It is a beautiful and normal morning. Umalingawngaw ang tunog ng alarm clock sa isang silid, ngunit mahimbing pa ring natutulog ang dalaga sa kanyang kama.
Inabot niya ang alarm clock na nakapatong sa kanyang side table at pinatay ito nang nakapikit pa rin ang mga mata. After she turned it off, she went back to sleep. And suddenly..."AVERY ROSE YANCEY! Bumangon ka na diyan! Anong oras na!" Umalingawngaw sa loob ng silid ang sigaw ng mommy niya. Kukusot-kusot pa ng matang bumangon mula sa pagkakahiga si Avery at sumimangot sa kanyang mommy na nakahalukipkip ngayon sa harapan niya. "Mommy, summer vacation naman na ngayon. Why do I still need to wake up at seven?" she said and pouted like a kid.Tinaasan naman siya ng kilay ng kanyang mommy. "Don't you remember? Pupunta tayo ngayon sa bahay ng lola mo 'di ba?""Ay, ngayon ba 'yon? Hehe.." Napakamot sa kanyang ulo si Avery. Napailing-iling nalang ang kanyang mommy and walked towards the door. "Kumain ka na muna bago ka mag-ayos," saad ng mommy niya at lumabas na ng kwarto niya. Tumayo na ang dalaga at sinimulan ng gawin ang kanyang usual morning routines. After fixing her bed, she went to the bathroom to wash her face and brush her teeth.Sakto namang kakalabas lang niya ng banyo at tinawag na siya ng mommy niya. "Avery! Breakfast!""Coming!" Nagmadaling lumabas si Avery ng kanyang kwarto at nagtungo sa dinig area. Habang naglalakad siya ay naaamoy na niya ang niluto ng kanyang mommy.Lumawak ang kanyang ngiti nang makarating na siya sa dining area. Agad na dumapo ang mga mata niya sa pagkain na nakahain sa mesa. *Bacon and eggs! My favorite!*"Good morning 'nak," her dad greeted her with a warm smile on his lips. "Good morning, dad.""Maupo ka na so we can eat," her dad instructed her at ibinaba ang hawak na dyaryo. Tumango lang ang dalaga at naupo na sa kanyang pwesto, sa harapan ng kanyang mommy. Kumuha ng bacon at egg si Avery at naglagay sa kanyang pinggan. "Avery, what do you want? Coffee or orange juice?""Hmm... coffee.""Okay.""Thanks, mommy.""Sure, baby," her mom said with a sweet smile on her lips. Tumayo ito mula sa pagkakaupo para magtimpla ng kape para kay Avery."Pagkatapos mong kumain mag-ayos ka na para maaga tayong makapunta sa bahay ng lola mo," saad ng daddy niya sa pagitan ng kanilang pagkain. "Okay, dad."Bumalik na ang kanyang mommy at inilapag sa harapan niya ang tasa ng kape. "Get properly dress, okay?" sambit ng mommy niya bago naupo. "Yes, mom. Anyway, ano nga pala ang gagawin natin do'n?""Your grandma just moved in to her new house yesterday. So, she invited us to have lunch and dinner there," her dad said before sipping his coffee."Eh? Bakit hindi ko alam na may bago palang bahay si grandma?" nagtatakang sabi ni Avery. Natawa naman ang kanyang mommy at daddy. "Neither do we. You know your grandma, she is always full of surprises." Napailing-iling ang daddy niya. Natawa nalang si Avery at pinagpatuloy ang kanyang pagkain. Nang matapos ang dalaga, umakyat na agad ito sa kanyang kwarto para mag-ayos. She picked out a navy blue colored dress from her wardrobe before entering the bathroom. After half an hour, natapos na maligo si Avery. After putting on her dress, she started fixing herself. Hinayaan lang niyang nakaladlad ang mahaba at tuwid niyang buhok. She also put on a light make-up for the finishing touch. Nang makuntento na si Avery sa kanyang hitsura, kinuha niya 'yong sling bag niya at inilagay doon ang kanyang cellphone bago siya lumabas ng kwarto. While she was walking down the stairs, nakita niyang nagbabasa ng dyaryo ang daddy niya sa living room. Nang makababa na siya ng tuluyan, nag-angat ng tingin ang daddy niya nang maramdaman ang kanyang presensya.A smile graced on his lips nang makita ang anak. "You look very pretty, baby."Napangiti naman ang dalaga dahil sa sinabi ng ama. "Thanks, dad.""Wow! My daughter is so pretty!"Sabay na napalingon ang mag-ama sa direksyon kung saan narinig ang boses. Malawak ang ngiti ni Mrs. Yancey habang naglalakad papalapit sa pwesto ng mag-ama. Her eyes never left her daughter's. Avery smiled sweetly at her