LOGINShare
Chapter 85
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56"We're going Lauren," ani Jacob.
Tanghali na at nasa bukana kami ng Centro. Babalik na kasi sina Jacob sa Magnuth. Gusto pa sana nilang magtagal at tumulong dito pero hindi na kailangan. Sobrang laki na ng naitulong nila sa amin. Kami na ang bahala sa mga gawain dito. Kailangan din nilang bumalik agad sa Magnuth dahil madami rin silang gawain doon. Hindi ko na sila pwede pang abalahin ng sobra-sobra. Paniguradong alam na ito ni Dean at ayaw kong pumunta pa siya dito upang pagalitan ako sa pagsama ko sa kanila at pagdamay ko sa problema ko.
"Maraming maraming salamat sa inyo, Jacob, Sebastian, Leon," wika ko at tiningnan sila isa-isa.
Jacob patted my head, Leon pinched my cheeks while Sebastian nodded his head.
"Ikinalulugod namin na tulungan ka Lauren at ang bayan na pinagmulan mo," ani Jacob.
"Basta yung usapan na ililibre mo ako pagbalik mo ng Magny ah?" ani Sebastian.
"Oo na," tawa ko.
"How about me Lauren? A date will do," wika na
Related chapters
Breaking The Rules Chapter 86
Matapos ng pag-uusap namin na iyon ni Koko ay itinuloy na namin ang naudlot na lakad namin. Habang nasa daan kami ay tahimik lang kaming dalawa at may kanya-kanyang iniisip.Ang daan na tinatahak namin ay patungo sa mga kulungan na ginawa pa ng mga kastila noon sa kapanahonan nila. Mas matanda pa iyon kaysa sa akin pero gawa sa mga purong bakal ito at kahit pinaglumaan na ng panahon ay sobrang tibay pa rin ng mga iyon. Hindi na iyon ginagamit dahil bukod sa meron namang kulungan sa prisinto, lahat ay natatakot na pumunta doon dahil meron daw nagpapakita na mga multong kastila.Inayos ko na ang aking sarili nang namataan ko na ang lumang light post kung saan iniilawan nito ang harapan ng kulungan.Bumaba na kami ni Koko ng sasakyan. Habang pinagmamasdan ko ang kulungan na nasa aking harapan ay hindi ko masisisi ang mga mamamayan kung bakit sila natatakot na magpunta dito. This place is really creepy. Lumalangitngit pa ang mga bakal na duyan kahit na wala na
Breaking The Rules Chapter 87
Pagkalabas ko ng gusali ay sinipa ko ang nakita kong trash bin na katabi ng pintuan. Umalingawngaw iyon at gumulong sa lupa. Nagagalit ako pero hindi ko alam kung kanino ko dapat ibaling ito. Tapos na rin naman ang lahat. Wala na akong magagawa pa kundi tanggapin ang lahat dahil hindi na maibablik pa ang nakaraan.Sa kalagitnaan ng aking pag-iisip ay biglang nagring ang aking cellphone.Kinuha ko ito. Unregistered ang number pero sinagot ko pa rin."Hello?" bungad ko."Ma'am Lauren! Come back here in the hospital!" aligagang turan ng isang babae. Base sa boses nito ay alam ko na kung sino ito. Ito yung nurse na pinagalitan ako dahil sa kasisigaw ko kahapon.Agad akong ginapangan ng kaba. Humigpit ang hawak ko sa aking cellphone."B-Bakit? May problema ba?" tanong ko."You're father had an heart attack!" sigaw niya sa hinihingal na boses.Pinatay ko na agad ang tawag at halos patakbong nilapitan ang sasakyan ni Koko. Sa nangingi
Breaking The Rules Chapter 88
