaya lahat ng nasa Barangay ay imbitado. Siyempre, ang mga kaibigan ko at ang aking daddy na ngayon ay naka-sakay pa rin sa de-gulong na upuan pero malapit na daw itong makatayo. Nagpa-lechon ako ng sampu at anim ang nilapa, tatlong baka. Gusto ni Anne na simple lang pero gusto kong bumawi sa anak ko kaya sumang-ayon lang ito. Maganda ang paligid, bilib din ako sa mga taga-Bohol dahil lahat sila ay nagtutulungan. Kaya kahapon pa lang ay tapos na ang pagdekorasyon sa paligid. Mga taga-Bohol lang din ang nagprisintang magluto kaya wala akong pinuproblema. Ngayon ay ready na lahat. "Son, congratulations sa'yo. Sana ay mahal mo ng buo ang iyong asawa at anak o mga anak. Gusto ko ng maraming apo, son. Maibibigay mo ba 'yun?" "Opo naman, Dad. Malakas kaya ito," sabay turo sa aking alaga na ikinahagalpak nito ng tawa. Hanggang bumukas ang pinto at pumasok sina
Huling Na-update : 2024-09-02CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 61
Chapter 61 Amara, happy birthday, anak. Mahal na mahal kita," sabi ko habang nakangiti. "Salamat din sa inyong lahat na nandito ngayon. Ang inyong presensya ay sobrang halaga sa amin," dagdag ni Anne. "Ngayon, oras na para sa cake!" sigaw ng host. Agad na dinala ang malaking cake na may dekorasyong bulaklak at mga kandila. "Amara, halika rito at mag-wish ka na," sabi ko habang kinakalong si Danica. Nakangiti si Amara habang hinihipan ang mga kandila. "Happy birthday, Amara!" sigaw ng lahat. Pagkatapos ng cake cutting, bumalik ang lahat sa kanilang mga upuan at nagpatuloy ang kasiyahan. Habang nagmamasid ako, nakita ko si Casper na kausap ang kaibigan ni Anne. Mukhang seryoso ang kanilang usapan pero masaya akong makita na ginagawa niya ang lahat para ayusin ang kanyang problema. Lumapit si Klaus sa akin, "Mukhang maayos na ang lahat, Dixon. Proud kami sa'yo." "Salamat, Klaus. Hindi ko magagawa ito kung wala kayo," sagot ko. "Alam mo, kahit na anong mangyari, nandito
Huling Na-update : 2024-09-03CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 62
Chapter 62 Nagkatinginan kami ni Anne at agad na lumapit kay Celyn. "Ano bang nangyari, Celyn?" tanong ni Anne habang hinahaplos ang likod ng kaibigan. "Nakatanggap ako ng mga banta nitong mga nakaraang araw. Akala ko hindi nila tutuparin, pero kanina, may mga lalaking pumasok sa bahay at sinabing kukunin nila kami ng anak ko," umiiyak na sabi ni Celyn. Napatingin ako kay Casper na halatang nagulat at hindi makapaniwala sa kanyang naririnig. "Celyn, umupo ka muna. Kailangan nating malaman ang buong kwento," sabi ko habang tinutulungan siyang umupo sa isang upuan. "Casper, kailangan nating tumawag ng pulis," sabi ni Anne habang hinahanap ang kanyang telepono. "Sandali lang," sabi ni Casper habang lumalapit kay Celyn at sa kanyang anak. "Celyn, hindi ko alam na ganito ang nangyari. Patawarin mo ako," sambit ni Casper. Nagtaka si Celyn at napatingin kay Casper. "Casper, andito ka pala? Akala ko ba'y babalik kana sa Manila?" sabi niya habang umiiyak. "Sasabay na lang ako sa
Huling Na-update : 2024-09-03CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 63
