"......" เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากปาป๊าของลิลิน ท่านมองหมอณภัทรนิ่งเรียบ ราวกับคนไร้ความรู้สึก จนตอนนี้อันติงต้องทำลายบรรยากาศ..เธอยิ้มแห้งๆแล้วยกมือไหว้อีกคน"สวัสดีค่ะลุงอิฐ^^""มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?-_-""เอ่อถามใครคะ?...หนูหรือพี่หมอณภัทร แต่ถามพี่เขาเถอะค่ะ หนูมาที่นี่เพราะหนูรู้จักกับครอบครัวลุงอิฐมานาน แต่พี่หมอณภัทรมาได้ไงน้าาาา สงสัยจัง^^" หมอณภัทรหันมองหน้าอันติงขวับ ยัยเด็กคนนี้โยนอึก้อนใหญ่มาให้เขาซะงั้นแต่ลีอองบอกว่าห้ามหลบตาท่านนี่หว่า!พอนึกได้..หมอหนุ่มก็รีบหันกลับไปเผชิญหน้ากับปาป๊าลิลินทันที ก่อนที่จะรีบตอบว่า.."ผมมาคุยธุระกับลีอองครับ เรื่องลิลินลูกสาวคุณพ่อ""ใครพ่อแก-_-"!! อึ้งไปหมด ทั้งอันติงและหมอหนุ่มที่หน้าแตกเพล้ง..."ครับ ยังก่อนก็ได้..เอาเป็นว่าเรื่องลิลิน ผมขออนุญาตมาคุยกับคุณลุงทีหลังนะครับ ตอนนี้ผมรู้สึกไม่ไหว ขะ..ขอไป โรงพะ..พยาบาลก่อน"วูบ...หมอหนุ่มพูดจบก็หมดสติไป จนอันติงที่ประคองไว้..ต้องรีบรนรานตบแก้มเรียกสติอีกครั้ง "พี่หมอณภัทรๆ ตื่นค่ะ!""พอๆไม่ต้องเรียก อันติงขับรถพาไอ้หมอนั่นไปโรงพยาบาลได้ใช่มั้ย เดี๋ยวลุงช่วยลากมันขึ้นรถให้" "ค่ะลุงอิ
หญิงสาวเขินหน้าแดงแปร๊ด แต่ก็ยังซบอกแกร่งและเบิกตากว้างอยู่อย่างนั้นนี่ไม่เจอกันแค่สองวัน..ยังขนาดนี้ ถ้าไม่เจอกันเป็นเดือนๆเขาจะไม่จัดการจับเธอขึง และหอมซ้ายหอมขวาฟัดกันนัวเลยเหรอ?!"คุณเงียบทำไม-///-""ฉันเขินหมอไง>\\\อืม..ผมก็เขิน อยู่แบบนี้ก่อนก็ดี" หมอหนุ่มพูดแล้วแอบอมยิ้ม เขินน่ะก็จริง..แต่ใจอยากให้ลิลินกอด จะได้สูดกลิ่นหอมๆของเธอด้วย"เจ็บมั้ยคะ?" คนซบอกถามอู้อี้"ไม่เจ็บเท่าไหร่ ""ฉันขอโทษแทนปาป๊าด้วยนะ หมออย่าโกรธครอบครัวฉันเลยนะ" ลิลินพูดเสียงสั่นเครือ จนหมอหนุ่มที่ยิ้มอยู่ ค่อยๆลูบที่ผมเธอเบาๆ"ทำไมผมต้องโกรธ ท่านไม่ได้ทำอะไรผมสักหน่อย""อะไรนะ!?O_O" ลิลินตกใจ ทำท่าจะผงกหัวขึ้นจากอกแกร่ง แต่หมอณภัทรไม่ยอม..เขากดเธอซบลงที่อกนั้นอีกครั้งแล้วบอกว่า.."ท่านไม่ได้ทำอะไรผม ครอบครัวคุณช่วยผม""อะ..อ้าว แล้วหมอไปโดนยิงที่บ่อนของปาป๊าได้ยังไง รู้มั้ยว่าฉันเป็นห่วง บ้านฉันยิ่งไม่เหมือนคนอื่นอยู่ด้วย"พูดจบลิลินก็ฉวยโอกาสผงกหัวขึ้น ก่อนจะนั่งลงกุมมือหมอณภัทรแทน และจ้องไปที่ไหล่ซ้ายที่มีผ้าพันแผลของเขาซึ่งเห็นแล้วเธออดน้ำตาไหลไม่ได้จริงๆทำไมคนอย่างหมอ...ต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้
