A/n: Hello everyone, stay tuned 🥰 Ps. Salamat po sa inyong lahat na walang sawang nagsubaybay nito. ❤
Chapter 77AdmirerPALABAS kami sa Hotel Alfonso nang gabing iyon, Maca and I were chatting together. Minsan lang talaga kaming nagkakasabay sa paglabas.Nakangiting nakikinig ito sa kwento ko tungkol sa pagkikita namin ng dati kong kaibigan at the same time ex-boyfriend na si Travis. Makulit kasi ito at tinatanong ako tungkol sa kung ano ang ganap sa Convention Ball."Oh, at least he's already moved on to you." Ang naging reaksyon nito. "But how sad. If ever you and he meet early as before he met his fiancee, I think—""No." agad kong pinutol ang sasabihin nito. "I make sure that there is no chance for us if that is your point.""Why?" Nagtataka ito."Because I don't like or even love him that much. I just see him as my friend or maybe a brother.""Oh, okay. I understand. We will never push ourselves to love again one of our Exes.""You are right," ngumiti ako at tumango-tango."Look, Aurora. I think I remember that guy."Otomatiko akong napalingon kay Maca. "Who?"Ininguso nito ng ba
Chapter 78Children's Party "AURORA..." Nilapitan agad ako ni Maca nang bumungad ito sa malaking bukas na gate. "Why didn't you get inside, honey?" "Sorry if I am late. For your daughter," inabot ko rito ang munting regalo ko para sa anak nito. "Wow, thanks. Anyway, where is your car?" hinanap nito ang kotse ko sa karamihang kotse na nakaparada sa labas ng bahay na iyon. "Oh my gosh!" Natuon ang mga mata nito sa taong papalabas ng kotse sa hindi kalayuan. "Um—" "You didn't inform me that you have your date—" "Shut up, he's not my date, okay?" Mahina kong pagtatama rito nang paparating na si Damien sa aming kinatatayuan. "We will talk about it later," wika nito sa nagtatakang tinig. "Hi... Maca, right?" "Yuh and you are Damien, right?" He nods. "Yes." "Welcome. So, let's get inside. Come," nauna si Maca at nakasunod naman kaming dalawa rito. Napapakamot ako sa aking batok dahil sa nagsisisi ako kung bakit pa ako tumuloy sa children's party ng anak ni Maca. Kung hindi lang ta
Chapter 79Heavy Rainfall MEDYO malakas na ang ulan nang umalis kami sa bahay ni, Peter. Sa lahat ng bisita ay kami ang halos huling umalis iyon ay dahil kay Peter, he suggests us to stay for a night ngunit hindi ako pumayag. Si Maca naman ay nauna na dahil sa sinundo ito ng kanyang kasintahan. Napasinghap ako ng bigla na lang tumirik ang kotse nito sa gilid ng daan. "What happen?" nagtataka kong tanong rito. "Wait, I will check." Lumabas ito ng kotse at sinagupa ang malakas na ulan gamit ang payong. "Oh, come on, ngayon pa nangyari ito kung kailan ang lakas ng ulan!" Naiinis kong wika pagkalabas nito ng kotse. Nagtataka ako ng kinatok nito ang bintana ng kotse sa tapat ko. "Why?" I asked him as I open the window. "Come out, flat tire tayo." "Shit! Ano?" "Come out, Aurora." Isinara kong muli ang bintana saka binuksan ang kotse at lumabas roon. Damien guide me, nagsalo kaming dalawa sa payong na gamit nito at nagmamadali naming tinungo ang coffee shop na nasa malapit lang roo
Chapter 80Day off NAAALIMPUNGATAN ako dahil sa mahihinang kaluskos na aking naririnig mula sa labas ng aking silid. Bumangon ako na nagtataka, but when I remember Damien ay agad nagising ang aking diwa. Napabangon ako at itinali ko ang buhaghag kong buhok nang makita ko na may liwanag na sa labas ng aking bintana. "Shit, I am late!" Nagmamadali akong lumabas sa aking silid. "W-what are you—" napasulyap ako sa hapagkainan na may mga pagkaing nakahain. "Good morning, tamang-tama ang gising mo at tapos na ako rito," nakangiti itong humarap sa akin while stirring the coffee. "A-anong ginawa mo?" "Preparing your breakfast. Here, your fresh milk." Pagkalapit nito ay lumapit rin ang labi niya sa pisngi ko. I then immediately avoid it. "I'm not eating heavy food for breakfast. Hindi ka na sana nag-abala pa." I've said instead na magpasalamat rito. Narinig kong huminga ito at dumistansya sa akin ng bahagya. Nilapag nito sa lamesa ang fresh milk na inaabot sa akin. "If you're always sk
