"Oo. Dahil pinupush mo kong gawin ang bawal." Sabi ni Taehyung sa pagitan ng mga tawa niya."That's called life. Kailangan din natin makaranas ng ibang bagay aside sa usual na ginagawa natin." Sabi ni Nari. Pero bigla din syang nakaramdam ng lungkot dahil simula ng naging best seller writer na sya. Hindi na niya nagagawa ang mga bagay na gusto niya gawin or mag enjoy man lang dahil lagi syang may deadline na kailangan habulin.Twing magkasama lang sila ni Taehyung saka nalang ulit niya nararanasan ang mga bagay na ganito. Yung tumambay na walang iniisip na kailangang tapusin sa work.Tumango si Taehyung. "Sa bagay tama ka. Simula ng nakilala ang BTS sa buong mundo. Naging busy na kami. Which is great at hindi ako nagrereklamo. Pero may times na alam mo yun, gusto ko munang tumigil lahat kasi pakiramdam ko sa dami ng ginagawa namin nawawalan na kami ng time para sa sarili namin."Natawa ng bahagya si Taehyung. "At sa totoo lang itong pag tambay natin. Ito nalang yung parang escape ko s
At hindi totoong hindi ko alam kung bakit ganito na lang ako kung i-reject ang idea na interesado siya sa akin because it just doesn't fit at all. We're too opposite with one another.Abala siya sa pagkain ngunit ang tanong na nasa isip ko'y ayaw akong patahimikin. I need to ask him. I need to know why. I need his affirmation or whatever."Ilan na ang naging girlfriend mo?"Muntik na siyang nasamid sa pag-inom dahil sa kaswal kong tanong. He laughed with his clumsiness before glancing at me beside him. We are at the open field, sitting on the bleachers overlooking the school's swimming pool and track field below. Ang mga estudyanteng naroon ay bilang lamang sa darili, kasama kami."Hmn... dalawa. Bakit?"I looked at him attentively and with honest curiosity, I asked, "Sing edad ko pareho? O mas bata sakin? What makes you like them? And what caused the break up?"Natigilan siya sandali ngunit kalaunan ay dumudungaw na ang ngiti sa labi. He's trying to suppress it but obviously failing.
"Walang may kasalanan. alam kong, magkakaibigan lang kayo. naikwento sakin lahat ni Yvelle, and masaya ako dahil nagkaroon sya ng kaibigan na katulad nyo. minsan lang sya mikipag-close sa mga kasama nya." sambit ni tito Lazaro"talaga tito?" singit ni kuya Sandro."yeah, nagulat nga ako na naging kaibigan nyo silang tatlo sa loob lang ng isang araw, kasi never talaga silang nakikipag-usap sa iba" si tito Lazaro atNatawa din si Nari. "Fine talo na ko. Next na tambay natin ililibre kita ng isang box ng strawberries." Sabi ni Nari habang hinihingal at may ngiti sa labi niya.Umiling si TJ, nakaupo na sya ngayon sa harap ni Nari sa lapag habang si Nari ay nakaupo parin sa dulo ng slide.Napatingin si Nari sa mga kamay ng binata na nasa mga tuhod parin niya pero hinayaan niya lang at tumingin ulit sa binata."Sa next na tambay natin ako na ang pipili kung saan tayo tatambay." Sabi ng binata habang nakatingin sa dalaga.Natawa naman si Nari. "Bakit? Ayaw mo na bang sumama sa mga adventures
I noticed how they went from being excited to being worried and concerned. Nagkatinginan pa sila doon, hindi malaman ang gagawin."Sorry, Yerim. We have no idea." Hana pouted as she went closer to me to lean her head on my shoulder."No, it's fine! And to make things clear.. I live alone." I said, whispering the last words. I can see how their jaw dropped and shock is all over their faces. "So if you want to visit my house, it's just going to be us." I added as I smiled even wider.It feels nice that I've come to a point where I can share my life to others without feeling bad and uncomfortable. Sunhee and Hana are both nice to me and they make me feel welcomed since day one. Hindi nila ako pinabayaan kahit na aminado akong ignorante pa rin ako sa mga bagay na ngayon ko pa lang nararanasan. They also shared too much about themselves despite knowing me for just a short period of time. And I think now, it's time for me to do the same. It's time for me to open up myself little by little.
