Chapter 4

Mini Him

I feel like my heart has suddenly skipped a beat.

I looked at the cute and beautiful baby girl wearing a cute pink jumper private school uniform, she run towards her father.

Siguradong-sigurado ako na mahigit na apat na taong gulang na ang bata. She was tall for her actual age. She has a porcelain white smooth skin, normal weight, pinkish beautiful shape of face, silky wavy long hair with a baby pretty bangs, beautiful teeth, beautiful smile, thick eyebrows, curve eyelashes, a perfect sweet but dark eyes, pointed nose and perfect shape of a mouth. Everything to that baby girl is perfect and lovely—beautiful.

Napalunok ako nang mariin at napapakurap ang aking mga mata habang nakatanaw sa bata na humahalik sa pisngi ni Dave. Dave is a warmly smiling while embracing his mini young girl version.

I can’t take my eyes off that young girl. Bigla akong nakaramdam ng paninikip sa aking dibdib.  I don’t know what is happening inside me. May halong saya, lumbay, at emosyon akong naramdaman habang nakatingin ako sa bata. My dark aura slowly fades away through my face and I look at her with my gleaming eyes.

“Hi, baby, how was your day in school?”

“It’s fine, Daddy. You know Daddy, I got a three-star today. Look at my wrist Dad, teacher put it here again.” Pinakita ng bata ang maputing braso nito sa kanyang ama na may tatlong maliliit na star.

“Very good, Davvy,” sabi ni Dave at inayos pa ang headband ng bata.

I gasped. My heart feels like it stops from beating and I feel anxious when Davvy glimpse at my direction. Agad kong inayos ang aking expression sa mukha habang nakipagtitigan sa bata.

Her tiny forehead frowned at me. “Who are you?”  Hindi ako makakibo—I’m totally speechless.  “Daddy, sino po siya?” She even raised her eyebrows at me.

Bigla akong nanlumo. I really didn’t expect it all. Wala ni sa gunita ko na makakaharap ko ang batang ito.

Dave cleared his throat, napaangat naman ako ng tingin. Nagsukatan ang mga mata namin.  Alam ko, gusto niyang ipahayag na manahimik na lang ako. Tumango naman ako rito nang bahagya kahit ang totoo ay gusto kong tumayo at umamot kahit isang yakap man lang mula sa bata.

“She is Brianna, baby. But you can call her—-Tita B-Brii,” banggit nito sa anak.

Tumaas pa rin ang kilay ng bata sa akin. “Tita Brii?” Davvy crossed her arms. My heart pound when she calls my name. “I don’t like her, Daddy.”  At saka ako inirapan nito.

Bigla akong nagbaba ng tingin. Though I expected it from her noong time na magkakaharap na kami, pero bakit ganoon na lang ang aking nararamdaman? Para akong nakakaramdam ng matinding kirot sa aking puso.

I sighed then I immediately shut those emotions inside me.

Malditang bata!

I show my serious facade. I rolled my eyes when I glimpse in his daughter. “Then, I also don’t like you.”

“Brianna!” May diing sinambit nito ang pangalan ko.

“What? Your daughter said she doesn’t like me!  So, I don’t like her, too!” sabi ko rito na pigil ang emosyon at inirapan pa ang bata.

“Really Brianna?” Napapailing si Dave. “Davvy, I don’t like that attitude, please respect your tita,” mahinahong sabi nito sa anak.

“Sorry, Daddy . . .” Yumakap ito sa dibdib ng ama ngunit ang mga mata nito ay nakatingin sa akin at umirap.

I feel like I wanted to laugh. I don’t know how I did that—ang patulan ang pagmamaldita ng bata sa akin.

“Ate Sheryl?”

“Yes, Sir?” Lumapit ang isang nakaunipormeng babae na hula ko ay nasa forties na ang edad.

“Pakidala muna roon sa sofa si Davvy, doon na muna kayo magpahingang dalawa,” utos nito.  “Baby, doon ka muna kay Yaya mo.”

“But Daddy, are we not going home yet?” tanong ng bata rito, habang ako naman ay nakatingin lang sa mga ito.

“Later baby, mag-uusap muna kami saglit ng Tita Brii mo.”

“Hmp! Sige na nga. Basta sandali lang talaga po Daddy, huh? You promised me pupunta pa tayo sa burger restaurant.”

“Sure, we’ll go to your favourite Burger dine-in, later.”

“Yeheyy . . .” Nagtatalon ang bata sa saya.

“Pakikuha na si Davvy.”

“Oho, Sir.” Lumapit na ang yaya sa tabi nito saka marahang inakay si Davvy. “Doon muna tayo baby, may kausap pa ang Daddy mo, e.”

“Opo, Yaya.” When Davvy glance at me, I wink, ngunit isang irap lang ang isinukli nito sa akin.

“Oh, ano? Gusto mo pa ring ako ang tatao d’yan sa anak mo?” tanong ko agad nang makalayo na ang dalawa sa amin ni Dave.

“Why not?”

Ngumisi ako rito. “Kahit ayaw ng anak mo sa akin, ako pa rin?”

“Davvy is sweet and she’s a good girl. Ganyan lang talaga siya sa una.”

“Sinasabi ko sa ’yo, baka maging aso at pusa lang kami ng anak mo.”

Nagpormang gusot ang mukha nito sa akin.  “Really, ilang taon lang ang bata kumpara sa edad mo, papatulan mo?”

“Why not. Gano’n dapat ang tamang disiplina, papatulan para bata pa lang putulin na agad ang sungay niyang malditang anak mo.”

“You’re unbelievable, woman. Talaga, marunong kang magdisiplina ng bata?” Tumaas ang kilay ko rito. “Please lang Brianna, you’re not allowed to discipline my daughter or fight with her tantrums.  You are here to look at her when I’m not around!”

“Wow, Dave, ano, hindi ko kakausapin ang anak mo? Gusto mo tingnan ko lang siya, ganoon? O bakit hindi na lang kaya bodyguard ang ipang-looked out mo riyan sa anak mo?! Binibigyan mo pa ako ng problema, parang masahol pa ako sa gusto mo na maging yaya at bodyguard ng m*****a mong anak!”

“Watch your words, Brianna! You have no rights to call her that way!”

“E di hindi, wala na kung walang karapatan! Gosh, you are unbelievable. Nananahimik ako tapos guguluhin mo lang at pipiliting pagbantayin pa d’yan sa anak mo na sigurado akong hindi ko naman makakasundo. Look what she said to me.  I don’t like you! See? Ayokong ipagpilitan d’yan sa bata ang sarili ko, Dave!”

“You don’t have to do that, huwag mo na lang kausapin kung ayaw mo. But please, bata lang siya, you should also practice to be nice, Brianna.   Kaya ikaw ang napili kong personal na tatao sa kanya kahit may yaya at bodyguard siya dahil alam ko, kahit papaano ay may malasakit ka sa anak ko.”

Napatigil na lang din ako.

“May natitira ka pa naman sigurong malasakit sa bata?”