mom. "Thanks, mommy. Nagmana lang talaga ako sa inyo.""I know, baby," saad ng mommy niya at nagtawanan silang tatlo. "We should go. Your grandma is probably waiting of us." Tumayo na mula sa pagkakaupo si Mr. Yancey at inayos ang kaniyang damit. Nauna ng lumabas si Avery kasama ang mommy niya at sumakay na sa kotse. Ini-lock naman ng daddy niya ang kanilang bahay bago sumakay sa sasakyan. Nang makasakay na ito, binuhay na niya ang makina ng kotse at sinimulan ng tahakin ang daan. Nakasilip lang sa bintana si Avery. Matagal-tagal na rin ng huli niyang makita ang kanyang lola kaya hindi niya maiwasang makaramdam ng excitement. Makalipas ang halos dalawang oras, nakarating na sila sa kanilang destinasyon.Bumaba na ng sasakyan si Avery at pinagmasdan ang bahay na nasa kanyang harapan. Medyo maliit ito kumpara sa dating bahay ng lola niya. Kung sa bagay, mag-isa nalang ang lola niya at ang tangin nakakasama nalang nito ay 'yong mga katulong kaya sakto na rin ang laki nitong bahay para sa kaniya. Sumunod agad ang dalaga sa kanyang mommy at daddy. Pinindot ng daddy ang doorbell at maya-maya lang ay bumukas na ang pinto. Isang magandang babae na nasa kanyang eighties ang sumalubong sa kanila."Lola!" Avery immediately hugged her grandmother when she saw her. Natawa naman ang kanyang lola at niyakap rin siya pabalik. "Hi, Rose. How is my apo?" her grandmother asked and kissed her on the cheek. "I'm doing great, lola.""That's good to hear. Come inside."Nagbigay daan ang kanya lola at pinapasok ang mag-anak. Agad nilang iginala ang kanilang mga mata nang makapasok na sa loob ng bahay. Naabutan nilang busy ang mga katulong sa pag-aayos ng iba pang mga gamit. "Your new house is very nice, 'ma," saad ni Mr. Yancey as he glanced the room. The living room is so spacious. The furnitures are well-placed. The colornof the walls is very pleasing to the eyes."Rose? Why don't you look around the house?"Napabaling ng tingin ang dalaga sa lola niya nang magsalita ito. "Can I, lola?""Of course. We'll call you if it's lunch time."Tumango lang si Avery dito at ngumiti. Iniwan niya ang parents at lola niya sa living room para libutin ang bahay. Umakyat ito sa second floor para una itong tignan. Nang makarating na ito sa itaas, nakita niyang may apat na kwarto dito. Una niyang binuksan ang pinakamalapit sa hagdan. Nang makapasok siya sa loob, namangha siya sa ganda nito. There are bookshelves all over the room filled with various of books. There is also a sofa at the center of the room. This is definitely her grandmother's reading room. Nagmana siya sa kanyang lola sa hilig ng pagbabasa.Sunod naman niyang pinuntahan ay 'yung pangalawang kwarto. Kulay cosmic latte ang pader nito. May higaan na nakadikit sa may pader at may maliit na side table sa tabi nito. Sa kabilang side naman ng room, may isang vanity dresser table. This is her grandmother's bedroom. Next, she opened the third room. Nang makapasok na siya sa loob, she scanned the area. This is probably the guest room. May dalawang higaan doon at isang malaking wardrobe. Sunod naman niyang pinuntahan ay yung pang-apat na kwarto. Kumpara sa tatlong kwarto, naiiba ang style ng pinto nito. Dahan-dahan niyang ang seradura nito. Nang mabuksan na niya ng tuluyan ang pinto, agad na kumunot ang noo nito. Walang laman ang kwarto, ang tanging naandoon lamang ay may isang mataas na bagay na natatakluban ng puting tela na nakapwesto sa isang sulok. She slowly walked towards it, her eyes never left the object. She stared at it for seconds. Her hand slowly reached for the cloth and slowly pulled it down. Bahagya siyang napaatras nang matanggal na niya ang tela. It is ab old full-length mirror. Avery stared at her reflection for a while. She feels something strange about this mirror. She started circling around it but there is nothing wrong with it. It is just a simple, ordinary, old full-length mirror.Napabuntong-hininga nalang ang dalaga at tinitigan nalang muli ang sariling repleksyon sa salamin. Pakiramdam ni Avery may kung ano sa salaming ito. Naglakad siya papalapit sa salamin. She reach her hand out to touch the