CHAPTER 5

  "Magbabago rin ang paniniwala mo Maxine. Bata ka pa. Siguro pagnakatagpo ka ng lalaking mag papabago ng paniniwala mo."

  

  

  "Ugh! Come on mom, wake up! Hindi mangyayari yan dahil pareparehas nga si lang manloloko hindi ba?"

  

  

  "Gusto ko rin namang magkaapo ako sayo Maxine. Hindi ko naman hahayaang magisa ka lang pagtanda."

  

  

  Napairap ang dalaga. "Tsk! I have so many friends mom bakit naman ako tatandang dalaga? Saka kung apo lang ang gusto mo. Andyan naman si Amari hindi ba?"

  

  "Tell them to make their own baby. Wag lang talaga kayong ngangawa sa’kin kapag niloko yan ni Ymir." Dagdag pa nito. She was frustrated maghapon. Lalo na dahil sunod-sunod ang nagpapainit ng ulo niya

  

  

  She turned off the call then turned off her phone. She knew her mommy would call again and she didn't want to talk to her because they would surely just fight.

  

  

  Ngayon wala siyang magawa at hindi gawain ni Maxine ang tumunganga lang.

  

  "I should bake a diet cake!" 

  

  

  Nagsuot siya ng apron saka pinusod niya ang mahabang buhok. Hindi niya pinansin ang ilang hibla ng buhok na nakatabing sa mukha niya, hinayaan niya lang 'yon at nag-umpisa nang mag simula na siyang ilabas ang mga gagamitin niya para sa pagbabake. Kung hindi siguro siya naging model. Baka isa na siya ngayong baker. 

  

  

  

  Sinimulan na niyang kunin ang itlog at ilagay sa mixer kasama ng stevia sugar. Naglabas na rin siya ng saging na siyang nagsisilbing pampalasa ng gagawin niyang diet cake. After a few hours. Na tapos na siyang gumawa. Humiwa siya ng maliit na parte ng cake at inilipat sa platito bago siya maglakad papunta sa ref para kunin ang fresh milk. Mahilig siya sa gatas. She can't eat properly kung wala yon. Otherwise, mawawalan siya ng gana kung walang partner na gatas ang kakainin niya.

  

  Akmang uupo na siya para kumain ng marinig na nag-ingay ang doorbell

  niya.

  

  

  Come on! It's my lunch time. Kumakain yung tao tapos may mangaabala na naman?

  

  "Ugh! Yves ano na naman!" aniya dahil ito lang naman ang labas pasok sa bahay niya.

  

  Baka nakausap na nito si Mr. Lee at hindi siya matawagan kasi nakapatay ang cellphone niya kaya pinuntahan nalang siya nito. Nagmamadali niyang tinungo ang pinto saka pinihit niya pabukas ang door knob saka hinila ang pinto para mabuksan.

  

  Nag-freeze ang ngiti niya na para sana kay Key ng makita kung sino ang nasa labas ng condo niya.

  

  "What are you doing here?" Nakakunot ang nuong tanong niya kay Law Del Fierro na nasa labas ng pinto ng condo niya at nakapamulsa.

  

  "I'm here to talk about your fashion show next week." Anito na walang emosyon ang mukha. 

  

  

  "I know you have a hectic schedule but you should commit to your contract."

  

  "Ah." Niluwangan niya ang pagkakabukas ng pinto. 

  

  "Come in." Huli na ng marealise niyang hindi nga pala siya nagpapasok ng lalaki sa condo niya.

  

  Law stepped in in her house and heto na naman ang pakiramdam na ayaw ng dalaga. 

  Nagkuluan na naman ang dugo niya dahil 

  sa lalaki. . Napakurap-kurap siya saka pasimpleng humugot ng malalim na hininga. 

  

  Ito ang unang lalaking nakapasok sa condo niya. Fuck! Dapat hindi niya ito pinapasok!

  

  

  

  

  "Let's go to my kitchen, hindi pa ako tapos kumain." Sabi niya sa nauna nang naglakad dito.

  

  "Timing mo naman ang punta mo. You should know na kakain pa lang ako ng ganitong oras." 

  

  

  "I didn't know that. Sorry." Tugon niton habang nasa likod niya at sinusundan siya. It was 2 pm. Nagtataka ito dahil late na itong kumain ng lunch.

  

  

  

  

  When she got to the dining room, she took a plate, a spoon and a fork and a glass and laid them on the table. Pagkatapos ay umupo siya sa hapagkainan at imuwestra ang kamay sa kaharap niyang upuan sa mesa.

  

  

  "Seat… Sir." Aniya kay Law na tahimik na nakamasid lang sa kaniya. 

