Isang linggo ang lumipas, kasalukuyang nasa hospital ang mag-asawang Rebecca at Edmundo ng biglang tumawag si Donya Niclita. “Hello, Rebecca? Kailan ko ba makikita ang anak ko? Saang hospital niyo siya dinala?” Biglang napatingin si Rebecca kay Edmundo dahil sa magkasunod na tanong ng Donya. Kun
Lihim na napangiwi si Edmundo ng makita ang todo bigay na pag-arte ni Rebecca. Para itong namatayan. Siya lang ang nag-alala baka masobrahan ito at imbes na makatulong eh, mapahamak pa sila. “Sarah! Anong nangyari?” Naguguluhan na tanong ni Donya Niclita. Halata na rin ng pagdilim ng anyo ng asawa
Nang marinig ng mag-asawa ang sinabi ng Doctor, mabilis ang mga ito sa pagpasok sa loob ng silid ng akalang anak. Sumunod naman si Rebecca at Edmundo upang malaman kung bakit ginawa iyon ni Olivia. “Sarah, anak ko.” Humagulgol ng iyak si Donya Niclita ng makita ang anak niya na nakaratay sa higaan.
Pagpasok sa loob ng kanilang sasakyan, binalingan ni Rebecca ang asawa. “Edmundo, wala ka bang napapansin sa mga inaakto ni Olivia kanina?” “May napansin din. Ngunit hayaan na muna natin siya. Baka yun lang ang paraan niya upang makuha ang loob ng mag-asawang Bermonth.” sagot ni Edmundo habang binu
“What the Fuck!” Mura ni Tyler ng nakasubsob ang nguso niya sa pang-unahang upuan ng kotse. “Sorry, Boss. Nakakagulat naman po kasi ang sigaw nyo eh.” Katwiran ni Chris. Tinapunan lang ni Tyler ng matalim na tingin ang alalay niya. Pasalamat lang ito dahil nasa mood siya. Kundi, iiwanan na naman
“Chris,” tawag nito sa kanya. “Yes, Boss?” Nagmamadali din siyang pinuntahan ito matapos isara ang pinto ng kotse. “The door.” utos nito na hindi pa rin tumitingin sa kanya. Agad din niyang binuksan ang glass door. Saan ba kasi ang guwardiya? Tanong niya sa isipan. “Wala ka ng gwardiya dito Boss
Di nagtagal at natapos na rin ang pakikipag bakbakan ni Tyler at ng kanyang mga tauhan sa mga umatake sa kanila. Hawak niya ang isa sa pinili niyang buhayin na kalaban. Tinanggal nya ang mask nito. “Sino ang boss mo?” tanong niya habang kinkuha ang baril na hawak nito. Ngunit hindi na siya nito n
“Ahhhh!” Napangiwi siya ng nakaramdam ng hapdi sa kanyang likuran dahil sa pagtama ng maligamgam na tubig. Tiningnan niya mula sa reflection ng salamin ang likuran. Mayroon pala itong sugat. Naalala niya kanina mayroong sumaksak sa kanya sa likod ngunit hindi niya iyon pinansin dahil akala niya dapl
“Ahhhhh!” Sigaw ni Amor nang bumagsak siya sa lupa..“Ahhhh! Fvck!” Napangiwi si Pher nang maramdaman ang kirot sa kanyang likuran Saka pa lang napansin ni Amor na nakadagan pala siya sa ibabaw ng katawan ni Pher habang yakap siya nito. Halatang pinoproteksyunan siya. “Paano nangyari yun? Nasa ita
Pigil ang ngiti ni Pher habang nakatingin sa screen monitor ng kanyang laptop. Tawang-tawa siya sa reaksyon ng dalaga kanina habang tumatalon ito sa gulat pabalik ng silid. Sinadya niyang lagyan ng mga alarming device ang loob at labas ng bahay upang bigyan ng proteksyon ang babaeng mahal niya. Nasa
Matagal na nakatitig si Amor sa nakasarang pintuan ng silid na dinalhan sa kanya. Nakuyom niya ang kamay habang patuloy sa pag ngitngit ang kanyang mga ngipin sa galit. Ilang sandali pa’y nabaling ang atensyon niya sa mga pagkain na kasalukuyang nasa harapan niya. Napahawak siya sa tiyan. Bigla siya
Sa kabila ng pagsampal niya ay nginisihan lang siya nito. “Ngayon may label na ang relasyon natin. Hinalikan kita, sinampal mo ako. That thing was called "Couples Love.” Lalo lamang siya nainis dahil sa sinabi nito. “Baka sabihin mo kupol face! Singkapal ng mukha mo!” Gustong matawa ni Pher sa
“Hoy! Mga gunggong! Kapag hindi nyo ako hayaan na umalis, papatayin ko ang babaeng ito!”Nagulat siya sa narinig. Tama namang natanggal ang kamay nito na nakatakip sa bibig niya kaya siya nakakapagsalita. “Is this some kind of a joke? You dare hostage me seriously?” singhal niya sa lalaking naka ha
“Amor okay lang ba na ikaw muna ang maghahatid nito sa palengke? Nakaligtaan kasing isama kanina sa delivery.”Sandaling naudlot ang paglipad ng isipan ni Amor nang marinig ang boses ni Nana Virginia. Kararating lang nila mula sa bukid. Balak sana niyang magluto ng pananghalian ngunit hindi na niya
“Siya pa rin ba ang iniisip mo?”Nagulat si Amor nang marinig ang boses sa kanyang likuran. Agad siyang napalingon para lang makita ang nang-aasar na ngiti ni Chris habang namimitas ng mga gulay. Kahit hindi ito nakatingin sa kanya halatang para sa kanya ang tanong kanina. Hindi siya sumagot at muli
Magkalaban sa pagtitig sa isa’t-isa ang dalawa. Walang sinuman ang gustong magpatalo sa kanila. Si Denver ang unang sumuko nang makita na konti na lang iiyak na sa galit ang dalaga. “Fine, aalis ako. I will give you some time to think. Babalik ako–” “Huwag ka nang bumalik.” Kaagad nitong inagaw ang
“I will give you time to think. There’s no need for you to decide now. I can wait.” naka tiim-bagang nitong sagot. Halatang sinusubukan nitong habaan ang pasensya. “My word is final. There’s no need for me to think about it.” Agaran niyang sagot dahilan upang lalong maningkit ang mga mata nito. And