Chapter 81Alhambra TourWALA akong maisip na puntahan sa araw na iyon until I chose the Granada, Alhambra.The glories of Granada. People come there from all over the world to visit the Alhambra, a magnificent Moorish castle complex that is even more beautiful when lit up at night. Spend time wandering through the Generalife. Pero ang pinaka pinuntahan namin ay ang Granada garden has been called a “paradise on earth.”And at the end of the day, there is a Gypsy Zambra flamenco show. I and Damien dance with their cultural dance, hindi lang naman kami ang nakisaya sa culture show kundi lahat ng mga turista na naroon.I was so happy, pangalawang beses ko na kasi ang pumunta roon. Noong una ay ako lang mag-isa kaya hindi ko masyado na enjoy ang pagpunta ko roon.After we have fun, naglakad-lakad kaming dalawa. Nang mapalingon ako sa colorful fountain ay bigla akong may naalala at napahinto ako.'I wish, sa susunod kong pagtungo sa mismong fountain na ito ay kasama ko na ang isang lalaking
Chapter 82Can't Get Enough NAPASINGHAP ako sa kapangahasan nitong angkinin ang labi ko. His kisses were so gentle, nang-aakit ito na tugunin ko iyon. Hindi nagtagal ay napapikit ako at unti-unti ko iyong tinugon. When he feels my response, dumiin na ang pagkakahalik nito sa aking labi. He also embraces me tightly. "Damien," anas ko sa pangalan nito. Napapakurap ang mga mata ko habang nakatingin ako rito. "I miss you, I really miss you, sweetheart." Anas nito nang pinagdikit nito ang mga noo naming dalawa. Napalunok ako at hindi alam ang sasabihin ko. Muling lumapit ang labi nito at inangkin muli ang labi ko. That time, hindi ko na rin napigilan ang mga braso ko na pumulupot sa kanyang batok. I also responding him, by the way, he kisses me. Napasinghap ako nang maramdaman ko ang mga palad nito na masuyong humahaplos sa aking likod. Ramdam ko rin ang pagdikit ng katawan nito sa aking katawan. Napalunok ako at napasinghap ng maramdaman ko ang pagkalalaki nito sa sentro ng aking pus
Chapter 83Erase BUHAY na buhay ang aking diwa sa araw na iyon kahit na magdamag akong hindi nakatulog ng maayos dahil kay Damien. Biglang nanginit ang magkabila kong pisngi dahil sa naalala ko na naman ang nangyari sa buong magdamag. Yes, I still feel sore in between my thigh dahil sa ilang beses niya ako inangkin. I get up late, kung wala lang akong meeting sa araw na iyon baka hindi pa rin ako bumangon. Umalis ako sa apartment na nandoon pa rin si Damien at mahimbing na natutulog sa ibabaw ng aking kama. Of course, he was so tired to get up and notice my absence. Nang maalala ko na wala kaming pinagusapan ng tungkol sa aming dalawa kagabi ay bigla na naman akong napapaisip ng malalim. I do not know what will happen next. Napabuntong hininga ako. "Aurora, what will be your opinion? Any suggestions?" "H-huh? Suggestions?" Nagising ang aking diwa dahil sa tanong na iyon. Nangunot ang noo ng isang head manager ng Hotel Alfonso. "Are you okay, Aurora?" nagtatakang tanong nito sa
