BANCEO 1

“Kua, huwag kang umalis ah, sandali lang si mama,” sabi ko sa anak ko nang iwan ko siya sandali para kunin ang mga pinamili namin.

“Okay mama,” he said habang kumakain ng ice cream.

Tumalikod ako para ibigay ang number sa nagbabantay ng mga baggage sa labas ng super market.

“Salamat,” ngumiti ako matapos kong makuha ang mga iniwan kong mga groceries na binili namin sa labas ng supermarket.

“Kua, let’s go,” tumingin ako sa likuran ko to find Kua but wala na siya.

Agad akong kinabahan at hinanap siya.

“KUA!” Sigaw ko but no sign of him.

Binitawan ko ang mga grocery bags para mapabilis ang lakad ko para mahanap siya nang tawagin niya ako mula sa likuran.

“MAMA!” Napahito ako at lumingon.

Nakita ko siya at hawak siya ni Henry.

Malakas akong napabuntong hininga at agad na lumapit sa kaniya.

“KUA! HINDI BA SABI NI MAMA HUWAG KANG UMALIS?” nawala ang ngiti sa labi niya at parang maiiyak na.

Lumuhod ako para mayakap siya.

“Mama told you na huwag kang umalis. Paano kung nawala ka?”

“I’m sorry