Magtatanghali na ng makauwi ako sa mansyon. Dahil sa nakita kong dami ng mga nagkamatay na mga hayop sa hacienda ay tumulong na rin ako sa pagsusunog sa mga ito. Halos wala ng kalahati sa mga hayop ang natira at nakaisolate. Nabakunahan ulit sila at umaasa akong sana ay makaligtas ang mga ito. Ang karamihan sa mga trabahador namin dito sa hacienda ay pansamantala na munang umuwi dahil sa nangyari at sa kawalan na ng aasikasuhin dito sa hacienda.Maayos din ang kalagayan ng mga katiwala dito sa bahay na naiwan."Ma'am Lauren, dito po ba kayo magpapalipas ng gabi?" tanong ni Sherly na ngumunguya.Kasalukuyan kaming nagtatanghalian ngayon. Salo-salo kaming lahat dito sa hapag kainan ayon na rin sa utos ko. Ayaw pa nila sa una pero pinilit ko sila. Ngayon na lang ako ulit umuwi at baka matagalan na naman bago ako bumalik."Hindi," iling ko. "Kailangan ko rin agad bumalik sa hospital para bantayan si Dad. Kukunin ko lang ang mga pinapakuha ni Aling Rosing," sa
Breaking The Rules Chapter 89
Malalim na ang gabi pero karamihan pa rin sa mga tao ay gising na gising pa at isa na ako doon. Kasalukuyan akong nandito ngayon sa rooftop ng hospital at nakatingin sa lawak ng Centro.Si Tita Eliza ay nagpasyang dito na sa hospital magpapalipas ng gabi, dahil bukod sa pagod siya sa biyahe ay mahahalata rin sa kanya na sobrang namiss niya ang kanyang asawa.Nakapag-usap na kaming tatlo kanina nina Koko. Gaya ng inaasahan ay umuwi siyang walang dalang magandang balita. Wala siyang napala sa pagpunta niya sa ibang bansa upang mangalap ng mga data. Ayon sa kanya ay hindi lang iisang bansa ang kanyang pinuntahan kundi marami.She just wasted a lot of time for nothing. But she only did that in hope that my father will get better.Kung nalaman ko lang ng mas maaga ang katotohanan ay sana pinigilan ko na siya sa pag-alis niya noon.Ang mahalaga ay nandito na siya para may kasalitan din naman si Aling Rosing sa pagbabantay kay Dad at para mayrong katulung
Breaking The Rules Chapter 90
"Mabuti at gising ka na," wika ko sa babae. Nagkakape ako ngayon at nakaluto na rin ako ng almusal namin. Alas singko na ng umaga. Medyo madilim pa sa labas at sakto lang na sisikat ang araw pagkatapos naming kumain.Umupo ang babae sa kaharap kong upuan. Ngayon na nagkaroon na siya ng sapat na pahinga ay mukhang matino na siya. I treated her wounds while she's asleep. Ako na rin ang nagpalit sa damit niya para komportable naman siyang matulog."I supposed that you are Lauren," aniya habang nagsasalin ng pagkain sa kanyang plato."How come you know my name? Ngayon lang tayo nagkita," wika kong nagtataka. Imposible naman kasi na nabanggit ako ni Koko sa kanya.Saglit siyang natigilan pero sumagot din. "Don't underestimate my knowledge," aniya.Naglagay na rin ako ng pagkain sa aking plato at nagsimula na ring kumain. "After this meal, I'm leaving. And it's better for you to leave this place as well," wika ko na nakatingin sa aking pagkain."I
Breaking The Rules Chapter 91
"Jacob Lauren has arrived!"Nandito ako ngayon sa border ng Magnuth at kaharap ang mga borders na pang-umaga. Nang makita nila akong palapit ay agad nila akong pinapasok at wala ng tanong-tanong pa."Jacob!" sigaw ulit ng mga border.Hays. Bakit pa nila kailangang sumigaw at tawagin si Jacob? Magkikita rin naman kami ah.Mula sa itaas ng malaking puno ay tumalon si Sebastian doon pababa.Malawak ang pagkakangiti niyang humarap sa akin."Yow Lauren. Akala ko ay matatagalan pa bago ka bumalik dito. Mabuti naman dahil merong isa diyan na hindi makatulog simula ng bumalik kami," tawa niya.Tumingin kami sa itaas nang makarinig kami ng kaluskos doon. Mula sa makapal na mga dahon ng puno ay lumabas doon si Jacob."Stop spreading lies Seb. Hindi ka nakakatuwa," aniya at bumaba."Eh totoo naman ah. Look at yourself, para kang nanganak ng sampong bata," wika pa ni Sebastian na tumatawa.Pinagmasdan ko si Jacob.