Chapter 84Going HomeNAGMAMADALI akong nag-impake ng aking mga damit. Hindi ko mapigilan ang sobrang mag-alala sa aking ina na isinugod nila Manang Fe nang makita nila itong nahihirapang huminga.Mabuti na lang at naidala agad nila ito sa malapit na pagamutan dahil kung hindi, matutulad sa aking ama na maaabutan ko na wala ng buhay si mommy.'God, huwag please... Huwag n'yo ho munang kunin si mommy, siya na lang talaga ang mayro'n ako ngayon. I can't afford to lose my mother. Hindi pa ho ako handa. Please, let me take care of my mom this time. Maging maayos lang siya, ipapangako kong hindi ko na iiwang mag-isa ang mommy ko.' Wika ng aking puso't isipan.Pagkatapos ko ay dumiretsyo na ako sa baba kung saan naghihintay ang taxi sa akin na siyang maghahatid sa akin sa Seville Airport.I am glad na pinayagan agad ako ni Mr. Alfonso sa aking emergency leave nang sinabi ko rito ang nangyari sa aking ina. Nagpaalam rin ako kay Maca at sa mga empleyado ng restaurant.I'm also thankful that Ce
Chapter 93 Family 1 YEAR LATER ISANG ingit ng sanggol ang siyang pilit na gumigising sa aking inaantok na diwa. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. I immediately smile as I open my eyes. Sino ba naman ang hindi ngingiti sa iyong paggising kung ang mag-ama mo agad ang una mong nasilayan sa iyong pagmulat. I was just looking at my beloved husband, Damien. He is now standing at the open window while our precious daughter, Danniella is in his arms. Isinasaw nito ang anak at pinapatahan. "Shh, baby... Mommy is still sleeping. Come on, hush my love... Magigising si mommy. Puyat si mommy kagabi," ang marahan ngunit naririnig kong sinasabi nito sa anak na umiingit sa kanyang dibdib. Hindi pa rin tumitigil ang anak namin sa kanyang mahinang pag-ingit. I think, naglalambing lang si Danniella sa kanyang ama. Nararamdaman kasi nito na kapag umaga ay aalis na naman ang ama nito at magtatrabaho. "Hush, hush, my love. Daddy's here. Mamaya mo na hanapin si mommy, hm? Daddy is here for
Chapter 92A Promise "HMM..." Naaalimpungatan ako ng may pilit na gumigising ng aking natutulog na diwa. "Sweetheart, wake up..." Ang mahinang boses na pilit gumigising sa akin. "Hmm..." Ang tangi kong tugon. "Sweetheart, gising na. It's already six in the evening," Sa sinabi nitong oras ay pinilit kong ibuka ang aking mga talukap. Ang mukha ni Damien agad ang aking masilayan. "Anong oras?" "Six," he answered ang kissed my forehead. "W-what? Oh, God. Si Mommy, hinahanap na ako ni mommy," umupo akong bigla, not minding my naked body. "Damien, get up. Magbihis ka na." "Take your time," wika nito na nakatingin lang sa akin habang nagbibihis. Biglang namula ang aking pisngi. "Get up," hinila ko ito sa braso ng matapos ko ng isuot ang bestida ko. What I didn't expect is he pulled me on the top of his body. "Let's skip the dinner, and let's stay here for a while." "Hindi pwede. Come on, tumayo ka na." Tumayo ako at hinila itong muli. "Damien, please. Magtataka si mommy kung nas
Chapter 91Making Love "D-DAM..." Damien pinned me immediately on the door as we get inside the house. Bahay iyon kung saan kami dating nagsasama. Hindi na ako nagprotesta pa nang siilin niya ako ng halik sa aking labi. Nagpaubaya ako habang iniikot ko naman sa kanyang batok ang aking mga braso. "H-hey, baka may taong makakita sa atin dito." I Huskily said when our mouths parted. "There are no other people in this house except us, sweetheart." Namumungay ang mga matang pahayag nito. "S-so?" I stammered. "So?" He's like teasing. "U-um," "Do not worry dahil solo na 'tin ang bahay." Namumulang napapatango ako at bahagyang napalunok. "G-good... Ahy—" napasinghap ako ng biglang buhatin niya ang katawan ko. I didn't even protest when he claimed my lips again. Hindi muli ako nagprotesta sa masiil niyang halik na iyon. Naramdaman ko ang pag-upo nito sa malapad na sofa bed sa sala. Naramdaman ko kaagad ang buhay nitong pagkalalaki ng doon mismo ako paharap na nakakandong sa kanya.
