KEISHAKnock! Knock! Knock!Nakatatlong katok ako bago bumukas ang pinto ng kwarto ni celine. Nanlalamig ako dahil sa suot ako. Naka dress pa rin ako nanlalagkit dahil nagmadali akong makaalis sa motel na iyon buti nasikmura ko pang lumabas sa motel na iyon na wala man lang ka under underwear."Keisha? What the fvck? What the hell happen to you!" Napayakap ako sa sarili ko dahil nanlalamig ako hirap rin ako makalakad dahil sa pananakit ng pagkababae ko."P-pwede bang pumasok puna ako magpapaliwanag ako" sya na lamang ang matatakbuhan ko dahil hindi ako maaring umuwi sa bahay na ganito ang ayos siguradong mag aalala sila sa akin. Natatakot ako na buksan ang phone ko paniguradong malilintikan ako kila kuya dahil hindi ako umiwi kagabi. "Mabuti pang magligo ka puna. Look at yourself you look like a mess! Magtutuos tayo mamaya kung bakit bigla ka na lang nawala kagabi sa bar!" Katulad ng sinabi nito ay naglinis puna ako ng katawan ko. Sinuot ko ang naiwan kong pink hoodie at short ko rit
KEISHAKinakabahan ako habang papasok kami sa hospital. Ngayon kasi ang schedule ko upang mag pa check up sa OB gyne i want to know how months my baby is. Pinagpapawisan ako ng malapot knowing that na hindi pa ito alam ng family ko. And i was really glad that i had a bestfriend like celine, she was always there to accompany me."Ano ba buntis wag ka ngang kabahan pati tuloy ako kinakabahan eh! Oh punasan mo yang pawis mo nakakahiya naman sa doctor kung maasim ka!""Salamat" mabilis kong inabot ang ibinagay nitong panyo at pinunasan ang ilang pawis ko sa noo. Ng makapasok kami sa clinic ay bakas yung kabang aking nararamdaman mas nakakakaba pa ito kaysa sa pagrereport at pag prepresent ng research eh!"Good Morning Ms or Mrs?""Miss po. Keisha na lang po" ngumiti ako rito at gumanti rin ang babaeng OB gyne na mag checheck up sa akin."Okay keisha humiga kana para ma check up na kita" pinagpalit pa ako nito ng damit kaya medyo natagalan may kung anong pinahid na malamig sa tiyan ko wa
KEISHA"Magandang umaga buntis! Kamusta? Hindi ka ba nahihirapan dahil sa bigat ng tiyan mo" napangiti ako ng makita ang kaibigan kong si celine natutuwa kasi ako bigla ss matambok nitong pisngi parang gusto ko iyong abutin at kurutin. Nabaling ang atensyon ko sa maliit na basket na hawak nito panigurado na magugustuhan ko ang laman nun."Hi Celine! Ayos lang ako kahit mabigat na ang baby ko" napangiti ako habang hinihinamas ang matambok kong tiyan, apat na buwan na kasi ito at tatlong buwan na ang nakalipas magmula ng magtanong sila sa akin kung sino ang ama ng dinadala ako. Wala akong nasagot dahil wala talaga akong ideya."Grabe mukha ka nang budanding!" Napairap ako dahil sa sinabi nito sya kaya ang mag buntis at ewan ko lang kung hindi rin sya tumaba! Mabilis kong sinilip ang laman ng basket na dala nito at hindi ako nagkamali may laman itong prutas na madalas kong kainin. Mansanas, yantok, at santol una kong kinain ang mansanas napakasarap nito at tamis."Ikaw para kang bangkay
