Chapter 6 Spoiled

<Azaria>

“Marie told me that you’re crying, I rush here, and you don’t want to tell me why you’re crying! I’m fucking worried!” Inis na sigaw niya at sinuklay ang magulong buhok.

“I don’t have a car. I don’t have my bags anymore. My phone is not the latest. I don’t have my condo, too,” I cried.

“My make-ups are expired and not the latest,” amin ko.

Iniangat niya ang mukha ko at marahan na pinunasan niya ang mga luha ko.

“Is that the reason why you’re crying?”

Tumango ako at suminghot.

“Hush, I’ll buy you those things tomorrow,” kalamdong sabi niya at niyakap niya ako.

Nakasandal ako sa dibdib niya habang pinapatahan niya ako sa pag iyak.

“You made me worried, if you want something tell me, I’ll buy it for you, hindi iyung papatayin mo ako sa pag-aalala.”

Yumakap ako sa bewang niya, at mas umiyak.

“Hush, baby. Hush, hush. It’s okay. I’ll buy everything you want,” sabi niya sa malalim na boses, at nararamdaman ko na hinahalikan niya ako sa ulo ko.

Tuluyan ko na nakalimutan ang iphone ko na nasa sahig, at hindi pinatay ang tawag. Alam ko tatangungin ako ni Hailey sa nangyari. I know she is confuse sa mga narinig niya.

“Stop crying,” pinunasan niya ang mga luha ko.

“Let’s eat dinner. Hindi ka pa kumakain,”

Umiling ako sa kanya.

Muli siyang bumuntong hininga.

“We’ll go shopping tomorrow, so stop crying,”

“Paperbags at mga damit ko na lang ang mga naiwan sa akin. Ayaw ko na sa mga damit, sinuot ko na kasi ang mga iyon,” parang batang sumbong ko sa kanya.

Hinalikan niya ako sa noo.

“Tomorrow, buy everything you want.”

“Totoo?” Nag-angat ako ng tingin sa kanya.

He nods his head habang patuloy siya sa pagpunas sa mukha ko.

“Yeah, we won’t go home until you’re not satisfied,” seryosong sabi niya, at seryoso din siya sa pagpunas sa mukha ko.

Hindi ko na mapigilan na mapangiti.

“I want the new release bag of my favoruite brand,” masayang sabi ko sa kanya habang kumikinang ang mga mata ko.

“We’ll buy that. Tahan na, huwag ka ng umiyak,” sabi niya sa malalim na boses.

I change the topic.

“Ayaw kong kumain. Wala akong gana,” pangunguna ko sa kanya. Alam ko kasi pipilitin niya akong kumain. Noong wala pa siya sa buhay ko ay kumakain ako sa oras na gusto ko. Tataba yata ako dahil sa kanya.

“No, we’ll eat dinner together,” pilit niya.

Ang controlling niya. Gusto niya siya ang nasusunod. I wonder how, I wonder why. Bagay sa kanya ang maging boss.

“Iinom na lang akong gatas,”

Hindi ko na sumagot siya.

“Please?” I use my sweetest voice.

“Only for tonight,” pagsuko niya.

Pumalakpak ako sa tuwa.

“Huwag mo akong hawakan,” banta ko sa kanya nang akmang yayakapin niya ako.

Ngayon lang kami hindi nag-away na matutulog. Naglalagay ako ng unan sa gitna, at gigising ako sa umaga na nakayakap na ako sa kanya.

“Don’t I deserve a price? I’ll buy your stuff tomorrow,”

Nag-isip muna ako.

Madami siyang gagastusin sa akin bukas, ngayon lang ito. Sige na nga, hahayaan ko siya na dumikit sa akin.

“Sige,” labas sa ilong na sagot ko.

“Can I hug you?” Paalam niya.

Tumango ako without thinking twice. May bayad ang pagyakap niya.

Pinaunan niya ako sa braso niya at yumakap sa bewang ko ang isa niyang kamay. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko.

Sabi ni heart ko, “lub dub lub dub.”

“Nikolai,” tawag ko sa pangalan niya at kinalabit ko siya. Nakapikit na siya.

“Hmmm.”

“Hoy!” Niyugyog ko siya ng bahagya.

“Yes, wife?” Nakapikit pa rin siya.

“I want to work,” nakalabi na sabi ko.

Dumaan na siya dumilat ng mata.

“No!” Mabilis na sagot niya.

Lalo akong sumimangot sa naging sagot niya.

“I want to work. I’m so bored here,”

Muntik ko ng sabihin sa kanya na wala na akong pera, mabuti na lang napigilan ko ang bibig ko.

Marami akong pera dati, pero ngayon mukhang mamumulubi na ako.

“I don’t want my wife to work. You’ll stay here, wait for me to come home from work. Take care of our future kids and me.”

Umasim ang mukha ko sinabi niya. Hindi kami aabot sa pagkakaroon ng anak. Kapag nakabawi na ako hihiwalayan ko na siya. Hindi siya swerte.

“Ayoko nga!” I disagree.

“I won’t allow you to work,” nakatinging na sabi niya sa akin.

Umasim ang mukha ko.

“Gusto ko magtrabaho! Bigyan mo na lang ako ng posisyon sa kumpanyan mo. I promise, di kita bibigyan ng problema,” pangako ko sa kanya.

