Pagdating namin sa malapalasyong bahay ni Alpha Zenon ay agad kaming sinalubong ng mga tagapaglingkod. Kinuha nila ang mga gamit na hawak namin at nakayukong pumunta sa likod namin habang sinusundan kami sa paglalakad.
Nagkalat ang mga kawal sa paligid ng malaking bahay at mahigpit ang kanilang pagbabantay. Mahahalata na meron talagang importanteng mangyayari ngayong araw na ito at sa mga susunod pa na mga araw.
"Ako pa lang ba ang nandito?" tanong ni Dean kay Alpha Zenon habang binabaybay namin ang mahabang pasilyo.
Tumango ito. "Maaga pa naman. At kung sakali man na hindi sila dumating ay tayo na lang ang mag-uusap. Nakuha mo man ang loob ni Alpha Keith pero hindi ako sigurado kung aapak siya dito sa teritoryo ko."
Habang nasa daan kami kanina ni Dean ay nabigyan niya ako ng kaunting impormasyon tungkol sa mga Alpha. Normal lang na hindi sila nagpapansina at walang pakialam sa iba pero si Alpha Keith at Alpha Zenon daw ang meron talagang hidwaan s
Dahil sa gulat ko sa sinabi niya ay bigla ko siyang nasampal. Malakas na lumagapak ang kamay ko sa kanyang pisngi at napabaling pa sa kanan ang kanyang ulo.Nanlaki ang mga mata ko sa ginawang reaksyon ng katawan ko. Bahagya akong lumayo habang tutop ang aking bibig.I.. I didn't mean it. Nagulat lang ako at basta na lang na gumalaw ang aking kamay.Dean slowly looked at me. His peircing eyes are shooting daggers on me. Kinabahan ako at hindi ko alam kung tatakbo ba ako palayo o hihingi ng tawad.Mula sa gilid ng aking mga mata ay nakita ko si Caleb na nakaantabay at handang sumaklolo kung sakali mang manakit si Dean.Hinaplos ni Dean ang kanyang pisngi na sinampal ko. Namumula iyon at bakat na bakat sa makinis niyang pisngi ang buong palad ko. Nakaramdam ako ng pagsisisi dahil alam kong mahapdi iyon."D-Dean.." mahina kong wika habang alanganin na lumalapit sa kanya."I-I'm sorr—"Tinalikuran niya ako. Nabitin sa lalamun
Kasalukuyan akong nakatitig sa bagong karwahe na sasakyan namin pauwi. Bigay ito ni Alpha Zenon kapalit ng karwahe namin na nasira dahil na rin sa mga pakulo niya. Inaayos na ngayon ang pagkakabit ng mga kabayo dito.I was bothered with the name that I've heard. Hindi ko man ito kilala pero bigla na lang akong nabagabag.Hindi ko na tinuloy ang pakikinig sa usapan nila Dean dahil baka mahuli pa ako. Ang Alpha na kausap niya kanina ay si Alpha Gibson. Sa lahat ng limang mga Alpha, siya ang pinakamatanda sa kanila. Pero kahit ganun ay wala pa raw itong balak na magretiro dahil may problema raw ito sa kanyang anak."Miss Lauren, hindi pa ba nakapag-ayos si Alpha Dean?" tanong ng kawal na kasama namin."Tapos na. Nadaanan ko siya kanina at kausap si Alpha Gibson. Baka matagalan sila," sagot ko."Ganun po ba? Kung ganun ay pumasok na kayo sa loob at doon mo na siya hintayin. Baka mangawit pa kayo sa kakatayo," aniya.Tumango ako at pumasok na nga
Hindi ako dumiretso sa pavilion bagkus ay dumiretso agad ako sa bahay ni Jacob.Hindi ako makapag-isip ng matino dahil sa nalaman ko. Nasasaktan ako. Buong akala ko ay wala pang mate si Dean pero meron na pala. Kung ganun ay bakit ganun ang mga pinagsasabi niya kanina? Na parang may gusto siya sa akin. Minsan pakiramdam ko ay may nararamdaman siya para sa akin. Hinahalikan din niya ako kahit kailan niya gusto tapos ngayon ay malalaman ko na may sabit na pala siya.Mapait akong napangiti. He was just playing with me. He's the worst.Nanatili lang akong nakatayo habang nakatitig sa pintuan. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa mga oras na ito.Biglang bumukas ang pintuan at iniluwa nun si Sebastian na nagsusuklay ng buhok, bihis na bihis din siya."Lauren! You're back!" natutuwa niyang wika pagkakita sa akin.Tipid lang na ngiti ang isinagot ko. Mukhang pati pagngiti ay hindi ko na rin magawa."May pupuntahan ka?" tanong ko.