หลังจากลีอองเข้ามาทิ้งระเบิดก้อนใหญ่ ลิลินกับหมอณภัทรก็ปรึกษากันถึงเรื่องนี้ซึ่งทั้งคู่เห็นตรงกัน..ว่าลีอองก็เรียนจบทำการทำงานแล้ว ส่วนอันติงก็ใกล้จบแพทย์อีกไม่กี่เดือน ก็ให้ทั้งคู่แก้ปัญหาเองจะดีกว่า อย่างน้อยๆจะได้รู้จักผิดชอบ และมีสติในการใช้ชีวิตมากขึ้น แต่ทั้งนี้..ลิลินก็จะไม่ลืมหน้าที่พี่สาว ที่คอยให้คำแนะนำเป็นที่ปรึกษาน้องๆ และข้อเสนอพวกนี้ไม่ใช่ลิลินคิดเองได้หรอก แต่เป็นหมอณภัทรต่างหาก ที่พยายามอธิบายและชี้แนะเธอด้วยเหตุผล"เฮ้อ เจอลีอองเข้าไป..เรื่องของเราลองๆไปเลยนะหมอ-_-""เอาเถอะ..ระหว่างนี้ก็ให้กำลังใจน้อง ช่วยเหลือกัน ทุกปัญหามีทางออก ขอให้เราอย่าหนีปัญหาก็พอ"ลิลินยิ้มแห้งๆ แล้วจับมือหมอณภัทรขึ้นมาแนบไว้ที่แก้มตัวเอง"หมอรู้อะไรมั้ย หมอเหมือนเกิดมาเพื่อฉันเลย.^^""ทำไมพูดแบบนั้น?-///-""ก็ฉันไม่เคยฟังใครเลยสักคน ไม่ว่าจะเป็นปาป๊ามาม๊า หรือครูอาจารย์ ใครสอนอะไรฉัน..ฉันก็จะหาข้อโต้แย้งตลอด แต่กับหมอ..ฉันอยากเป็นแค่ผู้ฟังที่ดี^^""-/////-""แล้วก็...อยากเป็น แฟนที่ดีด้วย-///-"หมอหนุ่มที่นอนอยู่อมยิ้ม ก่อนจะมองลิลินที่ก้มหน้าก้มตาเขินข้างๆ ตอนนี้เธอเหมือนเด็กน้อยขี้อ้
"ป๊านับหนึ่งถึงสาม ลินไปหลบในรถนะ""ไม่หลบค่ะปาป๊า""ลินหลบ ป๊าจัดการเอง-_-" ลิลินจับปืนแน่น และตากับมือเธอ..ก็มุ่งเล็งไปที่เป้าหมาย เพราะเมื่อฝั่งนั้นเห็นว่าเธอเผลอตอบปาป๊าไป ก็ทำท่าจะกรูเข้ามาอีก"นังตัวดี! เธอกล้ายิงฉันเหรอ เรื่องไม่จบง่ายๆแน่!""มันจบไม่ง่ายตั้งแต่พ่อแกเสนอหน้าไปบ่อนฉันแล้วไอ้โง่!! ฉันจะบอกอะไรให้นะ! ว่าต่อไปนี้ฉันเห็นกลุ่มพวกแกที่ไหน ฉันจะเหยียบให้จมดิน!"ลิลินพูดจบก็กัดฟันกรามแน่น ก่อนจะเอียงคอนิดๆเพื่อสบัดผมที่ปลิวปิดหน้าออกไป บรรยากาศรอบๆเริ่มตึงเครียดและประเมินสถานการณ์ไม่ได้ ว่าฝ่ายไหน..จะกรูเข้าใส่กันก่อน"แน่จริงก็เข้ามาสิวะ !" นายใหญ่ฝั่งนั้นประกาศเสียงดัง แต่ลูกน้องที่อยู่เคียงข้างกลับไม่พร้อมทุกคนหันไปมองแวบนึง..ก่อนจะถอยหนึ่งก้าว เมื่อเห็นลิลินฝ่ายที่พร้อมและเยอะกว่า...ถือปืนเดินเข้าไป"อยากให้เข้าไปเหรอ? หึ ถ้าแกแพ้...พื้นที่หากินของพวกแกก็จะไม่เหลือนะ""ว่าไงนะ!""จุดประสงค์ของแกคือทำลายบ่อนฉัน! วันนี้ฉันก็จะทำลายซ่องแกเหมือนกันไอ้นรก!!""สาม สอง หนึ่ง!!"ปาป๊านับจบ..ก็ยกแขนยาวๆกันลิลินหลบทันที ก่อนที่จะคว้าหยิบปืนของตัวเองเล็งไปที่ขาของฝั่งตรงข้
"คุณลุงรึป่าวคะ?"ปลายฝนถาม แล้วลุกขึ้นนั่งทันที ว่าแต่..เธอไม่อยู่บ้านตั้งนานใครเปิดหน้าต่างไว้ล่ะเนี่ย?เมื่อหญิงสาวเห็นหน้าต่างเปิดไว้หลายบาน ก็หยัดลุกจากเตียงหวังจะไปปิด แต่พอมือแตะที่จับตั้งใจจะดึงเท่านั้นแหละ..ลมระลอกใหญ่ก็พัดเข้าหน้าเธอจังๆฟิ้ว~~!'อย่าพึ่งปิด'"คุณลุงจริงๆด้วยO_O" ปลายฝนพูด..