Breaking The Rules Chapter 92
Henry and Melvin didn't shift. Nasa tabi ko lang sila at sinasabayan ang bilis ng takbo ng aking kabayo. Hindi nila ako kinakausap na siyang lubos na ipinagpapasalamat ko.Kahit papaano ay natatandaan ko pa ang daan kung asan ang bahay ng mangkukulam na nagngangalang Esperanza. Walang kasiguraduhan kung nasa bahay nga niya ito pero nagbabakasakali akong sana nga ay umuwi na ito. I badly need her help. Kung sakaling wala siya ay baka mapilitan na akong lumapit sa iba pang mga mangkukulam na pwedeng tumulong sa akin.Buong araw ay hindi natanggal sa isip ko ang mga salita sa sulat na bigay ni Charlie. Lahat ng mga nandun ay gusto kong malaman ang kasagutan pero sa ngayon ay ito muna ang uunahin ko dahil mas importante ito.Itinigil ko na ang kabayo nang nasa tapat na kami ng bahay ng mangkukulam. Walang ilaw sa loob at labas ng kahoy na bahay. Ang tangi lang na umiilaw ay ang kulay asul na tubig na nakapalibot sa buong kabahayan."Si Madam Esperanza ang sad
Breaking The Rules Chapter 93
Mabilis akong nagpaalam kay Madam Esperanza. Hindi ko na binigyang pansin si Henry at nagtuloy-tuloy na lumabas ng bahay. Wala na rin akong pakialam kung narinig niya ang lahat ng mga pinag-usapan namin. Nasa sa kanya na kung ipagkakalat niya ito sa kanyang mga kasamahan.I can not explain the anger that I'm feeling right now. All along, Dean was really playing with me. Halos mabaliw ako araw-araw sa kakaisip sa aking ama at sa kalagayan niya. Ang dami kong ginawa pero lahat iyon ay wala man lang akong nakuha.Bakit ganun siya? Bakit kailangan pa niya akong paglaruan ng sobra-sobra?Sumampa agad ako sa likod ng aking kabayo at mabilis itong pinatakbo."Sandali!" tawag nila Henry sa akin pero hindi ko na sila nilingon pa.My vision is blur because of my non stop tears. Hindi na mafocus pa ang tingin ko sa daan dahil sa pag-iyak ko.Sari-saring mga emosyon ang nararamdaman ko sa mga oras na ito, galit, sakit, at panghihinayang.Hindi ko
Latest chapter
Breaking The Rules Chapter 149
The aftermath scent of rain lingers in my nose as I drove the Wrangle full of goods from the market. I was covered with thick clothes from head to toe to avoid the freezing temperature but it's not enough that some spike of chills still enter between my skin pores.This is the coldest time of this season where you really need a tons of clothing before going out or even inside your house. The temperature drops incoherently than last year.Ngumiti ako nang may bumati sa akin sa gilid ng daan. Bumuka ang bibig ko upang batiin din ito at nakita ko pa kung paano lumabas ang usok galing sa bibig ko sa sobrang lamig, kulang na lang talaga ay magyelo ang paligid.Palapit na ako sa palasyo nang mapansin ko si Zeke na nakatayo sa bukana ng pintuan at kunot na kunot ang noo habang diretso na nakatingin sa akin.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan nang magsimula na siyang putaktihin ako ng mga tanong.Huminga ako ng malalim. "Zeke—""Lauren naman. Ilang beses ko bang dapat sabihin sa iyo na magpa
Breaking The Rules Chapter 148
Hindi ko alam kung ilang oras na ang nakakalipas simula nang magsimula ang matinding lababanan sa pagitan ng mga Vaughan laban sa mga malalakas na Alpha sa Timog at Kanluran na Distrito.At kahit na sabihin pa na malalakas ang mga Vaughan, hindi pa rin maipagkakaila ang katotohanan na iba talaga ang lakas ng isang Alpha, kaya nga nilang makipagsabayan sa mga ito pero kita ko sa kanilang mga mata kung paano sila nahihirapan na talunin ang mga ito.Bukod pa doon ay sobrang dami ng mga kalaban na nakapalibot sa amin at nahihirapan din ako na bantayan ang bawat likod ng lahat. Pero hindi ako pwedeng manghina sa mga oras na ito. Nandito sila upang tulungan kami sa laban na ito na wala naman silang kinalaman. Kaya hangga't may lakas pa akong natitira, hinding-hindi ako papayag na may mangyaring masama sa kanila, hindi iyon kakayanin ng aking konsensya.While fighting, my eyes quickly diverted to where Christy is fighting. She's busy fighting to an Alpha and all her focus and attention is on
