Tulala akong nakatingin sa labas ng bintana.After saying that, he just left the room. Naiwan ako kaninang nakahiga at nakatitig sa kisame habang pinoproseso ang sinabi niya.Wala akong makitang ibang kabahayan, puro bukid at kakahuyan ang paligid. Though malamig at masarap sa pakiramdam dahil sariwa ang hangin, tapos tahimik pa. I tried to open my phone pero may part na walang signal at kung magkameron man napakahina!Wala man lang bang wifi rito?! Eh mabubulok ako rito kung gano'n! This place seems too boring to live in!I should escape, but how?! Wala na rin 'yong kotse na sinakyan namin kanina!Nakakainis 'yang Seigraine na 'yan!It's been 3 hours, tatlong oras na ako sa loob ng kwarto na ito and I have no plan to walk outside. I don't want to see him, makakita lang ako ng tsiempo tatakas ako rito.Nakarinig ako ng tunog ng pagbukas ng pintuan so I immediately closed my eyes, "It's already 12, kumain ka na.""Hindi ko siya pinansin, "I won't eat, ibalik mo na lang kasi ako.""I to
SeigraineI can't help but clench my jaw all the time that I remember her words. Now I know that feeling when someone's words become a knife slowly slicing your skin.It's excruciating.Hindi pa ako nakakabawi sa sakit na naramdaman ko no'ng malamang may asawa na siya, at nadadagdagan 'yon ngayon na para akong pagkain na hindi niya nagustuhan kaya pinipilit niyang iluwa.I know I wronged her, but you can't blame me. Now I want to fix everything, at kahit mahihirapan ako pipilitin ko.I took a deep breath before walking inside the kitchen, nagluto ako ng hapunan namin. Matapos niyang manood kanina ay bumalik siya sa kwartong pinagdalhan ko sa kaniya, at hindi na siya ulit lumabas.Hindi ko siya masisisi kung ganito nalang siya kahirap suyuin, masakit ang ginawa ko sa kaniya noon. At anim na taon ko iyong pinagsisihan.Matapos magluto ay hinanda ko na iyon sa mesa bago umakyat. Ilang beses akong kumatok sa pinto bago iyon pinihit upang buksan ang I saw her. She seemed looking for a sign
EanMariin ang titig ko sa messages na nagsipasukan sa phone ko.Napakahina kasi ng signal pucha!Karamihan galing kay Marcus at Pia."Ean, your daughter's looking for you, tinatawagan kita palaging out of coverage. Nasaan ka ba? Tell us, para hindi kami mag-alala.''"Girl asan ka? Chat mo ’ko, usap tayo marami ka pang sched. Hindi kita matawagan."Napahilot ako sa sintido dahil sa nabasa, marami pang messages doon pero hindi ko na lang tiningnan. This is Seig's fault.Since connected na ang phone ko sa wifi, lumakas na ang internet connection. Asa naman kasi ako sa data baka makatulog na ako hindi pa bumubukas ang facebook ko.Agad akong nagpadala ng message kay Pia since siya ang mahilig mag online sa mga social media, si Marcus kasi ay bihira.Matapos ay agad na akong nag-asikasong maligo. After maligo ay agad akong nagpalit ng damit na nakuha ko sa couch kanina. It must be Seig's clothes, but I don't care. Masyadong mahaba 'yong t-shirt, kaysa sa short, kaya napasimangot ako, but
