### **Chapter 14: Sean and Angela’s Love Story****Angela’s POV**Sa mga nakaraang linggo, mas lumalim ang aming relasyon ni Sean. Ang kanyang witty na personalidad at relaxed na attitude ay parang hangin sa init ng aking buhay. Minsan, napapaisip ako kung paano nagtagumpay ang isang taong kasing-cool niya sa mundo ng mga corporate at high-pressure na sitwasyon._"Ang saya ng araw na ito!"_ sabi ko habang naglalakad kami sa park. Ang sikat ng araw ay nagbigay ng init sa aming paligid, at ang mga puno ay puno ng buhay._"Oo, ang ganda ng panahon. Perfect na araw para sa isang picnic,"_ sagot ni Sean habang naglalakad kami. _"Gusto mo bang magdala ng pagkain at maghanap ng magandang spot?"_Natawa ako. Sa kanyang mga mata, may kagandahan at kasiyahan. Sobrang natural ng aming mga pag-uusap. Wala akong iniisip kundi ang kasiyahan at ang pagiging present sa moment na ito.**Sean’s POV**Habang naglalakad kami, damang-dama ko ang saya sa puso ko. I couldn’t believe how lucky I was to have
### **Chapter 15: Luke’s POV****Luke’s POV**Habang naglalakad ako sa opisina, damang-dama ko ang tensyon sa paligid. Ang mga tao ay abala sa kanilang mga gawain, ngunit may isang tao na hindi ko maalis sa aking isipan—si Jarren. Sa nakaraang mga linggo, napansin kong may pagbabago sa kanya, at hindi ito ang tipo ng pagbabago na gusto kong makita, lalo na sa sitwasyong kinakaharap namin sa trabaho.Hindi ko maikakaila na naguguluhan ako. Sa isang banda, natutuwa akong makita siyang mas masaya. Pero sa kabilang banda, naiisip ko na maaaring magdulot ito ng panganib, hindi lamang sa kanya kundi pati na rin sa buong kumpanya._"Jarren!"_ tinawag ko siya nang makita ko siyang nag-iisa sa kanyang opisina. Ang mukha niya ay tila nag-iisip, ang mga mata ay nakatuon sa laptop na nasa harap niya._"Hey, Luke! What’s up?"_ sumagot siya, ngunit sa kanyang boses, may halo ng pagka-distracted._"Kailangan nating pag-usapan ang tungkol kay Keisha,"_ sabi ko, hindi nag-atubiling ipahayag ang aking
### **Chapter 16: Clarisse and Renz’s Tension****Clarisse’s POV**I never thought that working closely with Jarren's group would put me in such an awkward position. Ever since Keisha and I started collaborating on our project, I felt the tension in the air—not just between her and Jarren, but with their friends as well, particularly with Renz.Renz is calm and collected, but there’s something about him that irks me. Maybe it’s because he’s part of Jarren’s circle, or maybe it’s because I sense that he might not be as loyal to Keisha as I am. I wanted to believe that he would understand our situation, but there’s always this unspoken competition between us._"Tama ba ang nararamdaman ko? May init na nararamdaman ako kapag kasama siya,"_ I thought, shaking my head in frustration. I can’t afford to get distracted. My loyalty to Keisha comes first, but why is it so hard to ignore the way Renz’s eyes seem to linger a little longer than necessary?**Renz’s POV**As the days passed, I notic
### **Chapter 17: Keisha Pulls Away****Keisha’s POV**After that kiss, everything changed. It was as if a dam had broken inside me, unleashing a flood of emotions I wasn’t ready to confront. _"Ano ba ang nangyari? Bakit ako nagpakita ng kahinaan?"_ I thought, feeling the weight of my confusion. The rush of passion had been intoxicating, yet now, in the cold light of day, I felt vulnerable and exposed.I couldn’t let this happen. Jarren was my enemy, the epitome of everything I detested about the corporate world. _"Dapat lang na lumayo ako,"_ I told myself firmly, even though my heart was screaming for me to acknowledge what we shared.