Chapter 63 Anne POV Fast Forward Kasalukuyan akong naglalakad sa kompanyang pinagtatrabahuan ko noon, pero ngayon ay may kaibahan na. Dati ay isa lang akong sekretarya ni Dixon Stanley Floyd; ngayon ay Mrs. Floyd na ako. Bawat madaanan kong empleyado ng aking asawa ay binabati ako. Kahit hindi ako sanay, nginingitian ko sila. Mag-iisang taon na ang aming kasal ngayon at apat na taong gulang na ang panganay namin. Ngayon ay unang anibersaryo namin kahit na nahihirapan akong maglakad dahil buntis ako sa kambal na lalaki. Gusto ko lang siyang makita kaya pinuntahan ko siya, hindi niya alam na pupuntahan ko siya. Kasalukuyan akong nasa elevator at nakasabay ko ang dati kong kasamahan. Nag-uusap kami hanggang tinanong niya kung ilang buwan na ang pagbubuntis ko kaya agad ko itong sinagot na pitong buwan na. "Sige, dito lang ako, Anne," sabi nito saka lumabas ng elevator. Nagpatuloy ako sa aking pupuntahan hanggang makarating ako sa opisina ni Dixon. Agad kong nakita ang kanyang s
Huling Na-update : 2024-09-03
Pinakabagong kabanata
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 114: The Final
Chapter 114 The Final Makalipas ang ilang buwan, naging opisyal na ang "Anne’s Light Foundation". Sa araw ng paglulunsad, napuno ng mga tao ang event hall—mga bata, magulang, at mga kaibigan. Si Amara, sa kanyang simple ngunit eleganteng damit, ay tumayo sa entablado, hawak ang mikropono. Iba na ang kanyang aura ngayon—matatag, puno ng kumpiyansa, at may bagong pag-asa. "Mahal ko si Mom," panimula ni Amara, nagpipigil ng emosyon. "Hindi madaling mawalan ng isang magulang, lalo na kapag sila ang ilaw ng iyong buhay. Pero natutunan ko na ang ilaw na iyon ay puwedeng ipasa sa iba—sa mga batang nangangailangan ng gabay at pagmamahal." Tumingin siya sa akin mula sa entablado, at alam ko na ang susunod na sasabihin niya ay hindi lamang para sa mga tagapakinig, kundi para rin sa aming. "Ang "Anne’s Light Foundation" ay hindi lamang para kay Mom, kundi para sa lahat ng mga batang nawalan ng magulang, upang ipakita na hindi sila nag-iisa. May pag-asa, at may mga taong handang mag-ab
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 113
Chapter 113 Dixon POV Habang pinagmamasdan ko ang proyektong inilunsad ng aming mga anak bilang alaala sa kanilang yumaong ina, si Anne, dama ko ang saya at pagmamalaki habang nakikita ko ang kanilang mga ngiti. Ngunit sa kabila ng mga ngiting iyon, hindi pa rin naitatago ng kanilang mga mata ang lungkot, lalo na ni Amara, ang aming panganay, na lubos na naapektuhan sa pagkawala ng kanyang ina. Samantala, ang dalawang kambal ay abalang masayang nakikipag-usap sa kanilang mga kakilala. Si Sitti, na likas na masayahin, ang laging nagbibigay liwanag at ngiti sa amin. Sa kabilang banda, ang kanyang kakambal na si Stanley ay mas malalim mag-isip at laging may malawak na pag-unawa sa mga nangyayari sa paligid. Siya ang nagiging sandigan namin, habang si Amara, mula nang pumanaw ang kanyang ina, ay naging mas seryoso at mas nagtuon sa lahat ng bagay. Si Amara ang pinakaapektado sa pagkawala ng kanyang ina. Mula noon, bihira ko na siyang makitang ngumiti. Naging seryoso ito sa trabaho
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 112