mirror, then suddenly..."W-what the?!" Natatarantang lumayo si Avery sa salamin. Her hand just pierced through the mirror! Nanginginig siya dahil sa takot at gulat."I-I must be dreaming, right? T-this can't be r-real."Hindi pa rin makapaniwala si Avery sa nasaksihan. Sino ba naman ang hindi magugulat kung yung kamay mo bigla nalang tumagos sa salamin?But there is something inside Avery that is urging her to come near the mirror again. Napalunok si Avery, hesitating to touch the object. She took a deep breath before reaching out her hand again. When her hand pierced through the mirror, her arm comes next. Then the next thing she knew, she went through the magical mirror.Avery let her eyes to adjust from the light. Nang makapag-adjust na ang kanyang mga mata, she scanned the room that she is in."Where am I?"Nasa isang hinding pamilyar na silid ang dalaga. It looks like it's a bedroom. A very big bedroom! Halos kasing laki na nito ang living room ng bahay nila. And the room looks medieval. Based on the design and furnitures of the room, mukhang lalaki ang may ari ng kwarto na ito. The bed is also in king size.Hindi pa rin makapaniwala si Avery na dinala siya ng salaming iyon sa lugar na ito. A place where she is not familiar with. The aura of the room feels old. Even the furnitures are all look antique.Nang mapagmasdan ni Avery ng mabuti ang silid, something came into her mind.*This all looks like someone royalty owns this room.*Lahat ng bagay na nakikita niya sa loob ng silid ay pagmamay-ari ng isang hari o prinsipe. She is familiar with it because she saw it i
Hindi mawala ang ngiti sa mga labi ni Avery. She is glad that she's not going to get punish.*I guess he is a kind Prince.But there is one thing that Avery wants to ask Darius."Uhmm... Prince Darius?""Hmm?""Can I ask you something?""What is it?""C-can I stay here for a little while?"Napaisip naman si Darius dahil sa sinabi ng dalaga. Nanahimik naman si Avery habang hinihintay ang sagot ng prinsipe."Wala namang problema kung mananatili ka muna rito, but with that dress?" Darius pointed her dress. "I think it will cause us a little problem."Bahagya namang kumunot ang noo ni Avery at pinagmasdan ang kanyang suot."Why? What's wrong with it?""You're in the medieval period, lady. Walang kababaihan ang nagsusuot ng ganyang kaikli na damit," Darius said with a smirk on his lips.Napapahiya namang ngumiti at tumango-
After a half an hour of waiting, bumukas na ang pinto ng kwarto ni Prince Darius at iniluwa nito si Lila na may dalang mga gamit.The maid's smile widened nang makarating na siya sa tapat ni Avery.Avery's brows furrowed when she saw what Lila is holding. "What's that?" she curiously asked the woman."Here are the things that you need in order for you to fit in this period of time and of course if you want to roam around the Kingdom," Lila answered before putting the other things that she is holding on the mini table.Itinaas naman niya ang isang damit na kulay blue sa harap ng dalaga. A blue colored medieval gown with silver threads for the lace. Avery was amazed on how pretty the gown is."It is so beautiful.." namamangha na sabi ni Avery.Lila chuckled, "I knew you will like it. Here, wear this and I'll fix your hair after."Tumango lang si Avery bago kinuha ang
Avery watched as the people get surrounded on the prince. Hindi niya maalis-alis ang ngiti sa kanyang labi habang pinagmamasdan ang masasayang tao na nakikipag-usap sa kanilang mahal na prinsipe.Prince Darius smiled widely when his gaze turned to Avery. Pakiramdam ng dalaga ay bumilis ang tibok ng kanyang puso sa hindi malamang dahilan matapos niyang makita ang matamis na ngiti ng prinsipe.Nang mapansin ng mga tao na sa ibang direksyon nakatingin si Prince Darius, pati sila ay sinundan rin ng tingin yung tinitignan ng binata. Mas lalong lumiwanag ang kanilang mga mukha nang makita nila si Avery."Oh my ghad! Who is that beautiful young lady, Prince Darius?" a woman asked.Napalunok naman si Avery nang mapansin niyang nasa kaniya na pala ang lahat ng atensyon nila."Her name is Avery. A princess from Estoleothia."Namangha ang lahat ng mga tao na nakapalibot sa kanila dahil sa sinabi ng kanilang prinsipe habang