Umalis si Seigraine matapos namin kumain, just like what he said.Before magtanghali ay kapansin-pansin ang unti-unting pagdilim ng kalangitan. It was like, anytime by now the rain will pour.Kanina lang ay napakaganda pa ng sikat ng araw, tapos ngayon ay biglang magbabago? Napailing nalang ako at inabala ang sarili sa pag scroll sa facebook.Kausap ko rin si Pia, and I never told her who am I with.Napaayos ako ng upo ng marinig ang pagbagsak ng ulan. Napakalas noon na tila may bagyong paparating. Ilang minuto pa akong pinakinggan ang patak ng ulan sa bubong bago nagpasyang umakyat sa kwarto, kasabay ng tila pagdating ng sasakyan. Lalakad pa lang sana ako patungo sa pintuan ng pumasok na ang basang-basa na si Seigraine."Do you want to kill yourself?" Napalingon siya sa akin habang hinuhubad ang damit niya, kaya napaiwas ako ng tingin."No, why?""Ang init-init kanina tas nagpaulan ka? Siraulo ka ba?" Nailang ako ng pagtingin ko sa kaniya'y nakangiti siya sa akin ng nakakaloko."Nag-
Hindi ko alam kung ano itong ginagawa ko, I should have left the moment that he loses his consciousness.Pero heto ako at pinagtitiyagaan siyang punasan ng maligamgam na tubig.He's naked, inalis ko lahat ng damit niya kanina dahil basang-basa siya. Tinakluban ko lang ng kumot ang pang-ibaba niyang katawan at kapag naaalala ko kung gaano pa rin makalaglag panga ang katawan niya ay agad akong napapailing.Matapos ay ako na mismo ang kumuha ng damit at binihisan siya. I am so confused!Halos balisa akong nagpalakad-lakad sa gilid ng kama niya, iniisip kung ano ang susunod kong gagawin. I should leave, pero bakit tila may maliit na sinulid na humihila sa akin pabalik.Sapo ang mukha na naupo ako sa gilid niya. Mariin kong ginumos ang mukha ko bago sinulyapan ang tulog na tulog na Seigraine.Hindi ko pa rin malimutan ang mga sinabi niya kanina, ang pagmamakaawa, ang paghiling ng ilang araw pa at 'wag ko siyang iwan and even his cries.While remembering what happened, I just found myself c
"Where are you going?" nilingon ako ni Seigraine dahil sa tanong ko. "At Tatay Roel's Farm." I bit the inside of my cheek. Nang papalabas na siya ay tahimik akong sumunod at halos mahiya ako ng lingunin niya ako. "Babalik ako before five, ako na bahalang magluto ng hapunan natin.""Pwedeng sumama?" paalis na sana siya ulit nang mapalingon siya sa sinabi ko."Are you sure?""Yeah," he offered his hand, bumaba ang tingin ko roon at napatitig. "Do I really need to hold your hand?" taas ang kilay na tanong ko kaya mahina siyang natawa. "Well I was just trying my luck." Napailing ako at nauna nang maglakad sa kaniya.Maiinip lang kasi ako sa bahay kaya minabuti kong maglibot muna at sumama sa farm. Hindi naman kalayuan 'yong farm sa malaking bahay, pero parang nakakapagod pa rin. Habang naglalakad ay may naramdaman akong bagay na tila sinuot sa ulo ko at nang kapain ko 'yon ay nalaman kong farmer hat iyon na suot ni Seig kanina. Nilingon ko siya ngunit nakatingin na siya ng deretso sa
"Gusto mo ba ng roasted chicken?""May manok na?" gulat na tanong ko. "Inutusan ko si Mang Isko kanina, na ipag-grocery tayo sa bayan.""Ako na lang magiihaw." I volunteered, nanlaki pa ng bahagya ang mata niya sa sinabi ko. "Are you sure?" Tumango ako."Inimbitahan ko rin sila Manang Cora at Mang Roel na rito na kumain ng hapunan." He licked his lip before facing me."Really?""Oo... bakit ba?" Napailing siya at lihim na ngumiti na nakita ko naman."Sa labas tayo kumain, may lamesa naman do'n para mas presko," Tumango siya at kinuha na ang mga gagamitin ko. He set up everything and let me do the rest. Nakasaing na rin naman siya, ulam nalang namin ang lulutuin. I was busy marinating the chicken when I felt his presence behind me. Naramdaman ko ang paghaplos ng daliri niya sa buhok ko at ang sunod ko nalang nalaman ay pinuyod niya iyon in a messy bun. Nakagat ko ang labi ko para pigilan ang sariling mangiti sa ginawa niya. Nang magsisimula na akong mag-ihaw ay si na ang nagpaypay
