CHAPTER 5

DANICA TRINA...

Pinakalma n'ya ang sarili at pinahid ang mga luha bago nagpasyang tumuloy na sa kusina para batiin ang pamilya.

"Hello everyone! I'm back!" masayang bati n'ya sa mga ito, ngunit ang totoo dinudurog ang puso n'ya ngayon.

Natigilan naman ang mga ito at nagkatinginan. Kunot-noo n'yang tiningnan isa-isa ang pamilya.

"Hey! What's wrong? Hindi n'yo ba ako na miss?" may himig na pagtatampo na tanong n'ya sa mga ito. Nataohan naman ang mga ito at naunang tumayo si Elliot at sinalubong s'ya ng isang maiinit na yakap.

"Welcome home ate," bati ng kapatid sa kan'ya. Sumunod naman ang tatlo pang kapatid na si Ebrahim, Ethan at Eidan at isa-isang yumakap sa kan'ya.

She feel love. With her brothers hug, nararamdaman n'ya ang pagmamahal ng pamilya sa kan'ya. Kumalas s'ya sa mga kapatid at lumapit sa kanilang ama at niyakap ito mula sa likod.

"I miss you dad," malambing na sabi n'ya rito.

"We missed you too princess! Ang tagal mong nagbakasyon, nabawasan tuloy ng isang sakit ng ulo ang bahay natin," kantyaw ng ama n'ya sa kan'ya na ikinahagalpak ng tawa ng mga kapatid at ikinabusangot n'ya naman sabay irap sa mga ito.

"Daddy talaga ang sama-sama sa akin," pagrereklamo n'ya rito sabay kalas sa ama at tumayo para lapitan ang kan'yang ina.

"Mommy I miss you!" masayang turan n'ya rito sabay yakap at halik sa pisngi ng ina.

"We miss you too baby! Mukhang hiyang ka sa farm anak ah, mas lalong gumanda ang kulay ng balat mo," puri pa ng ina sa kan'ya.

Totoo naman kasi na mas lalong gumanda ang balat n'ya sa farm. Presko kasi ang hangin at walang polusyon. Fresh din ang mga kinakain n'ya doon na sa farm lang din nila nakukuha.

"Hiyang yan sa pag-aalaga kay kabol ma," sabat ni Ebrahim na s'yang pinakamaloko sa quadroplets. Nagtawanan naman ang tatlo pa nilang kapatid sa sinabi ni Ebrahim.

Inirapan n'ya naman ito at pinakitaan ng kamao. Tanging ngisi lang ang isinukli ng kapatid sa kan'ya.

Masaya s'yang sumalo ng pagkain sa kan'yang pamilya. Kahit papaano nakakalimutan n'ya ang masakit na balita na narinig kani-kanina lang.

No one from her family mention about Joshua's wedding. Parang iniiwasan ng mga ito na mapag-usapan sa harapan n'ya. She knows it. Ayaw nang mga ito na mas masasaktan pa s'ya— but it's too late. Narinig n'ya na ang lahat kanina.

Sobrang sakit ang nararamdaman n'ya dahil sa narinig na balita. Nagkunwari s'yang masaya sa harapan ng mga magulang at mga kapatid ngunit ang totoo, parang paulit-ulit na dinudurog ang puso n'ya sa loob.

Puro tungkol sa bakasyon n'ya ang topic nila sa hapag-kainan. Salitan sa pagtatanong ang kan'yang mga kapatid na alam n'ya naman na ginagawa lamang ito ng mga kapatid n'ya para maiwasan na makapagtanong s'ya ng mga balita sa kanilang village ng mawala s'ya.

Nang matapos silang kumain, nagkanya-kanya nang alis ang mga kapatid pati na rin ang kan'yang mga magulang.

Naisipan n'ya ding umakyat muna sa kan'yang kwarto at magpahinga. Mamaya na s'ya lalabas para bisitahin ang mga kaibigan.

Hindi pa alam ng mga ito na nakauwi na s'ya sa Manila. Humilata s'ya sa kama at nakatuon ang mga mata sa kisame.

Bigla na namang nanubig ang kan'yang mga mata ng maalala ang narinig kanina tungkol sa nalalapit na kasal ni Joshua.

Pinahid n'ya ang mga luha at bumangon para lang magulat ng makita ang kan'yang ina na nakatayo sa pinto at malungkot na nakatingin sa kan'ya.

