ShiroPangalawang beses na tumunog ang bell ng school. Dali-dali akong lumabas mula sa abandonadong kwarto at kaliwa't kanan ang aking tingin upang masiguro na walang makaka kita sa akin. Good thing at walang takong ang aking sapatos kaya hindi lumilikha mg ingay tuwing lumalapit sa sahig.Nang makarating ako sa ikatlong palapag ay nasakasalubong ko si proft wyatt na paakyat. I slightly bowed my head and greeted him as a sign of respect. And Prof. Wyatt slowly stopped from walking. "Good morning, proft." Pinagkatitigan niya ako na tila may inaalam sa akin. I was breathing heavily and I felt my heart was pounding so hard. Sabi na nga ba ay hindi babay sa akin."Do not run in the hallway, Ms. Taranza." He said I nodded and was about to leave, but he spoke again. "And by the way... ang ganda ng hair style mo." Nagulat ako sa sinabi niya. Parang gusto mo rin, Sir?Tumango ako at ngumiti, sinukbit ko pa sa
ShiroNo one can tell who you will become if the hatred, fear and madness conquer your whole system. It can wake up the demon sleeping inside your mind and start to get vengeance that can hurt someone, physically and emotionally. Although physical pain can heal, wounds can leave a mark, but emotional pain can be remembered even centuries later. Once a heart gets hurt, it will remember every little detail until it stops beating. They say you need to get rid of the demon inside you, but the truth is you just need to control it. Because people are naturally born evil. I understand Tuazon's situation and I understand him being impulsive at that time. I understand why he wanted Everly gone, but even though I convinced myself that I understood him, it doesn't change the fact that what he did was wrong. May mali si Everly at kailangan niyang pagbayaran iyon ng tama, kailangan niya rin mag dusa at hindi lang kama
Shiro"Sure ka shiro?" Gulat na tanong ni Leora. Tumango ako, inilabas ang card mula sa bulsa at pinakita sa kanila.Hindi sila makapaniwala habang nakatingin sa card na nasa kamay ko."I didn't know who is Athan was, so I kept it. Uh, here." Inabot ko kay Uno ang card at dahan-dahan niya itong kinuha. Mukhang hindi pa siya makapaniwala na nasa akin ang card niya. "Ikaw pala si Athan, nice name." Pilit akong tumawa.Tumango-tango siya sa akin. "Thanks, really, thank you so much. This card has a big responsibility. Hindi ko alam kung ano ang gagawin sa akin ni tanda kung malalaman niya na nawala ito. ""Siguro ingatan mo nalang sa susunod." Paalala ko.Tumango siya sa akin at bahagyang ngumiti bago sila tuluyang umalis kasama si Leora at pinuntahan si Prof wyatt.Kinabukasan ay sabay kaming pumasok ni Leora dahil may gaganapin nana
Shiro Leora and I immediately went to our room after the game. She went silent from the time she saw and ate the doux bread up until now. I don't know what is running through her mind right now, but I hope she's not thinking of some bad stuff. I put my bags on the couch and faced her. She was currently in the kitchen drinking some cold water.I took a step closer to her and folded my arm across my chest."Can you explain it to me now? "Anong nangyari kanina? " curiously asked.She took a deep breath and placed the plastic cup on the table and shrugged. "I don't know... "I really don't know, but" she bit her bottom lip. "This is not the first time I've seen strange things—""You mean, you saw a spirit before? " I asked.Umiling siya habang nanlalaki ang mga mata "Hindi, I-I saw a smoke— a not-so-ordinary-smoke because it looks like I am the only one who can
