Maaga kaming bumiyahe patungo sa resort dahil maaga rin dumating ang tatlong lalaking sumundo sa amin. Sasakay kami ng bangka patungo sa resort ng pamilya ni Lucas. Hindi ko mapigilan ang mamangha sa ganda ng tanawin habang nasa biyahe kami patungo sa kanilang resort. Ang sariwa ng hangin at ang linis ng tubig sa dagat. Inalalayan ako ni Lucas pababa ng bangka habang ang tatlong lalaki naman ay nakasunod sa amin at bitbit ang aming mga gamit. Hindi mawala ang aking ngiti sa ganda ng tanawin. Sayang at wala akong phone na magagamit para kumuha ng mga litrato. Sinulyapan ko si Lucas. Kagabi ko pa napapansin ang pagiging tahimik niya. "Are you okay?" I suddenly asked. Hindi ako sanay na tahimik si Lucas. "Yeah," sagot niya at inilagay ang kaniyang kamay sa aking baywang. Napalingon ako sa kaniya. "Are you sure?" I asked again dahil hindi ako satisfied sa sagot niya. Tumango siya at ngumiti sa akin. "Are you hungry?" tanong niya bago kami pumasok sa kanilang villa. "Nagpaluto ako sa
Maraming mga turista ang naliligo sa dagat pagdating namin doon. May nakita kaming naglalaro ng volleyball sa gilid ng dagat, naglalaro sa puting buhangin at nag-sa-sunbathing. Masarap maligo sa ganitong oras dahil hindi pa gaanong mainit ang sikat ng araw. "Gusto mo na bang maligo?" tanong ni Lucas nang mapansin niyang nakatingin ako sa mga batang naliligo sa dagat at naglalaro kasama ang pamilya nito. Bigla kong naalala si Nanay at ang mga kapatid ko. Namimiss ko na sina Nanay at ang aking dalawang bulilit na kapatid. "Naaalala ko ang mga kapatid ko sa kanila," sabi ko at nanatiling nakatingin sa isang pamilyang naglalaro sa dagat. "Namimiss mo na ba sila?" tanong ni Lucas. Sinulyapan ko siya at muling tumingin sa dagat. "Oo. Lalo na si Nanay. Wala na akong balita sa kaniya. Hindi ko rin alam kung nag-aaral pa ba ang mga kapatid ko," sagot ko at bumuntong hininga. Umupo ako sa buhangin at pinagmasdan ang tubig ng dagat. "Pwede mo naman silang bisitahin. Sasamahan kita," sabi ni
It's been over a month since I last saw Liam. I still feel the pain every time I think about him being engaged and soon getting married to someone else. I can't help but accept the truth. He will never be mine. "Happy birthday, Andrew!" Celine greeted Andrew. "Happy birthday, dude!" Liam greeted. I missed his voice. Kahit nakakairita siya minsan ay namimiss ko pa rin siya. Sandali lang kaming nagkasama pero ang bilis kong na-attached kay Liam. "Akala ko ay hindi na kayo darating. Babangasan talaga kita kapag wala ka sa birthday ko!" rinig kong biro ni Andrew kay Lucas. "Congratulations to both of you!" Andrew's colleague said.I closed my eyes upon hearing what Andrew's colleague said. I just wanted to disappear and avoid the two of them. Maybe I shouldn't have come here in the first place. I can't blame Lucas either because it was my idea to greet Andrew. Perhaps Lucas already knew that Celine and Liam would come here once he remembered that it was Andrew's birthday today. "Than
Naglakad ako pabalik sa kubo at nagbabasakaling nandoon si Lucas. Pagdating ko sa kubo, tanging si Andrew at ang kaniyang mga kasama sa trabaho lang ang nandoon. Nagtatawanan habang umiinom ng wine. Agad tumayo si Andrew nang makita niya ako. Napalunok ako nang mapagtantong nakalimutan ko pa lang kunin ang aking blazer at maong na-short. "Nasaan si Lucas?" tanong ni Andrew. "Akala ko magkasama kayo rito," sabi ko at pinasadahan ng tingin ang buong kubo. "Magkasama kayong dalawa kanina 'di ba?" tanong ni Lucas at sinulyapan ang kaniyang mga kasama. "I'm gonna call him," sabi ni Andrew. Mabilis niyang kinuha ang kaniyang phone sa ibabaw ng mesa at tinawagan si Lucas. Nag-ring lang ang phone ni Lucas. "He's not picking up his phone," sabi ni Andrew at tumingin sa akin. "Iniwan niya sa villa ang kaniyang phone kanina. I'm not sure kung bumalik ba siya sa villa," sabi ko. "Baka nag-cr lang or may pinuntahan si Lucas. You can stay here while waiting him," sabi ni Andrew. Bumuntong hinin