KEISHAPagkatapos ng aksidente sa mall ay tila nawalan ako ng ganang lumabas. Bigat na bigat na ako sa tiyan ko at bored na bored na rin ako dahil ilang buwan na akong nandito lang sa bahay. Hindi ko alam pero ang lakas ng tibok ng puso ko ng araw na magkasalubong kami sa mall. Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay nagtakbo na ang landas namin bukod sa isa sya sa mga customer na madalas pumunta sa coffee shop ko, lalo na sa tuwing tititig ako sa berde nyang mga mata mukhang napaglihian ko iyon.Madalas akong sumama kay mama sa pagbebenta upang may mapaglibangan naman ako. Ngayon ay balak kong bisitahin ang coffee shop ko matagal na akong hindi nakabisita roon. Hindi talaga ako mapakali kapag hindi nagtratrabaho sobrang nakakapanghina pag wala akong ginagawa at isa pa madalas akong hindi payagan lumabas ni mama na mag-isa."Are you sure you will be okay there? Ihahatid kita wag kang lumabas ng walang kasama you can call your f-friend" ngumisi ako ng nakakaloka sa sinabi ni Kuya. Sya nag-
KEISHA"Casper hijo ikaw pala iyang bisita ni keisha halika tumuloy ka!" Napangiti ako habang iginagaya si casper papaupo sa luma naming sofa. Inaya ko kasi syang mananghalian rito sa bahay lalo na at sinamahan ako nito sa kung saan ko gusto ko pumunta. Saktong sakto at nandito na si mama. Kilala ng pamilya ko si casper dahil madalas kaming sa bahay gumawa ng research kaya labis ang pagkatuwa ko ng makita sya."Naku si tita talaga hindi pa rin nagbabago""Aba syempre mabait pa rin""Oo tita hindi pa kumukupas ang ganda!" Rinig ko ang hagikgik ni mama dahil sa sinabi ni casper naku ang loko nambola pa. Kung may nagbago ma kaya casper yun ay ang pisikal nitong anyo pero hindi ang ugali nitong bolero at palabiro. Sya pa rin yung casper na madaldal."Oh pumunta na kayo sa kusina mga anak nahain ko na ang pagkain. Baka hindi umuwi sila kevin at keifer" tumango sa sinabi ni mama. Ng makarating kami sa kusina ay amoy na amoy namina ng mabangong amoy galing sa lamesa natakam tuloy ako bigla m
KEISHA"MAMA, KUYA!" halos hindi ako magkaundaugaga habang nagpapakawala ng buntong hininga. Pinagpapawisan na ako ng malapot at talagang kumikirot ang tiyan ko."M-MAMA, K-KUYA" tila ano mang oras ay kakapusin na ako ng hininga."Ohh baby wag ka punang lumabas ohhh" napapakagat ako sa labi ko sa tuwing mararamdaman ang kirot ng tiyan ko humihilab pa ito at sigurado ako na manganganak na ako. Hindi ko akalain na ganito pala kasakit kapag manganganak na halos dumugo na ang labi ko dahil sa kakakagat."Oh dios ko anak! Kevin, Keifer yung kapatid nyo manganganak na!" Mabuti na lamang at dumating ang mama nya baka kung hindi napaupo na sya sa sahig mabuti at naalalayan sya nito."Sh*t keifer ready the car!""Huh? Ikaw na lang!" Parang gusto kong bigwasan si kuya keifer dahil sa sinabi nito. Hindi ba nya nakikita na nahihirapan na ako bumuntong hininga rito pinipigilan ko na lang ang sarili ko at masakit na rin ang labi ko kakakagat rito."Keifer faster you asshole!" Natataranta si kuya ke
KEISHAInabot ko kay mama ang anak ko dahil nakatulog na ito sa bisig ko, napanganga kami ng makapunta sa address na sinasabi ni kuya kevin. Maraming tao sa labas kumpulan sila, ganito ba karami ang napagaling ng doctor na iyon. Hindi ko maiwasang kabahan ng tuluyan kaming makapasok, sumalubong sa amin ang tahimik na paligid nagawi sa amin ang atesyon ng lahat ganun rin ang pamilya ng doctor na nasa harap."Isa ba kayo sa naging pasyente ng asawa ko?" Tanong sa amin ng isang lalaki na medyo may edad na sa palagay ko ay nasa 40's na ito. Namamaga ang mga mata nito at halatang malungkot dahil sa kinahinatnan ng asawa."Opo, ako po ang naging pasyente nya""Ganun ba hali kayo pumasok kayo. Pag pasensyahan nyo na at hindi ko kaya kilala. Salamat sa pakikiramay" hindi ko ba alam kung ano ang tamang nararamdaman ko ngayon dahil halo halong emosyon na ang nararamdaman ko. Talagang pinaglalaruan ako ng tadhana akala ko maaari ko nang makilala ang ama ng anak ko kahit para lamang sa anak ko. O