Shiro Dagsa ng tubig mula sa taon ang dahilan kung bakit nagising ako. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mata upang makita kung nasaan ako. Madilim ang lugar ay sa harapan ko ay tila kurtinang tubig na nagsisilbing harang sa akin mula sa labas. Napahawak ako sa aking ulo ng maramdama ang pagkirot nito. Sobrang sakit ng katawan ko at tila pagod na pagod— napabalikwas ako nang bangon at nanlaki ang mata dahil sa naalala. Iginala ko ang aking mata upang hanapin ang paraisong lugar at si hera ngunit madilim at puro bato lang ang nandito. Tila isang kweba sa likod na talon ang kinalalagyan ko ngayon. Dahan-dahan akong tumayo at sinubukang tanawin ang labas ngunit dahil sa lakas ng pagbaksak ng tubig ay liwanag lang ang natatanaw ko. I slowly took a step and started to walked. Kumapit ako sa maliliit na bato sa upang makadaan ako sa gilid nito. Basa ang mga bato kaya mas lalo akong nag dahan-dahan. Malakas ang ragasa ng tubig pailalim at nasisigurado kong mam
ShiroWhen night came, after we finished our dinner, she offered herself to wash the dishes and, since I am the one who cooked our food, I let her. I went to my closet, got a pair of pajamas and entered the bathroom silently. Hindi ako sanay matulog nang hindi naliligo o naghinilamos manlang, at sa mga ilang araw na nakalipas at palagi ko pang nakakalimutan ito.If my mother was here, she would probably scold me for not cleaning myself every night. I paused for a second and closed my eyes. I missed my mother.Kumuha ako ng shampoo at siniguradong masasabunan ang buong buhok ko. Numinipis ito kapag nababasa at sumasaboy naman kapag tuyo ang kulot kong buhok. I kinda miss my mother. Siya kasi ang nagsusuklay sa buhok ko para matuyo bago ako matulog. Pero dahil wala si mama dito, ako na lang ang gumagawa sa sarili ko. Although I kinda used to it, I still long for my mother’s touch.&
Leora I tap the tip of my fingers multiple times on the table, biting my bottom and slightly tapping my foot on the ground. I find it awkward and I can not wait for Shiro and Liam to come. Kasama ko ang kambal habang nag-aantay rin kila Shiro at Liam na dumating. Mukhang busy ang dalawa sa tinitignan nila sa libro at tahimik na nag-uusap. Kung minsan ay nagtititigan lang sila at maya-maya ay tatango na tila ba nakakapag-usap sila sa isip. These two are weirdos. Iginala ko ang aking paningin at mas lalong binilisan ang pagtap sa mesa. Gosh, where the hell are they? Gaano ba kalayo ang classroom nila ngayon mula sa cafeteria na ito?! I can’t wait any longer. "Leora…" Agad akong napa-baling nang marinig ko ang boses ni Tres. Magka-mukha silang dalawa pero magka-iba ang paraan nang pakikitungo nila. Mababa at palabiro ang boses ni Tres kapag nagsasalita at seryoso at mukhang hindi naman mabibiro si Uno kapag nagsasalita
Shiro Darkness invaded my whole surroundings, but I could still see a glimpse of light above. My whole body was floating and there were bubbles coming out of my mouth every time I exhaled. When I finally released my body inside the bag, a child's wind covered my head, which is why I managed to breath despite being in the depths of falls. When I look around, all I can see is darkness. I tried to swim up but the pressure was pulling me to the ground. Tila ba ayaw akong pakawalan ng tubig at gusto akong ikulong dito sa panghabang buhay. But I can’t let that happen. My friends will be worried, Liam will cry, and Loera will be lonely. In a short amount of time, I felt the loneliness of being trapped in a place where there was no one else but me and the darkness. Even though there are a lot of fish, I still feel lonely. Maybe because I am not like them, I don’t belong here and I am not from here. It looks like wherever I go, the lonelines
ShiroThe Place of Umbia is not the typical palace I’ve read or imagined in my life. It is a deceptive and sacred place where only a few people can enter. At the entrance of the big iron gate, there are two people; one is a man and one is a woman, who are guarding and testing all the people who want to enter the place. If you can’t pass their test, you can’t enter; if you are forced to enter, you will burn through electric shock. That’s too brutal but effective.Lumingon ako Kay Liam na tahimik pa rin sa akin gilid. Ilang tao na lamang ang iintayin namin ni Liam bago nakapasok, at ang pila ay patuloy na humahaba.“Hindi ba natin madadaan na maayos na usapan?” Napa baling ako sa babae na pilit inaakit ang mga gwardya. Sinulyapan ko rin ang lalaki. Kahit na nababalutan ng tela ang kaniyang mukha ay nababatid ko na nakangisi at disgusto nito kahit hindi siya diretsong nakatingin sa babae. Kapansin pansin ang hindi maayos na kasuotan ng babae. Hindi natakpan ng tela ang kaniyang bras