"Hindi ka dapat humihiga rito na ganiyan ang suot mo," agad kong iminulat ang aking mata nang marinig ko ang boses ni Liam. Nilingon ko siya. Nakabusangot ang kaniyang mukhang nakatingin sa akin. "Hindi ka talaga nag-iingat sa sarili mo," dugtong niya bago hinubad ang suot niyang damit. Inilagay niya ito sa aking likod bago tumabing umupo sa akin. I bit my lower lip. "Bakit ka nandito?" kaswal na tanong ko sa kaniya at tumingin sa dagat. "I'm looking for Celine," malamig niyang sagot. Sana pala ay hindi ko na lang siya tinanong kung 'yan pala ang isasagot niya. Hinahanap niya ang baliw niyang fiance. "Ikaw bakit mag-isa ka rito? Hindi ka ba sinamahan ni Lucas maligo?" tanong niya. Sinulyapan ko si Liam. Nakatingin pa rin siya sa akin. "I don't know kung nasaan si Lucas. Magkasama kami kanina but suddenly habang nag-e-enjoy ako sa pagsisid bigla siyang nawala. Until now hindi ko pa rin siya nakikita," sagot ko. Tumikhim si Liam. "How are you?" agad akong napalingon sa kaniya. Biglan
"I don't know kung ako ba dapat ang kailangan magkwento sa 'yo tungkol kay Vanessa. Liam knows everything, Francine. But natatakot din siya para sa pamilya niya," sabi niya bago pinulot ang damit at sweatpants sa sahig. "Why?" Curious kong tanong at tinaasan siya ng kilay. "Alam mong bawal kaming magkita ni Liam, Luc. Lalo na kapag kasama niya si Celine." "Siya dapat ang magkukwento sa 'yo pero hindi ko alam kung magagawa niya pa. Sasabihin ko sa 'yo kung ano lang ang nalalaman ko. Just promise me na mananatili ang kwentong 'to sa ating dalawa lang," sabi niya at bumuntong hininga. Ngumiti ako nang naglakad siya patungo sa akin. "So, ano nga ang nangyari?" nakangising tanong ko. "Vanessa and Liam were once a couple during our time in the same school. Liam, Andrew, Vanessa, and I all attended the same school. On the other hand, Celine was studying in the Philippines," Lucas began, his gaze fixed on the sea. He cleared his throat before continuing. "Liam and Celine already knew each
Humikab ako nang muli kong maramdaman ang antok. Kung hindi ikinuwento ni Lucas ang nangyari kina Liam at Vanessa sa akin, natutulog na sana ako ngayon. Ayaw kong makita si Celine dahil baka masapak ko siya ng wala sa oras."Sure ka bang ayos lang sa 'yo na pumunta rito?" nag-aalalang tanong ni Lucas sa akin habang hinahaplos niya ang aking balikat. Alam niyang iniiwasan ko si Celine pero hindi pwedeng habang-buhay ko siyang iiwasan lalo na't may nalaman ako tungkol sa kaniya."Oo naman. Mamaya na lang ako matutulog," nakangiting sagot ko kahit inaantok na ako. Mawawala lang 'tong antok ko kapag nakita ko na naman ang babaeng 'yon."Basta sabihan mo lang ako kung gusto mo ng matulog ha? Nag-aalala ako para sa 'yo. Natatakot akong iwanan ka ulit mag-isa dahil baka may gawin na naman siyang masama sa 'yo," Lucas said sincerely.Ang sarap sa pakiramdam na may taong nandiyan para protektahan ka at natatakot na masaktan ka. Ngayon ko lang naranasan ang ganitong pakiramdam. Hindi kami magkad