Chapter 112 Stanley POV Ang araw na iyon ay puno ng kalungkutan, ngunit habang naglalakad kami palayo sa libingan ni Mom, isang pakiramdam ng responsibilidad ang bumalot sa akin. Si Sitti at ako, kami ang natitirang mga anak, at sa aking puso, alam kong kailangan kong maging haligi ng pamilya. Kailangan kong ipakita ang lakas, hindi lamang para sa sarili ko kundi para sa kanila. Habang naglalakad, nahulog ang aking tingin sa lupa. Ang mga alaala ni Mom ay bumabalik—ang mga tawa niya, ang mga payo sa buhay, at ang mga simpleng sandaling kasama siya. Saksi ako sa kanyang lakas sa kabila ng lahat ng pagsubok na hinarap niya. Pero ngayon, ang tanong ay; 'Paano ko siya mapapangalagaan sa kabila ng kanyang pagkawala?' “Stanley,” sabi ni Sitti, lumingon siya sa akin. “Anong iniisip mo?” “Iniisip ko kung paano natin maipagpapatuloy ang lahat ng ipinaglaban ni Mom,” sagot ko. “Kailangan nating ipagpatuloy ang kanyang mga pangarap.” Ngumiti siya ng mahina. “Oo, para kay Mom. Pero pa
CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 111
Chapter 111 Sitti POV Ang araw ng paglilibing ni Mommy Anne, ay isa sa pinakamabigat na araw sa buhay ko. Sa kabila ng lahat ng nangyari, may mga bagay na tila hindi ko matanggap. Habang nakatayo ako sa tabi ng kanyang puntod, ramdam ko ang bigat ng bawat pagkilos at salita. Ang bawat mukha sa paligid ay nagdadala ng sariling kwento ng sakit at pagkawala, ngunit sa akin, ang sakit ay mas malalim. Nakita ko si Ate Amara sa tabi ng aming ama, hawak ang mga kamay nito, at alam kong kahit gaano kalalim ang kanyang sakit, nariyan pa rin ang katatagan sa kanyang puso. Pero sa akin, parang isang bagyong dumaan—wala akong nakitang liwanag. Ang lahat ng alaala namin ni Mom ay nagiging ulap sa aking isipan, parang mga larawan na unti-unting naglalaho. “Bakit ganito, Mom?” bulong ko sa sarili habang nakatingin sa hukay. “Bakit kailangan mo pang umalis?” Luminga-linga ako sa paligid, tila hinahanap ang sagot sa mga mata ng mga tao. Wala. Sila rin ay nababalot ng lungkot. Nakita ko ang m
CEO'S UNEXPECTED BABY chapter 110
Chapter 110 Amara POV Bata pa lang ako, alam ko na espesyal si Mom. Hindi lang dahil sa palaging mainit ang mga yakap niya o masarap siyang magluto—iba siya. Palagi niyang pinaparamdam sa amin na mahalaga kami, na kahit anong mangyari, andiyan siya para sa amin. Pero habang lumalaki ako, napansin kong unti-unti siyang nagbabago—ang mga ngiti niya, kahit totoo, ay may halong lungkot. Ngayon, alam ko na ang dahilan. Noong una kong nalaman na may sakit si Mom, hindi ako makapaniwala. Palagi kong iniisip na magiging masaya at buo ang pamilya namin magpakailanman. Hindi ko lubos naisip na maaaring mawala siya. Pero nang makita ko siyang humihina, doon ko napagtanto ang katotohanan. Napakahirap tanggapin na hindi lahat ng bagay sa mundo ay permanente. Sabi nga ni Mom noon, "Ang buhay ay parang isang libro—may simula at may katapusan, pero mahalaga kung paano natin isinusulat ang mga pahina." Nang mas maramdaman ko ang bigat ng kanyang sitwasyon, mas naging malinaw sa akin kung gaano s
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 109
Chapter 109 Dixon POV Wala nang mas masakit pa sa pag-alam na unti-unti nang nawawala ang pinakamamahal mong tao. Ang mga simpleng bagay na dati kong hindi pinapansin—ang mga ngiti ni Anne, ang kanyang mga kwento, ang kanyang mga yakap—ngayon ay nagiging kayamanang mahirap bitawan. Alam kong hindi ako handa, at kahit anong gawin ko, hindi ko siya kayang pigilan. Simula nang malaman ko ang tungkol sa sakit ni Anne, nag-iba ang pananaw ko sa buhay. Ang bawat araw, bawat sandali, ay tila binibilang ko na. Lahat ng ginagawa namin ay parang may halong lungkot, kahit na sinisikap kong gawing masaya ang mga natitirang araw namin bilang isang pamilya. Isang umaga, habang nasa veranda si Anne at nagmumuni-muni, pinanood ko siya mula sa loob ng bahay. Ang tahimik niyang pagmamasid sa mga ulap ay parang isang paalala na ang bawat sandali ay mahalaga. Hindi ko mapigilang mapaluha. Hindi ko gustong ipakita sa kanya ang takot ko, pero hindi ko na kaya ang bigat ng nararamdaman ko. Lumapit