Bumaling ang tingin naming tatlo nila Jacob sa direksyon kung saan nakatingin ang mga tao. Wala akong makita dahil sa makapal na kumpol nila. Pero maya-maya lang ay nagsimula nang mahawi ang mga tao.And there, I found Dean and his mate."Ang ganda niyaaaa!" wika ng lahat pagkakita sa babae.Natuod ako habang tinitingnan silang maglakad papunta sa pavilion.Lissana.. is indeed beautiful. Hindi pangkaraniwan ang ganda niya. Her beauty surpasses all the beautiful woman I've known. She is like a goddess with her long and golden locks and fair complexion. She is tall, as tall as Dean. She has a good physique and based on her graceful movements, I know that she came from a royal blood, a high class family. And her face is so innocent yet her eyes screams unfathomable knowledge and feistiness.Nakakapit siya sa braso ni Dean habang ngumingiti at bahagyang kumakaway sa mga taong bumabati sa kanya.Kahit saang anggulo sila tingnan ay walang duda na
Hindi ko alam kung ano ang pinaplano ni Dean. Pero hangga't hawak pa niya ang alas sa akin ay wala akong ibang magagawa kundi sundin ang ano mang gusto niya.Dumiretso agad ako sa itaas kung nasaan ang opisina niya. Kumatok ako pero walang sumasagot. Inulit ko ulit at nang wala talaga ay binuksan ko na ang pintuan.The room is empty and there's no trace that Dean went here. Great. Mukhang hihintayin ko pa ang pagdating niya.Pumihit ako palikod at sakto rin na paakyat ang taong hinahanap ko. And he's not alone. Dean is with Lissana. They look so sweet while they are talking to each other.I calmed myself and tried to act normal.Wala ito. Hindi dapat ako maging apektado.Nakita ako ni Dean pero hindi man lang siya nagsalita at nilagpasan lang ako. But Lissana noticed me and stopped walking."Hi. Hmm. Do you need something?" she asked nicely."Ah." Tumingin ako kay Dean na blangkong nakatingin sa akin. Linoko lang ba ako ng kawa
Tonight, the moon is in full moon. It's line of light went through the space between the leaves giving me a full glimpse of the surroundings.Since it's night and there's no enough light, I somehow able to see the environment.Nang mapansin ko ang mga pamilyar na puno na nadaanan ko noon ay kinuha ko na ang baril at ikinasa iyon.Leon looked at my direction when he heard the guns clicking."We're almost there," wika ko.Lalo nilang binilisan ang kanilang pagtakbo.Umarangkada ang tibok ng aking puso nang mamataan ko na ang pamilyar na border. Pumasok na kami ng tuluyan sa Asthad at tinalunton ang hacienda.Magulo. Ang mga kubo ay wasak. Walang mga tao pero merong mga bakas ng dugo. Mahahalata pa sa lupa ang mga bakas ng paa ng mga lobo. At base sa nakikita ko ngayon ay madami silang sumugod.Nang madaaanan namin ang banda kung saan nakakulong ang mga hayop ay doon ko nakita ang unang pinsala na ginawa ng mga Rogues. Madaming mg
Nang bumagsak ang huling Rogue ay biglang tumahimik ang lahat. Umuusok pa ang dulo ng baril dahil sa sunod-sunod kong pagpapaputok.Huminga ako ng malalim at nang makalma ko na ang mabilis na pintig ng aking puso ay bumaba na ako sa likod ni Jacob.Agad na nagsilapitan sa amin sina Sebastian at Leon habang ang mga mamamayan ay maang at hindi makapaniwala na nakatingin sa mga lobo na kasama ko.Nagsimula na silang magbulong-bulongan.Mula sa loob ng Capitol ay lumabas si Koko. Duguan ang damit niya at may sugat ang kanyang mukha."Lauren.." Agad niya akong niyakap. Nang maramdaman ko ang mainit na likido sa balikat ko ay mahigpit kong niyakap pabalik si Koko."It hurts.. I thought we're done," aniya sa paos na boses.Mariin kong ipinikit ang aking mga mata. Papano ko sasabihin sa kanya na ako ang dahilan kung bakit nangyari ito? Sila at ang mga inosenteng mamamayan ng Asthad ang nagbayad imbes na ako.Kumalas na si Koko na