Sa sumunod na pag-spin ng bote ay halos nag-dare ang lahat ng mga kaibigan ni Andrew. Nagrereklamo na rin si Andrew dahil hindi raw siya na-cha-challenge. Gusto niyang may mag-truth din. Sa mga sumagot ng dare ay pinainom sila ng wine, ang iba ay pina-solve ng math problems, tumambling, kumanta, sumayaw, at marami pang iba. Si Nika ang may hawak ng bote. Katatapos niya lang kumanta dahil nag-dare siya. Para akong pinagpapawisan habang nakatingin sa umiikot na bote. Kaunti na lang kaming natitira na hindi pa nakapaglaro. Napalunok ako ng muntik itong huminto sa akin. Huminga ulit ako ng maluwag nang kay Lucas ito huminto. Ngumiti siya at inalis ang kaniyang kamay sa pag-akbay sa akin para tumayo. Nakangising tumingin si Nika sa kaniya. "Hindi ko alam na ang pogi mo pala sa malapitan," sabi ni Nika kaya hindi namin maiwasang tumawa. Tumango lang si Lucas at ngumiti. "Truth or dare?" "Dare," he answered immediately. "I want you to hug the girl you treasured the most," utos ni Nika sa
Siguradong-sigurado na ako kay Liam, kahit na mabilis ang lahat, alam kong sigurado na ako sa kaniya. Pero hindi pa rin ako makapaniwala. Hindi ako makapaniwala na ikakasal na kami. Marami kaming pinagdaanan pero heto kami ngayon, nanatiling matatag ang pagmamahalan namin sa isa't isa. Binili niya lang ako ng dalawang milyon pero ang kapalit no'n ay panghambuhay ko siyang makakasamang bumuo ng pamilya. Nabuntis niya ako na wala sa plano, pero alam kong ginawa namin iyon na mahal ang isa't isa at alam ko ang kaakibat na responsibilidad sa likod ng lahat. Pero ganoon nga siguro, we make the most out of the things given to us. Iniwan ko siya, tumayo ako sa sarili kong mga paa, at nakilala ang tunay kong pamilya. Hindi naging madali ang lahat para sa amin. Naging magulo ang buhay namin at marami akong nalaman tungkol sa mga nakaraan ng aming mga pamilya. Ngayong araw ay papakasalan ko na ang lalaking mahal ko. Hindi nagbabago ang ang isip ko na abotin ang lahat ng mga pangarap ko. I
"Fuck!" he said when he realized that he couldn't successfully pull me out of him without hurting me. He exploded on my mouth. I stayed there to make sure I clean him up. He was helpless as he sat on our bed, still feeling the waves of his explosion. I smiled. I licked my lips and saw him locking helpless. He stroked my hair gently. He bit his lower lip. "That was so good..." he uttered. Without ado, I pulled my panties out of me. I am wearing a skirt. Itinapon ko ito sa sahig at muling hinawakan ang naninigas niyang alaga. I rode him while he's still very erect. I was extremely wet that he slid unto me easily, even when he's huge. Sumakit lang nang tuloyan na akong naupo sa kandungan niya. He was inside me to the brim. He filled me so much that just the act of putting him in almost made me convulse with pleasure. Then, I started thrusting on him, riding up and down.His kisses landed on my chin as I pushed myself away from him. Then he moved to my neck. His soft kisses made me ev
One Month Later. A cozy living room filled with wedding magazines, fabric swatches, and a calendar marked with important dates. I stand in the center of the room, surrounded by wedding planning materials, a mix of excitement and nervousness in my heart. It all starts here, the journey to the most important day of my life. I sit down with Liam, as we discuss potential wedding venues, flipping through brochures and photos."Liam, what do you think about having the ceremony in a garden? The idea of saying our vows surrounded by nature sounds magical," I suggested. Tiningnan ko ang ibang pahina upang tingnan ang ibang venue sa kasal namin. "I love that idea. Let's make it happen. It'll be a beautiful backdrop for our special day," komento ni Liam. "Mommy, I'm hungry," sabat ni Max. Kumuha ako ng biscuits sa bag ko at ibinigay ito kay Max. "Matagal pa po ba kayo?" "Malapit na kaming matapos, Max. Kainin mo muna ang biscuit. Tataposin lang namin 'to para makakain na tayo ng pananghalia