Kanina pa naglalakad sina Prince Darius at Avery, pero hindi pa rin alam ng dalaga kung saan ang punta nila. Hindi naman niya rin makausap ng maayos si Darius dahil maya't maya ring may lumalapit sa kanila na mga tao. And with that said, sa tuwing nagtatanong ang mga ito kung sino ang kasama ng kanilang mahal na prinsipe, ipinapakilala pa rin siya ni Darius na isang prinsesa na nagmula sa Estoleothia Kingdom.Avery is already feeling shy at the moment because people kept on praising her, especially the beauty of her own. Pero kahit na ganoon, nagpapasalamat pa rin si Avery sa kanila dahil may mga taong humahanga sa kaniya.Nang makaalis na sila sa matataong lugar na 'yon, namayani ang katahimikan sa pagitan nilang dalawa. Tanging ang naririnig lang ay ang tunog ng kanilang mga sapatos na tumatama sa semento. Medyo naiilang na rin si Avery sa kanilang sitwasyon ngayon.Nang pasimpleng binalingan ng tingin ng dalaga si Darius, nakita niyang seryoso lan
Patuloy lang na tinahak nina Avery at Prince Darius ang daan. Hindi makaramdam ng pagod si Avery dahil sa tanawin na kanyang nakikita. She really feels that she is in Paradise. Like, you can't feel any pain, tiredness, or any things that are negative when you are here in Lux'celestial.Tahimik lang silang naglalakad nang may naalala si Avery."Uhmmm... Prince Darius?""Hmm? What is it?""May I ask you something?""Sure, go ahead.""You said earlier that every person that comes here always has a reason.""Yes, why?""So, d-do you even have any reason right now t-that's why you come here?"Saglit na natahimik ang binata. Sa sitwasyon nila ngayon, hindi niya inakala na marunong palang makiramdam si Avery. Naisip kaagad ng dalaga na may dahilan si Darius kaya sila naandito ngayon sa Lux'celestial. He never thought that Avery would that be genuis enough to think about that.Prince Darius heaved out a sigh before
When the bright light vanished and her eyes had adjusted from the light, Avery noticed that she is now back once again to her world... In the 21st century.Avery took a deep breath and sigh. Ayaw pa niyang umalis sa Luxuinia pero kailangan niyang bumalik sa mundo niya dahil naandito ang kanyang buhay. Because when she was in Luxuinia, she feels relaxed because of the new environment. She can't feel any pain or sadness or tiredness nor pressures in life. When she was in that place, she only feels at ease.*I hope I can go back to Luxuinia soon.*Inayos na ni Avery ang kanyang sarili para bumaba, baka hinahanap na siya ng kanyang mga magulang at lola niya dahil ilang oras na siyang nawala.Naglakad na si Avery papalapit sa pinto nang mapadako ang kanyang tingin sa wall clock na nakasabit sa dingding ng kaliwang parte ng kwarto.Bahagya siyang nagulat at nagtaka nang makita ang oras."H-How did that h-happen?"Ave
Nang makarating na sila sa tapat ng bahay nila ay agad na bumaba ng sasakyan si Avery. Nakita naman niyang ibinaba na yung full-length mirror mula sa truck. Nakaramdam naman bigla ng exicitement si Avery nang makita ito.Inutos ng kanyang ama sa mga tao na nagdadala ng salamin na dalhin muna ito sa likod ng kanilang bahay para ipalinis ito sa mga maid bago dalhin sa kwarto ni Avery.Habang naghihintay ang dalaga na malinis ang salamin, naupo muna siya sa may kitchen counter para kumain ng snacks. Ipinaghanda naman siya ng kanyang mommy ng brownies, chocolate chip cookies at orange juice.Avery smiled sweetly at her mom. "Thanks, mommy."Her mom smiled back at her. "You're always welcome, baby. Enjoy your food."After her mom finished preparing her snacks ay lumabas na ito ng kitchen. Tahimik lang na kumakain si Avery at nang matapos na ito ay lumabas siya ng kusina at pumunta sa likod ng kanilang bahay."Hi, Dad."Bu
