KABANATA 3

“Congrats Maxine, boss really wants to talk to you tomorrow.” Anang manager niya habang magkausap sila sa balcony ng bahay ni Maxine. Sinadya pa talaga nitong makausap ito ng harapan para makasiguradong papayag ito.

“Bakit ang bilis naman?”

“Basta say yes na lang Maxine. Malaki ang offer ni lang pera sayo. Triple sa dating mga offer sayo.”

Hindi makapaniwala si Maxine sa naririnig niya. Kilala niya rin ang company na kumukuha sa kanya dahil nag-te-trending ito kadalasan pero hindi niya pa rin nakikita ang mukha ng may-ari nito. Saka nag-he-hesitate pa ito siya ngayon sa offer nito. 

“I don’t know Yves… masyadong mabilis ang offer nila. Kahit gaano pa kalaki ang offer, nakakawindang ang napakabilis na pagtanggap nila sa’kin. So bakit ko gagawin ang demands nila?” Mataray niyang tanong sa manager niyang si Yves. 

Bumuntong hininga si Yves. Pera na mukhang magiging bato pa yata. “Maxine please, malaking pera ang pinag-uusapan dito.”

“So?”

“Malaking pera ang pinag-uusapan dito Maxine. They’re paying million for you at sila mismo ang nag offer niyan kanina. Isa pa, advertising lang naman and photo shoot ang gagawin mo kaya mag-yes ka na.”

Muli na namang umikot ang mata ng dalaga at napabuntong hininga. She loves her manager so much at hindi talaga siya makakahindi rito. Kung baga sa isang kape, two in one na sila, manager na bestfriend pa. Marami ng naging manager si Maxine at si Yves lang ang tumagal sa kanya.

“Okay fine.” aniya at hinigop ang gatas sa sexy shape clear glass. Mahilig kasi talaga ito sa gatas.

Inabot agad ni Yves ang contract na ipinadala ng sekretarya nito at kuminang ang kanyang mata sa tuwa. 

“Malaking pera nga ang milyones niya para sa isang advertising and photoshoot.” kinuha niya ang inabot na kontrata ni Yves at tiningnan kung gaano kaganda ang kontratang iyon. Isang papel pa lang ang hawak niya at mukha na itong mamahalin at sosyal.

Nang makita niya ang napakalaking halaga ng numero bahagya siyang napatitig saglit do’n. Hindi niya namalayang kinuha na pala niya sa kamay ng kanyang manager ang inaabot nitong ballpen pang pirma sa kontrata.

“You’re right Yves. This is a lot of money for me.”

“Ehem and for me.” paubong sabi ng kanyang manager.

Napatingin siya kay Yves at napangiwi. “Of course kasama ka.”

“Kaya nga wag ka ng magdalawang isip.”

Humugot ang dalaga ng isang malalim na hininga bago pirmahan ang kontrata. “There. Done.” Tinalikuran niya ito at sinuklay ang mahaba niyang buhok gamit ang daliri, “Kailan nga ulit ang meeting namin?”

“Mas maaga mas okay. Pwede na ngayon actually.” 

She groaned. “What the f*ck. Fine! Ngayon na. Bukas kasi mag re-rest ako.”

“You should go now. Baka maging billion na ang offer niya, malay mo.” Ani ni Yves saka kinuha ang white shoulder bag niya na nakasabit sa gilid ng balkonahe ni Maxine. “Lets go. I already texted his secretary, ganun ako ka kumbinsidong papayag ka.”

“At talagang hawak mo pag-iisip ko no.” Nakasimangot niyang tugon at nagpadala na lang sa manager niya palabas ng kwarto niya. Maxine was already well dress. Mabango at galing ito sa photoshoot kanina. Dahil nga nagustuhan niya ang damit na sinuot niya sa photoshoot. Ibinigay na iyon ng sponsor niya. Nang makababa ang dalawa, sumakay sila agad sa kotse ni Yves. 

Half an hour later, Yves parked the car on Del fierro Corporation. 

“Well… what do you think?” Yves smile and look at her. Mukhang proud na proud ito sa ganda ng building na hinintuan nila. “Okay hindi na ako sasama dahil sabi niya, gusto ka niyang makausap ng kayo lang—”

“What?! Really Yves Marcolli? Talagang hindi mo ako sasamahan?” she demanded, tuwing may meeting kasi si Maxine kasama niya ang kanyang manager. 

“Yon kasi ang sinabi niya Maxine. No buts, basta tawagan mo na lang ako kapag nakatapos na kayo sa pag uusapan niyo ng boss para kami naman ang mag usap. Doon lang naman ako sa lobby Maxine.”

“Okay fine. Kakaltasan talaga kita d’yan eh.” Pabiro pero inis na sabi ni Maxine then she put her moremo sunglasses on and step off from the car.

Taas nuo siyang naglalakad papasok sa Del Fierro Corp building habang suot ang sunglasses niya. Bumagay ito lalo sa suot niyang dress na kulay light mint color. Dumiretso siya sa elevator at tiningnan sa mga labels na nakasulat per floor kung nasaan ang opisina ng Presidente. Hindi niya maitatanggi na napakaganda ng loob ng building nito.

