Napabuntong hininga si Catherine. Wala na nga ata siyang tamang nasabi dito. Lahat ata ng sasabihin niya ay masama ang kahulugan sa lalaki. "Ano bang kasalanan ang ginawa mo sa lalaking ito Sofia? Bakit abot hanggang buto ata ang galit nito sayo? Bakit kailangan mo siyang pakasalan?" Bulong ni Catherine sa sarili. Ewan niya pero sa sitwasyun, parang kay Andrew siya panig kahit ilang oras pa lamang silang magkasama kesa kay Sofia na Kaibigan niya since high School pa. Nagisip ng malalim si Catherine. Bakit nga ba galit na galit si Andew kay Sofia pero pumayag din ito sa kasal. Ano ang misyon niya bukod sa magpanggap na Sofia. Bilang kaibigan, kailangan ba niyang gumawa ng paraan para gumanda naman ang tingin ni Andrew sa kaibigan niyang si Sofia? Tama! baka gusto ni Sofia na gumawa ako ng way para kahit papaaano ay maging okay sila ni Andrew. Sabi kase ni Sofia noon apat na buwan lang ako magpapanggap at babalik na siya. Siya na ang magtutuloy. Wala siyang binanggit na makikipaghi
Lumalim ang mga halik ni Andrew naging napakasuyo naging napakalambing. Maging ang kamay na hawak ang kanyang mukha ay naging tila maligamgam na mga palad na humahaplos sa malamig niyang puso. Naliliyo si Catherine, nadadarag sa simpleng halik lamang ng lalaking hindi niya pag aari pero bakit sa mga sandaling iyon ay pinangarap niyang siya si Sofia. Andrew slowly went down to caress her neck followed by his soft kisses. Na parang sinasadyang idausdos ng dahan dahan sa leeg niya. Napapaliyad si Catherine sa kiliting dulot ng halik na iyon. Pero kinokontrol ng dalaga ang sarili upang hindi madala at maakit ng kakaibang nadarama. Naikuyom niya ang palad sa pagpipigil na manginig ang katawan.Sa kaibuturan ng kaloban ni Catherine ay mali ang ginagawa niya at mali rin ang mga nangyayari pero hindi niya maintindihan ang bulong ng kanyang puso. Nagtatalo ang puso at isop niya naging parang malakas na dagundong na bumibingi sa kanya.Pero umaligawngaw sa kanyang isipan ang pakiusap ni Sofia
Nabigla si Catherine sa mapangahas na kilos ni Andrew. Kumilos ang mga kamay ni Andrew, pero walang pag galang , nawala ang lamyos at nawala ang tila yelong nagdudulot sa kanya ng kapayapaan .Napalitan ito ng tila mainit na apoy. Ang mga kamay ay tila naging bakal. Pero hindi iyon ininda ni Catherine. Mas nanaig ang pananabik sa kanya. Mas malakas ang puwersa ng kakaibang damdamin na alam ni Catherine na para kay Andrew lang at kay Andrew lang niya mararamdaman. Tiniis ni Catherine ang tila mapanakit na mga halik. Pinilit ng dalagang kayanin ang tila nagpaparusang paraan na mga galaw nito sa kanyang katawan. Parang pakiramdam ni Catherine ay maga na ang labi niya pero nanahimk ang dalaga. Ganun din ang ginagawa sa dibdib niya pababa sa bahaging pinakaingatan sa loob ng maraming taon. Pinaglandas ni Andrew ang mga kamay nito ng walang pababa at walang pagiingat. kung iisipin ay para ng niri rape si Catherine ng asawa dahil sa mga walang pasabi at sa mga pabiglang mararahas na kilos
"You what?.................Sofia" hablot ulit sa kanya ni Andrew at pinilit siyang itayo at pasandal sa dingding na tinitigan. "You what? ulitin mo nga ang sinabi mo?" utos nito. "Ang alin ba dun? Naguguluhang tanong ni Catherine. Bagamat hinablot siya ni Andrew sa braso niya ay magaan ang kamay nito na tila wala namang balak na saktan siya physically. "What did you say just now" sabi ni Andrew. "Eto na naman po ang englisan. Sana ikaapat na buwan na bukas..." dasal ng dalaga. "Ang alin? Ahh yun ba? yung sorry ba? Okay! sabi ko sorry, sana sinabi mo kase na bawal ako magreact" ulit ng dalaga. "No! hindi yun. Yung kakasabi mo lang ngayon ngayon lang " utos ulit ni Andrew. Inilapit pa nito ang mukha sa mukha ni Catherine. "Alin ba doon? yung sorry? nagisip kunwari si Catherine at tumingin sa itaas. Sinadya niyang kunwari ay nagiisip hindi kase niya kayang salubunign ang titig ni Andrew. "Okay sige uulitin ko. Sorry na ulit. Sorry na talaga, please" ulit naman ni Catherine.
