CHAPTER 2

AGAD na umuwi si Triana sa bahay matapos ang date nila ni Caleb. She was still stoked! Hindi niya mapigilan ang mapangiti habang naglalakad patungo sa maindoor ng bahay. Ngunit gayun na lang ang pagkagulat niya nang agad na bumungad ang kambal.

“Ate, where have you been?” tila nayayamot na wika ni Travis. Nasa tabi nito si Tristan habang hawak ang isang tablet.

The twin was identical, the only noticeable differences were their hair cut and height. Travis was taller but a bit chubby with a short and tight curls hair, while Tristan was slimmer with messy curls. Sa edad nila, maraming mga ka-klase ang dalawa na nagkaka-crush sa mga ito. Sa ngayon pa lang, mukhang nakikita na niyang maraming babaeng luluha kapag nagbinata na ang kambal.

“Mom is waiting for you.” Tristan looked bored. Agad itong tumalikod sa kanya. Samantalang humawak naman si Travis sa kanyang siko.

“Ate, I think Mom is kinda mad,” ani Travis sabay nguso sa ina na nakaupo sa couch habang nakahalukipkip.

“Why, what happened?” Agad siyang nagkunot ng noo.

Nagkibit naman ng balikat ang kapatid. “Ewan ko. Ah, there was a guy who came here earlier.”

“And?”

“Mom suddenly became agitated. Better talk to her na, I’m also worried.”

“All right. I’ll talk to her.” Tinapik niya ito sa balikat bago siya nito iniwan at pumanhik paitaas sa hagdan.

Tahimik siyang naglakad sa kinaroroonan ng ina at nagbeso rito.

“Mom, is there a problem? You look bothered.”

“Let’s talk inside the library.” Tumayo ang ginang at kinakabahang sumunod si Triana.

Kilalang-kilala niya ang ina. Kitang-kita niya sa mukha nito na may matindi itong suliranin na dinadamdam.

“I have something to tell you, hija.” Tila nanantiya ang bungad na salita ng ina.

Magkaharap silang naupo sa pagitan ng parihabang mesa nang makapasok sa loob ng mini library.

“What about it, Mom?”

Deretsong tumingin ang ginang sa mata ng dalaga.

“Our company is on the verge of closing, and I need your help to save it.”

Triana stared at her mother in disbelief. “What do you mean?”

“I’ve only learned about this three years ago. Itinago sa atin ng daddy mo na matagal nang papalugi ang kumpanya bago pa man tayo nagkaroon ng pandemya.” Nakagat ni Lucia ang pang-ibaba ang labi habang tinitingnan ang gulat na gulat na hitsura ng anak.

“W-what do you want me to do? Do you want me to take over?”

Mariing umiling ang ginang. “Honestly, management is not the problem for now. But we are losing the majority of the shares, and our investors are leaving. Kung hindi lang sa tulong ng kaibigan ng daddy mo, matagal nang wala sa atin ang kumpanyang pinaghirapang palaguin si Trevor.”

“I thought everything is going well! It had been three years since Dad left us. Maayos naman ngayon ang AGC ‘di ba?”

Lucia averted her gaze. “I gave a Special Power of Attorney to Akhil to manage everything, and in turn, he helped us with our finances…with only one condition.”

Dumagundong ang kaba sa dibdib ni Triana. “W-What condition?”

“In order to save the company, we have to merge our business with his. And for that to happen, we need to merge our family as well. You must marry his son.”

Tila bombang sumabog sa harapan ni Triana ang mga sinabi ng ina. Kahit may idea na siya sa gustong sabihin nito, iba pa rin kapag narinig sa mismo rito.

Bumuka ang bibig ni Triana pero walang katagang lumabas. She was too stunned to process everything.

“I’m sorry, hija. I know this is too much for you.”

“No. No!” Mariing umiling si Triana nang makahuma. Akala niya tuluyan nang hindi mangyayari ang mga narinig niya three years ago. Pero bakit naman ngayon lang? Bakit ngayon pa na masaya na ang puso niyang natagpuan ang lalaking para sa kanya?

“Ria, think about your brothers. We’re literally beggars now, we’re living on someone’s mercy. Your dad mismanaged all our funds. Lahat ng property natin naisanla at naibenta na ng daddy mo, kasama ang bahay na ‘to. Hindi mo man lang ba napansin na dalawang kasambahay na lang ang natitira dito sa bahay? It’s because we can’t afford to have more!”

Natuptop ni Triana ang noo. “Oh, my! This is just a joke, right?”

“I’m really sorry. Pinakiusapan ko lang si Akhil na hayaan ka munang tapusin ang master’s mo. Dahil masyado ka pang bata three years ago.”

“Why me? Okay lang naman sa akin na maghirap tayo. I can get a decent job!”

“What about Travis and Tristan? They’re too young. Hindi sila sanay sa mahirap na pamumuhay, hija.”

Triana clenched her teeth. “This is unfair! ‘Di ba mayroon namang trust fund sina Tristan at Travis? Their future is secured!”

“No, Ria. Nagalaw ng daddy mo ang trust fund nila kasama ng sa’yo. Bless his soul, ayoko rin sanang malaman ninyo ito pero nalulong sa sugal ng daddy n’yo. Akhil financed everything since Trevor passed away, including your schooling at Harvard.”