ก่อนจะหันมองตามทิศทางลมเข้าไปในห้อง จนตอนนี้มันค่อยๆเผยร่างโตของคนกำยำขึ้นมาชัดเจน'เจ้ากังวลเรื่องรักแท้อีกแล้วสินะ?""คะ? หนูเหรอคะ?" หญิงสาวชี้ที่ตัวเองตกใจ'ก็ใช่น่ะสิ ข้าได้ยินเจ้าพูด หยุดกังวลได้แล้ว...ถึงแม้ครอบครัวเจ้าจะไม่ใช่ครอบครัวที่แท้จริงเก็บเจ้ามาเลี้ยง แต่ทุกคนก็รักเจ้าด้วยใจจริง ผู้ชายคนนั้นก็เช่นกัน...""คะ..คนไหนคะ?"'ยังจะถามข้าอีก ก็คนที่เจ้าคิดถึงเมื่อครู่ไง ทุกๆอย่างในชีวิตเจ้า..อย่าคิดว่าตัวเองโชคร้ายเลยนะ เจ้าน่ะโชคดีที่สุด ข้าจงใจให้เจ้าเจอแต่ความสุขและสมหวัง แม้กระทั่งเลือกครอบครัวที่ให้เจ้าเติบโต ข้าก็เป็นคนเลือก!'"ทำไมถึงดีกับหนูขนาดนี้คะ และทำไมถึงเลือกครอบครัวให้หนู? ครอบครัวที่แท้จริงของหนูคือที่ไหน พ่อแม่พี่น้องของหนูจริงๆยังมีชีวิตอยู่ไหมคะ"คำถามมากมายผ
ก้อก ก้อก ก้อก"ครับ! ฮะ..ฮัดชิ้ว!" หมอหนุ่มทั้งขานอนุญาต ทั้งจาม จนเขาไม่ทันได้เห็นผู้มาเยือน ที่เปิดประตูถือตระกร้าผลไม้เข้ามาหน้าตาเคร่งขรึม"ยังไม่ตายก็ดี-_-""ครับ?!O_O" แต่พอเขาได้ยินเสียงเท่านั้นแหละ ก็เด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงทันที ก่อนที่จะเจ็บแผล จนรีบยกมือกุมไว้ไม่ให้ตกใจได้ไง ก็ปาป๊าลิลินมาพร้อมกับบอดิการ์ดหกเจ็ดคน..มาทำไม?จะมาฆ่าเขารึป่าว?"สวัสดีครับคุณลุง" ปาป๊าพยักหน้า แล้วโยนตระกร้าผลไม้ที่ถือมา ปึก! ไว้ที่โต๊ะที่ติดกับโซฟาทันที"เอาไปกิน จะได้หายเร็วๆ-_-""ครับ ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ^^""ฉันไม่ได้ตั้งใจมาเยี่ยมแก แค่ทางผ่าน แต่ไหนๆก็มาแล้ว...งั้นฉันขอทิ้งบอดิการ์ดไว้หน้าห้องแกหน่อยแล้วกัน ติดรถไปด้วยฉันอึดอัด-_-"หมอณภัทรงุนงง ท่านจะทิ้งบอดิการ์ดไว้กับเขาทำไม? "ครับ แล้วแต่คุณลุงเลยครับ แต่อย่าให้เสียงดังรบกวนคนไข้คนอื่นก็พอ ""เออ..ห่วงชีวิตตัวเองเถอะ งั้นเฮ้ย! พวกมึงอยู่หน้าประตูสองคน ลานจอดรถสองคน และหน้าทางเข้าสอง""ครับนายใหญ่"พูดจบปาป๊าของลิลินก็เดินออกไปทันที จนหมอหนุ่มที่ยืนงุนงงอยู่ตอนนี้ รีบยกมือไหว้แทบไม่ทัน แต่เมื่อภายในห้อง..เหลือแค่เขากับสองบอดิการ์ดท
"ถ้าเราไป มันก็ไม่ร้างแล้วพี่ติณห์ แถมที่นั่นยังมีบ้านพักตากอากาศอีก ลินจะสั่งคนเข้าไปปัดกวาดรอ""ปัดกวาด? แสดงว่าเราจะค้างที่นั่นเหรอคะ?" ปลายฝนถามด้วยความสงสัยจนลิลินหันไปตอบว่า.."ใช่ กว่าจะถึงเกาะก็ครึ่งค่อนวัน ฉันไปกลับไม่ไหวหรอก-_-""คงไม่มีเรื่องอันตรายอีกนะ" หมอณภัทรพูดพึมพำคนเดียว จนลิลินที่ยืนอยู่ข้างเตียง เธอหันมองเขาแวบนึง"ถ้ากลัว ฉันจะสั่งลูกน้องไปกระจายดูแลความปลอดภัยให้ ต่อให้มันจะเป็นเกาะร้างหรือเคยร้าง แต่เราก็ต้องไป จะได้ถอนคำสาปแช่งนั้นสักที""คำสาปแช่งอะไร?