"Farisha!" he called me.
"Ano na naman ba?" bulong ko sa sarili ko bago iritadong lumingon at matalim na tumingin sa kanya. "Ano?!" inis kong asik.
"Galit agad?" Yven teased.
"Ano nga kasi?! You're wasting my time bitch!" mataray kong sabi sa kanya.
"Woah! A bitch indeed!" with matching palakpak pa siya.
Umirap na lang ako at naglakad paalis doon dahil tumataas ang dugo ko sa kanya. Nakakainis siya ahh! Bakit pa siya nag-aral dito?
Maya-maya ay nakasalubong ko naman si Kino.
"Sha— I mean Farisha, uwi ka na?" bungad niya sakin nang makita ako.
"Ah yeah. San punta mo?" tanong ko kasi hindi naman toh taga rito kasi sa Dylanic siya nag-aaral at naka uniform din.
"Just meeting someone over there. Go home safe." he sincerely said at nilagpasan ako.
Because of my
"Labas tayo maya bebe ko hmm?" malambing na sabi ni Rednax habang nakaakbay sakin.Papunta kaming cafeteria para makapaglunch."Alright." I replied."Ganda mo talaga..." he complimented.Ramdam ko naman ang pag-init ng mga pisngi ko."Tigilan mo ko Rednax!" asik ko sa kanya."What? Totoo naman bebe ko. Hindi nakakasawang titigan ang maganda mong mukha." sinsero niyang sabi."Wag ako!""Lalo na yung mga mata mo..." he trailed off kaya napatingin ako sa kanya at nagtama ang mga mata namin. "ang daming sinasabi ng mga mata mo, hindi ka man vocals pagdating sa mga nararamdaman pero kitang-kitang lahat sa mga mata mo..." ramdam ko ang pagkasinsero niya habang sinasabi ang mga salitang nakakapagpatunaw sakin.Iniwas ko ang mga paningin ko sa kanya dahil hindi ko kinakaya. Napahinto na pala
"Ang bilis ng panahon anak, ilan buwan na lang gagraduate ka na..." Mama softly said.Andito kami ngayon sa sofa magkatabing nakaupo at nag-uusap ng kung anong maisipan namin. I miss this kind of moment with her."Kaya nga po Ma konti na lang..." malambing kong sabi at yumakap sa kanya.Inihilig ko naman ang ulo ko sa balikat niya at hinayaan niya naman ako na ganon ang posisyon namin."You're closer to your dream. I can't wait to see you being a successful architect." emosyonal na sabi ni Mama.I chuckled. "Hindi mangyayari 'yon kung hindi dahil sa inyo Ma... kung wala ka, hindi ko alam kung narito pa ba ko sa kinatatayuan ko kaya hindi sapat ang salitang salamat sa lahat ng ginawa mo po para sakin." I sincerely said."Anak kita Fari... gagawin ko ang lahat para sayo tandaan mo yan hmm?" sabi niya pa."Opo Ma. Pero Ma, pansin ko ahh, hin
My breath hitched. I felt my heart got stabbed. I remembered him saying those words to me, making me feel secured in his arms... or just by his mere presence beside me.Ramdam ko na naman ang nagbabadyang mga luha kaya nagpatuloy ako sa pag-inom. Gaya nga ng sabi niya ay nanahimik lang siya. Minsan din ay may time na titingin siya sa phone niya at nagtatype doon pero hindi ko pinansin. Patuloy lang ako sa pag-inom at nang hindi makuntento ay bumibili pa.Hindi ko na rin nabilang kung ilang canned beer ang nainom ko. Mukhang naparami yata ako dahil nung pagtayo ko ay matutumba pa sana ako dahil sa pag-ikot ng paningin ko kung hindi lang ako nahapit ni Yven sa kanya."Tsk. Inom inom pa hindi naman kaya... pero teka pinagbantay mo ako para maging taga hatid mo 'noh?" agad na asik ni Yven sakin.Pero ang totoo ay hindi ko naisip yun kanina pero ngayon, mukhang tama nga siya. A