“Madalas dumadalaw dito si Marcus kasama si Erene, gusto ka makausap no'ng anak mo.”Napakamot ako ako sa likod ng tenga dahil sa sinabi ni Pia. We're talking on phone via video call. It's already 6 in the morning at mukhang tulog pa si Seig, kaya tumambay muna ako rito sa labas ng bahay.“Let them, just don't tell Marcus that I am with Seigraine.”“O e bakit ayaw mong malaman ni Marcus e hiwalay naman na kayo?”“Just don't! Hindi pwedeng malaman ni dad ano ka ba? Mamaya sumugod 'yon kay Sandro Harisson, alam mo naman kung gaano kagulo ang dalawang pamilya.”“And what do you want me to do with your daughter? Alam mo bang ayaw na ayaw no'ng aalis dito, hinihintay na tawagan kita o tumawag ka ha? Kulang na nga lang dito na 'yon tumira, jusko hindi ba naaawa do'n sa anak mo ha?”Natahimik ako sa sinabi niya at napatitig sa screen ng phone ko. I felt a pang of guilt and pain inside my chest.“I don’t know how to face her Pia. Sa dami ng pagkukulang at pagkakamali ko sa batang ’yon. Hindi
"Saan mo ako dadalhin, Ruce?" nagtagis muli ang panga niya at humigpit ang pagkakahawak sa manibela."Kahit saan basta mag-uusap tayo." mariin na sabi niya na kinatahimik ko na lang. Nanatiling magulo ang isip ko sa mga oras na nasa biyahe kami. Halo-halo rin ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung paano ko siya kakausapin tungkol sa nakaraan namin dahil isipin ko pa lang ay nasasaktan na ako.Hindi ko alam kung gaano katagal ang naging biyahe namin. Hanggang sa bigla kaming tumigil. He pulled over. Nasa lugar kami kung saan bihira na ang mga sasakyan. Malapit na kami sa dagat."Why did you hide him?" tangina. Hindi ko alam kung paano siya sasagutin sa bagay na 'yon, kahit na may sagot naman talaga sa lahat ng maaari niyang itanong sa akin."Dahil... akala ko hindi mo na dapat malaman." I gulped. Ang hirap magsalita sa mga oras na 'to."How dare you say that to me. I am the father, Rasha. I have right to know." mariin na sabi niya."Tangina, may anak ako! May anak ako sa 'yo, may an
The next days are peaceful. Walang Ruce na umaaligid kaya naman talagang nakahinga ako ng maluwag ngunit hindi ko alam kung bakit may nararamdaman akong kakaiba sa kabilang parte ng dibdib ko. Sa kabila ng saya ko na sa wakas ay tumigil na si Ruce ay hindi ko maiwasang hindi siya hanapin sa t'wing papasok at uuwi ako galing trabaho. "Mommy, can we go to the mall?" napalingon ako kay Reze na halatang nagpapakyut sa akin. It's Saturday at off ko sa trabaho kaya andito ako sa bahay namin at katatapos lang maglinis. Sa Lunes naman ay may exam ako kaya naman nagpasya na lang din ako na igala ang anak ko dahil minsan lang naman ito.“Gusto mo talaga?” tumango pa siya kaya ngumiti ako. “Then let‘s hurry up and change our clothes. You have to take a shower okay? Or else hindi tayo tutuloy.” Tumango-tango namam siya at bakas ang excitement sa mukha kaya naman kaagad ko na siyang binuhat papasok sa kwarto para liguan. After ko siya liguan sa halos 30 minutes dahil naglaro pa siya ng bula at na