-_-" สองหนุ่มถามพร้อมกัน จนปลายฝนกับลิลินสลับกันเล่าเรื่องทั้งหมด ตั้งแต่เรื่องการกลับมาเกิด และคำแนะนำของคุณลุงคนนั้น ซึ่งสองหนุ่มได้ฟัง..ก็ขมวดคิ้วงุนงงตามไปด้วยเรื่องสลับตัวสลับร่างว่าแปลก เรื่องกลับมาเกิดและคำสาปแช่งนี่ยิ่งแปลกไปใหญ่ แค่คำพูดคนๆนึงที่พูดไว้ก่อนตาย มันมีผลกับชีวิตคนได้ขนาดนี้เลยเหรอ"ฉันคิดว่าไอ้คำสาปแช่งนั้น ทำให้หมอโดนยิง.." หมอหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็อมยิ้ม เขาอยากจะขำซะจริง ที่เขาถูกยิงเพราะตัวเขาเองต่างหากเขาตั้งใจไปที่นั่นเพื่อคุยกับลีออง ไม่ได้เป็นเรื่องบังเอิญอะไรทั้งนั้น"ผมตั้งใจไ
"กูแค่ยิ้มเอง ทำไมวะ..^^"ปลายฝนมองติณห์ เธอรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับความไม่เข้าเรื่องของเขามาก แค่การที่เธอรู้จักกับเพื่อนเขา มันเป็นอะไรที่ลำบากใจขนาดนี้เลยเหรอ"กูรู้จุดประสงค์มึงไอ้อลัน มึงไม่ได้มาดี..มึงมันตัวก่อกวน-_-""กูมาดี วันนี้พาพี่ชายมาด้วย เซอร์มานี่ดิวะ..ทักทายเพื่อนสะใภ้หน่อย^^"เซอร์ได้ยินน้องชายฝาแฝดเรียก ก็จำใจเดินเข้ามา ก่อนที่ปลายฝนจะหันไปช้าๆและตกใจกับใบหน้าที่คล้ายคลึงกันของทั้งคู่ใครเป็นใครละเนี่ย เหมือนกันเดะเลย"ปลายฝนนี่เซอร์พี่ชายฝาแฝดผมเอง และก็เป็นเพื่อนไอ้ติณห์เหมือนกัน^^""สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ^^"ซีอีโอหนุ่มหันขวับมองหญิงสาวที่ฉีกยิ้มด้วยอารมณ์ฉุน เขาฉุนจนไม่รู้จะฉุนยังไง แต่ดีที่เซอร์ไม่ใช่อลัน..ผู้บริหารหนุ่มแค่พยักหน้าเบาๆเท่านั้น และตอบว่า.."อืม-_-" "ไม่ต้องงง เราเป็นแฝดกันครับปลายฝน คล้ายแค่หน้าตาเท่านั้นแหละ^^""ทำไมมึงต้องอธิบายอะไรขนาดนี้วะ ว่างนักรึไง?-_-""อ้าว ปลายฝนจะได้รู้จักพวกกูไง พวกกูเพื่อนมึงนะ^^""มึงถามเขามั้ย ว่าเขาอยากรู้จักมึงรึป่าว-_-" ปลายฝนได้ยินแบบนั้นก็สะกิดติณห์เบาๆ อยากให้เขาเลิกขัดขวางบทสนทนาระหว่างเธอกับอลันสักท
พรวิเศษที่ตัวเองได้มา เด็กน้อยไม่รู้ตัวเลยสักนิด เขาเอาแต่คิดว่าตัวเองเป็นฮีโร่ โม้กับปาป๊าว่าตัวเองเก่งที่สามารถช่วยอันอันไม่ให้วิ่งชนโต๊ะได้จนกลับมาจากเกาะของครอบครัว ลิลินก้พาพร้อมไปทำบุญครั้งยิ่งใหญ่ ต่อให้มันจะเป็นพรวิเศษที่ได้มา...แต่เธอก็ไม่สบายใจอยู่ดี "หนูกังวลอะไรอยู่เหรอ?" เมื่อถวายสังฆทานเสร็จ พระสงค์ที่รับไปก็ไถ่ถามขึ้นมา ทั้งที่ลิลินเอง..ยังไม่ได้บอกเล่าเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับลูกชายเธอเลยด้วยซ้ำ"คะ?..ถามหนูเหรอคะ?" หญิงสาวถามและชี้ที่ตัวเองงุนงง"ใช่ หนูนั่นแหละ""ค่ะกังวลนิดหน่อย คือ..อยู่ๆลูกชายหนูก็แปลกๆ เขาหายตัวได้ ไม่สิ..