Mariemar Bago buksan ang pintuan ay inaayos ko muna ang aking sarili, tapos medyo inaral ko pa muna kung paano umakto na bagong gising sa harapan nilang dalawa. Mga dalawang minuto pa nga ang mabilis na lumipas kaya mabilis ko ng pinihit ang seradura at kinabig ang pinto pa bukas . Nagka-gulatan pa nga kami ni She, na akmang kakatok na namang muli dahil naiinip. Nang makabawi ako ay nginitian ko ito at ang lalaki na nasa bandang likuran nito. Tila ba makahulugan ang ngiti at titig na ipinukol sa akin ni Dragen. Pilit ko mang huwag indahin ang hatid na hiya ay nadama ko pa rin ng bigla na lang nanginit ang aking pisngi. Alam kong bahagyang namula iyon dahil sa aking hiya at parang pagakakasukol. Pero advantage din pala ang pagiging morena ko dahil hindi naman sobrang magiging obvious ang pamumula ko. " Bakit ba ang tagal n'yong magbukas ng pintuan? Mariemar nasaan si Azul? May milagro ba kayong ginagawa ni Azul kanina kaya ang tagal niyong buksan ang pintuan?" Bungad na bati na agad
MariemarRumaragasa ang tensyon at excitement sa aking loob habang papasok kami ni Azul sa loob ng banyo. Iniisip ko kung paano ko pakalmahin ang kanyang alaga? Bukod sa gwapo ang lalaki, may magandang katawan , galing sa mayaman na angkan at higit din na pinagpala ang lalaki sa kanyang kargada na taglay. Iniisip ko pa lang na papasok iyon sa aking bibig ay parang nahihirapan na ako agad huminga at uubuhin din ako pihado 'yun. Paano pa kaya kung sa aking butas na pikit na pikit pa papasok? Siguradong matinding pagkawasak ang mangyayari sa akin. Baka kahit nga maghabulan ang mga aso sa pagitan ng aking mga hitan ay kasya dahil hindi na sumauli dahil na bikaka na ng sobra dahil sa laki ng alaga ni Azul. Hindi ko naman napansin na nasa banyo na pala kami at kanina pa pala ako minamasdan ni Azul. Buong kahubaran ko ay lantad na lantad sa mga mata niya ganun din naman ang lalaki. Ngunit hindi ko mabistrahan ng ayos ang katawan niya dahil sa aking kakaibang iniisip ukol sa kahandaan niya n
Nanatiling tahimik ako matapos ng naging sagutan na biruan namin ni She. Nakadama ako ng lungkot bigla dahil doon. Literal kong sinalo ang biro niya o patutsada na hindi naman rekta na ako ang sinabihan pero sinambot ko at inangkin ko. Nagpatianod na lang ako sa pag-akay sa akin ni Azul kung saan man kami pupunta . Naglalakbay talaga ang isip ko sa kung saan at mga pwedeng mangyari sa amin ng lalaki, kaya naman hindi ko namalayan na huminto na pala si Azul paharap sa akin at dahil doon tumama ang noo ko sa matigas na bagay. Ay mali, hindi pala bagay kundi matigas niyang dibdib. Hindi naman agad, kumibi o nagsalita ang lalaki, nakatitigan kaming dalawa pero ako ang unang bumawi at yumuko para hindi niya makita na may kung anong kaguluhan sa aking kalooban. Ngunit ini-angat ni Azul ng buong suyo ang aking baba. Halos napasinghap nga ako ng mabilis niyang yukuin at ilapat ang kanyang labi sa akin labi. Ilang beses na inulit-ulit na dinampi-dampian ni Azul ang aking labi ng magaan na hal