  

  "Eat whatever you want kung nagugutom ka. At wag karin magtaka kung hindi patok sa panlasa mo ang mga pagkain. I cook it by myself." Sabi niya habang naglalagay ng pagkain sa plato niya. She's on diet kaya hindi siya malakas sa rice or sa mga food na nakakataba. Banana cake naman ang ginawa nito kaya kalkulado niya ang dami ng carbs na kinakain niya lalo't sunod-sunod ang schedule nito.

  

  

  Pasimple niyang pinagmasdan si Law ng hugutin nito ang upuan na nasa harapan niya at umupo doon saka naglagay din ng pagkain sa plato. Parang gusto nitong tumikhim ng gawa ng dalaga.

  

  "You look vegan."

  

  Isusubo na sana nito ang banana cake ng mapahinto siya.

  

  "No I'm not. Ngayong araw lang o kapag-diet ako." Wika niya bago tumikhim ng gawa niyang banana cake. Nasarapan naman ito.

  

  

  Hindi niya alam na hinihintay pala niya ang reaksiyon nito sa bake banana cake niya kung hindi pa niya napansing tumigil siya sa pagkain para lang pagmasdan ito.

  

  

  Napailing-iling nalang siya saka pinagpatuloy ang pagkain.

  

  

  Pareho silang walang imik na dalawa habang kumakain. Paminsan-minsan ay sumusulyap siya kay Law na maganang kumakain. Mukhang mas gutom pa ito sa kaniya pero hindi lang nito pinahahalata.

  

  

  And then she realized something... "Mr. Del Fierro?" 

  

  He stopped eating and looked up at her, "don't make it formal. Call me Law." 

  

  "Okay. Law," tinuro niya ang plate kung saan naroon ang banana cake nila, "Pakiramdam ko ay mas gutom ka pa sa’kin."

  

  "Sorry. I've been busy earlier, nakalimutan ko na rin kumain." 

  

  "Ikaw? Bakit late ka ng kumain?" tanong nito.

  

  "Well, minsan wala akong ganang kumain on time. Wait for sure kulang yang kinakain yan. It's just a piece of a cake. Ako sanay ng kumain niyan kahit everyday pa. But for sure ikaw hindi mo kaya."

  

  

  Napakagat-labi ito ng hindi niga mamalayang nakatitig na siya sa binata at masyado na siyang maraming sinasabi. Ilang segundo ring parang naaakit na doon tumuon ang mga mata niya sa mga labi nito. Pasimple niyang pinilig ang ulo para mawala ang agiw sa utak niya.

  

  "It's fine, I never ate sweets. But this is not that sweet at all."

  

  "Wait…" tumikhim ulit ang dalaga sa banana cake niya. Imposibleng hindi matamis yon dahil nilagyan niya iyon ng diet sugar.

  

  "Sinasabi mo bang matabang ang gawa ko?" Tumaas ang kilay niya.

  

  "No… It's perfectly fine." he looked into her eyes, "this is the first time I ate cake."

  

  Tumaas ang kilay niya. "Really? Kung titingnan ka. Pakiramdam ko ay puro meat and protein lang KINAKAIN mo."

  

  Na samid si Maxine sa sinabi niya. She was being green about that word. Hindi niya namalayang na pinpoint niya ang salitang KINAKAIN.

  

  Nagkibit-balikat lang ito. "I ate everything. Except sweet's." 

  

  "Then you better buy vegan cake instead. Wait… " napatingin ang dalaga sa plate at isang slice nalang iyon. Naparami na pala sila ng kuha at pakiramdam niya ay bitin parin siya do’n.

  

  

  "Akin na lang ang last slice." Aniya at inilipat ang slice ng banana cake sa plate niya.

  

  Law chuckled, still biting his lip.

  

  Napangiwi naman ang dalaga ng marinig niya ang tawa nito. Pero hindi niya maitatanggi kung gano nakakaakit ang tawa nito. F*ck! Tawa lang yan Maxine. Kumalma ka.

  

  "Bakit ka tumatawa d’yan?" taas kilay nitong tanong.

  

  "Nothing… malakas ka rin naman pa lang kumain."

  

  Sumisip siya ng milk gamit ang straw saka nagsalita. "Wag nga ako. Tao ako at nagugutom. Nakalimutan ko lang talagang kumain dahil sa dami kong ginagawa no." 

  

  "Teka, for sure marunong naman mom mo na gumawa nito. I can't share the last slice to you dahil sobrang gutom na talaga—"

  

  "She passed away a year ago."

  

  Natigilan siya sa pagsubo at napatingin kay Law. 

  

  "Oh." 

  

  Why the hell did she felt like sewing her mouth together? Nabigla ata ang dalaga sa narinig nito.

  

  "I'll bake you a cake then." Wika niya at saka napagtanto ang sinabi niya.