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 108
Chapter 108 Anne POV Masaya ako na kasama ko ang aking mahal sa buhay—ang aking asawa, si Dixon, at ang aming tatlong anak. Bawat halakhak ni Amara, ang aming panganay, ay nagbibigay ng kakaibang saya sa aking puso. Sa kabila ng kanilang paglaki, nananatili ang respeto ng kambal, sina Sitti at Stanley, sa kanilang nakatatandang kapatid. Nakikita ko sa kanilang lahat ang mga mabubuting tao sa hinaharap—mga anak na magpapasaya sa amin ni Dixon. Sa kabila ng kahinaan ng aking katawan, hindi ko ito pinapahalata. Ayaw kong mag-alala sila sa akin. Pinili kong itago ang aking sakit upang hindi sila mag-alala o magdalamhati. Alam ko na ang aking oras ay limitado. Ngunit sa bawat araw, sinusulit ko ang bawat sandali, ginugugol ang natitirang oras kasama ang mga pinakamahalaga sa aking buhay. Sa bawat ngiti ni Dixon, ramdam ko ang kanyang pagmamahal. Hindi man niya diretsong sabihin, alam kong nararamdaman niyang may mali sa akin. Minsan, mahuhuli ko siyang nakatingin nang matagal, ti
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 107
Chapter 107 Sitti POV Mula nang magdesisyon kaming umuwi, ang puso ko ay puno ng excitement. Hindi ko maikakaila ang ligaya na dala ng muling pagkikita sa aming pamilya. Habang ako’y natutulog, naisip ko ang mga alaala ng aming kabataan—mga picnic, beach trips, at mga bonding moments na kasama ang aming mga magulang at kapatid. Pagkagising ko sa umaga, sabik akong nag-ayos ng mga gamit. “Stanley, anong oras tayo aalis para sa beach trip?” tanong ko, habang nag-aayos ng mga swimsuit at towels. “Siguro mga alas-dos, para hindi masyadong mainit,” sagot niya. Habang nag-aalmusal, pinagmamasdan ko ang aming mga magulang na masayang nag-uusap. Ang kanilang ngiti at tawanan ay nagbibigay ng init sa aking puso. “Gusto ko sanang ilabas ang mga lumang litrato natin mamaya, para balikan ang mga alaala,” mungkahi ko. “Magandang ideya yan! Masaya siguro ‘yun,” tugon ni Mom, sabik na naghahanap ng mga album. Matapos ang almusal, nagsimula na kaming maghanda para sa beach. Ang mga bata, tula
CEO'S UNEXPECTED BABY Chapter 106
Chapter 106 Stanley POV Mula nang nag-video call kami ng aming mga magulang, puno ng saya at excitement ang aming puso. Nais naming surpresahin sila sa aming pagbabalik sa Pilipinas. Ang mga alaala ng mga pamilya namin ay nagbibigay ng inspirasyon sa amin, at ang mga plano namin ay unti-unting bumubuo. “Stanley, excited na ako! Kailangan nating maging maayos ang lahat,” sabi ni Sitti habang nag-aayos ng aming mga kagamitan sa suitcase. “Oo, dapat tayong maging tahimik tungkol dito. Gusto kong makita ang kanilang mga mukha kapag nakita nila tayo,” tugon ko, punung-puno ng kagalakan. Habang nag-iimpake, naisip ko ang mga bagay na nais naming ipahayag sa aming mga magulang. Matagal na rin kaming wala sa Pilipinas, at ang pagkakataong ito ay tila isang regalo. Ang mga pagmamahal at alaala mula sa mga nakaraang taon ay muling bumabalik sa akin. “Anong mga pasalubong ang gusto mong dalhin?” tanong ni Sitti habang naglalagay ng mga damit. “Baka magdala tayo ng mga sweets at del