KEISHAMaganda ang sikat ng araw pagkamulat ko ng mga mata ko, nakahawi ang kurtina sa bintana kung kaya't nasinagan ako nito. Mas lalong lumawak ang ngiti ko ng makita ko ang anak ko sa crib tahimik pa rin itong natutulog. "Good Morning baby" lumabas ako ng kwarto at sa kusina ay nakita ko roon ang dalawa kong kuya na tahimik na sumisimsim sa kape habang nagbabasa ng magazine napangiti ako mukha sasabay sila sa amin ni mama sa pag aalmusal ah. Bihira lang kasi makasabay ang mga ito dahil kailangan nilang makapasok ng maaga sa trabaho."Good Morning mga kuya sasabay kayo?""Of Course nagalit na si mudra eh, baka mabatukan na kami eh" nag toast ako ng tinapay at nagtimpla ng kape bumalik rin ako sa kwarto baka kasi gising na si noah and its a mother instinct dahil pagdating ko ng kwarto gising na ang munting anghel ko. Isa ito sa ikinakatuwa nya ang hindi pagiging iyakin ng anak tila nakakaintindi na ito."Good Morning baby!" Dinampihan ko ito ng halik sa noo at tsaka binuhat dagli n
Nagulantang ang magkakapatid na sina Kevin, Keifer, at Kairon nang biglang dumating ang hindi inaasahang bisita sa kanilang pintuan. Hindi nila inakalang dadating ang asawa at mga anak ng kanilang kapatid na si Keisha. Sa kanilang mga mukha, makikita ang labis na pagkagulat at panggigilid ng kanilang mga mata, nagpapahayag ng kanilang di-paniniwala sa kaganapan. Bilib talaga sila sa taong pinili ng kanilang kapatid na maging katuwang sa buhay. Kitang-kita nila ang dedikasyon at pagmamalasakit ng taong ito sa kanilang kapatid. Bawat kilos ay naglalantad ng responsableng pag-aalaga at pagmamahal na ibinibigay nito kay Keisha. Sa tuwing nakikita nila ang magkasama silang dalawa, tila'y nagiging malinaw ang patibong ng pagmamahal na bumabalot sa kanilang kapatid. Ang pagiging responsable at pag-aalaga ng asawa ni Keisha ay isang bagay na hindi nila maitatanggi. Sa bawat kilos at salita, makikita ng magkakapatid kung gaano ito kaalaga at kaibig-ibig. Talagang humahanga sila sa napangasaw
KEISHA Sa Edad na disiotso ng unang mabuntis si Mama. Nagawa siyang gahasain ng manliligaw nya. Ang madilim na nakaraan ni mama ay ang siyang nagpalakas sa kanya. Kinakailangan raw nitong huminto sa pag-aaral dahil sensitibo ang pagbubuntis nito. Hanga ako kay mama dahil sobrang lakas nya sa edad na disiotso hindi talaga sya sumuko. Nagjkatuluyan sila ng taong iyon pero pagkatapos akong ipanganak ni mama ay sumakabilang bahay na ito. Sa tahimik na silong ng aming tahanan, sa dilim na bumabalot sa paligid, ako'y nakatayo sa tabi ng kama ni Mama, nagmamasid sa kanya habang siya'y mahimbing na natutulog. Ang mga galaw ng kanyang paghinga ay nagpapahiwatig ng kanyang pagod at pagsiklab ng katandaan. Nang malaman ko na may dimentia si Mama, isang biglang kaba at lungkot ang sumalubong sa aking puso.Hindi ko matanggap ang balitang iyon. Hindi ko maunawaan kung paano nangyari. Hindi ko akalain na magiging biktima kami ng ganitong karamdaman, lalo na't sa isang napakalaking posibilidad na