Breaking The Rules Chapter 147
"They are so cool!" hindi na rin napigilan na bulalas nitong mga kasamahan ko habang pinapanuod sila Tyrone sa kanilang mga kalokohan na pinaggagagawa."Ikaw ang tumawag sa kanila dito diba Ate Lauren?" baling ni Ivee sa akin. "Paano yun nangyari? Bakit mo sila nagawang papuntahin dito?" sunod-sunod niyang tanong sa akin.Lahat ng kanilang mga mata ay nabaling sa akin. Punong-puno iyon ng mga katanungan at hindi ko alam kung saan uumpisahan ang pagkukwento sa kanila."Charrggggee!!"Nabaling ang lahat ng atensyon namin sa sigaw na iyon.It's Alpha Wilson together with other Alphas from West District.At mula sa border naman ay ang sangkaterbang mga lobo galing sa Timog na Distrito."How.. How come that they still have that number?!" bulalas ng mga kasama ko.Pati ako ay nabigla. Ang dami nang nalagas sa kanila mula pa kanina pero sa bilang ng mga sumusugod ngayon ay parang wala man lang nabawas sa pwersa nila.If they're
Breaking The Rules Chapter 146
"Hindi niyo pwedeng kunin sa akin si Da Silva! He is mine! You can't take him away you bastards!" malakas na sigaw ni Alpha Wilson na parang nababaliw na."Go now Dalton," ani Falcon sa kapatid at humanda na sa pakikipaglaban."Noooo! Putangina niyo! Ibigay niyo siya sa akin!" nanlalaki ang mga mata niyang sigaw nang makitang pumapasok na si Dalton sa portal kasama si Dean. Alpha Wilson's face is disoriented, kulang na lang ay magwala siya sa matinding inis at galit.Sa mabilis na galaw ay natawid niya ang distansya sa kinaroroonan nila Falcon.Lahat ng mga tauhan niya ay napawi at nagtilamsikan nang nadaanan niya. Galit na galit any mukha niya na parang inagawan ng sobrang importanteng laruan."Akin siyaaaaa!"Bago pa niya malapitan si Dalton at mahawakan ay biglang sumulpot si Tyrone sa harapan niya. Tyrone grabs Alpha Wilson's neck and slam him forcefully on the ground.Tyrone's face is serious and dark as his golden eyes are looki
Breaking The Rules Chapter 145
Biglang akong napaiyak. Sa sobrang saya at galak na nararamdaman ko ay umiyak na ako na parang bata. I can't contain my tears. I can't contain my emotions.Akala ko ay hindi na sila darating pa, at kung dumating man sila ay baka nahuli na ang lahat.But thank goodness, they came in time, they made it out here before I lost everything.Malakas na humalakhak si Tyrone saka ako pinatayo at niyakap habang umiiyak ako."Hahaha! Para kang bata. Ganun ka ba kasaya na makita ulit ako?" tumatawa niyang wika habang hinahaplos ang buhok ko.Hindi ako sumagot at umiyak lang sa balikat niya. Hindi ko alam kung paano ako magpapasalamat dahil sa pagdating nila."Uwaahh! Ate Lauren!" atungal din ni Enzo saka yumakap sa likod ko."Akala ko kung ano na ang nangyari sa iyo! Buti na lang at dumating ako! Hindi kita papabayaan na masaktan ulit!" iyak niya habang nakayakap din sa akin.Hindi ko mapigilan ang hindi mapangiti sa sinabi niya. Enz
Breaking The Rules Chapter 144