IShiro Palace of UmbiaNagliwanag aking maulap na pag-iisip at natauhan sa aking sarili. Mababakas ang pag-aalala sa mga mata ni Hase, pawisan ang kaniyang mukha at malalim any mg binibitawan na paghinga.I close my eyes and took a deep breath. My hands were trembling but they managed to hold tight in hase's strong arms. Nagmistula akong isang Bata na nagising sa isang nakakatakot na panaginip. Gulong gulo ang aking isipan at hindi na malaman kung ano ba talaga ang nangyayare sa mundong napasukan ko. “Ikukuha Kita ng maiinom.” Akmang aalis si Hase ngunit natigil siya dahil maslalong humigpit Ang pagkakakapit ng mga kamay ko sa kaniya. Mabilis din akong napabitiw nang mahimasmasan ako. “Pasensya na sa abala .” mahinang usal ko. Tumango siya at tahimik na lumabas sa kwarto. Habang ako Naman ay naiwan sa hindi pamilyar na kwarto at tahimik na sinasabunutan ang sarili dahil sa kahihiyan na nadarama. Hindi ako makapaniwala na natawag ko ang pangalan ni Sebastian habang kaharap si H
3RD PERSON POV Shiro couldn’t move for a moment when she found herself inside of someone’s memory for the third time. But at this point, her vision wasn’t vague anymore. She could clearly see everything and she could touch the things that surrounded her as if all of her senses were working perfectly. But just like before, she wondered. Where am I now? The location she saw when she walked up is unfamiliar to her. And the last memory she knew was that she was walking down the dim street while holding the box that Old Cleo gave to her. Shiro stood up from the bed on which she was lying. She felt the soft silk that covered her body, and the thick blanket glided over her skin and fell on the floor. She covered her body when she felt the cold wind touch her skin when the blanket was removed. "What a pain," she muttered as she felt her body aching. "What is this place?" she asked and looked around.  
SHIRO “Mira, isang mangkok ng kanina sa ika-apat na lamesa.” Utos sa akin ni Cara. Agad akong tumango at kinuha ang naka-ready na kanin at agad itong hinatid sa pang-apat na lamesa. Napaka rami ng tao na dumadayo dito at kahit higit sa sampu na ang ktrabahant dito ay hindi pa rin sapat. Habang ang boss namin ay naka upo lamang sa isang sulak at naka ngisi habang nakikita ang mga trabahante niya na nahihirapan. I greeted my teeth, He and sebastian are really opposite. Magkamukha lang talaga sila. Talagang mukha lang ang ambag niya. Ang sabi sa akin ni Mara ay ang amo namin… si hase ay isang anak ng mayamang pamilya, isang conde, kaya ganito nalang ito kung umasta. Not being a stereotype, but I can tell that he get his cockiness because of his title. I heard a count has a lot of money, the reason why he did not worry about how many workers he needs to pay. But what is the son of coun
SHIROMariin ang mga titig sa pagitan namin ni Lolo cleo nang banggitin niya si Hera. Hindi nga ako nagkakamali na mayroon silang alam. Nararamdaman kona na makaakauwi na ako, makakabalik na ako sa mundo ko kasama ang mga kaibigan ko.Lumawak ang aking ngiti at bumaling ulit kay lolo cleo ngunit nawala ang mga ngiti ko dahil sa seryoso niyang mga mata.“Lolo…” usal ko.“Nagmula kaba sa kaniya?” seryoso niyang tanong.Sunod-sunod akong umiling ngunit mukhang hindi siya kumbinsido.“H-hindi po ako, nagmula ako kkay Lyncen, ang Reyna ng kalupaan—”“Ngunit paano mo nagawang patalasin ang mga punyal? O ipinadala kani Jura—”“Hindi po… mas lalong hindi, wala akong koneksyon kay Jura. tanging ang apat na reyna lamang ang aking sinusundan.” Putol ko sa sinasai niya.Bumuintong hininga si Lolo cleo at ti