หนูไม่รู้จะอธิบายยังไงค่ะหลวงพ่อ พูดไม่ถูก""หลวงพ่อรู้แล้ว ถึงได้ถาม..ว่าทำไมหนูต้องกังวลกับเรื่องนี้ ลูกชายหนูเป็นคนดี วาสนาดีและมีบุญมหาศาล เขาได้พรวิเศษนั้นมา มันจะช่วยปกป้องเขาและคนอื่นๆอีกมาก"ลิลินเม้มปากบางๆของเธอแล้วพยักหน้าตาม ก่อนจะพนมมือขึ้นอีกครั้ง และตัดสินใจพูดบางสิ่งบางอย่าง ที่เธอกำลังอัดอั้นกับหลวงพ่อ"แต่หนูห่วงว่าเขาจะแวบไปตรงนู้นตรงนี้ แล้วเกิดอันตราย ถ้าเลือกได้...หนูอยากให้ลูกชายเป็นคนธรรมดาปกติ หลวงพ่อพอจะช่วยได้มั้ยคะ?""ไ
3 ปีต่อมา..เสียงคลื่นกระทบฝั่ง แสงแดดยามเช้า กลิ่นอายของทะเลที่พัดเข้ามากระทบหน้าตามแรงลม ทำให้หญิงสาวที่นอนกินลมชมบรรยากาศ ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขลิลินทอดมองไปที่ทะเลกว้าง...มองไปที่เกลียวคลื่นกระทบฝั่ง...ซ่า ซ่าแต่ระหว่างนั้นหางตาของเธอ ก็มองลูกชายและหลานๆ ที่กำลังนั่งก่อกองทรายกันริมหาดด้วย"ห้ามโยนทรายนะลูก ยังไม่ทานมื้อเช้าเลย เดี๋ยวอาบน้ำใหม่นะ-_-""ได้เลยๆมาม๊า^^"แหมะ! หมดกัน ไม่ทันขาดคำ..ลินินก็กุมขมับ และลุกขึ้นจากเตียงชายหาดทันที เพราะพอบอกจบเท่านั้น..ลูกชายวัยสามขวบของเธอ ก็ปั้นทรายก้อนโต โปะ!เข้าที่หัวสาวๆที่นั่งเล่นอยู่จนหมอณัทร..ที่กำลังเดินออกมาจากตัวบ้าน เห็นหญิงสาวก้าวสามขุมไปหาลูก เขารีบตะโกนตามหลังทันที"ลิน! ไม่ว่าลูกนะ..ค่อยๆสอน~~""รู้แล้วหมอ! โอ๋กันจริงๆเลย" ลิลินบ่นอิบ ก็เดินไปหยุดที่ลูกชายและหลานสาว ก่อนที่ทั้งสามจะเงยขึ้นทำตาปริบๆมองลิลินราวกับเธอเป็นนางพันธุรัตน์ "พร้อม เล่นแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะลูก ไปแกล้งอันอันกับปลายฝันได้ยังไง ม๊าบอกเมื่อกี้ไม่ได้ยินใช่มั้ย>ลิลิน ไม่ดุลูก~" หมอณภัทรตะโกนบอกอีกครั้ง"เออ รู้แล้วหมอ! ไม่ได้ดุ!""ก็..ก็มาม๊าบอกช้
ตอนนี้รอยยิ้มของติณห์กำลังจางหายไป เพราะน้ำตาลูกผู้ชายของเขา..กำลังเอ่อออกมาท่วมท้นพิธีกร : เห็นมั้ยคะ..ว่าบางครั้งความรักก็ไม่ได้เริ่มต้นด้วยความสวยงามเสมอไป แต่ตอนนี้เจ้าบ่าวของเราดูท่าจะไม่ไหวแล้วนะคะ คุณติณห์คะ..ว่าไงบ้าง^^แล้วปลายฝนก็ส่งไมค์ให้ทันที ก่อนที่จะเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาของซีอีโอหนุ่มดูซิ คุณซีอีโอเขาอ่อนไหวอีกแล้ว...ร้องไห้อีกแล้ว..ติณห์ : ผมก็..อยากขอบคุณปลายฝนที่ให้โอกาสผม แล้วผมสัญญาครับ ผมจะรักษาโอกาสนี้ให้ดี...หลังจากวันนี้จะไม่มีใครมาแทนที่ปลายฝน และผมสัญญาว่าจะเป็นสามีที่ดี เป็นพ่อที่ดี เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี จะรักและดูแลเธอคนนี้จนแก่เฒ่า ขะ..ขอบคุณครับมีคำพูดมากมายที่เขาอยากพูด แต่หลังๆเสียงติณห์เริ่มสั่นเครือจวนไม่ไหว เขาจึงรีบตัดบทไว..