Blackguard - 1ลักพาตัว

[ Talk wansuk ]

@สนามบิน

“ฮัลโหลพี่ไม้ วันศุกร์ถึงไทยนานแล้วนะคะ เมื่อไหร่จะให้คนมารับเนี่ย”

 “เออแป๊บหนึ่งดิวะ รออยู่ตรงที่คนเยอะๆนะห้ามไปไหนพี่กำลังไป” 

ติ๊ด สายถูกตัดไป เหมือนพี่ไม้กำลังมีเรื่องอะไรอยู่สักอย่าง น้ำเสียงดูรนๆชอบกล 

ฉันชื่อวันศุกร์ ฉันเพิ่งกลับมาจากอังกฤษ หลังจากที่ไม่ได้กลับไทยมาเจ็ดปีเต็มๆ ตอนนี้ฉันเรียนจบแล้ว ชีวิตฉันเหลือแค่พี่ไม้คนเดียว พ่อแม่เราเสียไปแล้ว เพราะประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ญาติพี่น้องก็ไม่มีใครสนใจ พี่ไม้รับช่วงต่อจากพ่อแม่ดูแลบริษัทของครอบครัว และเป็นพี่ชายที่แสนจะหยาบคายเป็นบางเวลา แต่ถึงยังไงพี่ไม้ก็ส่งเงินให้ฉันให้ไม่เคยขาด รักที่สุดก็ตรงนี้แหละ ไม่ว่าฉันอยากได้อะไรก็ไม่เคยขัด 

ฉันนั่งรอพี่ไม้ราว ๆ ครึ่งชั่วโมงได้ แต่ก็ไม่เห็นมีวี่แววของพี่ไม้เลย ฉันเลยตัดสินใจลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ เพราะอั้นฉี่มาสักพักแล้ว 

คอยดูนะถ้ามาถึงจะบ่นให้ น้องสาวกลับมาไทยทั้งที ต้องให้มารอนานขนาดนี้ 

ระหว่างทางเดินไปเข้าห้องน้ำ มันค่อนข้างจะเปลี่ยวหน่อย เพราะฉันเลือกที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำด้านนอก เพราะถามพี่ยามที่สนามบินเขาบอกว่ามีห้องน้ำอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่ และไม่ค่อยมีคนไปเข้า ฉันก็เลยไปตามทางที่พี่ยามบอก 

พอมาถึงทำธุระเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำ ก็มีผู้ชายชุดดำท่าทางไม่น่าไว้วางใจยืนดักอยู่ 

“ถอยไป” ฉันบอกผู้ชายสองคนนั้นที่เอาแต่มองหน้าฉัน แล้วก็ก้มดูโทรศัพท์ 

“คนนี้ไม่ผิดตัวแน่” 

“จับไปดิวะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นได้ซวยกันหมดพอดี” 

เสียงผู้ชายสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันคุยกัน จับๆอะไรของพวกมันก็ไม่รู้ฉันฟังไม่ค่อยถนัด

ฉันส่ายหน้าไปมาเบาๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงเพราะดูท่าเขาคงจะไม่หลบฉัน 

หมับ! มือสากของไอ้ผู้ชายหนึ่งในสองคนนั้นคว้ามาจับแขนฉัน ก่อนจะเอาถุงสีดำมาคลุมหัวฉันไว้ 

“กรี๊ดดดด ไอ้พวกบ้า ปล่อยฉันนะ” 

“ฉันมีเงินเยอะ ยะ อยากได้เท่าไหร่เอาไปเลย ถ้าไม่พอเดี๋ยวฉันโอนให้อีก” 

“หุบปาก !!” 

