Kinabukasan nagising si Amor na masakit ang ulo. Plano niyang bumangon nang napansin na may mga bisig na mahigpit na yumayakap sa kanya. Takang tiningnan niya kung sino ang may-ari ng mga bisig na iyon. Lumaki ang bilog ng kanyang mga mata nang matanto na si Denver ang lalaking yumayakap sa kanya.
“Dalangin kong sana’y tulungan ka ng panginoon sa naging pasya mo, Ma’am.” Tumango si Amor at kinuha ang pera mula sa bag. “Heto nga pala ang bayad ko. Sa inyo na lang po ang sukli.” “Naku Ma’am, wag na po. Ang laki nitong sukli niyo. Gagamitin niyo pa yan sa pupuntahan n’yo.” Binabalik ng matanda
Tiningnan ni Amor ang oras sa suot niyang wrist watch. Matagal pa bago ang oras ng kanyang flight. Hindi na kasi niya naabutan ang flight nang isang eroplano papuntang Denmark. Kakaalis lang nito. Mayroong flight na papuntang Pilipinas kaya iyon na lang ang sinakyan niya kaysa maabutan pa siya ng mg
“Dito ang magiging silid mo. Pasensya ka na at maliit lang kung ikumpara sa kwarto mo sa states.” nahihiyang wika ni Chris nang buksan na niya ang pintuan ng magiging silid ni Amor. Masayang ngumiti si Amor. “Ano ka ba Kuya Chris, malaki na nga itong room na binigay mo sa akin eh. Magrereklamo pa b
“May dahilan ba?” tanong niya. Matagal na hindi nakasagot si Denver. “Wala..” tipid niyang sagot. “Kuya, kilala na kita. Huwag mo ng subukan pa na itago sa akin ang nararamdaman mo dahil halatang-halata na. Bakit ka pupunta ng pilipinas?” “Tim, mahalaga pa bang sabihin ko sa’yo ang dahilan? Kaya
“Tskkk.. Hanggang ngayon mahangin ka pa rin.” Nanlaki ang mga mata ni Tim dahil sa banat ng Kuya niya. Gusto na talaga niyang batukan ito kung hindi lang dahil sa panganay ito sa kanilang magkakapatid. “Kailan ba ang alis mo?” Naisip niyang itanong. “Bukas na.” “What?” lalong nagulat si Tim. “Kuy
“Si Amor nariyan ba?” Saka pa lang nakabalik si Chris sa sarili ng muling inulit ni Denver ang pagtatanong. Hindi niya alam kung ano ang isasagot. “May koneksyon ba kay Denver ang pagtakas ni Amor?” Tanong ng likurang bahagi ng isipan niya. Hindi niya kasi alam kung bakit ito narito ngayon? Alam ka
“I will give you time to think. There’s no need for you to decide now. I can wait.” naka tiim-bagang nitong sagot. Halatang sinusubukan nitong habaan ang pasensya. “My word is final. There’s no need for me to think about it.” Agaran niyang sagot dahilan upang lalong maningkit ang mga mata nito. And
“Ahhhhh!” Sigaw ni Amor nang bumagsak siya sa lupa..“Ahhhh! Fvck!” Napangiwi si Pher nang maramdaman ang kirot sa kanyang likuran Saka pa lang napansin ni Amor na nakadagan pala siya sa ibabaw ng katawan ni Pher habang yakap siya nito. Halatang pinoproteksyunan siya. “Paano nangyari yun? Nasa ita
Pigil ang ngiti ni Pher habang nakatingin sa screen monitor ng kanyang laptop. Tawang-tawa siya sa reaksyon ng dalaga kanina habang tumatalon ito sa gulat pabalik ng silid. Sinadya niyang lagyan ng mga alarming device ang loob at labas ng bahay upang bigyan ng proteksyon ang babaeng mahal niya. Nasa
Matagal na nakatitig si Amor sa nakasarang pintuan ng silid na dinalhan sa kanya. Nakuyom niya ang kamay habang patuloy sa pag ngitngit ang kanyang mga ngipin sa galit. Ilang sandali pa’y nabaling ang atensyon niya sa mga pagkain na kasalukuyang nasa harapan niya. Napahawak siya sa tiyan. Bigla siya
Sa kabila ng pagsampal niya ay nginisihan lang siya nito. “Ngayon may label na ang relasyon natin. Hinalikan kita, sinampal mo ako. That thing was called "Couples Love.” Lalo lamang siya nainis dahil sa sinabi nito. “Baka sabihin mo kupol face! Singkapal ng mukha mo!” Gustong matawa ni Pher sa
“Hoy! Mga gunggong! Kapag hindi nyo ako hayaan na umalis, papatayin ko ang babaeng ito!”Nagulat siya sa narinig. Tama namang natanggal ang kamay nito na nakatakip sa bibig niya kaya siya nakakapagsalita. “Is this some kind of a joke? You dare hostage me seriously?” singhal niya sa lalaking naka ha
“Amor okay lang ba na ikaw muna ang maghahatid nito sa palengke? Nakaligtaan kasing isama kanina sa delivery.”Sandaling naudlot ang paglipad ng isipan ni Amor nang marinig ang boses ni Nana Virginia. Kararating lang nila mula sa bukid. Balak sana niyang magluto ng pananghalian ngunit hindi na niya
“Siya pa rin ba ang iniisip mo?”Nagulat si Amor nang marinig ang boses sa kanyang likuran. Agad siyang napalingon para lang makita ang nang-aasar na ngiti ni Chris habang namimitas ng mga gulay. Kahit hindi ito nakatingin sa kanya halatang para sa kanya ang tanong kanina. Hindi siya sumagot at muli
Magkalaban sa pagtitig sa isa’t-isa ang dalawa. Walang sinuman ang gustong magpatalo sa kanila. Si Denver ang unang sumuko nang makita na konti na lang iiyak na sa galit ang dalaga. “Fine, aalis ako. I will give you some time to think. Babalik ako–” “Huwag ka nang bumalik.” Kaagad nitong inagaw ang
“I will give you time to think. There’s no need for you to decide now. I can wait.” naka tiim-bagang nitong sagot. Halatang sinusubukan nitong habaan ang pasensya. “My word is final. There’s no need for me to think about it.” Agaran niyang sagot dahilan upang lalong maningkit ang mga mata nito. And