Chapter 90Wedding RingNAPABITAW agad ako sa pagkakayakap ko kay Damien nang marinig naming may kumakatok sa labas ng conference room."Sir— ahy... Nasaan na ang mga tao?" nagtataka nitong tanong ng pagbuksan ito ni Damien ng pinto.Ngumiti ako kay Jina dahil sa hindi ito makatingin ng diretsyo sa kanyang boss."Nice one, Jina.""H-huh, Sir?""Sa pakikipagsabwatan mo kay Ma'am Aurora mo," seryosong pagkakasabi niya sa kanyang Sekretarya."Eh kasi, Sir—""Tsk... Damien, leave your secretary, please? It was my plan. Ako ang may utos kaya hindi ka niya sinasagot kanina ng tinatawagan mo siya. Jina, it's fine, abswelto ka na." I said while smiling.Napapakamot pa rin ito sa kanyang ulo. Wari'y hindi sapat sa pagtanggol ko sa kanya mula sa boss nito. "Sorry na ho Sir... Please?""I only just forgive you if you will leave us now, Jina." Seryoso pa ring ang bukas ng mukha nito.Tumango-tango Jina at napangiti ng bahagya. "Thank you, Sir." Saka ito lumabas at muling isinara ang pinto.Damien
Chapter 89My Wife "IKAW nga, Ma'am Aurora..." Tumili ito at nagagalak na lumapit sa akin. "Kayo nga..." And she embraced me. "Hey, Jina." Nahihiyang napatingin ako sa paligid dahil sa amin napunta ang atensyon ng lahat na nasa hallway. "Ay, sorry... Na carried away lang ako, Ma'am Aurora... Akala ko kasi ay kung sinong artista ang napadpad rito eh." Napapakamot ito sa ulo. "Hey everyone... Ang pinaka-magandang boss natin," Napaawang ang mga bibig ng mga empleyado. Marahil ay nagtataka rin ang mga ito sa sinabi ni, Jina. "Jina? Stop it..." "Anyway, our very own, Ma'am Aurora Torres—" "Halika nga, ang tabil mo." Hinila ko ito patungo sa loob ng office ni Damien. "Ma'am, mas lalo ka hong gumanda ngayon." She still widely smiling. "Mas lalo ka ring naging bolera ngayon. Anyway, nasaan ang boss mo?" "Hala! Nako po, si Sir pala... Mayayari talaga ako nito," napasapo ito sa kanyang noo nang maalala ang boss nito. "Why?" nagtataka ako rito nang bigla itong may hinahagilap na dokume
Chapter 88At the Company AS WHAT I expect, patungo nga ang Van sa daanan kung nasaan ang lugar patungo sa dati naming bahay. Hindi iyon ang bagong bahay na inihabilin ni Daddy na siyang pinaglipatan namin ni mommy bago pa man ako tumungo noong nakaraang taon sa Spain. I suddenly wanted to ask my mother, ang dami kong tanong para rito but I respect her when she told me sa pagdating na lang namin sa bahay siya magsasalita. I stay silent, nakikiramdam ako. Pati na si Manang Pasing at Fe ay parehong tahimik sa likod namin ni mommy. Pagkarating namin sa bahay ay tinulongan pa kami ni Manong driver na alalayan si mommy patungo sa silid nito na ngayon ay nasa unang palapag lang ng bahay. Pagpasok ko ng dati naming bahay ay napamangha ako. Iyon ay dahil may binago sa bahay naming iyon. Lalo na ang silid ng mga magulang ko. Ang dating silid na iyon na nasa pangalawang palapag pero ngayon ay nasa unang palapag na. It was a connecting room upstairs. "Manang Fe, ako na ho ang bahala kay mom