"We're going Lauren," ani Jacob.Tanghali na at nasa bukana kami ng Centro. Babalik na kasi sina Jacob sa Magnuth. Gusto pa sana nilang magtagal at tumulong dito pero hindi na kailangan. Sobrang laki na ng naitulong nila sa amin. Kami na ang bahala sa mga gawain dito. Kailangan din nilang bumalik agad sa Magnuth dahil madami rin silang gawain doon. Hindi ko na sila pwede pang abalahin ng sobra-sobra. Paniguradong alam na ito ni Dean at ayaw kong pumunta pa siya dito upang pagalitan ako sa pagsama ko sa kanila at pagdamay ko sa problema ko."Maraming maraming salamat sa inyo, Jacob, Sebastian, Leon," wika ko at tiningnan sila isa-isa.Jacob patted my head, Leon pinched my cheeks while Sebastian nodded his head."Ikinalulugod namin na tulungan ka Lauren at ang bayan na pinagmulan mo," ani Jacob."Basta yung usapan na ililibre mo ako pagbalik mo ng Magny ah?" ani Sebastian."Oo na," tawa ko."How about me Lauren? A date will do," wika na
The aftermath scent of rain lingers in my nose as I drove the Wrangle full of goods from the market. I was covered with thick clothes from head to toe to avoid the freezing temperature but it's not enough that some spike of chills still enter between my skin pores.This is the coldest time of this season where you really need a tons of clothing before going out or even inside your house. The temperature drops incoherently than last year.Ngumiti ako nang may bumati sa akin sa gilid ng daan. Bumuka ang bibig ko upang batiin din ito at nakita ko pa kung paano lumabas ang usok galing sa bibig ko sa sobrang lamig, kulang na lang talaga ay magyelo ang paligid.Palapit na ako sa palasyo nang mapansin ko si Zeke na nakatayo sa bukana ng pintuan at kunot na kunot ang noo habang diretso na nakatingin sa akin.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan nang magsimula na siyang putaktihin ako ng mga tanong.Huminga ako ng malalim. "Zeke—""Lauren naman. Ilang beses ko bang dapat sabihin sa iyo na magpa
Hindi ko alam kung ilang oras na ang nakakalipas simula nang magsimula ang matinding lababanan sa pagitan ng mga Vaughan laban sa mga malalakas na Alpha sa Timog at Kanluran na Distrito.At kahit na sabihin pa na malalakas ang mga Vaughan, hindi pa rin maipagkakaila ang katotohanan na iba talaga ang lakas ng isang Alpha, kaya nga nilang makipagsabayan sa mga ito pero kita ko sa kanilang mga mata kung paano sila nahihirapan na talunin ang mga ito.Bukod pa doon ay sobrang dami ng mga kalaban na nakapalibot sa amin at nahihirapan din ako na bantayan ang bawat likod ng lahat. Pero hindi ako pwedeng manghina sa mga oras na ito. Nandito sila upang tulungan kami sa laban na ito na wala naman silang kinalaman. Kaya hangga't may lakas pa akong natitira, hinding-hindi ako papayag na may mangyaring masama sa kanila, hindi iyon kakayanin ng aking konsensya.While fighting, my eyes quickly diverted to where Christy is fighting. She's busy fighting to an Alpha and all her focus and attention is on