Sobrang nag-enjoy ako sa paglango namin,, kung langoy nga ba ang tawag sa ginawa ko. Hindi kasi talaga ako marunong lumangoy. Magkaganun man ay lahat naman yata ay maganda sa akin basta si Azul ang kasma ko. Kahit marami kaming magkasama parang balewala lang da akin dahil na kay Azul ang lahat ng atensyon ko simula't simula pa lang. Masaya naman rin ang lalaki kahit hindi man niya ito sabihin sa akin dahil kita ko naman sa kanyang mukha na tunay siyang masaya at nag-enjoy. Sana nga ay lagi na lang ako ang dahilan ng kaligayahan niya. Narito kami ngayon sa tabing dagat, ngunit tambay na lang kami dahil tapos na kaming magbabad at magtampisaw kanina. Nais daw kasi ni Azul na mamasdan ang ganda ng paglubog ng araw dito sa may pangpang. Ang mga parents daw niya maging mga Ninong at Ninang nila ay nakahiligan ang panonood ng sunset, dahil may kasabihan sila doon. At ayon din sa lalaki na once daw nakasama sa panonood ng sunset hindi na sila naghihiwalay. Iyon daw ang paniniwala nila dahil
Natapos ang outing namin with my family na masaya at walang naging aberya. Mas napamahal pa ng maige sa kanila ng sobra si Azul that time. Natutuwa naman ako dahil doon. At dahil sa pagdating ni Azul sa buhay ko parang nagkaroon ako ng tamang nagawa sa mata ng iba kong mga kinikilalang kamag-anak. That place will be forever special to me. Doon ko naransanan ang saya na walang kaparis. At sa lugar din na iyon ako tuluyang nagpakalunod, sa dalayung na dala ni Azul sa akin. Those were indeed special moments for me, our bodies became one. Hinding hindi ko 'yun pagsisisihan. Hinding hindi ko rin makakalimutan. Si Azul ang nagbigay daan sa ibang emosyon na hindi ko naranasan at na sulit mula ng akoy magkaisip.Flashback… We enjoy the sunset while running like a kid. Mistulang mga batang nakalaya mula sa pagka-kapinid ng pintuan sa silid at unang beses makapaglaro sa beach. We laughed as if we were the only people na nandoon. Every time Azul catched me he always showered kisses on face tha
Naging norma naman at masaya ang pagsasama namin ni Azul sa mga lumipas na mga araw at buwan. Mistulang mag asawa na ang aming turingan kung makikita ng ibang tao. Ang pamilya ni Azul ay tuwang tuwa sa naging takbo ng aming relasyon. Masayang masaya naman ako sa piling ng lalaki na ito, kaya nga na waglit na ng tuluyan sa isip ko ang mga posibilidad na pwedeng mangyari sa pagitan ng aming relasyon na nabuo lang dahil sa isang kontrata. Azul always brings me to some party that he needs to attend. Flattered ako dahil doon, lagi rin siyang may pa-flowers kahit walang okasyon. Naging mahiyain pa nga ako noong una na sinama niya ako sa isang events party, pero ng ipamalas sa akin ni Azul how proud of him na ako ang kasama niya ay naging palagay na rin ako hanggang parang naging normal na sa akin. Pakiramdam ko talaga ay wala ng sasaya sa mga kaganapan sa buhay ko na ito, dahil na bigay na ni Azul ang lahat sa akin habang magkasama kami." Ma ko, are you ready na po!" Malambing na tawag a
HINDI ako tinanong ng kahit ano ng lalaki, na tumulong sa akin. Binigyan pa ako nito ng towel at siya rin ang nag-adjust na patayin ang aircon para hindi ako malamigan. Tigil naman na ako sa pag-iyak ng sumakay ako sa kotse niya kasi parang nakakahiya naman. Hindi siya nag-usisa sa akin hinayaan niya lang ako na manahimik. Ngunit kailangan ko rin naman na magpasalamat sa kanya.“ Thank you! Janus buti na sa same area ka kanina, wala pa naman akong kilala dito—tsaka wala akong pera para makasakay.” Mahina na simula ko ng pagsasalita kasama ang taos pusong pasasalamat ko.“ HIndi naman basta nagkataon na nandito rin ako. Nasa same event tayo. And I’m sorry na narinig ko lahat ng usapan niyo ni Azul. Alam ko mali ‘yun, but for me mas mali na iniwan at pinabayaan ka niya!” Paliwanag naman ng lalaki na tila na bakas ko sa tono niya ang galit. HIndi ko naman na napigilan ang pagluhang muli, ng bumalik muli sa akin ang nangyari sa amin kanina ni Azul. Pilit ko na kinokontrol ang pagkawala