Francine's POV Umawang ang labi ko sa tanong ni Liam. Para akong biglang naestatwa at binuhosan ng malamig na tubig. "Daddy!" gulat na sambit ni Max at isinubsob ang mukha niya sa dibdib ni Liam. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Paano siya nagkaroon ng amnesia? Bakit hindi sinabi ng doktor sa amin ang tungkol dito? "Who are you, woman?" pagdidiin niya sa salitang woman. Kumurap-kurap ako. Kukunin ko na sana si Max ngunit bigla niya itong hinila. "W-Wala ka bang naaalala, Liam?" tanong ko. Umiling siya agad. "I know this boy is my son. But who are you?" Kumunot ang noo niya. Napasinghap ako nang naramdaman ang mabilis na pagtibok ng puso ko. "Dad, this is Mommy," sabat ni Max na siyang mas lalong nagpakunot sa noo ni Liam. "She's your mother? But how?" He smirked. Tumayo ako sa pagkakaupo. Parang hindi ko na kakayanin 'to. I need to see the doctor. Kailangan ko siyang makausap at itanong sa kaniya kung bakit hindi ako maalala ni Liam. Pinunasan ko ang nangingilid na l
Liam, Max, and Francine are seen resting in their beds, surrounded by medical equipment. May lumapit na nurse kay Francine para i-monitor ang kalagayan niya. Kagigising niya lang pero si Liam agad ang hinahanap ng mga mata niya. "How are you feeling today, Ma'am Maxey? Any dizziness or headaches?" Dahan-dahang inalis ng nurse ang bandage. "I'm okay, just a bit sore. Thank you for taking care of me." Bumaling siya sa anak niyang mahimbing na natutulog. "How's my son?" "Nasa maayos na kalagayan na po ang anak niyo, Ma'am," sagot ng nurse. "How about my fiance? Kumusta siya?" dagdag na tanong ni Francine. Napalingon ang doktor sa kanila. Ngumiti ito. "Mr. Smith is a fighter, Ma'am. Successful po ang operasyon." Nakahinga ng maluwang si Francine. Bumangon siya at umupo sa kama habang inaalalayan ng nurse na nag-a-assist sa doktor. Nilapitan siya ng doktor, tinitingnan ang mga sugat niya. "Your wounds are healing well. We'll remove the stitches soon and monitor your progress," sabi
Mabilis na lumapit ang mga pulis para pigilan si Francine sa pananabunot ng buhok ni Celine.“Mamamatay tao ka! Sarili mong anak pinatay mo!” sumbat niya.“I’m not a killer, Francine. Hindi ko pinatay ang anak ko!” galit na sigaw ni Celine. Sinubokan niyang atakihin si Francine ngunit hindi niya magawa dahil nakahawak ang mga pulis sa kaniya at pilit na inilalayo sa isa’t isa. “Buhay si Selena! Buhay ang anak ko!”“Wala na siya! You killed her! Nadamay siya sa pagiging makasarili mo! Ikaw ang dahilan kaya siya nasunog doon sa loob ng underground! Pinatay mo siya!” paninisi ni Francine.Umiling-iling si Celine. “No! She’s alive! My daughter is alive!” Tumawa siya. “Selena? Baby? Mommy won’t leave you. Magpakita ka na sa akin.” Sinipa ni Celine ang dalawang pulis na nakahawak sa kaniya at mabilis na tumakbo para pumasok sana sa nasusunog na factory. “I’ll find my daughter. Selena is alive. Nagmamakaawa ako sa inyo. Kailangan kong puntahan ang anak ko sa loob. Kailangan ako ng anak ko.”