But Andrew was quicker than she thought. He grabbed her Arms again and enveloped her in his arms so tight that she gasped for air to breathe."I'm very sorry, I thought.....ooh, never mind. It was so foolish of me. I'm really sorry" bulong ni Andrew habang mahigpit na yakap si Catherine.Pero hindi kumibo si Catherine.Hindi pa siya ready harapan ito lalo na ang tumingin dito. Labis labis naman ang kahihiyan niya. Kung pwede nga lang lumubog sa lupa o maglaho na lang ay ginawa na niya. Nagsorry na nga ito. Heto at yakap na ulit siya pero ang kirot sa damdamin ni Catherine ay hindi na mabubura pa. Nakatanim na sa kanyang isipan ang kahihiyan at ang tratong iyon sa kanya ni Andrew.Biglang pumasok sa isipan ni Catherine ang posibleng maging trato sa kanya ni Andrew sa oras na malaman nito na hindi siya siya si Sofia."Hah! hindi, hindi iyon dapat umabot sa ganun" sa isip isip ni Catherine. Hindi dapat malaman ni Andrew ang tungkol sa kanya."Una masasaktan si Andrew sa panlilinlang nila
Nasaktan si Catherine, Alam niyang ang paghangang iyon was not for her but for Sofia. Pero mas nasaktan si Catherine knowing Sofia is wasting such a man just for her caprice. What else could Sofia ask for in a man? Andrew has it all. And for what Catherine sees now. Andrew is capable of loving. And Andrew adores her."Babe......"Tawag ulit ni Andrew kay Catherine na nakatitig lamang sa lalaki. That soft endearment ang nagpalakas ng loob ni Catherine.She knew that endearment is for her and not for Sofia. Natatandaan niyang sinabi ni Andrew kanina na hindi worthy of such endeatment si Sofia. Pero ang Sofia daw na kaharap niya ngayon ay karapat dapat tawaging babe."At siya yun. Siya yun!"sulsol ng isang bahagi ng isip ni Catherine. With that thought, kahit kapiranggot na pagasa ay nagkaroon si Catherine."Pagasa para saan gaga ka? Pagasa para sa ano Catherine?" tanong ng dalaga sa sarili."Anong gusto mong palabasin. Ano ba ang nangyayari sayo Catherine?"pakikipagtalo ni Catherine sa
Catherine closes her eyes, pinaghandaan ang isang bagay na hindi niya akalaing magiging kabayaran ng tatlong beses na pagkakaroon ng utang na loob.Maaari naman niya itong tanggihan pero paano. Asawa siya ng lalaking nasa ibabaw niya ngayon at pinagpapapala siya.Hindi man niya alam ang buong istroya. Nakay Andrew ang lahat ng karapatang para gawin ito. Hindi nga lamang niya maintindihan kung bakit kailangan pa ni Sofia ang mangaliwa at lokohin ito."Hold me, babe! I can't help it anymore . i need you now. i need to take you now" Pakiusap nitong malamlam ang mga mata. Tila sincere sa sinabi pero tila hirap na hirap na.Catherine looks into Andrew's eyes with sympathy and care. Ano ang problema ni Sofia sayo Andrew? Samantalang ako, nagawa mong makapasok sa puso ko sa ilang oras lamang."Babe, you're making me anxious. Don't look at me like it seems your about to get up and leave again?"Sabi ni Andrew and tease her with little kisses on her nose. Kinilig na naman si Catherine kaya hin