ทิ้งท้ายด้วยคำขอบคุณพิธีกร : หวานชื่นมากเลย อิจฉา~ แต่งานวันนี้มีโยนช่อดอกไม้ด้วยนะคะ เพื่อนเจ้าสาวคนไหนอยากได้ช่อดอกไม้บ้างเอ่ย^^ไม่มีใครตอบ เพราะเพื่อนเจ้าสาวที่มาก็ท้องกันหมด และถ้าได้มาแย่งชิงช่อดอกไม้ของปลายฝน มีหวังได้ล้มตึงกันแน่ แต่เมื่อช่อดอกไม้ ถูกยื่นให้เจ้าสาวอย่าปลายฝนโยนเท่านั้นแหละเธอก็ถือมันเด
"เกี่ยวอะไรกับลีออง!" คนเป็นแม่ถามลูกทั้งสอง แต่ไม่มีใครตอบ เพราะติณห์กับอันติงเอาแต่จ้องหน้ากันตั้งแต่เกิดมาจนโต ทั้งคู่ไม่เคยมีปากเสียงกันเลยด้วยซ้ำ...ครั้งนี้ครั้งแรก และที่ผ่านมา..ติณห์รักน้องห่วงน้องแค่ไหน..ใครๆก็รู้"ไม่ใช่มัน แล้วจะเป็นใคร?! อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ! ว่าอันติงชอบมัน"อันติงเบิกตากว้าง มองหน้าพี่ชายตกใจมาก แต่สักพักก็รีบเก็บอาการ โดยยกมือกอดอกเชิดหน้าขึ้นทันที"ทำไมคะ?! แค่เคยชอบเคยปลื้มเท่านั้น! แต่เราไม่ได้มีอะไรกัน พี่ติณห์คิดว่าชีวิตหนูจะไม่มีผู้ชายคนอื่นเลยรึไง ไม่ได้ลีอองผู้ชายคนอื่นก็มีตั้งเยอะ!""อันติง!!"เสียงตวาดลั่น ทำให้หญิงสาวที่ยืนกรานเถียงถึงกับนิ่ง เธอไม่ได้ตกใจหรอก แต่ใครดุด่าว่ายังไง..มันก็ไม่รู้สึกปวดใจเท่ากับพี่ติณห์ของเธอจนตอนนี้อันติงน้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม และค่อยๆลดมือสองข้างไปกำแน่นข้างลำตัวเธอเหนื่อยกับปัญหาเหลือเกิน และมันจะไม่ไหวแล้ว"ฮึกๆอันติงขอโทษ...อันติงคิดว่ามันแค่สนุก ขำๆ ฮือๆแต่ทั้งหมดอันติงป้องกันนะคะ ไม่รู้ว่าพลาดได้ไง อันติงขอโทษค่ะพี่ติณห์ ขอโทษนะคะ ฮือๆ"หญิงสาวยกมือไหว้พี่ชายสะอื้นไห้ตัวงอ จนซีอีโอหนุ่มที่เดือดดาลเริ่มใจอ
"ปลอมมาก-_-^""อะไรเหรอคะ? เพชรปลอมเหรอคะ?" เมื่อปลายฝนถาม ลิลินก็วางมือถือที่เปิดแอพพลิเคชันเฟสบุ๊คลงบนโต๊ะ ก่อนเธอจะเขี่ยมันด้วยปลายนิ้วชี้ จนโทรศัพท์จนไถล~ฟรึบ! ไปหยุดตรงหน้าปลายฝนแล้วตอนนี้หญิงสาวที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็งุนงง หยิบมันขึ้นมาดูด้วยความสงสัยอ๋อ รูปถ่าย..หมอณภัทรกับติณห์ ที่ทำตัวเผลอๆและอุ้มตุ๊กตาเด็กอาบน้ำที่โรงพยาบาล"เธอดูสิ..ปลอมมาก ทำเป็นเผลอถ่าย..แต่อัพรูปลงเฟสตัวเอง หึหึ-_-" ลิลินบอกย้ำแล้วหัวเราะเบาๆออกมาจนปลายฝนเงยขึ้นถามว่า.."ถ้าไม่ปลอม..มันจะเป็นยังไงเหรอคะ?" "เธอเนี่ย ไม่ทันผู้ชายเลยนะ..ฉันน่ะแปลกใจตั้งแต่ท้องแล้ว หมอณภัทรเคยลงรูปที่ไหน? แต่ทุกวันนี้ทำอะไรก็ลง แถมยังอ้อนฉันว่าอยากมีลูกตั้งสี่คนอีก! ""สี่คน!! พี่ณภัทรที่โลภมากขนาดนั้นเลยเหรอคะO_O""ระวังไว้เถอะ สองคนนั้นอยู่ด้วยกัน..ต้องย้ายมาอยู่อุดมการ์ณเดียวกันแน่ ฉันสี่คนเธออาจจะแปด เพราะพี่ติณห์เวอร์จะตาย"เวอร์...เวอร์....สุดจะเวอร์เลย แค่เห็นรูปที่ลิลินให้ดูไม่เท่าไหร่ แต่เมื่อปลายฝนเลิกงานกลับถึงบ้านติณห์ เธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็นในห้องโถงลังสีน้ำตาลเกือบยี่สิบกล่องวางเรียงเป็นตับ! ขณะที่แม่