"M-Mom," tawag n'ya rito. Lumapit ito sa kan'ya at naupo sa kan'ya tabi habang nakangiti ngunit kita ang lungkot sa mga mata nito.

"I know nasasaktan ka ngayon Trina. Bilang ina mo nararamdaman ko ang sakit sa puso mo anak. Pero alam kong matapang ka at matatag. Alam kong kaya mong lagpasan ang lahat ng ito," anang ina sa kan'ya.

Kung may isang tao man na hindi n'ya kayang pagsinungalingan— ito ay ang mommy n'ya.

Her mom knows her well. Alam nito kung kailan s'ya masaya at kung kailan s'ya malungkot.

Mabilis s'yang yumakap dito at sumubsob ang dibdib ng ina. Ngayon n'ya lang nararamdaman na sobrang bigat na pala ng pakiramdam n'ya.

"Let it out Trina, it's ok! Iiyak mo lang anak para maibsan ang sakit sa dibdib mo," utos nito sa kan'ya na ikinahagulhol n'ya ng iyak.

Hinihimas naman nito ang kan'yang likod habang umiiyak. Alam n'yang nasasaktan n'ya rin ang mommy n'ya sa nakikita nito ngayon sa kan'ya.

Pinilit n'yang pakalmahin ang sarili at ipakita sa ina na matatag s'ya at matapang. Na hindi ang isang Joshua lamang ang magpapataob sa kan'ya.

Kumalas s'ya rito at pinahid ang mga luha at ngumiti rito.

"Thank you mommy," taos pusong pasasalamat n'ya rito. Pinahid nito ang ilang butil ng luha na natira sa gilid ng kan'yang mata.

"Trina palagi mong tatandaan anak— na hindi ka nag-iisa, ok? Nandito kami ng daddy mo at ng mga kapatid mo. Huwag mong solohin ang problema mo, I know sobra ka ng nasasaktan at kung may magagawa lang ako para mawala ang sakit sa puso mo, matagal ko ng ginawa anak. Masakit din para sa akin na mommy mo na nakikita kang gan'yan at tinatrato ni Joshua na parang isang basura," mahabang sabi nito sa kan'ya.

Nagulat s'ya sa huling salita na binitiwan nito. Maliban sa mga kaibigan, wala ng ibang nakakaalam tungkol sa mga ginagawa ni Joshua sa kan'ya.

"M-Mom!" tanging nasambit n'ya.

"I know Trina, I know everything anak. Nananahimik lang ako at hindi nangingialam dahil alam kong kaya mong e handle ang mga ganitong bagay. Anak nasasaktan tayo dahil nagmamahal tayo. Pero hindi ibig sabihin na katapusan na ng mundo natin kung hindi tayo kayang mahalin ng mahal natin. Marami pang mas deserving para sa pagmamahal mo Trina. Hayaan mo na si Joshua sa buhay n'ya. Magkakaanak na sila ng nobya n'ya at hindi mo naman siguro kayang manira ng pamilya lalo na kung may batang involve, tama ba ako?" seryosong tanong ng ina sa kan'ya.

"I already made a decision mommy. Bago ako umuwi dito, napag-isipan ko na yan. Akala ko kaya ko na, pero masakit pa rin pala na malaman na ang taong minahal mo simula pagkabata ay ikakasal na sa iba. Masakit mom, sobrang sakit, pero kakayanin ko. At tatanggapin ng bukal sa loob ko na hindi talaga kami para sa isa't-isa. Kaya ngayon pa lang magpapaalam na ako sayo mommy," sagot n'ya sa ina.

"Whatever you think na makakabuti sayo at makakatulong sayo para mabilis kang maka move on anak just go on. Hindi kita pipigilan, susuportahan pa kita. But just don't do stupid things na mas lalong magpapalala sa sitwasyon. You know what I mean right?" seryosong bilin ng mommy n'ya.

Tumango s'ya rito bilang tugon at yumakap ulit sa ina. Pagkatapos lumabas din agad ito para makapagpahinga daw s'ya.

Kahit ganon ang naranasan n'ya kay Josh, she's still bless to have her family that stays besides her, lalong-lalo na ang mommy n'ya.

Palagi s'ya nitong iniintindi at hindi s'ya nito hinusgahan kahit kailan. Not because she is her daughter but because her mom knows her well. At hindi ito naniniwala na magagawa n'ya ang lahat ng mga paratang ng ibang tao sa kan'ya.

