“AH, pucha!” Napamura si Vivianne nang madaplisan muli ng bala ang kan’yang braso. Kamuntikan niya pang mabitawan ang baril pero mabuti na lang at malakas pa rin ang pagkakahawak niya rito.Napatingin si Beckett sa kan’ya, at napamura ang binata nang makitang dumudugo na ang braso ng asawa. Doon ay tuluyan nang nawala ang pagiging kalmado niya. He took the guns on the ground and shot everyone… until the last one stumbled to the ground.Ang huling binaril ni Beckett ay ang lalaking bumaril kay Vivianne. Apat na bala ang nakatanim sa katawan nito; sa magkabilang braso at tuhod para hindi ito makagalaw.“You shot her, didn’t you?” tanong ni Beckett, at hindi sumagot ang lalaki. “Well, be ready to experience hell.”Lumapit si Beckett sa lalaki. Sinipa niya ang baril papalayo bago nagpaulan ng suntok. Napapasigaw ang lalaki dahil ang mga pinupuntirya ni Beckett ay ang mga may tama ng baril.Pero tila isang baliw si Beckett na gustong maghiganti. Habang naririnig ang mga pagmamakaawa ng la
“BECAUSE she’s my daughter. The next heir of the company and the mafia. Kung sa ganitong bagay lang ay hindi ko siya mapagkakatiwalaan, paano ko ipapamana sa kan’ya ang lahat ng ‘to?”“But Vivianne wasn’t interested in those things, and this is too dangerous. If I wasn’t able to go there in time, she might have died.” Nagtangis ang bagang ni Beckett nang sabihin ‘yon.He can’t imagine what he would do if Vivianne died. Hell, he couldn’t even imagine a life without her. Kapag nangyari ‘yon ay parang namatay na rin siya.“Kung namatay siya, ibig sabihin ay hindi siya karapat-dapat tawagin na anak ko,” sagot ni Alfred nang walang pag-aalinlangan. “This is her fate, and not her dream to be a dress stylist. Hindi ‘yon ang nababagay na mundo para sa kan’ya.”“And who are you to decide what she should do?” tanong ni Beckett bago nagpakita ng nakalolokong ngiti. “By the way, I can train her. I know that you did a background check about me. Alam mo na kung sino talaga ako.”Ngumisi si Alfred.
KATULAD ng sinabi ni Alfred, nagtayo ulit sila ng panibagong negosyo, at hindi katulad ng nauna nilang business, mas malago ang negosyo nila ngayon. Kumikita rin sila ng malaking pera dahil malaki rin ang nahanap ni Alfred na pera pang-invest.Ylona and Dyrus worked under his authority, too. Naisip nilang magaling pala mamahala ng negosyo si Alfred kaya karamihan ng mga desisyon ay kay Alfred nila ipinagkakatiwala.Maayos na sana ang lahat, pero may nalaman si Ylona, dahilan para sugurin niya si Alfred sa office nito.“Alam kong magkaibigan tayo, Ylona, pero rito sa kumpanya ay boss mo ako. Matuto kang kumatok,” saad ni Alfred habang nagbabasa ng mga dokumento sa lamesa. Ni hindi niya nilingon ang dalaga.Hindi sumagot si Ylona. Imbes ay padabog nitong inilapag ang mga dokumentong nasa kan’yang kamay sa lamesa ni Alfred, dahilan para mapatigil ang binata sa ginagawa.“Embezzlement, bribery, pakikipagkonekta sa black market, at maging ‘yong perang pinang-invest mo para itayo ‘tong kump