It was place on the top. Pero inabot lang siya ng isang saglit at nakarating na siya doon. She heard the elevator ‘DINGS’ and open. 

Maxine step off, diretso ang lakad nito at hinahanap ang upuan ng secretary ng president.

“Oh my god! Oh my god!”

Tila bahagyang narindi si Maxine sa pagtili nito ng makita siya. Hindi pa naman kasi siya nakakalapit dito ay tumitili na ito sa kanya. Halatang-halata na excited ang secretary na ito ng makita siya. Para tuloy siyang artista ngayon.

“Oh my god! We’ve been waiting for you Miss Maxine.” Para namang na late ako?

“Uhm… pwede po bang mag pa… uhm… pa autograph at magpa-picture? Fan na fan mo kasi talaga ako Miss Maxine.”

Napalunok siya ng bahagya ng makita ito. Her vibes was to obvious. Fan nga talaga niya ito.

Kung kanina ay narindi siya sa pagtili nito. Ngayon ay napapangiti na lang siya. “Of course. But I’m here to see your boss.” 

“Ah. Yes po, Miss Maxine.” Iminuwestra nito ang kamay sa pinto sa kaliwa. “Nasa loob po siya.”

Tumango siya bago ngumiti. “Thanks. By the way, mamaya na lang ‘yung autograph mo ah.”

Ngumiti ito abot hanggang tainga. “Yes po Miss Maxine.”

She just nod down, walk and then enters the boss office. Pinihit niya ang doorknob ng pintuan nitong kulay gold at binuksan ang pintuan. Agad na nagtama ang tingin nila ng lalaking naka-upo sa swivel chair at matapang lang na nakatingin sa kanya na parang inusisa siya.

Her eyes slightly widened when she saw the familiar man who was irritating her the other day.

“You?”

The man stood up, sumunod ang mga mata niya sa bawat galaw nito. She stilled when she saw him walking towards her.

Oh no…

Pilit na kinontrol ni Maxine ang kanyang sarili para hindi halatang naiinis siya. Siya pala ang president ng Del Fiero corp? What a coincidence.

“Hello Miss Blues.” Wika ng lalaki sa harap n’ya at nilahad ang kamay nito. “I’m Law Del Fiero.”

Law?

Nakataas ang nuong tinanggap niya ang offer nitong kamay. “I’m Maxine.”

He stepped closer at pakiramdam niya ay hindi siya makahinga sa sobrang lapit nito. She didn’t realise na naaamoy na niya ang mabango nitong pabango. Damn this man smells good!

“Aren’t you too close, Mr. President?” taas kilay niyang tanong habang nakatingin sa mata nito. Pakiramdam tuloy ng dalaga ay matutunaw siya sa mga titig nito ano mang oras.

“Oh, A’m I?” He whispered, pakiramdam ni Maxine ay inaakit siya ng boses nito. But the truth is, talagang ganito lang ang boses nito kapag mahina ang tono.

“I can literally smell you, Mr. President.” Aniya na nakataas pa rin ang kaliwang kilay.

He slowly smiled and formed his sexy lips. “Then, do I smell good?”

Sinamaan niya ito ng tingin. “Can you please stepped away Mr. President?” Pagtataray niya.

“I don’t care if ikaw pa ang presidente nitong malaki mong kumpanya. Hindi nakalagay sa usapan ang pagiging malapit mo ngayon sa’kin.”

But Law didn’t moved, hindi niya mapigilang titigan ang mukha ng dalaga ng malapitan. It was like he was memorizing her angelic face na nagiging pissed ngayon dahil sa kanya. Kapagkuwan at umangat ang kamay nito at hinaplos ang dulo ng daliri nito sa malambot niyang pisngi.

Pakiramdam niya ay nagtaasan ang lahat ng balahibo niya sa katawan ng gawin iyon ni Law sa kanya. Naalala niya ang familiar na sensation na parang nangyari na before. It’s been a 1 year since she let a man touch her like this. Wala siyang naalala kung hindi ang ex boyfriend niyang iniwan siya at niloko.

Tuwing naalala niya ang mga alaalang iyon. Nagiging mapait na ampalaya siya sa lahat. Ultimo kapatid niyang si Amari ay takot siyang masaktan dahil ayaw niyang maranasan nito ang nangyari sa kanya. Alam niyang masasaktan lang ulit siya kapag hinayaan niyang maging mahina ang sarili niya. Ang mga lalaki ay gagamitin lang siya at pag nagsawa na iiwan na parang b****a sa kalsada. Doon sila magaling. Ang manakit ng babae at mangiwan. Her heart has already been ripped out one year ago at fresh pa sa alaala niya ang lahat, ang sakit, at ang idinulot na sugat nito sa kanya.

Masaya na siyang dala niya ang apelyido niyang Blues. At hindi niya hahayaang mapalitan iyon kung ang lalaki lang ang magiging dahilan.