  

  Why would I do that? Mag-isip kanga Maxine! F*ck. I never imagine na sasabihin ko yon sa lalaki!

  

  Hinati niya na lang ang cake sa plate na kinuha niya kanina at mabilis na inilipat sa plate ni Law.

  

  "Yan, siguro naman hindi kana rin mabibitin kung talagang nasarapan ka sa gawa ko."

  

  "I did." Mabilis na sabi ni Law at kumain na ulit.

  

  Napaupo ang dalaga at napatitig sa kaniya. "What do you mean I did? I did na gusto mo o I did na bitin ka?" 

  

  

  "Nagustuhan ko." He said, and then smiled  before he continued eating.

  

  

  Siya naman ay gustong kutusan ang sarili habang kumakain. Bakit niya binigay ang kalahati ng cake para sa isang lalaki na unang kita pa lang niya ay pinainit na ang ulo niya. Diba nga galit siya sa mga lalaki? Nahihiwagaan pa rin siya sa ginawa niya.

  

  

  Paubos na ang cake na kinakain ni Law ng mapatingin siya sa coffee maker sa gilid niya. Pakiramdam niya ay babagay ang kape at ang cake na ginawa nito.

  

  "Can I have some black coffee?" Tanong nito kapagkuwan.

  

  Tumuon ang tingin niya sa kaniyang coffee maker at napalabi ng makitang wala na iyong laman.

  

  Tumayo siya at tiningnan ang binata. "Wag ka ng mag black, 3-in-1 na lang hassle ka masyado ganon din naman ‘yon." Aniya bago kumuha ng tasa.

  

  

  "Hayan. That's two times you owe me."  She said habang nilalagay ang 3-in-1 coffee sa tasa niya. 

  

  After she made a coffee for him mabilis niyang inilapag ang kape sa harap nito.

  

  "Done. Don't worry, mamahalin naman ang 3-in-1 coffee na yan." 

  

  He just smiled again, showing his not so deep dimples, and then he sipped her coffee.

  Nang tumingin ito sa kaniya, inirapan niya ito saka tinapos na niya ang pagkain. At nang makitang tapos na rin kumain si Law,nilagay niya ang pinagkainan nila sa lababo. 

  

  

  Humarap siya kay Law at tatanungin sana niya ito tungkol next week, nang maunahan siya nito.

  

  

  

  "I have to go." Nakatingin ito sa orasang pambisig. "I have to see my sister."

  

  Tumango lang siya saka hinatid ito patungo sa pinto ng condo niya.

  

  "Thanks for the unexpected lunch." Wika ni Law ng makalabas sa condo niya. "It tastes good. Pati yung 3-in-1."

 

  Tumango lang siya. Pero deep inside she was about to smile. Minsan lang yata may maka-appreciate sa kaniya kahit sa mga simpleng bagay. Ni hindi nga boss or bisitan ang trato niya sa binata.

  

  

  "And ahm," namulsa ito, "about next week?" Tumuwid siya ng tayo at binigay lahat ng atensiyon sa kaharap. "May fashion show ako next week and"

  

  

  "You can go." Putol nito sa iba pa niyang sasabihin.

  

  Tumaas ang kilay niya. "You knew?"

  

  

  He nodded. "Yes, I do and my decision still stands. Next week ang photo shoot, the same day of your fashion show."

  

  Akala pa naman nito ay papayag na ang binata.

  

  Irritation filled her. "Anong gusto mong gawin ko? Tatakbo ako papunta sa fashion week mo at tatakbo din ako papunta don?"  

  

  

  Pinukol niya ito ng masamang tingin, "kung hindi ako a-attend sa fashion show na 'yon, pagbabayarin nila ako. That's in my contract and…"

  

  

  "How much?" Mas lalong tumalim ang mga mata niya. 

  

  

  Nanlaki ang mata niya. "Patapusin mo muna nga ako!" 

  

   "At bakit ka nagtatanong kung magkano, babayaran mo ba?"

  

  May ini-abot ito sa kanyang calling card. 

  

  "My phone number and address." Anito.

  

  "Give me a call kung gusto mo nang sabihin sakin kung magkano ang ibabayad mo nang mabayaran ko kaagad."

  

  

  Hindi makapaniwalang napatingin siya rito. 

  

  "Are you for real? Babayaran mo yon para lang matuloy ang photo shoot next week?"

  

  

  "Yeah." He said and looked deep into her eyes. And he looked irritated.

  

  

  "I can pay millions just so men in that fashion show can't see you in a bikini. Hindi ko hahayaan ‘yon."

  

  "Huh? Why!?"

  

  

  Hindi na niya ito sinagot at naglalakad na ito patungo sa elevator. Siya naman ay naiwang nakaawang sa papalayo nitong bulto.