**Maria’s POV**I could tell something was off with Keisha. She had been unusually quiet, and her laughter didn’t come as easily as it used to. I found her in the kitchen, staring blankly at her coffee. _"Keisha, what’s going on? You’ve been so distant,"_ I asked, pouring myself a cup.She shook her head, avoiding my gaze. _"Wala, Maria. I’m just busy w
### **Chapter 19: The Big Revelation****Keisha’s POV**The sun hung low in the sky, casting a warm glow over the city as I stood on the balcony of my apartment, staring out at the bustling streets below. The distant hum of cars blended with the laughter of children playing in the park. But instead of feeling the comfort of home, I felt restless, my mind consumed by thoughts of Jarren. _“Bakit ba siya ang laging iniisip ko?”_ I muttered to myself, gripping the railing tightly.Our project had brought us closer, and while I enjoyed the moments we shared, I couldn’t shake the fear that clung to me like a shadow. I knew he was a powerful CEO, and the wealth and privilege that came with it made me uneasy. _“Masyado siyang malayo, at ako… wala akong silbi sa mundo niya,”_ I thought, feeling a mix of longing and apprehension.**A Surprise Encounter**
### **Chapter 20: Angela and Sean’s POV****Angela’s Perspective**The sun streamed through my window, casting a golden glow across my room. I blinked awake, a smile forming on my lips as I remembered the evening before. _“Tama na, Angela. Huwag kang masyadong mag-expect,”_ I chided myself, even though the thought of Sean made my heart race.He was different from anyone I had ever met—witty, charming, and somehow effortlessly cool. _“Kaya mo ‘to,”_ I whispered to myself, trying to gather the courage to text him. I had spent the night replaying our moments together, from the stolen glances to our easy laughter.**A Text That Changes Everything**After a few moments of hesitation, I finally sent him a message: _“Hey! Want to grab coffee later?”_ My heart raced as I pressed send. Would he say yes?Secon
### **Chapter 21: Keisha’s Struggle****Keisha’s Inner Turmoil**Minsan, sa harap ng salamin, hindi ko maalis ang tanong na _“Bakit?”_ Habang pinagmamasdan ko ang aking repleksyon, tila ba ang mundo ko ay naguguluhan. I couldn’t ignore it anymore. My feelings for Jarren were becoming harder to dismiss. _“Hindi dapat ito mangyari,”_ I whispered to myself, my heart pounding in my chest.I pulled away from the mirror, forcing myself to focus on the tasks ahead. _“Work is my priority,”_ I thought, determined to drown out the noise of my heart. But every time I tried, the memory of our moments together flooded my mind—the laughter, the shared glances, the way he looked at me when he thought I wasn’t paying attention.**Confiding in Clarisse**With a heavy heart, I decided I needed to talk to someone. _“Dapat sabihin ko kay Clarisse,”_ I muttered as I grabbed my phone, scrolling through my contacts until I found her name.A few moments later, we were seated at our favorite café. The aroma o
### **Chapter 22: Jarren’s Determination****Jarren's Perspective**Sitting at my desk, I couldn’t shake the memory of my last conversation with Keisha. The way her eyes flickered with uncertainty and vulnerability stirred something within me. I knew I had to step up my game; this wasn’t just a business negotiation anymore. This was about winning her heart, and I was determined to do whatever it took._“Kailangan kong ipakita sa kanya na iba ako,”_ I muttered to myself. I understood her hesitations. I understood the walls she had built around herself, and I respected them. But I wasn’t just the wealthy CEO she thought I was. There was so much more to me—so much that I had never revealed.**Revealing My Past**That evening, I found myself pacing my office, considering how best to approach Keisha. _“Bakit ako natatakot?”_ I thought. Why was I so afraid of being vulnerable? But the truth was, I was terrified of being used.I remembered my childhood, how I had always been surrounded by we