Hindi ko alam kung anong sumapi sa akin at naririto ako.The house that I used to call my home. The house where I stayed with him for five years. Sa bahay kung saan ginawa namin ang mga bagay-bagay na hindi na mabura sa isip ko. Hindi ko inakala na kakayanin kong bumalik dito.Nahampas ko ang manibela sa inis."Bwisit naman Rasha! Ano ba itong katangahan mo?! Dapat umuwi ka na lang 'di ba?!" Fuck it!Umamba na akong aalis na sana ulit ngunit kaagad din naman akong napahinto at napabuga ng hangin.Kaagad kong bumaba. Mahigpit ang kapit ko sa bag na pumasok sa nakabukas na gate hanggang sa makarating sa main door. I pushed the doorbell button at hindi nagtagal ay may nagbukas noon. Bumulaga sa akin si Keanu na mukhang napapaguran. Magulo ang buhok nito pati damit."K-Keanu..." he smiled at me weakly."Pasensya ka na talaga babe, naabala pa kita.""O-Okay lang... Ano bang... Ano bang problema?" napamasahe siya sa batok niya at napabuntong hininga."Pasok ka..." kaagad naman akong sumunod
Hindi ako tinigilan ni Ruce. Araw-araw palagi ko siyang nakikita pagpasok at paglabas ko ng pinagtatrabahuhan. Nakakasawa na sa totoo lang. Mas lalo lang akong naiinis sa kaniya."Ma'am, pansin ko lang po. Laging nakatambay 'yang si sir d'yan. Kilala mo po?" nilingon ko ang direksyon na tinitingnan ni kuya Esco at nakita ko si Ruce na nakatitig sa phone niya habang nakasandal sa kaniyang kotse. Nang mag-angat siya ng tingin ay nagtama ang mga mata namin kaya napaayos siya ng tayo. Agad naman akong umiwas at nagsimula nang isulat ang pangalan ko sa log book."Hindi po. Baka mayroon lang siyang hinihintay." pagmamaang ko at inayos na ang pagkakasakbat ng bag bago nagpaalam kay kuya Esco at nagsimula nang maglakad.Napansin kong balak niya sana akong lapitan nang mas binilisan ko ang paglalakad patungo sa kotse ko. Kaagad kong kinuha ang susi mula sa aking bag at nagmadali nang buksan ang pinto at sumakay. Hindi na ako naglingon-lingon pa, mabilis kong pinaandar ang kotse ko at lumayo ro
I was still raging when I arrived at my house. Naabutan ko si Kel na abala sa panunood ng TV, while eating fries. Hindi rin nakaligtas sa akin ang can ng soda na nakapatong sa lamesita."He's still sleeping, ate.""Si Kyle?""Oh probably resting... may meeting ata siya bukas..." tumango naman ako at dumeretso na sa kwarto ko. I just took a quick shower and took my reviewer. Ilang weeks pa bago ang exam pero nagsimula na ako mag-review ilang linggo na rin. Nilapitan ko muna si Reze, caressing his head. Pinasadahan ko ng daliri ang buhok nito bago hinalikan sa kaniyang noo at inayos ang pagkakabalot sa kaniya ng kumot,bago tumungo sa study table ko to start.Sa kalagitnaan ng pagbabasa ko sa reviewer ay marahan ako nahinto at wala sa sariling napasulyap sa anak ko. Images of Ruce flash in my memory. Nangilid ang luha sa mga mata ko hanggang sa may kumawala ng butil mula rito.I thought I'm already strong enough to make him know and to show him that I don't want him in my life anymore. T
"Faithy, babalik na rin kami ng Manila this Sunday, gusto mo bang sumabay na sa amin?" Nang sandaling makabalik ako sa garden at naupo sa tabi ni mom ay 'yon ang ibinungad niya sa akin."Yeah, sumabay ka na sis, ang tagal mo na rito. Baka ugatan ka na. Aalis din kami sila mommy pabalik sa Singapore ako sa Los Angeles. You should stick with them or better yet, sumama ka sa akin para roon ka kumuha ng experience." mahabang sabi ni ate habang umiinom ng champagne."Oh? You can work on our branch in New York instead, my dear Rasha. What do you think?" Tita Kirstine asked mom. Si dad ay wala na roon dahil kausap na nito si Tito Seig sa hindi kalayauan. Nakatayo sila at kapwa may pinaguusapang seryosong topic."Pagiisipan ko po muna, balak ko po sanang next year na lang pumunta sa Manila. Tapusin ko lang contract ko rito sa Naga, as a manager. " Isa pa'y mag t-take pa ako ulit ng exam dito, kaya hangga't hindi ako nagiging ganap na CPA, hindi ako aalis. Hindi ko alam kung paano ko ipapakila