Nagpasya s'yang magpahinga na muna. Maaga pa naman at may oras pa s'ya para matulog. Mamaya na s'ya lalabas para makipagkita sa mga kaibigan.

Bandang alas kwatro ng hapon ng magising s'ya. Nagpasya s'yang maligo at nagbihis ng isang t-shirt at short. Sinuklay n'ya ang buhok at kinuha ang kan'yang white sneakers at isinuot ito.

Lumabas s'ya ng bahay na tanging cellphone lamang ang bitbit. Balak n'yang maglibot-libot muna sa village. Matagal na panahon din na hindi s'ya nakapaglibot sa village nila.

Gusto n'ya munang aliwin ang sarili at kalimutan ang lahat. Lumabas s'ya ng bahay at nagsimula nang maglakad patungo sa clubhouse na nasa gitna ng naturang village.

Malamig na simoy ng hangin ang tumatama sa kan'yang pisngi. Naglalakihang mga bahay ang nadadaanan n'ya na pag-aari lang din ng kan'yang mga ninong na kaibigan ng kan'yang ama.

Pag-aari ng papa Tobias n'ya ang buong village at silang magkakaibigan lang din ang mga nakatira dito. Matapos ang sampong minutong paglalakad narating n'ya ang naturang clubhouse.

Mukhang maraming tao sa loob. Naisip n'ya, siguro dahil sabado ngayon at walang mga pasok sa trabaho ang mga nakatira rito— kung kaya naisipan ng mga ito na tumambay sa clubhouse ng village para makapag relax.

"Hey Trina you're back!" masayang bati ni Neo sa kan'ya na hindi n'ya napansin na nagkukumpolan pala ang mga ito sa isang mesa na nasa gilid ng swimming pool.

Kasama ng mga ito ang lahat ng mga anak ng mga ninong n'ya na mga kaibigan din nila. Nasa grupo din ng mga ito si Joshua na nakaupo katabi ang nobya nito.

Iniwasan n'yang magawi ang tingin sa mga ito dahil ayaw n'ya nang magkaroon pa sila ng pag uusap o kahit sulyapan man lang ni Joshua.

"Hi Neo! Yes kauuwi ko lang," masayang bati n'ya sa anak ng ninang Flami n'ya.

Inilibot n'ya ang tingin sa paligid at nagbabasakaling makita n'ya ang pinsan ngunit wala ito. Nakuha naman ni Neo ang ibig n'yang iparating kaya nagsalita ito.

"She's here with us, may kinuha lang saglit sa kanila," pagbibigay alam nito sa kan'ya. Tumango s'ya bilang tugon rito.

"Would you mind to join us? I know may mga tao sa grupo na ayaw mong makasama pero huwag mo na lang silang pansinin," aya ni Neo sa kan'ya.

"No Neo, thanks but no thanks. May bibilhin lang ako sa loob kaya ako nagawi rito. Hindi din ako magtatagal," pagbibigay alam n'ya sa binata.

"Ganon ba? Sure Trina, hindi na kita pipilitin at baka mabugbog pa ako ng pinsan mo," natatawang sabi nito na ikinatawa n'ya din.

Tumingin s'ya sa grupo ngunit iniwasan na magawi ang tingin sa pwesto ni Joshua at ng nobya nito.

"Bye guys!" paalam n'ya.

"Ayaw mong mag join sa amin?" tanong ni Kian na kumakain ng Pringles.

"Next time K, may bibilhin lang ako sa loob, uuwi din agad ako sa bahay dahil may trabaho pa ako," sagot n'ya. Alam n'yang naintindihan s'ya ng mga ito.

"Sasamahan na lang kita Dani pauwi para may kausap ka. Masaya naman akong kausap hindi ba?" presenta ni Brent na nakatanggap ng batok mula kay Zacheus na anak ng tito Zachary nila.

"Gago hindi ka masarap kausap kaya umupo ka na lang at ako ay naririndi na sa kakulitan mo," sikmat ni Zacheus dito na ikinasama ng tingin ni Brent sa huli.

She wave her goodbye to the group at pumasok na sa loob ng clubhouse. Namili s'ya ng mga nagustohan n'ya at inilagay iyon sa loob ng basket na bitbit.

Pagkatapos makapamili, pumila na s'ya sa counter para magbayad. Nang matapos makapagbayad inabot sa kan'ya ng clerk ang paper bag na ang laman ay ang kan'yang mga pinamili.

