CHAPTER 6 รับงานออกแบบ [1]

หลังจากเลิกคลาส ฉันก็รีบไปคุยรายละเอียดกับอาจารย์ทันที อาจารย์บอกให้ฉันทำโปรเจคนี้เพราะเห็นว่าถ้าลูกค้าถูกใจ เขาจะจ่ายไม่อั้น แต่ก็มีความเสี่ยงที่เขาอาจไม่ถูกใจก็ได้ แถมงานนี้ต้องออกแบบร้านเหล้า ซึ่งฉันเองก็ไม่ค่อยมีประสบการณ์เท่าไหร่ ทั้งชีวิตเคยเข้าผับแค่ครั้งเดียว แต่ก็รับปากไปแล้วว่าจะทำ... ถอนตัวทันไหมเนี่ย?

“นี่คือรายละเอียดทั้งหมด รวมทั้งข้อมูลติดต่อของลูกค้า” อาจารย์ยื่นเอกสารสามสี่แผ่นให้ฉัน

“ขอบคุณมากค่ะอาจารย์”

“ฉันเชื่อว่าเธอทำได้ สู้ๆ นะ เก่งๆ อย่างเธอไม่ต้องกลัวอะไร ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนหรืออยากให้ฉันช่วยดูก็บอกได้เสมอ”

“ขอบคุณมากค่ะอาจารย์ หนูขอตัวก่อนนะคะ” ฉันกล่าวลาและเดินออกจากห้องพักอาจารย์ แล้วตรงไปหากองทัพที่นั่งรออยู่หน้าตึก

“เป็นไงบ้าง ได้งานไหม?” พอฉันมาถึง กองทัพก็ถามทันที

“อืม ได้แล้วล่ะ ขอบคุณนายนะที่ช่วยแนะนำ”

“ไม่เป็นไร แค่นี้เอง ปะ กลับกัน เดี๋ยวไปส่ง” กองทัพพูดพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะช่วยฉันถือของแล้วพาเดินไปที่รถ

คอนโด

พอมาถึงห้อง ฉันก็นั่งลงและเริ่มค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับการออกแบบภายในที่ได้รับมอบหมาย เขากำหนดเวลาให้หนึ่งสัปดาห์ คิดว่าน่าจะทัน มีเวลาตั้งเยอะ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรับงานออกแบบในสิ่งที่ตัวเองถนัด การออกแบบภายในเป็นสิ่งที่ฉันหลงใหลมาตลอด

“สาธุ ขอให้ทำสำเร็จด้วยเถอะ…” ฉันยกมือท่วมหัว ภาวนากับตัวเองเบาๆ หวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปได้ด้วยดี

เมื่อดูรายละเอียดเพิ่มเติม ฉันพบว่าเขามีรูปแบบร้านเดิมให้ดูด้วย ซึ่งเป็นประโยชน์มาก แบบนี้งานน่าจะไม่ยากเท่าไหร่ รายละเอียดบอกว่าเขากำลังจะเปิดสาขาใหม่ที่ต่างจังหวัด และต้องการดีไซน์ที่ไม่ซ้ำใคร

คิดว่าเจ้าของร้านคนนี้คงรวยมากแน่ๆ ถึงได้ยอมจ่ายค่าออกแบบอย่างไม่อั้น ถ้าถูกใจเขาล่ะก็ นี่อาจเป็นโอกาสใหญ่สำหรับฉันเลยก็ว่าได้

ช่วงนี้เวลาพักของฉันแทบไม่มีเลย เลิกเรียนก็ต้องไปทำงานที่ร้านกาแฟ ไม่มีเรียนก็ต้องรีบกลับมาทำงานที่ร้าน กว่าจะได้ลงมือเขียนแบบในแต่ละวันก็ตอนกลางคืน ไหนจะการบ้านอีก นอนแต่ละทีเกือบเช้า

ครืด ครืด ครืด

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู พบว่าเป็นเบอร์ไม่คุ้น ใครกันนะที่โทรมา?

“สวัสดีค่ะ” ฉันกดรับสายและพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“เธอชื่อฟ้าใช่ไหม?” เสียงผู้ชายดังขึ้น และดูเหมือนจะรู้จักชื่อฉันด้วย “ใช่ค่ะ...” ฉันยังไม่ทันพูดจบ ปลายสายก็พูดขึ้นมาเร็วปรื๋อว่า...

“ฉันเป็นคนจ้างเขียนแบบ ฉันอยากรู้ว่าเธอทำถึงไหนแล้ว ใกล้จะครบกำหนดหนึ่งอาทิตย์แล้วนะ” เขารัวคำพูดมาเป็นชุด

“ฉันทำใกล้เสร็จแล้วค่ะ เหลือเก็บรายละเอียดนิดหน่อยค่ะ” ฉันตอบกลับปลายสาย

“ก็ดี ถ้าฉันโอเค เธอว่ามาได้เลยว่าจะเอาเท่าไหร่ ฉันจ่ายไม่อั้น” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่มีบางอย่างในน้ำเสียงนั้นทำให้ฉันรู้สึกคุ้นเคย เหมือนเคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อน

“เธอได้ยินฉันพูดไหม?” เขาถามอีกครั้งเหมือนรู้ว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่

“ได้ยินค่ะๆ” ฉันรีบตอบอย่างรวดเร็ว เพราะมัวแต่คิดเรื่องเสียงเขา

“อืม งั้นแค่นี้แหละ”

ตู๊ด~~~ เสียงสายตัดไปแล้ว คิดจะวางก็วางไปง่ายๆ แบบนี้เนี่ยนะ! คนอะไรช่างไม่สนใจใครเลยจริงๆ แต่...เสียงนี้คุ้นจริงๆ หรือเราคิดไปเองนะ?

...

และแล้ววันที่ต้องส่งงานก็มาถึง วันนี้ฉันจะได้นำแบบร้านเหล้า หรือผับนั่นแหละ ไปให้ลูกค้าดู เขานัดดูที่มหาวิทยาลัย ที่ห้องพักอาจารย์คนนั้นแหละ ก็ดีนะ…เผื่อมีอะไร อาจารย์อาจจะช่วยฉันได้บ้าง แอบกลัวๆ อยู่เหมือนกัน

ก๊อกๆ

ฉันมาถึงหน้าห้องพักอาจารย์ แล้วเคาะประตูสองสามครั้ง

“เชิญค่ะ” เสียงอาจารย์ตอบรับ ฉันค่อยๆ เปิดประตูเข้าไป ก็พบว่าอาจารย์กำลังคุยอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง รูปร่างสูง แต่เขาหันหลังให้ ฉันเลยยังไม่เห็นหน้า

หัวใจเริ่มเต้นเร็วขึ้นเล็กน้อยจากความตื่นเต้นและความกังวลเล็กน้อย ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ และพยายามสงบสติอารมณ์ให้มากที่สุด

“สวัสดีค่ะอาจารย์” ฉันกล่าวทักทายพร้อมยิ้มบางๆ