I closed my eyes. They say that the world is cruel without realizing that it's us, the people are the one who is cruel.The greediness for power, not being satisfied of what you have, wanting more even though you already have enough, jealousy and envy, those are the reason why this world is full of violence and non-stop killing.If we only learn to be contented, if we appreciate the blessings and the things that we have, then the world Peace is not imposible to achieve.Hinablot ni Alpha Wilson ang buhok ni Dean saka pinaluhod sa lupa. Itinapat nito ang espada sa leeg ni Dean.Umapaw palabas ang mga mga luha ko habang pinagmamasdan ang nakapikit na mukha ni Dean.Para akong mamamatay sa matinding sakit na nararamdaman sa mga oras na ito. Bakit kailangang niyang mapunta sa kalagayan na yan?Hindi ko na napigilan ang aking nararamdaman at napasigaw na ako habang umiiyak ng malakas. Wala na akong pakialam kung pinagtatawanan nila ako dahil sa n
Breaking The Rules Chapter 143
Tahimik kong pinanuod ang pag-alis nilang lahat. Akala ko ay sama-sama kaming pabalik sa palasyo pero heto na naman at naiwan ulit ako. Pera ayos lang. Ang importante ay makaalis sila dito.Kung totoo man ang sinabi ni Reid sa kanila ay hindi ko na kailangan pang alalahanin ang kaligtasan ko. Hindi ko nga lang alam kung ano ba ang kailangan niya sa akin at pilit niya akong kinukuha.Nang dumaan sa amin ang sangkaterba nilang mga kasamahan ay tumigil si Levis at sinapak si Reid sa braso."Hindi ko alam kung kanino ka ba talaga kakampi," aniya saka umiling pa na parang dismayado kay Reid."Alam mo kung ano ang sagot ko diyan," bale wala naman na sagot ni Reid.Hindi na muling nagsalita si Levis at pumunta sa harap ko. Hinawakan niya ang baba ko at tinitigan ako.His eyes glint mischievously."Man, who would thought that you have a Vaughan blood," aniya habang pinagmamasdan akong mabuti."How did you know?" tanong ni Reid.
Breaking The Rules Chapter 142
Jacob's POVSome of us change to their wolf form while the others like me stayed in our human form.Damien, the remaining Captains of 10th Division and some suicidal men have joined us to save the Alpha.Karamihan sa mga hindi sumama ay ang mga pamilyado na gusto pang makita ang mga mahal nila sa buhay sa huling pagkakataon. Habang ang iba naman na sumama sa amin ay iyong mga tulad naming nakahanda na upang ialay ang mga buhay.All of us here has nothing to loose anymore.Kung hindi ako nagkakamali ay halos nasa singkwenta ang aming mga bilang.Fifty brave souls. If we get lucky, that's enough number to save the Alpha. We can still take him before the enemies from South will arrive here."Don't make any unnecessary actions! Our top priority is to rescue the Alpha and Lauren!" imporma ni Liam na siyang nangunguna sa amin.Hindi na namin naabutan pa si Leon dahil sa nangyaring pakikipag-usap namin sa mga nanggaling sa border kani
Breaking The Rules Chapter 141
My vision started to get glitchy as I watched the terrifying scene in the midair.Leon...Mukhang hindi pa nakuntento ang lalaki sa ginawa kay Leon at lalo pang idiniin ang kanyang kamay sa sikmura ni Leon, kulang na lang ay ipasok na nito ang kanyang braso doon.Bumulwak ang masaganang dugo palabas sa bibig ni Leon nang lumusot palabas ang kamay ng lalaki sa kanyang katawan.Hinugot ng lalaki ang kanyang duguang kamay kasabay nun ang pagbagsak ni Leon sa lupa.My body started to tremble uncontrollably. Pakiramdam ko ay tumaas ang lahat ng dugo ko sa aking ulo dahil sa kahindik hindik na pangyayari."LEOONNN!!" I shouted in horror and fear.Masaganang bumuhos ang luha ko. Sunod-sunod ito at hindi ko alam kung paano ito patitigilin.Dahil sa nangyaring iyon ay natigagal ang lahat. Si Reid ay mukhang nabigla rin samantalang ang mga lobong tumatakbo ay biglang tumigil at pinanuod ang nangyari.Mahinahon na bumaba at tumapak