เมื่อได้รับอนุมัติจากธนาคารประจำบ้าน ติณห์ก็จัดการดิวบริษัทแอร์บัสทีี่ฝรั่งเศษทันที ซึ่งบริษัทแอร์บัสนี้เป็นบริษัทผลิตเครื่องบินยักษ์ใหญ่ จากการรวมทุนของกลุ่มประเทศฝั่งยุโรป ซีอีโอหนุ่มสั่งเครื่องบินเพิ่มสองลำ เป็นเครื่องบินAirbus-A320(-200) รุ่นฮิตบินภายในประเทศหรือแถบเอเชีย Rangeหรือพิสัยการบินราวๆ6,150 กิโลเมตร แลนด์ที่แดนอาทิตย์อุทัยอย่างญี่ปุ่นได้สบายซึ่งติณห์วุ่นวายเจรจากับบอร์ด และบริษัททางฝรั่งเศสจนถึงเย็น ก่อนที่จะสั่งให้โรงงานพ่นสีพิเศษที่เขาจะทำเซอร์ไพรส์ปลายฝนอีกด้วย"เรียบร้อย! ช่วยก็อปปี้เอกสารสั่งซื้อส่งให้บอร์ดบริหารทุกคนด้วยนะ^^""ได้ค่ะคุณติณห์^^" เลขารับแฟ้มไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเดินออกไปหลังจากมีเป้าหมาย..ทุกๆวันของติณห์ก็ทำงานอย่างหนัก อาจจะมีแพ้ท้องบ้างเวียนหัวบ้าง แต่อาการเหล่านั้นมันก็ค่อยๆทุเลา เมื่อเขามองผ่านและพยายามอุดอู้อยู่กับงานอย่างเดียวและที่เป็นแบบนี้ ซีอีโอหนุ่มไม่ได้เฉยเมยต่อลูกและเมียอะไรทั้งนั้น เขาแค่อยากให้ของขวัญปลายฝนกับลูก และเร่งทุกอย่างให้เสร็จทัน เพื่อจะได้มีเวลาเตรียมงานแต่งงานที่ใกล้จะมาถึงนี้"เหนื่อยชิบ" ทันทีที่ติณห์ถึ
อันติงคิดแบบนั้น ก็รีบลุกขึ้นคว้ากระเป๋าสะพายข้าง ก่อนจะหันไปบอกกับแม่ที่นั่งงุนงงฝั่งตรงข้ามทันที"พอดีคืนนี้มีติวหนังสือค่ะ ไว้เรืิ่องชุดอันติงจัดการเอง ขอตัวไปโรงพยาบาลก่อนนะ สวัสดีค่ะ""อ้าวอันติง รีบไปไหนลูก" ขณะที่อันติงกำลังวิ่งออกไปจากห้องอาหาร พ่อก็เดินลงบันไดมาพอดี แต่ทั้งนี้หญิงสาวไม่ตอบ เธอรีบไปที่โรงรถและขับรถมินิคันเล็กนั้นออกไป"คุณเต้ ฉันว่าอันติงแปลกๆ""อืม..ผมก็คิดว่าแปลก ลูกอ้วนขึ้น..สงสัยอ่านหนังสือดึกกินดึก^^""ไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิ แต่ลูกสติสตังไม่มีเลย ไม่รู้ว่ามีเรื่องเครียออะไรรึป่าว-_-?""เครียดที่อ้วนมั้งครับ" แล้วทุกคนก็หันมองไปที่พี่ชายคนโตของบ้านที่เดินเข้ามาร่วมโต๊ะอีกคน ขณะที่เขาพาดเสื้อสูทไว้ที่เก้าอี้ และนั่งลงข้างๆปลายฝนด้วย"ก็น่าจะใช่ พักนี้อันติงอ้วนจริงๆ...สงสัยต้องเร่งให้ลดก่อนวันงานแต่งแล้วล่ะ"เท่านั้นแหละซีอีโอหนุ่มก็วางแก้วกาแฟลงทันที ก่อนที่จะมองหน้าแม่กับปลายฝนสลับกันก็เขายังไม่รู้เรื่องฤกษ์ ไม่รู้อะไรสักอย่าง!"เดี๋ยวนะ..แล้วงานแต่ง ได้ฤกษ์แล้วเหรอครับ?""อืม..อีกสองเดือน เราก็เตรียมตัวได้แล้ว-_-"บนรถ"ตั้งสองเดือน มันนานเกินไป!" ที่โต๊ะอ