ไอ้บ้า มันตะคอกเสียงดังจนฉันสะดุ้ง ฉันจะร้องไห้แล้วนะ ใครกันที่มาทำแบบนี้ หรือว่าพี่ไม้จะเซอร์ไพรส์ แต่เล่นแบบนี้มันไม่แรงไปหน่อยรึไง ถ้าฉันช็อกตายใครจะรับผิดชอบ 

ละ แล้วถ้ามันไม่ใช่พี่ไม้ แต่เป็นฉันโดนลักพาตัวจริงๆล่ะ 

“กรี๊ดด ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย!!” พอคิดได้แบบนั้นฉันก็เริ่มกรี๊ดออกมาอีกครั้ง 

ตุบ! กำปั้นใหญ่ของใครสักคนอัดกระแทกใส่ท้องน้อยของฉันจังๆ จนฉันต้องทรุดตัวลงพื้น มันจุกจนแทบพูดไม่ออก ทำอะไรไม่ได้ มองก็ไม่เห็นเพราะโดนอะไรไม่รู้คลุมหัวไว้ แขนทั้งสองข้างของฉันถูกหิ้วปีกขึ้น จากนั้นไอ้สองคนที่มันทำฉันก็พาฉันขึ้นไปบนรถ 

[ Talk mungkorn ] 

@ คฤหาสน์หลังใหญ่ 

“มังกร นั่นคุณจะไปไหนคะ” 

“มีอะไรต้องจัดการนิดหน่อย” 

“แต่ลูกรอคุณอยู่นะคะ” 

“วันนี้ผมมีธุระจริงๆ บอกลูกด้วยว่าถ้าผมกลับมาผมจะพาไปเที่ยวสวนสนุก” 

ผมมังกรครับ อายุสามสิบห้าปี เป็นหนุ่มเพลย์บอย หนุ่มเจ้าสำราญ ไม่ชอบอะไรที่มันผูกมัด และชอบเปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อยๆ 

เมื่อกี้ ผมเดินออกจากบ้านโดยไม่ฟังคำคัดค้านอะไรจากภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของผม ฟังไม่ผิดหรอกครับ ผมแต่งงานแล้ว เเละมีลูกแล้ว แต่ทุกอย่างมันไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความรักของเราสองคน เราถูกคุมถุงชน แต่ผมก็ไม่ปฏิเสธว่าลูกคือลูกของเราทั้งคู่จริงๆ เพราะทางพ่อแม่ของเราสองคนอยากให้เรามีหลานให้ท่าน ก็แค่นั้น 

ภรรยาของผมชื่อหวาน ลูกของผมกับเธอชื่อเสือ หวานเธอค่อนข้างจู้จี้ ทั้งที่เมื่อก่อนเธอไม่เคยเป็น ผมจะมีใครเธอก็ไม่เคยยุ่ง แต่ช่วงนี้เธอเริ่มทำตัวน่าเบื่อขึ้นทุกวัน จนผมแทบจะไม่อยากอยู่บ้าน 

“นายครับ จะเอาตัวเธอไปไว้ที่ไหนครับ” ลูกน้องของผมเอ่ยขึ้นหลังจากที่รถแล่นออกมาได้ครึ่งทาง 

“เกาะส่วนตัวของกู” 

“ไอ้เหี้ยไม้มันตายรึยัง” 

“มันหนีไปได้ครับ” 

ผมตบฝ่ามือลงบนตักแกร่งแรงๆหนึ่งทีด้วยความเจ็บใจ ไอ้เหี้ยไม้ มันโกงพวกผมไปหลายร้อยล้าน แต่ถึงมันจะไม่ตาย แต่ตอนนี้ผมให้ลูกน้องจับตัวน้องสาวของมันไปไว้ที่เกาะส่วนตัวของผมแล้ว มันมีกันอยู่สองพี่น้อง ถ้าไอ้ไม้มันรู้ว่าน้องสาวสุดที่รักของมันโดนผมย่ำยี มันจะเป็นยังไง

แค่คิดก็สะใจแล้ว อยากเห็นหน้าน้องสาวสุดที่รักของมันเร็วๆจริงๆ