"They are so cool!" hindi na rin napigilan na bulalas nitong mga kasamahan ko habang pinapanuod sila Tyrone sa kanilang mga kalokohan na pinaggagagawa."Ikaw ang tumawag sa kanila dito diba Ate Lauren?" baling ni Ivee sa akin. "Paano yun nangyari? Bakit mo sila nagawang papuntahin dito?" sunod-sunod niyang tanong sa akin.Lahat ng kanilang mga mata ay nabaling sa akin. Punong-puno iyon ng mga katanungan at hindi ko alam kung saan uumpisahan ang pagkukwento sa kanila."Charrggggee!!"Nabaling ang lahat ng atensyon namin sa sigaw na iyon.It's Alpha Wilson together with other Alphas from West District.At mula sa border naman ay ang sangkaterbang mga lobo galing sa Timog na Distrito."How.. How come that they still have that number?!" bulalas ng mga kasama ko.Pati ako ay nabigla. Ang dami nang nalagas sa kanila mula pa kanina pero sa bilang ng mga sumusugod ngayon ay parang wala man lang nabawas sa pwersa nila.If they're
"Hindi niyo pwedeng kunin sa akin si Da Silva! He is mine! You can't take him away you bastards!" malakas na sigaw ni Alpha Wilson na parang nababaliw na."Go now Dalton," ani Falcon sa kapatid at humanda na sa pakikipaglaban."Noooo! Putangina niyo! Ibigay niyo siya sa akin!" nanlalaki ang mga mata niyang sigaw nang makitang pumapasok na si Dalton sa portal kasama si Dean. Alpha Wilson's face is disoriented, kulang na lang ay magwala siya sa matinding inis at galit.Sa mabilis na galaw ay natawid niya ang distansya sa kinaroroonan nila Falcon.Lahat ng mga tauhan niya ay napawi at nagtilamsikan nang nadaanan niya. Galit na galit any mukha niya na parang inagawan ng sobrang importanteng laruan."Akin siyaaaaa!"Bago pa niya malapitan si Dalton at mahawakan ay biglang sumulpot si Tyrone sa harapan niya. Tyrone grabs Alpha Wilson's neck and slam him forcefully on the ground.Tyrone's face is serious and dark as his golden eyes are looki
Biglang akong napaiyak. Sa sobrang saya at galak na nararamdaman ko ay umiyak na ako na parang bata. I can't contain my tears. I can't contain my emotions.Akala ko ay hindi na sila darating pa, at kung dumating man sila ay baka nahuli na ang lahat.But thank goodness, they came in time, they made it out here before I lost everything.Malakas na humalakhak si Tyrone saka ako pinatayo at niyakap habang umiiyak ako."Hahaha! Para kang bata. Ganun ka ba kasaya na makita ulit ako?" tumatawa niyang wika habang hinahaplos ang buhok ko.Hindi ako sumagot at umiyak lang sa balikat niya. Hindi ko alam kung paano ako magpapasalamat dahil sa pagdating nila."Uwaahh! Ate Lauren!" atungal din ni Enzo saka yumakap sa likod ko."Akala ko kung ano na ang nangyari sa iyo! Buti na lang at dumating ako! Hindi kita papabayaan na masaktan ulit!" iyak niya habang nakayakap din sa akin.Hindi ko mapigilan ang hindi mapangiti sa sinabi niya. Enz