Para kay Catherine, iisipin na lamang niya na ang nangyari ngayon ay parte ng kondisyun. Sa parte ni Andrew at Sofia. Natural na maningil si Andrew. Maybe, in God's will, all her kisses remained in Andrew's heart after she's gone. Doon man lang ay magkaroon siya ng bahagi sa ala ala nito. Paglabas ni Catherine sa banyo ay nakadapa na si Andrew. Nakahinga siya ng maluwag. Sinadya niyang tumagal sa pagbanyo. Medyo namumula pa kase ang mga mata niya at para nga sana makaidlip na si Andrew.Buong akala ni Catherine ay tulog na ito kaya dahan dahan siyang tumabi sa kama. Pero laking gulat ni Catherine ng bigla siyang yakapin padapa ni Andrew."Do you know that I hate you for this Sofia? But I will forgive you if you remain like this" bulong nito."What? wait! anong ibig........" Hindi na naituloy ni Catherine and sasabihin dahil sinaraduhan ni Andrew ang bibig niya ng isang mapagparusang halik na may munting kagat sa mga labi niya."Go to sleep Babe, I know I made you tired" sabi ni Andre
💥Epilogue💥"Now that you're fine, and everything is back to normal babe, you have a lot of explaining to do with me now" Sabi ni Andrew."Hah, agad agad may kasalanan na naman ako?""Unang una, wag mong isiping galit ako I know why this happened. At habang buhay akong babawi pangako. Wag ka ring magagalit kung di ko muna sinabi kase nagpapagaling ka pa" Sabi ni Andrew.Medyo mali yung timing ng dumating ang report ng imbestigador na inupahan ko. You were battling death ng oras na yun time kaya hindi kita masesermunan."What pinaimbistegahan mo ako?""Diba nga I told you ipinahahanap kita for two years walang palya walang tigil babe. Sabi ko nga kahit maubos ang yaman ko mahanap ka lang. Kaso nauna kitang nakita bago ka nadiskobre ng inupahan ko.Diba panig pa rin sa akin ang may kapal."But after meeting him, lahat ng sermon ko para sayo bigla kung nalunok. My heart was so happy i i almost choke my breath. Babe, hindi ko maipaliwanag , wala akong ginawa kundi ang yakapin at halikan
"Ah, sorry Andrew wala akong maisip na idadahilan nong mga panahon na hinahanap ka niya.Ang hirpa mamg alibi ng paiba iba masyado soyang bibo.Kaya nang atick ma lang ako sa iisang alibi tapos para hindi din siya mausisa eh pagsuweldo ko bumibili ako ng toys tapos kunwari padala mo" biglang lumungkot ang mukha ni Catherine."Oh Babe, Sorry talaga sa mga panahong yun at salamat, salamamt Babe ng sobra sa lahat ng paghihirap na sinolo mo ng magisa babawi ako pangako ko yan" sabi ni Andrew at niyakap ng mahigpit ang asawa naiyak na ng sandalign iyon. Alam naman ni Andrew na sa pagkatao ni Catherine ay gagawin iyon ng asawa. She the perfect ideal woman nan mutokan na niyang mawala sa buhay niya kaya mas hinigpitan pa ni Andrew ang yakap sa asawa "I'm sorry... I'm so sorry my wife. I love you and always love you. I never stop loving you not even for a second babe, Please forgive me, Stay with me please, and love me again. I need you, babe. I can't live without you" sunod sunod na sabi n
"Pero Sir, bago ako bumalik ng Maynila noong isang linggo dumaan ako sa bahay na iyun ulit . Wala na doon si Maam Cath.Wala din yung ate niya.Tanging ang lola ng bata ang naroon. At alam mo ba sir? Ang suwerte nyo ni maam Cath.Bibo at malambing ang anak nyo""What? ulitin mo ang ang sinabi mo. Anak ko?Tama ba ang narinig ko?" malakas ang boses na sabi ni Andrew. "Opo sir, una kamukha mo nsg bsta kahit dalawang taon gulang pa lang.Kasong lago ng kilay mo sir eh.Wait sir Send ko picture sa messenger