“HUWAG kang mag-alala. Hindi ako aalis,” sagot ni Ylona matapos ang ilang segundong pananahimik.“Great. Then I’ll call Dyrus.” Niyakap ni Alfred si Ylona dahil sa tuwa. “All of us will be together here… and we will be successful. Right?”“Right.”Ngumiti si Ylona, ngunit hindi naman talaga siya mananatili rito dahil tuluyan na niyang tinanggap ang masasamang gawain ni Alfred.She’s his friend… And she needs to make everything right.Kaya naman kahit labag sa kalooban ni Ylona, nagtrabaho siya roon sa mafia. Kinukuha niyang pilit ang tiwala ni Alfred, at ganoon din si Dyrus. Sinabihan kasi siya ni Ylona tungkol sa plano nito—Na itatakas nila ang mga babaeng nakakulong sa warehouse, pagkatapos ay aalis na rin sila.Isang araw, planado na sana ang lahat. Nakahanda na ang mga sasakyan sa labas, at ihahanda na rin sana ni Ylona at Dyrus ang mga gamit nila para sakali mang magkaroon ng labanan, may magagawa sila.“Dyrus, magdala ka rin ng kutsilyo para sigurado,” utos ni Ylona habang nilal
NAGTAGUMPAY si Ylona na gawin ‘yon. Nang makauwi ay sinabi niya sa kan’yang asawa ang lahat, kaya naman nagpakalayo-layo sila at nagtago mula kay Alfred. For years, they succeeded in maintaining a simple life. Akala nga nila ay tumigil na si Alfred sa paghahanap sa kanila noon… pero hindi pala. Dahil noong saktong papauwi pa lang si Beckett galing sa Milan, saktong natunton sila ni Alfred at kinuha ang buhay nilang dalawa. “Tangina,” napamura na lang si Alfred nang maalala ang lahat ng ‘yon. “How dare they betray me like this?” dagdag niyang bulong, naiinis dahil pakiramdam niya ay naisahan siya. Pero hindi niya hahayaang maulit ang nakaraan. Mahina pa siya no’n at marunong pa magtiwala, pero ngayon ay hindi na. Alfred took his phone and called someone. “Joan.” “Sir Alfred!” masayang bati ni Joan sa kabilang linya dahil hindi niya inaasahang tatawagan siyang muli ni Alfred. “M-May ipapagawa ka ba sa akin? Gagawin ko ang lahat para lang makabawi!” “This is the last time I’ll give
HINDI nagtagal ay ginawa na ni Beckett at Vivianne ang mga bagay na pinlano sa Agrianthropos. Ipinaalam na rin nila kay Ella ang mangyayari nang sa gayon ay hindi ito magulat kapag nakaramdam na siya ng sakit sa kan’yang puso.Now, they were at the Allamino mansion. Dalawa lang sila dahil nasa office lang si Alfred at nagbabasa ng mga dokumento. Kumakain ng dinner ang mag-ina, at nilagyan na ni Vivianne ng gamot ang inumin nito.Nagkukuwentuhan sila habang kumakain. Si Vivianne naman ay pasimpleng tumitingin sa orasan. Her and Beckett planned this specifically, kaya may kailangan silang sundin na oras. Inabangan ‘yon ni Vivianne.“Anak, oras na yata para manood ako ng paborito kong KDRAMA,” saad ni Ella.It was a code. Nagtatanong si Ella kung oras na ba para inumin niya ang tubig sa lamesa na may lamang gamot.Tumingin si Vivianne sa orasan bago tumango. “Oras na nga, ma. Ihahatid na ulit kita sa kuwarto pagkatapos natin kumain.”“Sige.” Tinapos na ni Ella ang pagkain, at nilagok ang
PUMASOK na si Vivianne sa loob ng kuwarto ng ina. Umupo siya sa gilid nito habang tahimik na umiiyak. Hindi siya mapakali dahil kanina lang ay nakakausap niya pa ito nang maayos, ngunit ngayon, para na itong lantang gulay. Namumula ang balat, at nakaratay sa kama.“Ma… I’m sorry,” bulong niya sa ina at bahagyang pinisil ang kamay nito.Pakiramdam ni Vivianne, kasalanan niya ang lahat ng nangyari. She couldn’t blame anyone on this, pero kanina ay sumabog na siya sa dami ng problemang pinagdaraanan.Her trauma hasn’t healed yet. Malaki ang trust issues niya. Alam niya rin na dapat hindi naging ganoon ang trato niya kay Beckett kanina, lalo na at gusto lang naman nitong tumulong. But because of what happened, her walls were up again.“I’m sorry, Beckett…” aniya, at maya maya ay tuluyan nang bumuhos ang luha nito.Pero lingid sa kaalaman ni Vivianne, sumunod si Beckett sa kan’ya. Nabuksan na nito ang pinto at handa na sanang pumasok sa loob, pero nang makita kung gaano kalungkot si Vivian