KEISHAAs I started waking up, I felt a bit fuzzy, maybe from all the excitement we had last night. It had been a whole month since we last made love, and remembering how passionate it was made me feel happy and a little wistful.But with those memories came a slight discomfort down there, a reminder of just how intense our love-making had been. Trying to get out of bed, I still felt tired from sleeping, but then I felt my husband's warm hug around me. It made me feel safe and cozy.His hug was like a soothing touch, easing away any lingering discomfort. In his arms, I found peace amidst my tiredness and the thoughts swirling in my head. His steady breathing calmed me down, like a gentle lullaby.Snuggled up to him, I couldn't help but think about how strong our bond was, how much we loved each other. And as I drifted back to sleep, I felt grateful to have him by my side, my heart at ease knowing I was home.Looking at the clock, I saw it was already 5:00 AM, and I knew I had to get u
KEISHAPasado alas dos ng madaling araw ng maalimpungatan ako. Ng kapain ko ang kama ay napansin ko na wala ang asawa ko sa tabi ko. Saan naman ito nagpunta? Nakaramdam rin ako ng uhaw at gutom, tila may hindi sinasabi sa akin ang asawa ko. Hindi ko magawang makampante dahil hindi ito nagsabi pero may kutob talaga ako. Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga ng marinig ang boses ng asawa ko sa bar counter paniguradong umiinom nanaman ito may problema nga at hindi nya sinasabi sa akin."Julius update me from time to time hindi pwedeng mapunta lang sa wala ang pinaghirapan ko. If you need to play dirty do it tutal doon naman magaling ang mayor na iyan!" Hindi ko maiwasang malungkot dahil sa narinig ko. Pinagsabihan ko na ito na hanggat maaari ay huwag makialam sa mga gobyerno dahil iba sila kung maglaro ayoko na mapahamak sya at ang mga anak namin. Nilapitan ito ng tumungga ito sa bote ng alak."Napapadalas na ang pag-inom mo" yinakap ko ito mula sa liko. Ramdam ko ang init na dal
KEISHA Kanina pa ako hindi mapakali sa hinihigaan ko dahil katatapos lang ng away namin ni Colten. Mahigit isang oras na kasi at hindi pa rin niya ako sinusundan sa kwarto. Nakabusangot akong umupo mula sa pagkakahiga. I decide to go out of the room at sa garden na lamang manatili. Habang pababa ako ng hagdan ay natanaw ko ang asawa ko na tutok na tutok sa laptop nito. He was wearing formal top while only wearing boxer mukhang may meeting ito. Sa kanyang pananamit ay tila may seryosong virtual meeting o trabaho siya, kaya medyo naiinis ako na hindi niya ako sinundan. Subalit, bago ko mapansin, napalitan ng pangangamba ang aking nararamdaman. Ano kaya ang nangyari at bakit hindi niya ako sinundan?Sinadya ko talagang dumaan sa harap niya, ngunit wala talagang epekto. Nag-uumpisa na akong mainis. Hindi ba niya ako susuyuin? Sa totoo lang, ako naman talaga ang may kasalanan. Pero bahala na siya kung hindi niya ako papansinin, dito na lang siya sa living room matulog!Ang anak naming si
Its Sunday in the morning and the Eleazar family was busy they are planning to go in a church together. Tuwing linggo ay ugali na nilaang magsamba, magpatawad, at magpasalamat para sa mga biyayang kanilang natanggap, pati na rin ang paghingi ng gabay mula sa Diyos para sa mga hamon na kanilang kinakaharap. Habang nagpupulong sila at nag-aayos ng kanilang mga gamit, mayroong damang pagkakaisa at kapayapaan sa loob ng pamilya. Alam nila na sa gitna ng mga pagsubok ng buhay, ang kanilang pananampalataya ay naglilingkod bilang matatag na tuntungan, nagbibigay sa kanila ng lakas, pag-asa, at layunin. Sa kabilang banda, abala naman si Keisha sa pag-suklay ng mahabang buhok ng kanyang anak na si Luna. Kahit tahimik lamang ito, isang malaking himala ang kanyang katahimikan. Sa loob ng isang buong linggo ng pagluluksa ni Keisha, hindi nagpakita ng pasaway na kilos si Luna. Hindi niya alam kung bakit, ngunit tila mayroon itong kinikimkim na diwa na hindi nito sinasabi. Bilang isang ina, kila