Nagpatuloy ang mga araw, linggo hanggang umabot na ng buwan mula ng may nangyaring hindi pagkakaunawaan sa pagitan namin ni Azul. Dumagdag pa ang kakaibang mga pahiwatig ng kanyang Ina sa tuwing nakaka-chat kami. Noon naman ay madalas kaming mag kausap sa chat pero iba ngayon talaga. Kada makakausap ko ang Ginang parang laging may pahiwatig ang kanyang mga sinasabi tungkol sa mga bagay bagay. HIndi ko alam kung sobra lang ba ako na nag-iisip o baka meron naman talagang dapat isipin. Ako nga ba ang problema? Si Azul ba? O sadyang napa-praning lang ako dahil natatakot ako sa mga posibilidad na pwedeng maganap sa amin ni Azul?Si Azul naman sa loob ng isang buwan na nakalipas ay hindi naman nagbago, parang mas naging extra sweet at caring pa siya lalo sa akin. But honestly hindi ko madama sa sarili ko ang saya sa mga nakalipas na araw. May be ako talaga na ang problema at hindi siya? O sadyang may problema naman talaga noon na alam ko, pero nagbulag-bulagan lang ako dahil akala ko ay ma
Halo-halong kaba, tensyon at excitement ang aking nararamdaman. Ito na 'yung araw na matutupad ko na ang mga pangako ko sa babaeng mahal ko. Kagabi hindi na halos ako nakatulog mula ng sunduin ko siya mula sa kalokohan na bridal shower ni Nanay at mga Ninang. Mukhang sila lang naman ang nag-benifits ng ginawa nila na pakulo. Nababago lang ang usad ng panahon but their bubbliness and playful schemes never changed. Oo hindi nagbago para mabawasan kundi mas nadagdagan pa. The original plan ay kina Ninong Isko kami magmumula pero dahil na nangyari kagabi ay na iba na. Sa bahay na ni Nanay at Tatay ako tumuloy pagkatapos ko ihatid si Mariemar sa bahay namin. Si Kuya Nuke na ang nagdala ng damit ko na susuotin sa importanteng araw na ito. I can't hide my overflowing happiness right now. " Congratulations! Noon pa alam ko na siya na talaga ang para sayo!" Napalingon ako sa likuran ko ng marinig na may nagsalita. Si Dragen 'yun mula ng mangyari ang gulo noon sa amin ay hindi niya na ako kin
Noong sabihin ni na Ninang Romary na kailangan ng bridal shower ay kinabahan ako. Sa totoo lang ayaw ko ng mga ganun sana dahil alam ko ang kalakaran nila. Pero wala naman akong nagawa dahil sa lahat ng tulong, pag-alalay, pagmamalasakit at pagmamahal nila sa amin ay hindi ko yata maatim na mahindian ko pa sila. Dahil pumayag ako magaganap ang bridal shower sa bisperas ng aming wedding. In 2 week time na lang naman ikakasal na kami ni Azul, hindi na ako nagulat o nabibilisan sa totoo lang. Dahil ang totoo ay naiinip nga ako. Gusto ko na nga na agad-agad na. Okay lang naman kasi talaga sa akin kahit simple lang ang lahat sa kasal namin ni Azul. Dahil para sa akin ang tunay na mahalaga naman ay lahat sila kasama namin sa importante na araw para sa amin ni Azul. Gusto ko kasama ko sila sa araw na haharap kami sa panginoon at mangangako na magiging magkatuwang sa hirap o sarap. Sabi ko kay Azul pwede rin silang mag stag party pero mariin niyang inilingan at tinutulan 'yun. Ayaw na daw ni