KAAGAD nahampas ni Beckett ang pader nang maisip ‘yon. Hindi na siya nag-aksaya pa ng oras. Binilisan niyang maghanap ng papel at ballpen para isulat doon ang mga nasa isip niya.Mabuti na lang at memorize niya pa ang ingredients, at alam niya rin ang mga gamot na puwedeng makagulo sa chemicals.Dahil sa walang katapusang pag-iisip, naging mabilis tuloy para kay Beckett ang tatlong araw na lumipas. Ni hindi niya namalayang dalawang beses sa isang araw na lang pala siya kumakain, at halos buong araw ay nakaupo lang siya sa gilid at nag-iisip.Halos isang buong notebook na ang nasulatan at na-drawing-an niya ng kung anu-ano. Everything was settled, kaya naman ang kailangan na lang niyang gawin kapag nakalabas ay pumunta sa warehouse at i-test ang lahat ng naiisip niya.“Kung tama nga ang naiisip ko, ibig sabihin ay ‘yong isa pang ininom ni Ella ang dahilan kung bakit siya na-comatose. It was the reason for her nosebleed, too,” bulong ni Beckett habang nakatitig sa notebook niya.Nabo-bo
Hello, readers!Una po sa lahat, thank you po sa mga nagbasa ng story ni Beckett at Vivianne mula umpisa hanggang huli. Salamat po sa mga nagwa-watch ads, nagco-comment, nagbibigay ng reviews at gems, at bumibili ng coins para basahin ang next chapters. Kung hindi dahil sa suporta ninyo, hindi ko rin matatapos ang pagsusulat nito.Maraming salamat din po kay Ate Sophia at sa iba pang founders sa Wild Men Series! Sobrang saya ko na napabilang ako rito sa collaboration na ito.Ngayon po, ang ANNOUNCEMENT ko ay tungkol sa special chapters. If may curious sa inyo if may special chapters si Beckett at Vivianne dahil ganoon ang ending nila, YES PO. Pero bago ko pa man matapos ang story nila, matagal ko nang pinaplano na i-publish sila as a physical book at doon ilagay ang special chapters.Hindi pa ngayon, pero soon po ‘yan.Puwede rin po kayong mag-suggest kung ano ang gusto n’yong mabasa sa special chapters, and kung may message po kayo sa akin at sa story, go lang din po hahahaha. Sana po
ITINAAS ni Alfred ang kanang kamay, at lumabas ang lahat ng tauhan ng Allamino mafia. Ganoon din ang ginawa ni Beckett, at nagsilabasan din ang mga tauhan niyang nagtatago lang sa puno at mga damuhan kanina.Seeing how the two leaders are determined to clash with each other, it only means one thing: this place will be in bloodshed soon.At ganoon na nga ang nangyari. Nagsimulang maglabanan ang mga tao sa pagitan ni Beckett at Alfred. Dumanak ang dugo, at maraming buhay ang nawala. It was a long-time war between the two of them, and Beckett won.Ngayon ay nasa harapan na sila ng isa’t-isa. Si Alfred ay nakaupo sa sahig habang puno ng sugat at pasa ang katawan dahil sa pambubugbog ni Beckett sa kan’ya, habang si Beckett naman ay nakatayo. Nakatutok ang baril nito kay Alfred.“I know you want to kill me… But why can’t you fucking pull the trigger?” tanong ni Alfred habang nakangisi. “Bumalik na naman ba ang takot mong pumatay ng tao?”“Hah.” Beckett clicked his tongue, annoyed.Ngunit hin