Chapter 87Escape from Meetings"WOW..." "Tama nga ang dalawang bata... Narito na siya." "Shh... She is sleeping..." Ang mga mahihinang salitang iyon ang siyang nagpagising sa aking nahihimbing na diwa sa mga oras na iyon. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. Nararamdaman ko ang masuyong haplos sa aking buhok habang akoy ay nakayuko at nakatulog. Nang maalala ko kung nasaan ako ay bigla akong napaupo ng maayos. "Good morning, baby..." My mother gladly greet me as I looked at her smiling face. "Magandang umaga, hija." Pagbati rin sa akin ni Manang Fe at Manang Pasing na nakatayo sa paanan ng kama. "Good morning..." Saka ako ngumiti sa kanilang lahat. Katulad ng nakagawian ay lumapit at nag-mano ako sa kanila at kay mommy. "Kaawaan ka ng Diyos, anak." Nakangiti si mommy, she was happy to see me there. "Kailan ka lang dumating, hija? You haven't told me to come home." "Kaninang madaling-araw po, Mommy. And I came here right away to see your situation. Kumusta na po ang lag
Chapter 86At the HospitalMAKALIPAS ang kalahating oras na paglalagi nito doon sa hospital ay tuloyan ko rin itong sinenyasan na umuwi na. He can not stay any longer dahil ang sabi nito ay may emergency meeting ang gaganapin sa araw na ito.Tumango naman ito ng bahagya sa akin at nagpaalam na sa mga kaibigan ko na siyang kausap nito sa mga oras na iyon.Inihatid ko ito hanggang sa labas ng silid ni mommy."You should also need to go home and rest, Aurora." Wika nito ng nasa labas na kami ng silid.Umiling ako rito. "I will stay here, babantayan ko si mommy hanggang sa gumising siya. I also need to talk her doctor upang klaruhin ang nangyari kay mommy.""But you look tired. Magpahinga ka ng kahit ilang oras lang,""I can rest here, basta hindi ko iiwan si mommy."Huminga ito ng malalim saka tumango. "Okay, if that what you want. Babalik ako rito mamaya after my meeting so that may kasama kang magbabantay sa kanya," wika nito ikinailing ko."Huwag na, Damien. I can do it on my own. Nand
Chapter 85ExplainingHINDI ko ito kinikibo simula nang sapilitan niya akong isinama patungo sa private plane nito na babiyahe patungong Pilipinas. Gustuhin ko mang tumanggi ngunit hindi ko na lang ginawa sa kadahilan na mapadali ang biyahe ko pauwi, isa pa I was so eager to catch a glimpse of my mother.When we arrived at the plane, nilapitan niya ako and then he offered to sit behind him ngunit tumanggi ako. Alam ko na ramdam nito na iniiwasan ko siya sa pamamagitan ng pag-upo ko sa isahang upuan.Hindi ko pa rin ito kinibo. Nagkasya akong nakatingin sa malayo at ang tanging iniisip ko ay ang aking ina na nasa hospital ngayon. Bumuntong hininga akong nakatanaw sa labas ng bintana."Sandwich, chocolate milk?"Bumalik ang aking diwa nang dahil sa boses na iyon. Napatingin ako rito ng bahagya."Wala akong ganang kumain," I refuse it."Oh, come on Aurora. It's time for dinner. Ilang oras pa bago tayo darating ng Pilipinas. So, here, accept and eat this food. Kailangan mong maging malakas