Chapter 12
Guilty Feelings"T-TRAVIS?"
Matamis itong ngumiti sa akin. "Hi."
"A-anong ginagawa—" tumikhim ako at niluwagan ang bukas ng pinto saka lumingon kay Damien. "Uhm, will you leave us for a while?" Sabi ko habang nakatingin sa seryosong mukha nitong nakatingin kay Travis.
He face me and nodded. "Sure, sa loob lang ako."
Tumango ako rito.
Bahagya kong isinara ang pinto at humakbang palapit kay Travis.
"Hey,"
"Siya ba ang dahilan kaya ka nakipagkalas sa akin?" Tanong nito sa seryosong tinig.
Bumuntong hininga. "Kumusta ka na?" I don't mind his question. Ayaw kong itong sagutin dahil ako mismo ay hindi ko alam ang isasagot ko.
"Have you come here to resign from your job?" Pangalawang tanong nito.
Tumango ako. "Yes, kahap
A/n: Again, enjoy reading. Stay tuned for more updates. 🥰 Please, any comments kung nagustuhan po? Salamat! ;)
Chapter 13Seafood RestaurantWE are on the road, panay ang tingin ko sa mga magagandang tanawin na aming nadaraanan. For sure, I will miss Maldives Island.Lumingon ako kay Damien na busy sa kakatipa ng keyboard ng kanyang laptop. "Uhm, can I open the window?" tanong ko rito.Nag-angat ito ng paningin sa akin. "Yes, you can.""Thank you,"Humarap muli ako sa bintana ng kotse, saka ko iyon unti-unting binuksan. Nadama ko agad sa aking ilong ang preskong hangin na nagmumula sa buong karagatan na nakapalibot sa buong lugar. Napapapikit din ako dahil sa sarap na pakiramdam na malapit ako sa green nature.The Maldives offers very clean surroundings; such as seawater, a healthy atmosphere, and very wonderful trees anywhere. W
Chapter 14CameraHINDI na ako nagulat pa nang pagdating namin sa airport ng Maldives Island ay naroon na at nakahanda na ang private plane na sasakyan namin sa pag-uwi."Is it your plane?" tanong ko rito nang huminto ang kotse mismo sa tabi niyon.Tumango ito. "Let's go."Magkasabay kaming bumaba ng kotse. Ang driver naman ay inilabas ang aking mga bagahe upang ipasok sa loob ng plane.When we are going to the stairs of the plane ay may biglang tumunog ang cellular phone nito."Go on and answer your phone."Tumango ito at lumayo ng bahagya sa akin.I embrace myself at tumingin ako sa buong paligid ng naturang paliparan, until my eyes set on his direction. I saw that he was smiling a bit while talking on the other line. I wonder who is he talking to.Inalis ko kaagad
Chapter 15Workout NASA loob ako ng fitness Healthcare gymnasium kasama ang dalawa kong kaibigan. Pareho nila akong inimbitahan sa araw ng sabado na iyon. Walang pasok ang mga ito sa trabaho nila kaya pumayag ako dahil ang tagal na rin ng panahon simula nang hindi ko iyon napuntahan na kasama sila. My friends and I always visit that place when I am in the Philippines. We always care about our health kaya isa iyon sa workout and fitness na paborito naming puntahan. "KAILAN ka nga ulit magsisimula sa trabaho mo doon sa company n'yo?" Napalingon ako kay Nancy nang magtanong na naman ito sa akin. I rolled my eyes. "Again, on Monday, Nance. Monday." "Ah, oo nga. Monday na. So, magiging busy ka na ulit niyan?" "I guess, yes." "Huy frend. Diba ikakasal ka na?" Umangat ang kilay ko sa tanong ni Cedy. "Iyon din ang alam ko. But I don't know when is the official date of the said ceremony." "Hala s'ya. Bride to be na wa
Chapter 16First day"I'M GLAD that you finally work in your daddy's position, hija."Napatingin ako kay mommy habang ngumunguya. Kasalo ko ito sa breakfast ng oras na iyon. "Ako rin ho, mom." Sagot ko rito."Anong nararamdaman mo, anak?""Excitement.""And?""And—" bumuntong hininga ako saka nagpunas ng napkin sa bibig ko. "I couldn't imagine working with that company before. Pero ngayon na excite ako. Knowing that I will be in my father's office. Kahit pa hindi sa posisyon noon ni Daddy.""I feel happy.""That's because Daddy Raul is happy where he is right now.""Tama ka anak at masaya rin ako dahil alam ko na masaya siya na sa wakas ay matupad ang gusto niya. Ang umupo ka sa opisina niya."Ngumiti lang ako kahit pa gusto kong sabihin k
Chapter 17Daughter-in-lawHUMINTO ako mismo sa harap ng gusali ng dating kompanya na pag-aari ng aming pamilya. Isa itong five star mini and bungalow hotel. Hindi ito kalakihan ngunit may taas itong 15 floors.Pinagmasdan kong mabuti ang gusaling iyon. It seems marami na doong nagbago na hindi katulad noon, ngunit kung sa ganda lang ang paguusapan ay mas may dating iyon ngayon kesa sa dati."Move, Aurora dahil may naghihintay sa 'yo sa loob ng kompanya." Wika ko sa sarili.Ini-restart kong muli ang aking kotse at tuloyan ng pumasok sa parking area ng dati naming pagaari na establishment."Good morning." Binati agad ako ng dalawang guard na unang bumungad sa aking pagpasok sa entrance.Ngumiti ako sa mga ito. "Good morning.""Kayo ho ba si Ma'am Aurora Torres?" Tanong ng isang guard sa akin.