Almost 30 minutes lang na naghanda kami ng mga gamit ni Mhina at good to go na sila ni Mama Marikit. Hindi na sila nagtagal pero bago tuluyang umalis si Mama Marikit ay nag-iwan ito ng mga salita na tumagos sa puso ko. Dahil sa kabila ng ginawa ko o nagawa ko sa anak nila ay ganitong tiwala at pagtanggap pa rin ang nakuha ko mula sa kanila." Azul, anak! Salamat ha! Salamat sa mga panahon na iparanas mo sa anak ko ang mga bagay na ipinagkait sa kanya noon. Azul sa totoo lang nasaktan ako ng malaman ko ang mga dinaanan ng bunso kong anak. Sobrang sakit sa akin lalot may pagkukulang din kami. Ngunit sa totoo lang bay hindi ko na kailanman mababago pa ang nakaraan kaya babawi kami sa kanya at sa inyo ngayon. Salamat na dahil sayo nalaman ng anak ko na may halaga siya at karapat dapat din siyang mahalin at alagaan. Noon iniisip ko na kalimutan ang lahat dahil sa ginawa mo sa kanya, 'yun bang tablahin kayo pero ng malaman ko ang dahilan mo— ay na kumpirma ko lang na mahal na mahal mo lang
Azul..HINDI naging madali ang mga lumipas na araw, linggo at buwan magmula ng nanggaling kami sa kulungan at nakausap si Erra. Napaisip din ako na all along biktima rin siya at tama si Marie na dapat namin siyang tulungan at bigyan ng second chance, lalo't may naghihintay rin sa kanya. Tsaka ilang buwan naman siya na nagdusa sa loob ng bilangguan. We made a fair decision in that matter. Pero nang simulan namin na ibahagi sa aming mga magulang ay talagang nahirapan kami, na ipaunawa sa kanila. Bilang bagong panganak palang si Marie noon ay na stress siya na feeling niya kasi hindi siya nauunawaan ng parents namin. Alam ko naman na kabutihan at safety namin ang lubos na inaalala nila kaya ayaw nilang basta pagbigyan ang hiling namin. Naging tahimik si Marie dahil doon kaya naman naging worried ako sa kanya o sa pinagdadaanan niya.Lagi ko siyang kinakausap at ang pag-uusap na 'yun ay palaging nauuwi sa pag-iyak niya dahil sa awa kay Erra. Napakalambot ng puso niya para sa lahat.Napaka
Ang bilis na nagbago ang pangyayari o kaganapan sa buhay namin ni Mhina ng magising si Azul. Parang biglang nagkaroon ng mas makulay na buhay ang buhay naming mag Ina at para bang biglang dumami na rin ang mga tao na tunay na nagmamahal sa amin. Ilang araw pa kaming nanatili sa hospital upang masiguro na ligtas na si Azul sa kahit na anong komplikasyon. Maging ako man ay siniguro nila na hindi nagkaroon ng binat sa panganganak dahil sa mga stress at reyalisasyon na sumambulat sa akin.Naging magaan naman ang mga araw na lumipas sa akin dahil maraming nag boluntaryo na mag alaga kay Mhina. Ang baby Mhina namin parang instant celebrity dahil sa atensyon na nakukuha niya mula sa mga Mommy La , Mama la, Papa Lo at Daddy Lo niyo. Grabe ang giliw nila kay Mhina kaya happy na happy din ako. Dahil alam ko na never matutulad si Mhina sa pagiging malungkot ko na bata noon. Kung ano man ako noon ay ang laking bagay o parte niya ngayon sa akin kung ano at sino ako bilang tao. Sa loob ng ilang ara
MariemarNaalimpungatan ako na parang may nakatitig sa aking mukha at may tila banayad rin na humahaplos ng aking pisngi at labi. Para ngang hagya na lang na dumapo ang kanyang kamay o daliri sa mukha ko dahil parang iniiwasan din ng kung sino na maistorbo ako sa aking pagpapahinga. Hanggang sa may lumapat na sa labi ko na isang malambot na labi rin. Labi na pamilyar sa akin at pinanabikan ko na muling matikman at malasap. Napadilat ako nga aking mga mata at ganun na lang ang gulat ko dahil si Azul ang bumungad sa akin. Isang gwapo at nakangiting Azul na kay tagal kong inasam na masulyapan muli ang mukha. Halos maiyak pa ako ng biglang nagsalimbayan sa utak ko ang naganap na komosyon kanina sa aming dalawa kasama ang mga taong mahal namin at nagmamahal din sa amin. Nang magising kasi si Azul kanina ay ang daming naging rebelasyon na sumambulat sa amin. Kay hiwaga talaga ng buhay ng tao. Hinaplos ng huli muli ang aking mukha upang alisin ang mga takas na buhok at maging ang aking mga l