"Rednax! Bakit gusto mo akong makausap?" masiglang tanong ng isang babae sa lalaking kaharap niya.Nakasuot sila ng high school uniform ng Dylanic Real Academy dahil katatapos lang ng klase at nasa waiting shed sila sa labas.Hindi muna siya kinibo ng lalaki pero nakatingin ito sa babae. Nakangiti namang nakatingin ang babae sa kanya pero hindi iyon sinuklian ng lalaki kaya nagtaka ang babae sa ikinikilos ng lalaki."May problema ba?" alalang tanong ng babae nang hindi nagsasalita ang lalaki at nakatingin lamang sa kanya na para bang kinakabisado ang buong detalye ng mukha niya."May nagawa ba ako?" tanong ulit ng babae.Hindi lingid sa kaalaman ng lahat na may relasyon ang dalawa. Mag-iisang taon na ang itinatagal ng relasyon nila pero mukhang may hindi magandang mangyayari..."Fari... let's stop this." walang emosyong sabi ng lalaki habang mariing nakatingi
Kinabukasan ay napagpasyahan ng mga magulang ng babae na hindi muna ito papasukin sa eskwelahan. Naintindihan din naman iyon ng dalaga at sang-ayon din siya dahil parang ayaw niya rin munang pumasok dahil makikita niya lang ang lalaking nanakit sa kaniya.Nang araw din na iyon ay dumating ang tatay ni Rednax pero hindi nito kasama ang tatay ni Zamara. Pabor naman iyon sa dalaga kaya panatag ang loob niya. Inaliw niya lang ang sarili sa malaking mansion nila gaya na lang ng panonood ng telebisyon.Sa araw din na iyon ay dumating ang dalawang kababata niya. Si Kino at ang kuya nitong si Kizo. Dalawang taon ang tanda ni Kizo sa kanilang dalawa. Nang dahil sa pagdating ng dalawa ay hindi siya nabagot sa buong araw.Hanggang sumapit na ang dilim at gano'n na lamang ang dagundong ng puso niya nang maalala ang plano ng tatay ni Zamara."Pamangkin kong maganda!" may tumawag sa dal
Nagising ako nang walang tigil na umaagos ang mga luha sa mga mata 'ko.Puti ang buong paligid kaya paniguradong nasa ospital ako.Maya-maya'y sunod-sunod ang mga imahe na pumapasok sa isipan ko.Mula sa mga panaginip ko na ako pala mismo, ang sarili ko ang pinapanood ko.Mula kay Kino... Kuya Kizo... na mga kababata ko...Mula noong nagkagirlfriend si Kino at piniling iwan ako.Mula noong panahon na iyon na una kaming nagkausap at nagkakilala ni Rednax...Mula noong paghihiwalay namin noong high school...Mula noong nangyari ang... ang... sinapit ng mga magulang ko...Ramdam na ramdam ko ang panunumbalik ng lahat ng sakit nang araw na mawalan ako...Ramdam ko ang paninikip ng dib
Naglunch muna kami ni Mama bago niya napagpasyahan na umuwi muna. Pumayag naman ako dahil kanina pa siyang umaga rito at napatagal ang pag-uusap namin.Ramel Catriz.Zamara Catriz.What are you up to now? Now that you failed to kill me before? For sure they knew I'm alive and kicking hardly but not remembering all of my past at all. Maybe they're a bit unpressured because I can't remember of what happened but little did they know, they just blazed yhe fire again, and it will blaze more in time.I'll be blazing in time and you're gonna mess with me.Rednax... Where the hell are you? Lagpas isang linggo na ang sinabi mo sa paalam mo sa'kin, sa'min. Why still not showing up? Kahit na may nangyari na sa'kin ay hindi ka pa rin nagpapakita. Wala naman sigurong masamang nangyari rin sa kaniya? Pero kung mayroon man ay agad namang maibabalita yun diba?