Chapter 18The Board of DirectorsRAMDAM ko ang pagsunod ng mga titig ng mga tao na nasa loob ng conference area na iyon. Hindi lang sa akin kundi pati na rin kay Damien na nakasunod sa akin."Oh, my son and our special guest have finally arrived." Wika ni Mrs. Harrison na nakangiti sa lahat."Sorry if we keep you waiting everyone." Wika naman ni Damien na nasa aking tabi.Tumayo sa kanyang kinatatayuan ang mommy ni Damien at saka lumapit sa aking tabi."Let me go first, Hijo." Paghingi ng permisyo nito sa anak."Go ahead, mom.""Ladies and Gentlemen, I have some important information for you today. I know some of you know this young and beautiful woman. Okay, let me introduce you, Aurora Torres..."I heard some of the board of directors whisper 'kaya pala familiar ako.'
Chapter 19HT Company I ENJOY touring around with Damien. Ginawa ko na lang ang sarili ko na maging komportable habang nandiyan siya palagi sa malapit. He is nice and gentlemen, at napatunayan ko na 'yan nang magkasama kami sa Maldives ng halos isang araw bago makauwi ng Pilipinas. Those employees are also nice. Kilala nila ako bilang anak ng Torres na ngayon ay kasosyo ng mga Harrison. They greet and treat me good, kaya hindi na ako mahihirap pang mag-adjust sa pagiging isa sa head manager departments. After Damien tour me ay dumeretsyo kami sa aking opisina. She called his Secretary upang dalhin ang mga papers na dapat kong pagaralan sa unang araw ko. Nang makaramdam ako ng pagod ay napaupo ako sa aking swivel chair. While Damien is busy on his phone ay isinandal ko muna ang aking likod sa aking upuan. Iginalaw-galaw ko ang aking degulong na upuan so that I can feel like I'm relaxed. Pagikot ko paharap sa aking mesa ay bigla akong n
Chapter 20Food is Life "BUSY?" Bigla kong naiangat ang aking ulo nang bigla na lang may nagsalita sa bungad ng aking opisina. "Oh, hi." "It's already lunchtime, Aurora." Pumasok ito at lumapit sa tapat ng table ko. Napatingi ako sa pambisig na aking orasan. "Hala, oo nga. Oh, I'm so sorry if I forgot the time. I thought Jina will remind me." "It's okay. At saka papunta na talaga siya rito but I just stopped her dahil patungo rin naman ako rito. So, can we go out for lunch now? O gusto mo dito na lang tayo sa restaurant ng hotel?" "I chose to take our lunch here. Para naman makita ko ang restaurant ng hotel sa araw mismo na ito. Also the reason, I missed their fish fillet and vegetables salad." "Okay," inilabas niya ang cellphone sa kanyang slacks at may tinawagan ito. Habang ako naman ay tumayo na at hinila ang aking handbag. "Let's go." "Yes, I'm ready and I realized that I am already starving." Wika ko na
Chapter 93 Family 1 YEAR LATER ISANG ingit ng sanggol ang siyang pilit na gumigising sa aking inaantok na diwa. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. I immediately smile as I open my eyes. Sino ba naman ang hindi ngingiti sa iyong paggising kung ang mag-ama mo agad ang una mong nasilayan sa iyong pagmulat. I was just looking at my beloved husband, Damien. He is now standing at the open window while our precious daughter, Danniella is in his arms. Isinasaw nito ang anak at pinapatahan. "Shh, baby... Mommy is still sleeping. Come on, hush my love... Magigising si mommy. Puyat si mommy kagabi," ang marahan ngunit naririnig kong sinasabi nito sa anak na umiingit sa kanyang dibdib. Hindi pa rin tumitigil ang anak namin sa kanyang mahinang pag-ingit. I think, naglalambing lang si Danniella sa kanyang ama. Nararamdaman kasi nito na kapag umaga ay aalis na naman ang ama nito at magtatrabaho. "Hush, hush, my love. Daddy's here. Mamaya mo na hanapin si mommy, hm? Daddy is here for