I closed my eyes. They say that the world is cruel without realizing that it's us, the people are the one who is cruel.The greediness for power, not being satisfied of what you have, wanting more even though you already have enough, jealousy and envy, those are the reason why this world is full of violence and non-stop killing.If we only learn to be contented, if we appreciate the blessings and the things that we have, then the world Peace is not imposible to achieve.Hinablot ni Alpha Wilson ang buhok ni Dean saka pinaluhod sa lupa. Itinapat nito ang espada sa leeg ni Dean.Umapaw palabas ang mga mga luha ko habang pinagmamasdan ang nakapikit na mukha ni Dean.Para akong mamamatay sa matinding sakit na nararamdaman sa mga oras na ito. Bakit kailangang niyang mapunta sa kalagayan na yan?Hindi ko na napigilan ang aking nararamdaman at napasigaw na ako habang umiiyak ng malakas. Wala na akong pakialam kung pinagtatawanan nila ako dahil sa n
Tahimik kong pinanuod ang pag-alis nilang lahat. Akala ko ay sama-sama kaming pabalik sa palasyo pero heto na naman at naiwan ulit ako. Pera ayos lang. Ang importante ay makaalis sila dito.Kung totoo man ang sinabi ni Reid sa kanila ay hindi ko na kailangan pang alalahanin ang kaligtasan ko. Hindi ko nga lang alam kung ano ba ang kailangan niya sa akin at pilit niya akong kinukuha.Nang dumaan sa amin ang sangkaterba nilang mga kasamahan ay tumigil si Levis at sinapak si Reid sa braso."Hindi ko alam kung kanino ka ba talaga kakampi," aniya saka umiling pa na parang dismayado kay Reid."Alam mo kung ano ang sagot ko diyan," bale wala naman na sagot ni Reid.Hindi na muling nagsalita si Levis at pumunta sa harap ko. Hinawakan niya ang baba ko at tinitigan ako.His eyes glint mischievously."Man, who would thought that you have a Vaughan blood," aniya habang pinagmamasdan akong mabuti."How did you know?" tanong ni Reid.
Jacob's POVSome of us change to their wolf form while the others like me stayed in our human form.Damien, the remaining Captains of 10th Division and some suicidal men have joined us to save the Alpha.Karamihan sa mga hindi sumama ay ang mga pamilyado na gusto pang makita ang mga mahal nila sa buhay sa huling pagkakataon. Habang ang iba naman na sumama sa amin ay iyong mga tulad naming nakahanda na upang ialay ang mga buhay.All of us here has nothing to loose anymore.Kung hindi ako nagkakamali ay halos nasa singkwenta ang aming mga bilang.Fifty brave souls. If we get lucky, that's enough number to save the Alpha. We can still take him before the enemies from South will arrive here."Don't make any unnecessary actions! Our top priority is to rescue the Alpha and Lauren!" imporma ni Liam na siyang nangunguna sa amin.Hindi na namin naabutan pa si Leon dahil sa nangyaring pakikipag-usap namin sa mga nanggaling sa border kani
My vision started to get glitchy as I watched the terrifying scene in the midair.Leon...Mukhang hindi pa nakuntento ang lalaki sa ginawa kay Leon at lalo pang idiniin ang kanyang kamay sa sikmura ni Leon, kulang na lang ay ipasok na nito ang kanyang braso doon.Bumulwak ang masaganang dugo palabas sa bibig ni Leon nang lumusot palabas ang kamay ng lalaki sa kanyang katawan.Hinugot ng lalaki ang kanyang duguang kamay kasabay nun ang pagbagsak ni Leon sa lupa.My body started to tremble uncontrollably. Pakiramdam ko ay tumaas ang lahat ng dugo ko sa aking ulo dahil sa kahindik hindik na pangyayari."LEOONNN!!" I shouted in horror and fear.Masaganang bumuhos ang luha ko. Sunod-sunod ito at hindi ko alam kung paano ito patitigilin.Dahil sa nangyaring iyon ay natigagal ang lahat. Si Reid ay mukhang nabigla rin samantalang ang mga lobong tumatakbo ay biglang tumigil at pinanuod ang nangyari.Mahinahon na bumaba at tumapak