Continuation. “ Holiday ngayon anak kaya maluwag ang kalsada kaya medyo mabilis tayo.” Biglang sabi ni Papa kaya agad ko naman naunawaan kung bakit parang malapit na agad kami. Tahimik naman si Mhina habang karga ng kanyang Mama La. Ako naman ay biglang nakaramdam ng kakaibang saya at excitement na makita ang mga taong hindi ko nakita ng halos 7 months..Halos dalawang oras pa ang mabilis na lumipas, at nasa Manila na kami. Hindi kami malimit mag stop over dahil may baon kami na mga pagkain at may cr rin ang personal van na gamit namin. Tingin ko ay sa Cristobal Hospital kami pupunta, naroon kasi ang mga mahuhusay na doctor. Hindi ko mawari ang sarili ko pero parang umuurong ang pwet ko, para bang ayoko na makita si Azul sa ganun na estado. Tumunog ang cp ko. Bago ito bigay ni Kuya Ja sa akin. Tumunog pala ito para sa isang message na galing kay Paula.Paula:Nasa loob na kami Ate ng hospital.. Kayo ba? Kamusta na ang baby Mhina natin? Hindi ba siya umiiyak o umiyak sa biyahe?Basa
MariemarNang araw na malaman ko ang lahat tungkol sa mga nangyari sa loob ng halos 7 months na nagdaan ay parang hindi na ako mapalagay. Alam ko na makakasama ‘yun sa akin dahil baka mabinat pa ako pero hindi na talaga mawaglit sa isip ko ang kung ano ba talaga na ang tunay na lagay ni Azul sa ngayon. Syempre ang iba na mga detalye ay posibleng na nilaktawan na ni Mama para hindi ako ganun masyado mabahala. Habang magulo naman ang isip ko si Mhina naman ay parang nakikisama na mawisyong bata. Iingit lang ito kapag gutom na or basa na ang suot na diaper. Kaya naman naihandle ko ang sarili ko. Hindi na rin naman ako nanghihina pero kahit ganun parang ang utak ko naman ang napapagod sa kakaisip ng kung ano-ano. Inabala ko ang sarili ko sa pagbabantay kay Mhina habang tulog siya habang ako naman ay nakahiga rin sa hospital bed. Pinilit ko na ipikit ang mata ko hanggang sa tangayin na rin nga ako ng antok. Naalimpungatan lang ako na parang may naglalaro kay Mhina at na bungaran ko ang ak
MariemarParang nasa kung saan ako na punta na malayong lugar. Pakiwari ko ay narating ko ang isang napaka-payapa at ganda na paraiso. Sa paraiso na ito, ay pihado na mai-ingganyo ka na manatili dito at piliin na huwag ng bumalik sa kung saan ka tunay na nanggaling o kabahagi na lugar. Ang bango rin ng lugar na ito para bang inanod ng hangin sa lugar ang mga isipin ko ng mga oras na ito. Pakiramdam ko malaya ako sa kahit na anong sakit, problema at alalahanin sa buhay sa lugar na ito.Habang nagtatagal ako sa lugar para bang may mga nakalimutan ako na sobrang importante na bagay o alaala na kahit pilit ko man ns sariwain sa utak ko ay hindi ko magawa. Nilabang ko na lang ang sarili ko at hinayaan na ang kung ano man ang nakalimutan ko. Hanggang sa may tinig na waring nagmamadali na kunin ang atensyon ko.“ Marie….Marie… Anak nandyan ka ba? Anak ako ito? Nasaan ka?” Sunod-sunod na tawag sa akin ng pamilyar na boses. Ilang taon na pero hindi ko pa rin nalilimutan ang boses at paraan kun