Kahit na ramdam na ni Colten ang lamig at sakit sa kanyang katawan, at tila siya'y lalagnatin dahil sa matagal na pagkababad sa ulan habang hinahanap ang kanyang asawa ay di niya ito pinansin. Buong gabi siyang naghahanap, hindi alintana ang pag-ulan na bumabagsak sa kanya. Hanggang sa wakas, nakita niya si Keisha, ang kanyang mahal, na mukhang pagod na pagod na rin at pareho niyang basang-basa. Hindi niya naisip ang sariling kalagayan, ang tanging iniisip niya ay ang kaligtasan ng asawa at ang pagluluksa nito sa gitna ng ulan. Kaya't walang pag-aatubiling inangat ni Colten si Keisha, na mabigat na mabigat na sa kanyang mga bisig. Hindi niya kayang makita ang kanyang asawa na nagkakasakit, kaya't dala-dala niya ito hanggang sa kanilang tahanan. Kahit na ang kanyang sariling katawan ay sumisigaw na sa sakit at pagod, ang pagmamahal at pag-aalala ni Colten kay Keisha ang nagpapalakas sa kanya. Pagdating sa bahay, masayang sinalubong sila ni Noah, na puno ng pag-aalala ang mga mata. Ti
Nakalabas na ng ospital si Keisha at si Colten. Hanggang ngayon, ang puso ni Colten ay nababalot pa rin ng pag-aalala at pangamba tuwing tinitingnan niya ang kanyang asawa. Parang wala na ito sa sarili at hindi nagpapakita ng anumang emosyon hanggang sa kanilang pagdating sa kanilang bahay. Gusto niyang kausapin ito ngunit natatakot siyang baka siya'y masita o mapagalitan ng asawa. Nais ni Colten na pagaanin ang damdamin ng asawa at huwag dumagdag sa sama ng loob nito. Napagtanto niya na mas gusto na niyang makita ang kanyang asawa na nagwawala dahil sa sakit kaysa sa ganitong kalagayan. Parang may malaking pader na naghihiwalay sa kanilang dalawa. Nagpakawala ng malalim na buntong-hininga si Colten at hinawakan ang kamay ng kanyang asawa, nais niyang makuha ang atensiyon nito mula sa malalim na pag-iisip. Maging ang mga anak nila ay walang kibo ng sila ay makarating, lahat sila ay nagluluksa sa pagkawala ng sana ay madadagdag sa miyembro ng kanilang pamilya na si baby butchi. "M-m
Hindi alam ni Colten kung papaano haharapin ang asawa kapag nagising ito, tila mawawalan sya ng lakas na ipagtapat rito ang nangyari sa kanilang anak na si Butchi. Hindi man lang nila ito nagawang maghawakan at masilayan. Kung meron mang magluluksa ng labi sa kanila ay yun ang asawa niya, ito ang naghirap ng labis sa kanilang anak at nag-alaga. Kinakailangan niyang maging malakas para rito, Hindi niya sinasabing hindi siya pwedeng magluksa o ilabas ang kanyang lungkot, ngunit alam niyang kailangan niya maging bantayog at sandalan ng kanyang asawa sa oras ng pangangailangan. Hindi magandang manatili sa lungkutan at luha. Mayroon silang mga anak na nangangailangan ng kanilang gabay at suporta. Sa pagkakaisa at pagtitiwala sa isa't isa, makakayanan nilang harapin ang anumang pagsubok na kanilang mararanasan, magiging sandalan nilang mag-asawa ang isat-isa. Masakit ang nangyaring pagkawala ng anak nilang si baby butchi, hindi nya maiwasang maisagi sa isipan na huwag tanungin ang diyos ku