Chapter 92A Promise "HMM..." Naaalimpungatan ako ng may pilit na gumigising ng aking natutulog na diwa. "Sweetheart, wake up..." Ang mahinang boses na pilit gumigising sa akin. "Hmm..." Ang tangi kong tugon. "Sweetheart, gising na. It's already six in the evening," Sa sinabi nitong oras ay pinilit kong ibuka ang aking mga talukap. Ang mukha ni Damien agad ang aking masilayan. "Anong oras?" "Six," he answered ang kissed my forehead. "W-what? Oh, God. Si Mommy, hinahanap na ako ni mommy," umupo akong bigla, not minding my naked body. "Damien, get up. Magbihis ka na." "Take your time," wika nito na nakatingin lang sa akin habang nagbibihis. Biglang namula ang aking pisngi. "Get up," hinila ko ito sa braso ng matapos ko ng isuot ang bestida ko. What I didn't expect is he pulled me on the top of his body. "Let's skip the dinner, and let's stay here for a while." "Hindi pwede. Come on, tumayo ka na." Tumayo ako at hinila itong muli. "Damien, please. Magtataka si mommy kung nas
Chapter 91Making Love "D-DAM..." Damien pinned me immediately on the door as we get inside the house. Bahay iyon kung saan kami dating nagsasama. Hindi na ako nagprotesta pa nang siilin niya ako ng halik sa aking labi. Nagpaubaya ako habang iniikot ko naman sa kanyang batok ang aking mga braso. "H-hey, baka may taong makakita sa atin dito." I Huskily said when our mouths parted. "There are no other people in this house except us, sweetheart." Namumungay ang mga matang pahayag nito. "S-so?" I stammered. "So?" He's like teasing. "U-um," "Do not worry dahil solo na 'tin ang bahay." Namumulang napapatango ako at bahagyang napalunok. "G-good... Ahy—" napasinghap ako ng biglang buhatin niya ang katawan ko. I didn't even protest when he claimed my lips again. Hindi muli ako nagprotesta sa masiil niyang halik na iyon. Naramdaman ko ang pag-upo nito sa malapad na sofa bed sa sala. Naramdaman ko kaagad ang buhay nitong pagkalalaki ng doon mismo ako paharap na nakakandong sa kanya.
Chapter 90Wedding RingNAPABITAW agad ako sa pagkakayakap ko kay Damien nang marinig naming may kumakatok sa labas ng conference room."Sir— ahy... Nasaan na ang mga tao?" nagtataka nitong tanong ng pagbuksan ito ni Damien ng pinto.Ngumiti ako kay Jina dahil sa hindi ito makatingin ng diretsyo sa kanyang boss."Nice one, Jina.""H-huh, Sir?""Sa pakikipagsabwatan mo kay Ma'am Aurora mo," seryosong pagkakasabi niya sa kanyang Sekretarya."Eh kasi, Sir—""Tsk... Damien, leave your secretary, please? It was my plan. Ako ang may utos kaya hindi ka niya sinasagot kanina ng tinatawagan mo siya. Jina, it's fine, abswelto ka na." I said while smiling.Napapakamot pa rin ito sa kanyang ulo. Wari'y hindi sapat sa pagtanggol ko sa kanya mula sa boss nito. "Sorry na ho Sir... Please?""I only just forgive you if you will leave us now, Jina." Seryoso pa ring ang bukas ng mukha nito.Tumango-tango Jina at napangiti ng bahagya. "Thank you, Sir." Saka ito lumabas at muling isinara ang pinto.Damien
Chapter 89My Wife "IKAW nga, Ma'am Aurora..." Tumili ito at nagagalak na lumapit sa akin. "Kayo nga..." And she embraced me. "Hey, Jina." Nahihiyang napatingin ako sa paligid dahil sa amin napunta ang atensyon ng lahat na nasa hallway. "Ay, sorry... Na carried away lang ako, Ma'am Aurora... Akala ko kasi ay kung sinong artista ang napadpad rito eh." Napapakamot ito sa ulo. "Hey everyone... Ang pinaka-magandang boss natin," Napaawang ang mga bibig ng mga empleyado. Marahil ay nagtataka rin ang mga ito sa sinabi ni, Jina. "Jina? Stop it..." "Anyway, our very own, Ma'am Aurora Torres—" "Halika nga, ang tabil mo." Hinila ko ito patungo sa loob ng office ni Damien. "Ma'am, mas lalo ka hong gumanda ngayon." She still widely smiling. "Mas lalo ka ring naging bolera ngayon. Anyway, nasaan ang boss mo?" "Hala! Nako po, si Sir pala... Mayayari talaga ako nito," napasapo ito sa kanyang noo nang maalala ang boss nito. "Why?" nagtataka ako rito nang bigla itong may hinahagilap na dokume