พิธีกร : แสดงว่าคุณลิลินก็ไม่ได้ปรับอะไรเลยใช่มั้ยคะลิลิน : ไม่หรอก..ฉันปรับค่ะ พอหมอเขาพูดแบบนั้นฉันเองก็ไม่อยากให้เขาเหนื่อยใจ ฉันพยายามปรับอะไรที่ปรับได้ เช่นเรื่องเข้าครัว เรื่องนิสัยใจร้อนของตัวเอง ฉันก็พยายามปรับๆลดๆมันลงบ้าง พิธีกร : แหม ก็เพราะรักและแคร์ใช่มั้ยคะ? เอาล่ะค่ะ เรามาฝั่งเจ้าบ่าวบ้าง..^^พิธีกรเว้นช่วงครู่นึง เมื่อลิลินก้มเช็ดน้ำตาและส่งไมค์คืนให้หมอณภัทร ก่อนที่จะเปิดกระดาษสคริปต์อ่าน และถามเขาว่า..พิธีกร : คุณหมอ...พูดจริงหรือเปล่าคะ? ที่บอกว่ารับได้และไม่ให้คุณลิลินเปลี่ยนอะไร?ลิลินหันขวับมองหน้าพิธีกรทันที ที่เธอพูดไปเมื่อกี้มันไม่มีความหมายเลยรึไง เดี๋ยวเถอะ.. หมอณภัทร : พูดจริงครับ แต่มันก็เป็นคำพูดที่เป็นจิตวิทยาด้วย การที่เราจะเปลี่ยนใครสักคนจริงๆมันไม่จำเป็นต้องพูดหรือสั่ง เราแค่ทำให้เธอรู้สึกรัก..จนรู้ว่าต้องทำเพื่อเราเท่านั้น แต่ทั้งนี้ผมก็รับได้จริงๆนะครับ เพราะผมรักผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว..ไม่ว่าเธอจะบอกว่าตัวเองนิสัยไม่ดี หรือไม่เป็นงานบ้าน ผมก็รัก^^ทุกคำ..ทุกประโยค..ลิลินตื้นตันมาก เธอมองชายหนุ่มที่ตัวเองรักทั้งน้ำตา และตอนนี้ก็ไม่สนว่าเครื่องสำอา
"ผมไม่รู้ น้ำตามันไหลเองTT""อะไรเนี่ย" หมอณภัทรงงงวยขนาดหนัก เขาหันซ้ายหันขวามองคนอื่นๆทำตัวไม่ถูกที่ติณห์เป็นแบบนี้เขาเคยเห็นคนไข้บางคน..สามีแพ้ท้องแทนก็จริง แต่ไม่คิดว่าจะเห็นว่ามีคนอ่อนไหว ถึงขั้นร้องไห้แทนเมียได้ตลกดีว่ะ"หมอทำอะไรพี่ติณห์น่ะ-_-"ลิลินเดินมาถาม เมื่อเห็นซีอีโอหนุ่มพยายามเช็ดน้ำตาตัวเอง และถ้าแฟนของทั้งคู่ไม่ท้องไส้.. มองเผินๆเธอคิดว่าคู่รักชายชายกำลังทะเลาะกันนะเนี่ย"ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย" หมอณภัทรตอบ แล้วเหลือบมองติณห์เป็นระยะ เพราะชายหนุ่มเป็นเอามากเหลือเกิน ถึงป่านนี้น้ำตาก็ยังไม่หยุดไหล"ไม่มีอะไรลิน น้ำตาพี่ไหลเอง..พี่แพ้ท้องแทนปลาย ฝนน่ะ ""อ๋อ..ค่ะ แหมแพ้ท้องอ่อนไหวแทนขนาดนี้ ปลายฝนสบายเลยเนอะ""อืม T_T"ตอบทั้งน้ำตาก็ว่าได้ ไม่ว่าจะได้ยินประโยคอะไรที่กระทบกับความรู้สึก ซีอีโอหนุ่มก็น้ำตาไหลพราก จนผ่านไปสักพักผู้ใหญ่มาครบ ทุกคนก็ได้มานั่งรวมตัวกัน และเขากับปลายฝนก็นั่งพับเพียบต่อหน้าผู้ใหญ่ทั้งสี่ที่ตอนนี้...มีพ่อแม่ของติณห์ พ่อแม่บุญธรรมของปลายฝน และสักขีพยานก็คือลิลินกับหมอณภัทร รวมถึงพี่สาวคนโตอย่างพี่ปลายฟ้าด้วย"ผมอยากขอโทษที่ล่วงเกินปลายฝนครับ