SA GALIT ni Alfred, lumapit siya kay Vivianne sa malalaking hakbang bago hinawakan ang kuwelyo ng damit nito. “Bawiin mo ‘yang sinabi mo.”“Hindi kita tatay para sundin ka.” Ngumisi si Vivianne, lalo na nang makitang mas lalong nag-alab ang galit sa mga mata ni Alfred. “Kahit kailan, hindi kita itinuring na ama dahil wala akong demonyong ama kagaya mo—”Hindi na natapos ni Vivianne ang sasabihin dahil bigla na lang binitiwan ni Alfred ang kuwelyo niya at sinampal siya. Hindi lang isa, kun’di tatlong beses.Vivianne smiled painfully. ‘Yong masayang pamilyang pinapangarap niya… Kahit kailan ay hindi niya makukuha ‘yon. At kailangan niyang tanggapin ang masakit na katotohanan.“Wala kang modo! Pagkatapos ng lahat ng ginawa ko para sa ‘yo, ganito ang igaganti mo sa akin? Ang labanan ako at insultuhin?!” Pumalibot ang sigaw at galit ni Alfred sa buong office.Natawa si Vivianne nang sarkastiko. “Wala akong modo? At para sa akin ang lahat ng ginawa mo? Bakit, tinanong mo ba muna kung gusto
PAGKATAPOS no’n, pinag-usapan nila magdamag kung ano ang susunod nilang plano. Nagkasundo sila sa isang bagay. Itatakas nila si Ella sa ospital, at ituturok ang panibagong gamot na ginawa ni Beckett upang magising ito.“I will distract Alfred and his men,” ani Beckett bago itinuro ang kanang bahagi ng footprint. “We will go here, since Ella’s room is on the left side of the hospital. And while we’re here, use the opportunity to escape with your mother.”“Pero delikado ‘yon.” Umiling si Vivianne. “Baka napaghandaan ‘to ni Alfred, at ipapatay ka sa mismong ospital. Kayang-kaya niya ‘yon gawin. Maniwala ka sa akin.”“I believe you, but it doesn’t matter. What’s important for me right now is to save your mother, and fullfil my promise to you…” Muling humalik si Beckett sa noo ng asawa. “So let’s do this… and see the end together.”KINABUKASAN ay oras na para maisakatuparan ang plano. Nandoon na sa parking lot si Beckett, maging ang mga tauhan na magpapanggap bilang doktor, nurse, at janit
NAGPUNTA si Alfred sa ospital matapos no’n para tingnan ang kalagayan ni Ella. He’s making sure Ella will be alive, but not enough to wake her up. Ipagagamot niya lang ito sa oras na sumunod si Vivianne sa mga kagustuhan niya.Pero tila hindi yata umaayon sa kan’ya ngayon ang tadhana, dahil laking gulat na lang niya nang makitang kalalabas lang ni Vivianne sa kuwarto ni Ella, at may hawak itong isang malaking maleta.“Ano’ng ibig sabihin nito?” tanong ni Alfred sa isang malalim at galit na tono. “Iiwan mo ang nanay mo para sa lalaking 'yon?”“Kakapaalam ko lang sa kan’ya kanina, at sigurado akong maiintindihan niya ako,” sagot naman ni Vivianne.“How can she understand if she's already dead?”“She won’t die.” Nagtiim ng bagang si Vivianne, ngunit pinilit niyang ikalma ang sarili. Hindi ito ang oras para makipag-away siya sa ama. Sobra na rin siyang pagod sa dami ng nangyari. “Aalis na ako.”Humakbang si Vivianne paabante, at akala niya ay hindi na magsasalita ang ama, ngunit nagkamali
“TWENTY million dollars.”“Twenty million? Dollars? Nahihibang ka na ba?!” biglang sigaw ni Vivianne nang mapagtanto kung ano ang gustong gawin ng asawa. “Huwag! Masyadong malaki ang pera na ‘yon! Iwan mo na lang ako rito!”“Shut up, lady,” saad ni Raul sa malalim na boses. Nakakunot ang noo nito at mukhang naingayan dahil sa pagsigaw ni Vivianne sa lenggwaheng hindi naman niya maintindihan.“Non maledire con mia moglie, Raul.” [Don’t curse at my wife.]At hindi rin naman nagustuhan ni Beckett ang ginawang pagsita ni Raul sa asawa, lalo na ang tono ng boses nito. Sumama ang tingin niya kay Raul, ngunit mabilis din naman niyang napakalma ang sarili.“So, is this enough for you to buy guns from their organization?” tanong ni Beckett bago itinaas ang diamond card. “You have collateral, and remember how I saved your ass when we’re in elementary school?”Lingid sa kaalaman ng lahat, hindi lang basta magkakilala si Raul at Beckett. Magkaklase sila noon, at nang may magtangkang gumulpi kay Ra