Chapter 88At the Company AS WHAT I expect, patungo nga ang Van sa daanan kung nasaan ang lugar patungo sa dati naming bahay. Hindi iyon ang bagong bahay na inihabilin ni Daddy na siyang pinaglipatan namin ni mommy bago pa man ako tumungo noong nakaraang taon sa Spain. I suddenly wanted to ask my mother, ang dami kong tanong para rito but I respect her when she told me sa pagdating na lang namin sa bahay siya magsasalita. I stay silent, nakikiramdam ako. Pati na si Manang Pasing at Fe ay parehong tahimik sa likod namin ni mommy. Pagkarating namin sa bahay ay tinulongan pa kami ni Manong driver na alalayan si mommy patungo sa silid nito na ngayon ay nasa unang palapag lang ng bahay. Pagpasok ko ng dati naming bahay ay napamangha ako. Iyon ay dahil may binago sa bahay naming iyon. Lalo na ang silid ng mga magulang ko. Ang dating silid na iyon na nasa pangalawang palapag pero ngayon ay nasa unang palapag na. It was a connecting room upstairs. "Manang Fe, ako na ho ang bahala kay mom
Chapter 87Escape from Meetings"WOW..." "Tama nga ang dalawang bata... Narito na siya." "Shh... She is sleeping..." Ang mga mahihinang salitang iyon ang siyang nagpagising sa aking nahihimbing na diwa sa mga oras na iyon. Unti-unti akong nagmulat ng aking mga mata. Nararamdaman ko ang masuyong haplos sa aking buhok habang akoy ay nakayuko at nakatulog. Nang maalala ko kung nasaan ako ay bigla akong napaupo ng maayos. "Good morning, baby..." My mother gladly greet me as I looked at her smiling face. "Magandang umaga, hija." Pagbati rin sa akin ni Manang Fe at Manang Pasing na nakatayo sa paanan ng kama. "Good morning..." Saka ako ngumiti sa kanilang lahat. Katulad ng nakagawian ay lumapit at nag-mano ako sa kanila at kay mommy. "Kaawaan ka ng Diyos, anak." Nakangiti si mommy, she was happy to see me there. "Kailan ka lang dumating, hija? You haven't told me to come home." "Kaninang madaling-araw po, Mommy. And I came here right away to see your situation. Kumusta na po ang lag
Chapter 86At the HospitalMAKALIPAS ang kalahating oras na paglalagi nito doon sa hospital ay tuloyan ko rin itong sinenyasan na umuwi na. He can not stay any longer dahil ang sabi nito ay may emergency meeting ang gaganapin sa araw na ito.Tumango naman ito ng bahagya sa akin at nagpaalam na sa mga kaibigan ko na siyang kausap nito sa mga oras na iyon.Inihatid ko ito hanggang sa labas ng silid ni mommy."You should also need to go home and rest, Aurora." Wika nito ng nasa labas na kami ng silid.Umiling ako rito. "I will stay here, babantayan ko si mommy hanggang sa gumising siya. I also need to talk her doctor upang klaruhin ang nangyari kay mommy.""But you look tired. Magpahinga ka ng kahit ilang oras lang,""I can rest here, basta hindi ko iiwan si mommy."Huminga ito ng malalim saka tumango. "Okay, if that what you want. Babalik ako rito mamaya after my meeting so that may kasama kang magbabantay sa kanya," wika nito ikinailing ko."Huwag na, Damien. I can do it on my own. Nand
Chapter 85ExplainingHINDI ko ito kinikibo simula nang sapilitan niya akong isinama patungo sa private plane nito na babiyahe patungong Pilipinas. Gustuhin ko mang tumanggi ngunit hindi ko na lang ginawa sa kadahilan na mapadali ang biyahe ko pauwi, isa pa I was so eager to catch a glimpse of my mother.When we arrived at the plane, nilapitan niya ako and then he offered to sit behind him ngunit tumanggi ako. Alam ko na ramdam nito na iniiwasan ko siya sa pamamagitan ng pag-upo ko sa isahang upuan.Hindi ko pa rin ito kinibo. Nagkasya akong nakatingin sa malayo at ang tanging iniisip ko ay ang aking ina na nasa hospital ngayon. Bumuntong hininga akong nakatanaw sa labas ng bintana."Sandwich, chocolate milk?"Bumalik ang aking diwa nang dahil sa boses na iyon. Napatingin ako rito ng bahagya."Wala akong ganang kumain," I refuse it."Oh, come on Aurora. It's time for dinner. Ilang oras pa bago tayo darating ng Pilipinas. So, here, accept and eat this food. Kailangan mong maging malakas