Takot ako sa dagat, o kahit sa anong anyong tubig na may malalalim na parte. Hindi kasi ako marunong lumangoy, at bukod sa takot akong malunod ay takot din akong malaman kung ano ang matutuklasan ko sa kailaliman.The only thing I might be interested in listening about is what my mother previously told me. The peace that the ocean can bring to oneself has the power to heal and soothe your soul; it is beautiful and serene. I so love to hear every story she has shared with me before. Noong mga panahong hindi pa sila umaalis ni dad. Palagi niyang sinasabi sa akin ang mga karanasan niya, kasama si dad sa iba't ibang beach. My mom is fond of beaches. It has become her vitamin. I mean, kapag stress daw siya or may mga problema makita lang daw niya ang dagat okay na siya. It can heal her from the pain she got from her internal battles. It can erase her worries and calm her soul. Maybe at that moment, I fell in love with the idea of it.That time, nagkaroon ako ng konting paghanga sa dagat. I
It wasn't easy. Being pregnant while studying. Lalo na kapag tinatambakan kami ng mga activities. I need to stay up all night, isa sa hindi ko dapat gawin pero kailangan.There are times when I just want to give up, because it's really hard. Kung doble ang effort ko noon dahil na rin sa course ko, triple noong ipinagbubuntis ko ang anak ko.Nahirapan ako mag-adjust. Nahirapan akong pag-aralan kung paano maging ina habang estudyante pa.For all those hardships I went through? Hindi ko alam, kung kakayanin ko pa bang magkamali ulit.After months, I delivered my child. It was the month of January. Kinailangan kong huminto sa pagpasok ng ilang months, but then my professors asked me if I could study at home. Araw-araw after class, umuuwi sila Kyle sa bahay to check on me and to share their notes. Pinapasahan din ako ng handouts para hindi ako mahuli sa pinag-aaralan since malapit na finals namin for second sem. I strived hard to learn while I was breastfeeding Reze.I spent money on all h
It never came to my mind before. Kahit gaano ka pa ka-aware sa mga mangyayari hindi mo talaga maiiwasan na magkamali. Hindi ko naiwasan ang mga bagay na maaring maging dahilan ng pagkasira ko.It was just like I heard a warning from the news, about a super typhoon approaching, pero ipinagsawalang bahala ko at hindi gumawa ng action to save myself, to evacuate. Kaya sa huli, I suffer the worst. I will suffer the consequences.Dala ang isang maliit na bag. Sumakay ako ng bangka na nirentahan ko. Hindi ako magtatagal dito. Bumalik lang ako para bawiin ang pangako ko sa lugar na ito na babalik ako kasama ang lalaking 'yon, dahil hindi iyon mangyayari. This will be the last time I am here.Nag-iwan lamang ako ng note incase na pumunta si Kyle sa bahay na 'yon. Balak ko na rin kasing lumipat. I will use the money in my bank account to get myself a house."Kuya, hintayin mo na rin ho ako." walang kasiguraduhan ang tono ng boses ko pero... Tumalikod na rin ako at naglakad patungo sa medyo may