The day before my birthday, I already got discharged from the hospital. After gaining my memories back, I didn't feel heavy anymore during my birthmonth. That explains why, dahil sa birthmonth ko nangyari ang lahat ng masasakit na nangyari sa'kin.Pumasok na rin ako sa school at gaya nga ng sabi ni Mama ay nakausap na niya ang mga professors ko kaya naman may consideration ako na habulin ang mga na-missed kong activities or what so ever schoolworks."Here, ito ang lahat ng paperworks noong wala ka. I'm giving you a week to finish this and you'll take your semifinal examination okay? Your running for a latin honor kid." sabi ni Sir Tres na professor pa rin namin pero sa subject na Architectural Structures."Yes Sir. Thank you po." I politely replied and tried to supress a smile."By the way, is Mr. Lavrico still not going to school?" he asked.I gulped."Actua
"Alright then. It's a deal. I'm rooting for you two," she sincerely said."It's an honor to work for you Architect Amasca." Khaleed smiled."Thank you Engineer. Shall I adjourn this meeting already? Do you still have anything to say?" tanong niya kay Khal at umiling naman siya bilang sagot."How about you Architect Lavrico? You didn't speak the whole meeting, maybe there's something you wanted to say?" tanong niya sa akin."I have nothing to say," I said coldly."Alright then, meeting adjourned," she ended.We prepared ourselves for leaving. My jaw clenched when the guy touched Farisha on her waist as she stood up.Putangina. Ang sarap talaga manapak ngayon!Hindi na ako nagpaalam sa kanila at dumiretso lang paalis sa opisina niya."May boyfriend na pala Architect, ligw
Nakatanggap ako ng text mula kay Tita Ferlie na nagsasabing nasa ospital si Farisha. Agad naman akong nilukob ng kaba pero hindi ako pinayagan ni Mommy na makaalis. Pati ang pagsagot sa mga texts at tawag nila ay pinagbawalan ako.Hanggang sa dumating na naman ang oras.De javu..."Uh hi?" Ramdam ko ang alanganing pagbati niya nang makita niya ako sa labas ng university.I wanted to hug her the very moment that I saw her but I have to fucking restrain myself.I did not speak any words and I am just staring at her blankly. But deep inside me, I'm memorizing every bit of her."Uh, 'yung mga prof natin, they're wondering if you'll still go to school..."She tried to open up a conversation but I'm still not talking.Ala
Kinabukasan ng umaga ay talagang inabangan ko ang pagpasok ni Harry. I asked help to my friends to captured him. Nakatikim lang naman siya ng kaunting exercise routine ko at inutusan ko siyang humingi ng tawad kay Farisha.Kung hindi lang talaga sila napatawag sa counseling office ay hindi pa matatapos ang gulo nila. Hindi ko na naman napigilan na hindi makialam lalo na no'ng nakita kong sinampal ng dalawang beses si Farisha.Damn! Kung hindi lang talaga babae 'yung Arabella na 'yon ay pinatulan ko na siya!Habang tumatagal ay naging malapit ulit kami sa isa't isa ni Farisha. Hindi ko maiikaila ang sayang nararamdaman ko.Gustong-gusto kong magpakilala sa kaniya pero inaalala ko ang kinakaharap niya ngayon.She has an amnesia.Does she knows?
"You have to break up with her," seryosong sambit ni Zamara nang pinaunlakan ko ang gusto niyang makipag-usap sa 'kin."And why the hell I would do that?!" I hissed.Is she freaking out of her mind? No'ng una ay si Kino ang kinuha niya kay Farisha tapos ngayon naman ay sinusubukan niya ako?As if I would fucking let her!"YOU WILL HAVE TO!" sigaw niya na siyang nakapagpabigla sa 'kin.Gusto ko ring sumigaw dahil hindi ko siya maintindihan pero inaalala ko lang na anak siya ni Tito Ramel at matalik na kaibigan din ni Daddy."Are you out of your mind?" instead I asked her calmly."MAKIKIPAGHIWALAY KA DAHIL KUNG HINDI AY MAMAMATAY SIYA! PATI NA ANG PAMILYA NIYA!" sigaw niya ulit.Pasalamat na lang ako at sinadya niya ako rito mismo sa mansion namin. At ngayon ay sa labas kami nag-uusap. Alam kong tulog na rin sila Mommy
Nakasalubong ko pa si Kino. Sinadya kong harangin ang dadaanan niya para hindi agad siya makaalis."How dare you hurt her?" I coldly asked restraining my temper to punch him right on his face."You don't know anything," Kino blankly said.I stiffle a laugh."Really? Then, don't you fucking dare to go near her again!" gigil na sambit ko."Why? Sino ka ba sa kaniya? Hindi nga kayo magkaibigan pero kung umasta ka..." maangas na sabi niya pero hindi na itinuloy."What?" paghahamon ko pa."Ikaw ang 'wag na 'wag lalapit sa kan'ya!" he spatted."Do you think you can stop me? Mabuti pa umalis ka na lang dito. Ayaw na rin makita ni Farisha ang pagmumukha mo so better get the fuck out of here," I darkly said.I saw pain crossed his eyes by mentioning Farisha's name.