ShiroAnd so, I wasn’t really planning on wasting all my money in a day, but these two is so persistent. How did they get the bag of my money inside my robe? Nagulat na lamang ako ay hawak-hawak na ni tres ang bag na naglalaman ng pera at winawagayway ito sa era. Liam currently counting the number of copper inside the bag. Mabuti na lamang at naka bukod ang ginto at pilak na nasa kabiling bulsa ko, hindi kami maaaring mawalan ng pera lalo pa at hindi pa namin nahahanap ang dalawa. Bumaling ako sa matanda at nakitang masaya siya habang pinagmamasdan sila Liam at Tres na nagkukulitan habang nagbibilang ng pera. Si Lolo cleo ay nag-iisa na lamang sa buhay matapos mamatay ang kaniyang asawa ilang taon na ang nakalipas. Nasabi niya rin na hindi sila nagkaanak ng kaniyang asawa dahil sa hina ng katawan ng babae.Kaya siguro gayon nalang ang kaniyang pagkasabik sa mga mata habang naka tingin sa aming tatlo. Sino ba naman ang matinong
SHIRO Bubbles came out from my mouth as I felt my breath leaving, and my chest tightening. I tried to extend my hand, reaching the water above, yet the strong force kept on pulling me down. While my sight is already becoming blurry. The final breath I blew, bubbles came as an unknown memory flowed through my head. The scenes are too bright to see, but I can perfectly see the faces of Queens, except for one person. The man that Merideath clings on to. Her face filled with joy and happiness as she touched the man’s bear hand. She was over the moon. "Aqua, he is the one I am talking about," Merideath said. Although I can see the man’s lips moving, his eyes are still vague to me. I think I was standing near them, but I can’t see my body. I feel like I was just watching them through a third person's point of view. This is so strange. Where did my body go? "Hi, Meri, talk about her friends a lot." T
SHIRO Agad na gumalaw ang aking mga paa at hinatak gamit ang aing magkabiang kamay upang hatakin si Liam at Tres. Hindi na sila nakapag tanong pa dahil nakita takbo din sila sa akin. Ang mga tao naman na nakakasalubong namin ay gumigilid dahil ayaw nilang madamay sa nangyayari. I gritted my teeth when I felt a sudden madness towards to the girl. It feels like I wanted to struggle her neck, or slit her neck, whatever, I want her die! Lumiko kaming tatlo papunta sa kakahuyan at walang tigil na pumasok sa gubat. Hindi ko ininda ang panganib na nakapaloob dito, ang mahalaga ay matakasan namin ang mga humahabol sa amin. Maliwanag pa at wala kaming maaaring mapagtaguan, maliban na lamang kung may makita kaming kuweba. “Sino bang mga iyon?” tanong ni Liam. Malakas na natawa si Tres, “Don’t tell me shiro na-scam mo sila?” “What? No! nanalo ako sa laro, hindi ko kasalanan na natalo sila at mga bulok ang tactics nila.” Sagot ko. “We need
ShiroMarahas niyang ipinalo ang kaniyang dalawang kamay sa lamesa dahilan upang makalikha ito ng malakas na tunod, at naging dahilan rin ng pagdapo ng mga pares ng mata sa aming puwesto. Mahigpit kong hinawakan ang supot na may pera sa loob at hinanda ang aking sarili sa kung ano man ang maaaring mangyari.“Mandaraya! Sinira mo ang negosyo ko!” biintang niya sa akin.Nawindang ang mga nakarinig nito, ngunit hindi ang mga naunang nakasaksi. Alam naman nnila na lumaban ako sa patas.Dahan-dahan din akong tumayo at inilagay ang mga pera sa loob ng aking balabal. Palihim ko na tinignan upang maghanap ng butas kung sakali mang kailanganin kong tumakbo.“Sinira? Nais ko lamang ipaalala na ikaw ang nagpalaro at nanalo lamang ako.” Turan ko siya kaniya na mas lalo niyang ikina inis. “Ngayon, kung iyong mamarapatin, aalis na ako—” “Hindi! Hindi! Ibalik mo sa akin ang pera ko.” Pagpupumilit niya.Bumuntong hin