"Sweet eyes of blue! The stars by night,That swoon the world with laughing light,And touch the hills with tender glowWhile all the vales are kissed below,Beside you would no more be bright.My worlds ye are, and while I throwMy heart to catch the beams that flowFrom your fair shrine, my woes take flight,Sweet eyes of blue!Glad orbs of beauty! In your sightMy soul mounts up with secret might,Till Eden's lovely bowers I know;And as through Heaven's gates I go,The pleasures all my sorrow smite,Sweet eyes of blue!" —Freeman E. Miller—•••—Habang kumakain ulit sila Avery at Renzo, napansin ng dalaga na kanina pa nakangiti ang kanyang kaibigan habang kumakain. *Anong nangyari bigla sa isang 'to?*Kanina pa niya napapansin na hindi nawawala ang ngiti nito. Kaunti na lang at iisipin na niyang nasisiraan na ng bait ang kaibigan niya."Hoy, Zio, anong nangyari sa 'yo?" nagtatakang tanong ni Avery sa binata.Nag-angat naman ng tingin sa kaniya si Renzo na hindi pa rin nawawala ang
Prince Darius and Prince Charles went out of the bedroom. The maids who saw the two Prince are greetings them as they walked through the hallways of the castle.Nang makalabas na ang dalawang Prinsipe ng kastilyo ay maglalakad na sana sila papalapit sa royal carriage nang pigilan ni Charles si Darius. Nilingon naman ni Prince Darius ang kanyang kuya. "What is it, kuya?" He asked. "Hmmm... I do not feel like riding the carriage today."Kumunot naman ang noo ni Darius dahil sa sinabi nito. "What? Why? Then how are we going to roam around Luxuinia if we are not going to ride the carriage?" Isang makahulugang ngiti ang sumilay sa mga labi ni Prince Charles. "Let's do it the old way." Ilang segundong napatitig si Darius sa kanyang pinsan. A mischievous smile formed on his lips as he gets the thing that Prince Charles want to say. "If that's what you want..." Prince Darius crossed his arms over his chest and shrug. "Then let's go for it."-•••-"I admire from afarYour charm and your g
Sumandal si Zio sa may kotse niya habang nakahalukipkip. He roamed his eyes around the parking area. He's been waiting for his best friend for a couple of minutes now and still there is no sign of her yet."Nasan na ba 'yon? Hindi man lang ako sinundan agad pagkatapos ko siyang layasan. Tsk," pagrereklamo ni Renzo at iginala ulit ang mga mata sa kapaligiran, nagbabakasakaling dumating na ang kanina pa niyang hinihintay. Sumulyap ang binata sa kanyang wrist watch na suot at napabuntong-hininga. Kinuha niya ang kanyang cellphone mula sa bulsa at i-dinial ang number ng kanyang kaibigan. Itinapat niya ang kanyang cellphone sa may tainga habang ang mga mata niya ay patuloy pa rin sa paghahanap. Nakailang ring na ito ngunit hindi pa rin niya sinasagot. Napaisip na lalo ang binata kung saan na nagpunta ang kanyang kaibigan nang maya-maya lamang at nakita na niya itong naglalakad papalapit sa kinaroroonan niya. Agad na dumako ang kanyang mga mata sa hawak ni Avery. Lumawak naman ang ngiti
"There is one pain, I often feel, which you will never know. It's caused by the absence of you." —Ashleigh Brilliant—•••—Nasa Dining Room pa rin sina Prince Darius at Prince Charles, kasama ang Hari ng Luxuinia.Habang nag-uusap ang Hari at si Prince Charles, ay tahimik lang na nakikinig si Darius sa kanilang dalawa. Even though his ears are on them, his mind can't stop on thinking about Avery. Hindi niya maiwasan na isipin kung ayos lang ba siya bago siya bumalik sa panahon niya. Wondering if is she is doing fine right now. Hoping that she is okay.*I miss you already, my Queen. I can't wait to see you again.*Patagong napabuntong-hininga nalang ang binata."I hope you will enjoy your stay here, Charles."Natauhan nalang si Darius matapos niyang marinig na magsalita ang kanyang ama.King Henry genuinely said with a small smile on his lips while looking at Prince Charles.The Prince nodded his head for his response. "I know I will, your Majesty."Tumayo na ang Hari mula sa kanyang k