I don't really like talking to other people. But of course, my family and friends were an exception.I just found it disgusting.Halata naman sa iba na talagang kakausapin lang ako para lumandi and I don't have time for that.Gaya na lang ngayon."Hi Rednax! Naglunch ka na ba?" pabebeng tanong ng isang schoolmate ko, may kasama pa siyang dalawang alipores sa likod.I looked at her coldly but I didn't spoke to her. Javin spoke for me like he would always do when we're encountering moments like this."Mainit ulo Miss! Better luck next time!" I heard Javin cheering up for whoever that girl is."Kahit sa labas na tayo ng cafeteria naglunch, kaliwa't kanan pa rin ang bumubuntot sa 'yong mga babae!" pang-aasar ni Khaleed."As if I care about them," I firmly said."Pero bakit gano'n ano? Kung sino pa 'yu
Rednax opened his unit. Una niya akong pinapasok bago siya sumunod sa 'kin. Siya na rin ang nagbukas ng mga ilaw sa buong unit.Dumiretso muna ako sa kusina para makainom ng tubig. Nagdala na rin ako ng isang basong tubig para kay Rednax.I saw him resting the back of his head at the backrest of the couch. He's smiling while looking at the ceiling.Napailing na lang ako sa kaniya."Water for you architect, baka nauuhaw ka."Agad naman siyang napatuwid ng upo pero hindi natanggap ang ngiti niya sa mga labi niya. Ininom naman niya 'yung tubig na dinala ko.Pagkalapag niya ng baso ay hinila niya ako palapit sa kaniya kaya bumagsak ako sa kandungan niya."You tired?" he gently asked.I positioned myself properly on his top and I'm straddling now on his hips. Ang mga braso niya nam
"DRES gymansium way back when we're in grade 5," dugtong niya pa."I don't remember?" alanganing sambit ko.Hindi ko talaga matandaan na mayro'n pa kaming unang pagkikita!"Do'n mo talaga ako nabihag," natatawang sambit niya. "At kaya tayo nagkita sa mansion niyo dahil may gusto na ako sa'yo no'n at sumama talaga ako kila Mommy."Ito talaga ang natatandaan kong unang pagkikita namin, no'ng umiyak ako dahil mas pinili ni Kino si Ate Zamara kaysa sa 'kin noon.Pero hindi ko pa rin matandaan na nagkita na kami bago pa 'yong unang pagkikita namin sa mansion!"Alam mo bang, hindi talaga kita gusto puntahan no'ng umiiyak ka?" tanong niya ulit kaya napakunot ang noo ko sa kaniya."Sa isip-isip ko kasi, maarte ang mga babae tapos dinadaan lang ang lahat sa iyak," natatawang sambit niya na para bang naaalala niya ulit ang sarili niya sa sitwasyon
"Baby..." Rinig ko ang parang takot na boses ni Mommy kaya agad akong napaangat ng tingin sa kaniya habang papasok siya sa opisina ko.Hindi nga ako nagkamali dahil puno ng takot ang mukha niya at bahagya pang namumutla. Agad naman din akong natakot sa itsura ni Mommy."Mom, what happened?" Hindi ko na napigilan na tumayo at agad na sinalubong siya bago pa makarating sa office table ko."Anak..." mangiyak-ngiyak na sambit niya. Mas lalo naman akong kinabahan sa kaniya."Mom, you're making me nervous. What happened?" I tried to ask calmly even though my heart screams otherwise.Akala ko tapos na ang problema. Akala ko maayos na ang lahat. Pero ano nga bang laban ko sa mapaglarong tadhana?Hindi natin alam kung kailan niya gugustuhing manghimasok sa buhay natin at gagawa pa ng mga hindi inaasahang pangyayari."S-Si Rednax anak