Alam ko naman na alam na niya ang mga chismis tungkol sa akin. Ang daming Mosang sa Pilipinas. Sabagay, hindi masaya ang buhay kapag walang Chismosa.  Chismis ang nagpapalakas sa mga Marites.

“Don’t try to convince me. No matter what you say, I won’t allow you,” sabay pikit niya.

Sa inis ko ay kinurot ko siya sa tagiliran niya.

“Azaria!” Nabiglang react niya.

“Huwag mo akong hawakan!” Parang batang sabi ko sa kanya. Sabay alis ng pagkakayakp niya sa akin. Hinampas ko din siya ng unan.

“You sadist woman!”

Hinila niya ako at niyakap ng mahigpit.

“I hate you!” Pagpupumiglas ko sa yakap niya.

“Ayaw ko sa’yo!” Sabay iyak.

“What the fuck!?” Mabilis na react niya nang malaman na umiiyak ako.

“Stop crying! Even if you cry, it won’t work for me, Azaria! I won’t let you tire,” madiin na sabi niya.

Akmang pupunasan niya ang luha ko nang hinampas ko ang kamay niya. Sinamaan niya ako ng tingin at umigting ang panga niya.

“Kapag hindi ka tumigil hahalikan kita,” banta niya.

Mas umiyak lang ako.

Nanlaki ang mga mata ko ng dumampi ang labi niya sa akin. Nanatiling nakadampi ang labi niya sa akin hanggat di ako tumigil kakaiyak.

“Kapag hindi ka tumigil mamaga iyang labi mo sa halik ko,” nakaigting na panga na sabi niya.

Nakapatong na din sa akin ang kalahati ng katawan niya.

Para akong nanlambot sa halik niya at kusang tumigil ang mga luha ko. Nakapatong na din ang kalahati ng katawan niya sa akin.

Biglang natikom ang bibig ko at hindi ko alam kung anong nagyari sa akin. Halik lang naman iyon pero grabe ang impact sa akin.

“Can I kiss you?” Malalim na boses na tanong niya.

Para akong nakaramdam ng init sa tanong niya. Hindi ko nagawang sumagot.

Hanggang sa naramdaman ko ang labi niya sa akin.

Mas lumalim ang halikan namin, at gumagapang na din ang kamay niya sa katawan ko.

Umiinit na din ang katawan ko dahil sa haplos niya sa aking katawan. Ang init ng palad niya at para akong mapapaso.

Kailangan kong labanan ito. Hindi ko hahayaan na may mangyari sa amin. Nandito ako para gantihan siya, hindi para maging marupok.

Malakas ko siyang tinulak at niyakap ang sarili ko.

“Fuck!” Pinalandas niya ang ang mga daliri sa buhok niya.

“I’m sorry,” sabi niya at umalis sa ibabaw ko, at pumasok sa banyo. Nakatingin lang ako sa kanya hanggang sa maglaho siya sa harapan ko. Muntik na may mangyari sa amin.

“Woah! Mabuti na lang hindi ako marupok,” bulong ko sa sarili ko.

Hindi pa ako handang magka-anak dahil bata pa ako. Marami pa mangyayari sa buhay ko. At saka, hindi ko naman siya mahal.

Hindi ko naramdaman na tumabi sa akin si Nick nang gabing iyon. Bahala siya sa buhay niya. Nagising ako na nakabihis na siya, at ako na lang ang hinihintay.

Kinabukasan ay tinupad ni Nikolai ang sinabi niya bibilhin namin ang mga gusto ko.

“Azaria careful!” Inis na sigaw niya sa akin nang tumakbo ako papasok ng mall. Excited na ako mamili, ngayon na lang ulit ako mag sho-shopping.

Hindi ako nakinig sa kanya at iniwan ko siya. Nakangiti din ako ng malapad habang tumatakbo. Para akong batang nakalabas sa kulungan.

“Azaria! Stop running! Madadapa ka!” Inis na sigaw sa akin ni Nick at binilisan niya ang paglakad niya para mahabol ako.

Binelatan ko lang siya. Ang over acting niya. Hindi namna madulas ang floor at palagi akong nandito noon para magsayang ng pera. Sa sobrang dami ng pera ko ay hindi ko na alam kung saan gagastusin. I’m here to brag not to inspire.

“Wah!” Napahiyaw ako nang mahuli niya ako. May mga tao na napatingin sa amin. Hmmhp! Hampaslupang Chismosa

Hinawakan niya ako sa kamay para hindi ako mawala.

“Ang bagal mo maglakad para ka ng matanda,” ngisi ko sa kanya.

“You naughty woman,” sabi niya at pinisil ang matabang pisngi ko.

Una naming binili ang mga damit at bag na gusto ko.

“My iPhone is an old version,” I pouted and showed him to iPhone.

“Let’s go; I’ll you a new one,”

Ngumiti ako sa sinabi niya. Niyakap ko ang braso niya habang naglalakad kami. Uubusin ko ang pera niya, kasi deserve ko naman.

Money is happiness if you use it right.

Habang namimili kami ng iphone ay may ibang customer na babae na nakadikit kay Nick, habang si Nick naman ay sa akin ang focus at hindi binibitawan ang kamay ko.

“Ayaw mo palitan ang cellphone mo?” Tanong ko sa kanya.