"If you live to be a hundred, I hope I live to be a hundred minus one day, so that I never have to live a day without you." —Winnie the Pooh—•••—How long has it been since Renzo is keep on wishing that?Millions of seconds...Thousands of minutes...Many, many hours...So many days...Several months...Several years...Pero hanggang ngayon, Renzo still wishes na soon ay maging isang ganap na official couple na silang dalawa ni Avery. But still, alam niyang nasa kaniya na ang problema kaya hanggang ngayon ay hindi pa rin iyon nangyayari. He still doesn't have the courage to confess his feelings to her. Natatakot pa rin siya na baka i-reject siya ng dalaga at iwasan siya nito at baka 'yon pa ang maging dahilan ng pagkasira ng kanilang pagiging magkaibigan na matagal na nilang pinagsamahan.He hopes that soon ay magkaroon na siya ng lakas ng loob para masabi sa dalaga ang tunay na n
Avery Rose and Renzo is the true ideal type of a friend. And do take note na masaya ring kasama sina Avery at Renzo kaya madami ang gusto na lagi kasama silang dalawa.Avery and Renzo are a really nice and friendly people and they are also really fun to be with. Lahat ng mga taong nakakakilala at nakakasama sila ay alam talaga iyon. Kapag kailangan mo ng taong makakausap at masasandalan, lagi silang naandyan para damayan at i-comfort ka. Kahit na ba sabihin mong busy si Avery at Renzo, nagagawan pa rin nilang puntahan o samahan ka agad nila. They are only just one call away and they will be there before you know it.They are both trustworthy, smart, helpful, nice people. Kaya madami talagang mga tao ang humahanga sa kanila.And that is the power of a Avery Rose Yancey and a Renzo Perez.But even though that people might think that they are 'perfect', para kina Avery at Renzo ay hindi sila perpekto. Marami din silang flaws. They have their imperfecti
Patuloy lang sa pagkain si Avery habang pinagmamasdan pa rin ang mga taong gumagala sa mall.Exchanging conversations from here and there..."Yeah, I heard about that...""Well, sad to say that we can't do anything about it...""Hayss.. I miss those times though...""Yeah, same here. Time flies so fast, indeed..."Laughters that can be heard everywhere."Hala! Baliw ka nga talaga, sis! HAHAHAHAHA!..""Nag mana lang talaga ako sa'yo, girl! Ano ka ba?! HAHAHAHAHA!..""Gosh! Nakita mo ba yung hitsura niya kanina? HAHAHAHAHA!..""HAHAHAHA! Besh! Please! Stop it! Ang sakit na ng panga ko kakatawa! HAHAHAHAHA!..""Hindi ko kasi talaga makalimutan eh! HAHAHAHA!.."Smiles that can see on each persons lips...Happiness that can see in every persons eyes...A wonderful scene that anybody would wanted to see.Dumako ang mga mata ni Avery sa isang pamilya na masayang naglalakad a
Avery and Renzo really enjoys teasing each other. Na-miss ni Avery ang pag-aasaran at pakikipagkulitan sa kanyang kaibigan. Ilang taon nga rin naman silang hindi nagkita at nagkasama kaya naman talagang na-miss niya ng sobra ang childhood best friend niya. Those moments together when they where still a kid suddenly flashed in her mind.Little Renzo would knock on the front door of the Yancey family's house and little Avery would rush over to the door to open it.Smiles graced on their lips when the door between them swung open and they saw each other."Hi, Zio!" little Avery excitedly exclaimed when she saw her best friend.Lilttle Zio waved his little hand with a wide smile on his small lips."Hello, Avi!""Come in! Let's go and play!"Little Avery immediately held her best friend by his small wrist and pulled him into their house. The sound of their chuckles filled the house as they headed to the backyard to
Prince Darius's heart only beats for her. She is the first girl that he ever loved this way. And no girl had made him feel like that.Prince Darius doesn't really want them to be apart. Nahihirapan din siya sa tuwing magkakahiwalay sila ni Avery.Ngayon pa nga lang ay parang namimiss na agad niya ang dalaga.Kalaunan, napabuntong-hininga nalang ang binata. He nods his head and smiled."Okay, take care, my Queen. Let's see each other again tomorrow, I'll wait for you."Nakangiting tumango naman si Avery dito. "Bye, Prince Darius. Take care also, don't tire yourself too much.""Yes, my Queen."Darius kissed her on her forehead and hugged her tightly. Ayaw niya pang umalis pero kailangan talaga.Nagpaalam naman na si Prince Darius na siya ay aalis na. Pumayag naman kaagad si Avery dito. He hugged her more once again before totally leaving the room.Pagkalabas naman ni Prince Darius ng kwarto ay maya-maya l