“Damn!” Galit na naikuyom niya ang kamao. She was ecstatic earlier, pero bigla palang guguho ang mundo niya sa isang iglap lang.

“Please forgive me, I don’t know what to do. I have met Akhil’s son before, and I know he’ll be a good husband to you. You two will make a good pair.” Naluluhang wika ni Lucia. Wala na kasi siyang ibang paraan na naisip. Lubog na lubog na sila sa utang.

“Mom, I can’t marry a stranger. I’m in love with someone else, and I just got engaged.” Pinakita niya sa ina ang kamay niyang may suot na singsing.

Nagbuga ng hangin si Lucia. “If your boyfriend is a billionaire that can help us with our debts, go marry him. If not, forget about him.”

“Mom!” Napukpok ni Triana ang mesa at biglang napatayo.

He loved Caleb, and he was a self-made millionaire. Pero hindi naman niya gugustuhing idamay ito sa problema ng pamilya niya. Hindi naman pera ang habol niya rito. It would be unfair on Caleb’s part to pay off all their debts. Isa pa, hindi pa ganoon kalaki ang assets ng lalaki para maisalba ang pamilya nila sa matinding kahihiyan.

“Ria, please consider this option. Kung ako lang, wala naman sa akin na problema ang maghirap. Iniisip ko lang ang future ng mga kapatid mo.”

Liar!

Nahilot ni Triana ang sentido. Dinadaan siya ng ina sa pangongosensya. Kung tutuusin, puwede naman siyang magpakasal kay Caleb at iwanan ang mga ito. Pero kapag naiisip niya ang kambal ay nagdadadalawang-isip siya. She loved her brothers so much.

Ano ba ang dapat na gawin niya?

“THAT is unfair, Dad! I’m totally against it!” Mariing naikuyom ni Devance ang kamao nang marinig ang sinabi ng ama. Kasalukuyan silang nasa Kuala Lumpur dahil dumalo sila sa kasal ng kanyang pinsan.

“Dev, we’ve already talked about this.” Mahinahong wika ng kanyang ina.

“Arranged marriage? Oh, come on! Are we still in the fifteenth century?” Hindi maitago ng binata ang matinding frustration.

They were having dinner. Babalik ang kanyang magulang sa UK sa susunod na araw dahil may dadaluhan ang ama ng isang mahalagang business convention. His father, Akhil Chaudhary happened to be one of the richest Nepali in the world. He was the first businessman from his country to enter the Forbes billionaire list.

“I’ve already chosen a suitable wife for you. She is the daughter of my old friend,” walang anumang wika ni Akhil habang tinutusok ng tinidor ang paborito nitong maangang na momo. Isa iyong authentic Nepali dish na hawig sa dumplings.

“Kanchha, listen to your dad. Ayaw lang niyang mapasama ka,” anang kanyang ina sa mababang boses. His mother, Gracia Ayala was a well-known filipino-spanish supermodel during her time. Ngayon ay ito ang tumatayong private secretary ng kanyang ama kaya laging magkasama ang dalawa sa mga business travel.

“Come on, bro. There is always a divorce in case you can’t stand your soon to be wife,” pabirong sabat ng kanyang nakatatandang kapatid na si Dexa. Matapos ay uminom ito ng white wine.

“Shut up!” Pinanlakihan niya ito ng mata.

Dexa rolled her eyes. “I had an arranged marriage, and everything went well.” Nagkibit ito ng mga balikat.

Muli niyang nilingon si Dexa. “You married a celebrity because you cried to Dad to get him for you. Pathetic!”

Inanggilan naman siya ni Dexa. Muli sana itong magsasalita kung hindi lang tiningnan ng ama. There was a warning look in his eyes.

“My decision is final. If you don’t marry her, I will disinherit you,” seryosong anas ni Akhil sabay lagok ng red wine mula sa wine glass na hawak nito.

Parang tumigil ang oras sa paligid ni Devance nang sabihin iyon ng ama. Matapos ay natawa siya nang malakas.

“You’re joking, Dad. Of course, you can’t do that! I’m your only son and your heir to your business empire.”

Walang kibo ang mag-inang Dexa at Gracia dahil alam nilang anumang oras ay sasabog ang pasensya ng kanilang padre de pamilya.

“I’m a billionaire, not you. I can always donate ninety-nine percent of my wealth to charity. I’m not kidding. You’ll not receive a single dime from me.”

Tila nabitin sa ere ang iba pang sasabihin ni Devance. He glanced at his father who seemed unbothered while eating his momo.

“My answer is still no.” Tumayo si Devance sabay punas ng table napkin sa kanyang bibig, “Excuse me.”

Bigla siyang nawalan ng ganang kumain. Mabilis niyang tinungo ang kanyang suite at nagbihis. Gusto niyang makasagap ng sariwang hangin. Hindi niya lubos maisip na seryoso ang kanyang ama na ipakasal siya sa isang estranghero.

Damn it! His jaw flexed. Kung sakaling idi-disinherit siya ng ama, kaya naman niyang mamuhay nang simple. May sapat naman siyang ipon para makapagsimula. Hindi rin biro ang kanyang mga investment. At isa pa, maaari siyang magbuhay ermitanyo na lang sa Himalayas. Mas mainam na ‘yon dahil mayroon siyang peace of mind.