mo.Narecieve mo na sir..?Sir.. magpapaalam na ako sir nandito na kliyente ko" "Okay, thank you" tulalang sabi ni Andrew jabangvumuulit ulit sa tenga niya ang salitang "anak ko" Agad pinatay ni Andrew ang call botton at lumipat sa messenger. At ng ng makita ang larawan ng batang ipinadala ng kausap. Biglang napalabas ng kotse si Andrew at doon sumigaw ng sumigaw...."Aaaahhh.....Aaahh.......why..?why..?" sigaw ni Andrew sabay napaupo sa gilid ng kotse niya at doon na lang sa sumadal at n
"Mahal na mahal kita Catherine.Your my one and only wife hindi yun mababago ninuman" Sabi ini Andrew saka nito hinalikan ang naturulog pang si Catherine sa noo nito at sa tungki ng ilong. "I miss you babe, i love you so much. Magpagaling ka na please"Umaasa si Andrew na hindi pa huli ang lahat para sa kanila ng asawaa. Marami ng mga araw ang lumipas.Hindi biro ang mahigit dalawang taon na naghirap ang mga kalooban nila. Pinaglaruan sila ng panahon at mga maling akala. Pinaglaruan sila ng mapagbirong tadhana."Magpagaling ka my wife, wag kang magalala ako ang bahala sa lahat mahal na mahal kita" Sabi ni Andrew saka hinalikan ulit ang noo ni Catherine. Lumabas na si Andrew para asikasuhun ang mga dapat asikasuhin.Samantlaa....Catherine heard everything, kahit groggy sa gamot ay malinaw niyang naririnig ang pagtatapat ni Andrew. Lahat ng hinanakit sa loob ng dalawang taon, lahat ng hirap ng katawan at kalooban sa loob ng mga panahong iyon ay tila bulang naglaho.His sincere word and
He was so scared. Noon pa man si Catherine na ang tanging nakakapagdulot sa kanya ng mga ganitong pakiramdam mula sa pakiramdam na parang mamamatay hanggang sa pakiramdam na parang nalulunod.Whenever he though that he already lost her at paulit ulit na parang pinapatay si Andrew. Ang lahat ng poot at hinanakit niya noon kay Catherine ay panakitp butas lamang niya sa totoong nararamdan.Yun ang dahilan kaya kahit isang minuto hindi siya tumigil sa paghahanap dito.Kahit isang minuto hindi niya tinigilang mahalin ito and now he regreted all his stupid action just to hide his miserable life.Pinagsisishan ni Andrew na tiniis niya ang sariling damdamin at lumikha iyon ng mas malalim na sugat sa pinakamaahal and led her to put her life in danger now.Andrew went inside Catherine's room, slowly not to wake her up. Kailangan daw nito ng mahabang pahinga sabi ng doktor. Kailangan daw maiwasang ma stress ito o magalit to avoid further attack."Babe...Babe..." Pagbanggit pa lang ni Andrew ng e
"Ngayon Andrew sabihin mo sa akin hindi pa ba ako bayad? sigaw ni Catherine habang bumubuhos ang luha. napuno ng ng galit at kawalan ng pagasa si Catherine."Ng gabing ipagtabuyan ako ni Sofia sa bahay mo ng gabing halos mamatay ako sa lamig sa labas sa kakahintay sayo umaasang kahit pangunawa meron ka para sa akin.Umaasang kahit papaano pwede mo akong matulungan kahit bilang tao na lamang pero wala ka.Ni hindi mo ako binigyan ng pagkakataon para magpaliwanag" tumigil ang luha sa mata ni Catherine , napalitan ng galit."Dalawang taon akong nagpilit bumangon, dalawang taon akong nagtago dahil ang banta ni Sofia ay ipapaalam sa pamilya ko at sisirain ako. Dalawang taon akong namuhay magisa at namuhay sa kahihiyan at lahat ng iyon hindi pa sapat sayo Andrew? Napakalupit mo...napakalupit mo! " halos mamula sa galit si Catherine."Sa apat na buwan ba Andrew ni minsan ba hindi ako naging mabuting asawa sayo? Napakalupit mo?napakalupit nyo ni Sofia"... Hagulhol muli si Catherine.."Babe" Bu