SIMON'S POVnag gumising na si Yvelle ay nagpasya na silang umuwi. kaso may media sa exit ng hospital kaya sa ibang daan dumaan sina Yve at daddy nya kasama si kuya Sandro. crush nya yon e.dinumog na naman kami ng mga media kaya prinotektahan namin ang magkaibigang si Riana at Irish."ano pong masasabi nyo sa issue na kumakalat ngayon na nobya nyo daw po ang anak nina Mr. Suarez, Mr. Fuentes at Mr. Austria?""totoo po ba na arranged marriage ang nangyari sa inyo?""bakit po magkakasama kayo dito sa hospital?""kung hindi po totoo na walang kayo, bakit magkakasama kayo dito sa hospital?""kung hindi po totoo bakit po nakayakap kayo kay Ms. Mariana Calsiana Suarez at Ms. Irish Leigh Austria?"hindi lang yan at marami pang iba. Well, that sentence did sound ridiculous, but that is exactly what I am searching for. However, with my replying comment, his eyes focused on, rather into, mine for quite a while. It is my turn to clear my throat."Ahemm.. I think we should get going now. It's be
He insisted me to join them. I was given two mugs of beer, which made me a little bit tipsy. Marjs was texting. She asked what time I would meet her.After we have done drinking, I meet Marks in front of their house. I was so brave to do it though I knew it was risky since her husband was there.After five minutes of talk, we parted. She did not even let me kiss her hand. However it gladdens me. At least, I have seen her. She's still gorgeous. She still looks like a lady.She was sending me messages after a while. I didn't have load that's why I could not reply her. But she understands that I was disappointed by her.My first 'waking-up' has been hard. I was not at ease in doing something. We're too many here. I did not know what to do. I tried to sleep again but it was so noisy..Past nine, I helped painting the boat, which will be used today for the first time. It is also my first time in the field of fishing, dalawa ni pandak."A-Ano yun...?" kahit si Allie e mukhang kinabahan din
"Lasing ka na ba, Mat-mat?" natatawang tanong ni Allie sa kanya.Tinuro ni Mathieu yung sarili niya. "Ako...? Lasing...? Hik...! Hindi pa ah...! Hindi niyo kasi ako pinapakinggan e...! Sabi ko nga, pag ako, natanggap sa UAAP na yan... Si Charline...? Hindi ko yan papansinin talaga...!""Pang-apat." bilang ko.Uminom muna si Allie dun sa hawak niyang beer bago tumingin ulit kay Math. "Wag mo na kasing isipin yang si Charline. Ampanget naman nun, nuh!""Oo, panget niya..." sagot ni Mathieu kaya naman natawa kami lalo ni Allie. "Maganda pa si Ellen dun e... Di ba, Ellen...?"That made me blush. Napa-sulyap naman sakin si Allie sabay siko sakin kaya naman tinanguan ko lang siya."Atsaka ano ka ba, Math?" Allie continued. "Malay mo, yung babaeng para sayo, nandyan lang sa tabi-tabi? Hindi mo lang alam, matagal nang may gusto sayo."Hindi ko alam kung bakit, pero bakit parang... kinikilig ako? Sinasamantala ata namin masyado yung kalasingan nitong kumag na to. Anyway, it's a good way to get
"Yey! Let's party!" malakas na sigaw ni Louise. Pero sa lakas ng music sa loob ng bar, nalunod lang ang sigaw niya. Kaya nagtawanan kaming lahat.Kung noon, uminom ako dahil gusto kong kalimutan ang sakit sa pagkawala ng anak ko. Ngayon, gusto kong uminom dahil gusto kong kalimutan ang sakit dahil sa asawa kong unti-unting nawawala saakin.Sana lang. Sana lang, huwag nang maulit 'yung nangyari noong huling beses akong nag-bar. Kung si Khalid, paulit-ulit na nagkakasala saakin, hindi ko gagawin iyon sa kanya. Tama nang isang beses akong nagkasala sa kanya. At saka, hindi ko naman ginusto ang nangyaring iyon.Hindi nagtagal, natagpuan ko na lang ang sarili ko sa gitna ng dance floor at sumasayaw kasama ang mga kaibigan ko.Dala na rin siguro ng alak na nainom, nagagawa ko nang makipagtawanan at sabayan sa kanila. I danced and I danced na parang walang problema.Okay lang 'yan. Dahil alam kong pagkatapos nito, malulungkot at iiyak na naman ako dahil sa pambabae ng asawa ko."Woooooohhhh!