Nagpasalamat s'ya rito at lumabas din agad para umuwi. Sa kabilang side s'ya dumaan para hindi makita at maiwasan n'ya ang grupo nila ni Joshua.

Ngunit nagulat s'ya ng makita si Liezel na naka cross ang mga braso sa dibdib nito at nakataas ang kilay na nakatingin sa kan'ya.

Hindi n'ya ito pinansin at lalagpasan n'ya na sana ito ngunit hinablot nito ang kan'yang braso at nanlilisik ang mga mata na tumingin sa kan'ya.

Pilit n'yang pinakalma ang sarili at iniisip na buntis ito at hindi n'ya pwedeng patulan.

"So what? Bumalik ka? Bumalik ka para manggulo na naman?" galit na sabi nito sa kan'ya. Iwinaksi n'ya ang kamay nito na nakahawak ng madiin sa kan'yang braso.

Nakita n'ya pa ang marka ng kuko nito na bumaon sa kan'yang balat. Kinalma n'ya ang sarili bago ito hinarap at nagsalita.

"Can't you see na umiiwas na ako sa inyo? Ano pa ang gusto mong gawin ko Liezel. Joshua is all yours at wala ng aagaw pa sa kan'ya sayo. Ipanatag mo na ang loob mo dahil sayong-sayo na si Joshua," malamig na sagot n'ya sa babae.

"No Trina! Hangga't nasa paligid ka at umaaligid sa finacee ko, hinding-hindi ako mapapanatag," bulyaw nito sa kan'ya.

"Then problema mo na yon at hindi sa akin. Look Liezel, I'm trying to fix my life now. Gusto ko na ng tahimik na buhay, kaya pinapaubaya ko na sayo si Joshua. Rest assured na wala ng manggugulo pa sa buhay n'yo. Umiiwas na ako, sana ikaw din. Stop blocking my way dahil hindi ko maipapangako sayo kung hanggang kailan ako makakapagtimpi," malamig na sagot n'ya.

Nginisihan naman s'ya nito at tiningnan mula ulo hanggang paa.

" Do you think takot ako sayo Trina? Kahit ano pang gawin mo, sa akin at sa akin pa rin maniniwala si Joshua. Sa paningin n'ya isa kang napakaduming basura. Look at yourself Trina! You look pathetic girl. Kaya siguro habol ka ng habol sa fiancee ko dahil wala ng pumapatol pa sayo. Paano naman kasi, bulok na siguro yang ano mo. Amoy basura na katulad mo," puno ng panunuya na sabi nito sa kan'ya.

Gusto n'ya itong ingudngod sa sahig dahil sa mga pinagsasabi nito, ngunit kinalma n'ya ang sarili at pinili na lang na talikuran ang dalaga bago pa s'ya mawala sa sarili at kung ano pa ang magawa n'ya rito.

Ngunit hindi s'ya nito hinayaan na umalis, hinablot nito ang kan'yang buhok dahilan para magulat s'ya at mabilis ang mga kamay na naitulak ang babae dahilan para mapasalampak ito sa sahig.

Napasigaw naman ito sa sakit habang hawak-hawak ang puson nito at nakita n'ya ang pagdaloy ng dugo nito sa hita.

Natigilan s'ya at biglang natuod sa kinatatayuan habang nakatingin sa babae.

"Ang baby ko! Help! Ang baby ko!" pagsusumigaw nito.

"Liezel!" malakas na boses ni Joshua ang pumukaw sa pagkatulala n'ya. Humahangos itong tumakbo papunta sa kinaroroonan nila.

"Fvck! Anong nangyari?" balisang tanong nito sa nobya.

"Josh ang baby natin! Tulongan mo ako Josh! Ang baby natin, gustong patayin ni Trina," umiiyak na sumbong ng babae kay Joshua.

Nanlilisik ang mga matang lumingon sa kinaroroonan n'ya si Joshua at walang pasubaling hinablot s'ya.

"Pagbabayaran mo ang ginawa mo sa fiancee at anak ko. Sisiguraduhin kong mabubulok ka sa kulongan," malakas na bulyaw nito sa kan'ya at marahas s'yang binitawan sabay tulak dahilan para matumba s'ya sa sahig.

Mabilis nitong binalikan ang nobya at mabilis na kinarga at umalis para dalhin sa hospital.

Naiwan s'ya doon na nakasalampak sa sahig at tumutulo ang mga luha. Awang-awa s'ya sa sarili at kinakabahan din na baka mapaano ang anak nila ni Joshua at Leizel.