Nagising si Francine pagkatapos ng malakas na pagsabog ng building. Napahawak siya sa ulo niya nang may nakita siyang tumutulong dugo. Parang mabibiyak ang ulo niya sa sakit dahil sa lakas ng pagkabunggo ng ulo niya sa puno. Dali-dali siyang bumangon at hinanap sina Max at Liam.“Max, Liam! Nasaan kayo?” sigaw niya habang nakahawak sa ulo niya.“Mommy!”Hinanap niya ang kinaroroonan ng boses ng bata. Napapadaing siya sa tuwing may naaapakan siyang matutulis na bato. Nanlaki ang mga mata niya nang nakita ang anak niyang umiiyak. Tumakbo siya para puntahan si Max. May sugat ito sa paa at galos sa kamay.“W-Where’s your Dad?” tanong niya habang pinupunasan ang mukha nito.Napalingon siya sa likuran niya nang ituro ni Max ang kinaroroonan ni Liam. Nakahiga ito sa lupa at walang malay. Binuhat niya si Max saka nila pinuntahan si Liam. Maingat niyang pinaupo si Max sa malaking bato. Hinawakan niya ang dibdib ni Liam. Nakahinga siya ng maluwang nang may narinig niya ang malakas na pagtibok n
Nakahinga nang maluwag si Liam pagkatapos niyang maalis ang nakakandadong kadena sa mga paa niya. Napaupo siya sa sahig nang naramdaman ang pamamanhid ng buong paa niya. Inalalayan siya nina Francine at ng mga bata sa paglalakad exit dahil hindi siya makalakad ng maayos. Napadapa sila nang bigla na namang may sumabog. Mabilis na hinila ni Liam ang mag-ina nang biglang may nahulog na kahoy galing sa kisame. "Mommy!" Hinawakan ni Liam ang kamay ni Selena nang bigla itong umiyak. "I'm scared..." "Don't be scared. Nandito lang si Daddy. Ililigtas kita," bulong ni Liam para pakalmahin ang bata. Kahit namamanhid ang mga paa niya at mahapdi ang kaniyang mga sugat, ginamit niya ang natitirang lakas niya para buhatin si Selena. Alam niyang hindi ito titigil sa pag-iyak kung hindi niya ito bubuhatin o hindi makita ang ina ng bata. Napaatras sila nang biglang may nahulog na namang kahoy at kumalat sa dingding ang apoy. Luminga-linga sila sa paligid habang naghahanap ng daan palabas. "We're
Binuhosan ng gasolina ang mga katawan nina Francine, Liam, at Max bago sila iniwan ng mga tauhan ni Celine. Makalipas ang ilang minuto mula nang nakalabas na sa underground ang mga tauhan ni Celine ay nagkamalay si Francine. Napahawak siya sa dibdib niya habang umubo at hinahabol ang paghinga niya. Agad na umalalay ang anak nila para makatayo siya. "Are you okay, Mommy?" nag-aalalang tanong ng anak nila habang nagpupunas ito ng mga luha. "A-Ayos l-lang a-ko, Max," sagot niya at pilit na pinapakalma ang sarili. Tumayo siya at nilapitan si Liam. Nagdurugo na ang mga paa at kamay nito. "H-Honey..." sambit ni Liam. Namumutla na ang labi niya dahil sa pagod, uhaw, at gutom. Napatingin silang lahat sa paligid nang may naamoy silang nasusunog. Nanlaki ang mga mata ni Francine nang nakita ang isang tauhan na may hawak na lighter. May sinusunog itong papel sa malaking lata. Nakangisi itong nakatingin sa kanila. "Naiinip na ako. Gusto ko ng sunogin ang buong lugar!" nakangising sabi ng lal