“DON’T talk shit with me. Alam kong ikaw ang dahilan kung bakit siya nawawala.” Lumapit si Beckett kay Alfred. Halata na ang galit sa mga mata nito. “Saan mo siya dinala?”“Hindi ko alam. Alin doon ang hindi mo maintindihan?” Padabog na inilagay ni Alfred ang diyaryo sa gilid bago tinapatan ang masamang tingin ni Beckett. “And don’t forget that you’re in my territory. Kaya kong pasabugin ang bungo mo ngayon mismo.”Ngumisi si Beckett. “Kung talagang balak mo ‘yon gawin, dapat kanina pa.”“Saka na, kapag nasa akin na ang lahat ng yaman mo.”Nang marinig ni Beckett ang mga katagang ‘yon, hindi niya mapigilang mapahalakhak. Tama nga ang hinala niya—Na may ibang binabalak si Alfred kaya pumayag ito sa kasal nila ni Vivianne, at kaya pilit siya nitong pinakikisamahan.“Mangarap ka lang,” bulong ni Beckett habang nag-iigting ang panga. “Mahahanap ko siya, kahit gaano pa katagal. Mark my words, Alfred Allamino.”Tumalikod na si Beckett at aalis na sana ng mansiyon, ngunit napatigil siya nang
KAAGAD nahampas ni Beckett ang pader nang maisip ‘yon. Hindi na siya nag-aksaya pa ng oras. Binilisan niyang maghanap ng papel at ballpen para isulat doon ang mga nasa isip niya.Mabuti na lang at memorize niya pa ang ingredients, at alam niya rin ang mga gamot na puwedeng makagulo sa chemicals.Dahil sa walang katapusang pag-iisip, naging mabilis tuloy para kay Beckett ang tatlong araw na lumipas. Ni hindi niya namalayang dalawang beses sa isang araw na lang pala siya kumakain, at halos buong araw ay nakaupo lang siya sa gilid at nag-iisip.Halos isang buong notebook na ang nasulatan at na-drawing-an niya ng kung anu-ano. Everything was settled, kaya naman ang kailangan na lang niyang gawin kapag nakalabas ay pumunta sa warehouse at i-test ang lahat ng naiisip niya.“Kung tama nga ang naiisip ko, ibig sabihin ay ‘yong isa pang ininom ni Ella ang dahilan kung bakit siya na-comatose. It was the reason for her nosebleed, too,” bulong ni Beckett habang nakatitig sa notebook niya.Nabo-bo
PUMASOK na si Vivianne sa loob ng kuwarto ng ina. Umupo siya sa gilid nito habang tahimik na umiiyak. Hindi siya mapakali dahil kanina lang ay nakakausap niya pa ito nang maayos, ngunit ngayon, para na itong lantang gulay. Namumula ang balat, at nakaratay sa kama.“Ma… I’m sorry,” bulong niya sa ina at bahagyang pinisil ang kamay nito.Pakiramdam ni Vivianne, kasalanan niya ang lahat ng nangyari. She couldn’t blame anyone on this, pero kanina ay sumabog na siya sa dami ng problemang pinagdaraanan.Her trauma hasn’t healed yet. Malaki ang trust issues niya. Alam niya rin na dapat hindi naging ganoon ang trato niya kay Beckett kanina, lalo na at gusto lang naman nitong tumulong. But because of what happened, her walls were up again.“I’m sorry, Beckett…” aniya, at maya maya ay tuluyan nang bumuhos ang luha nito.Pero lingid sa kaalaman ni Vivianne, sumunod si Beckett sa kan’ya. Nabuksan na nito ang pinto at handa na sanang pumasok sa loob, pero nang makita kung gaano kalungkot si Vivian