So loob ng isang simpleng silid ay agad hinubaran ni Andrew ng damit si Catherine, kailangan ng matuyo agad ang katawan nito. Giniginaw na din si Andrew pero mas mahalagang matulungan agad si Catherine.She's freezing for hours for God's sake. Pero nagpupumiglas at nagsisisigaw si Catherine habang hawak ang dibdib. Kanina pa niya kinilimkim ang hinanakit. Kanina pa niya gustong sumabog.Wala na itong pinipiling lugar. At heto kahit ang kaladkarin siya sa motel ay gagawin nito para lamang sa ano? Sa pride nito? sa ego nito?. Sobra na... Sobra na" sabi ni Catherine"Tama na Andrew, oo na pagbabayaran ko na ang kasalanan ko. Kahit ang totoo matagal ko ng pinagbabayaran iyon hanggang ngayon" sigaw ni Catherine sa kabila ng paghahabol ng hininga. Hinubad ni Catherine ng tuluyang ang damit, lahat hinubad niya. Lahat lahat. Halos mapunit na nga niya ang blouse niya dahil sa pagmamadali na may kasamang galit."Oh eto, gawin mo na ang gusto mo diba ito ang gusto mong parusa. Sige gawin mo! bawi
Mabils ang takbo ng kotse at pakiramdam ni Catherine malayo na ang nararating nila malayo sa dapat na pupuntahan niya.This time hindi siya nakalagpas kundi hindi nakarating. Palakas ng palakas ang ulan kaya napilitan ang driver na mag menor. Hindi magawang sulyapan ni Catherine ang driver dahil sa nakikita niyang galit na mukha nitoNag zero visibility dahil sa biglang bugso ng malakas na ulan at makapal na ulap. Nagaalala siya dahil baha na ang kalsada pero mabilis amgpatakbo ang dating asawa.nangaalala si Cabntherine dahil baka mapahamak ito dahi lsa galit sa kanya.Madilim na madilm ang mukha ni Andrew.Marahil galit na galit talaga ito. Pero ang mukha ng driver mula kanina ay hindi nagbago. Madilim at galit pa rin ito. Pero lalong gumuguwao si Andrew kapag galit, kapag seryoso."Tumahimik ka Catherine. Anong kalandian yan? Balewala ba sayo ang galit niya? Hind ka ba natatakot sa kung anuman ang balak ni Andrew ha..!?" sita ng dalaga sa sarili."Bakit? May bago pa ba? Hindi pa ba sap
"Sorry Gentelmen i need to go. I need to talk to my wife excuse me" paalam ni Andrew sa mga bisita at sinabayan na ang mga ito palabas ng opisina. At pagkatapos ay nagmamadaling lumabas ng pabrika si Andrew para mahabol pa i Catherine. Imbis na magalit ay nasaktan siya sa nakita sa mga mata nito. Hindi kaya ni Andrew balewalain ang sakit na naidulot niya kay Catherine. Hind niya kayang makita itong luhaan. Hindi na niya kayang mawala ang babaeng bumaliw sa kanya sa loob ng dalawang taon at bumabaliw sa kanya ulit ngayon tuwing gabi. Kaya hindi nagdalawang isip si Andrew na sundan ang dalaga. Nang makita niyang tulala itong sumakay ng jeep agad sumakay si Andrew sa kanyang kotse at sinundan si Catherine. Hndi niya magawang umabante sa jeep at parahin ito kaya sinundan na lamang niya ang sinasakyan ng asawa para doon na lamang niya sa bababan nito kausapin. Nang makita ni Andrew na huminto ang Jeep at bumaba si Catherine, his heart beat fast. So fast... Pero ng makita niyang naglala