Nang matapos na makipag-usap si Drake sa kanyang ama ay dumiretso na siya sa kanyang kwarto. Pagdating doon ay agad na tumulo ang mga luhang kanina pa niya pinipigilan. Napakasakit sa pakiramdam ang mga sitwasyong nangyayari ngayon. Para siyang pinaparusahan ng langit.
Napaupo siya sa kanyang kama habang patuloy na umaagos ang kanyang mga luha. Hindi niya lubos na maintindihan kung bakit ganito ang sitwasyon. Akala niya okay na ang lahat, tapos bigla na lang ganito.
Okay naman sila ni Natasha at masaya sila, ganoon din ang kanyang ama at ina at ang kanilang kumpanya. Ngunit, ngayon ay napakaimposibleng paniwalaan na ang lahat ay biglang nagbago. Napayuko siya at umiyak ng malakas. Sobrang sakit na ng puso niya, at parang hindi na matiis ang sakit na nararamdaman.
Parang ang hirap paniwalaan. Sa isang iglap, lahat ay mawawala na parang bula. Pero hindi niya hahayaang mangyari iyon. Gagawin niya ang lah
Nasa kwarto lang siya kanina nang magpasya siyang lumabas para yayain ang kanyang ama na maglaro ng chess. She was so bored at kahit gusto na niyang lumabas ay wala siya sa mood. Mas gugustuhin pa niyang humiga sa kanilang bahay at sa kama niya at makipaglaro ng chess sa kanyang ama kaysa lumabas at gumala. Pagkababa niya ay hindi niya ito nakita kaya tinanong niya ang kanilang kasambahay. "Nasaan si dad?" Tanong niya sa isa nilang maid. "Nasa labas po siya ma'am." Sagot ni The sa kanya at nagpatuloy sa paglilinis. "Salamat." Sagot niya na lalabas na sana siya para hanapin siya ngunit bago pa siya makahakbang ay pumasok na ang kanyang ama sa loob ng bahay at nakangiti ito sa kanya. Medyo nataranta siya sa biglang reaksyon ng ama sa kanya. "Hi Dad. What's up? What's with the smile?" Sinalubong niya ito ng malapad na ngiti ngunit may halong pagkalito. Ngumiti din ito s
Tatlong araw na ang nakalipas simula nang pumunta si Drake sa bahay ni Adeline at bigla siyang inalok ulit nito ng kasal. At tatlong araw na rin ang lumipas mula noong tila hindi mapakali at nag-aalala si Adeline dahil sa kadahilanang baka magbago na naman ang isip ng lalaki. Noong una ay iniisip niya kung ano ang isasagot niya sa lalaki. Nag-alinlangan siya noong una dahil baka tumakbo nanaman ulit ito dahil nagbago ang isip at masasaktan na naman siyang muli ngunit naisip niya na baka hindi iyon gagawin ng lalaki dahil pumunta pa ito sa kanila at lumuhod sa harapan ng kanyang ama para lang mapagbigyan sa kaniyang kagustuhan at hiling. Pero nagtaka rin siya kung bakit si Drake mismo ay parang desperado na magpakasal. Knowing him, he hate her so much. At pagkatapos ay umatras ito sa kanilang kasal sa huling pagkakataon kaya bakit ito bumalik. Umiling si Adeline para burahin ang iniisip. Hindi mahalaga kung ano ang nangyari noon
"What the heck?" gulat na sigaw ni Dan. Inilayo ni Adeline ang cellphone sa tenga. Sa tingin niya ay parang nasira ang eardrums niya dahil sa napakalakas na sigaw ng kaibigan. "Shit! Can you stop doing it Dan! Pwede kang sumigaw, pero 'wag ka ngang sumigaw ng malakas. You're making my eardrums broken." Pasabog niyang sagot sa kaibigang si Dan habang hinihimas ang tenga. "Pwede bang ulitin mo yung sinabi mo kanina?" Hindi makapaniwalang tanong sa kanya ng kaibigan niya. "Alin yun? Ang dami kong sinabi Dan." Napamulat siya ng mata habang sinagot ang kaibigan. "Don't roll your eyes at me when I'm asking you. Or maybe you want me to grab your eyeballs. You know I can do that." Sagot ng kaibigan sa kanya habang nagmumura ito at natawa si Adeline sa sinabi nito. No wonder magkaibigan talaga sila. Nag-click sila sa lahat. Alam na ni Dan kung ano ang madalas at hilig gawin ni Adel
A Pen of Love.Iyon ang nilagay ni Adeline na tatak sa panulat. Nakasulat ito sa parchment paper at saka niya idinikit sa panulat. Masyado nang matagal mula noong huli niya itong nakita. Ito ang dahilan kung bakit niya nakilala si Drake at kung bakit niya nagustuhan ang lalaki. Tinitigan niya ito nang matagal habang inaala ang araw kung paano nahulog ang loob niya sa lalaki ng lubusan. Tapos biglang may nag flashback sa isip niya. *Flashback* Nakaupo lang si Adeline sa upuan niya. Nakatingin lang sa paligid at nakikinig sa usapan ng mga kaklase niya at sa mga ginagawa nila.Siya ay nag-iisa, hindi dahil sa ayaw niyang makipag-usap sa kanila o makihalubilo sa kanila. Pero dahil ayaw sa kanya ng mga kaklase niya dahil sa itsura niya. Oo, mayaman talaga siya. Nasa kanya na ang lahat ng bagay na hihilingin ng isang tao sa buhay,
Mga kalahating oras na naligo si Adeline bago siya tuluyang nagpasya na lumabas. Hindi rin niya alam kung bakit siya ganoon katagal sa banyo niya. Ang alam lang niya ay sa sobrang sarap ng agos ng tubig sa katawan niya ay ayaw niyang mahiwalay dito. Napaka-refresh ng tubig at nagre-refresh ito sa buong sistema niya.Naiinip na siguro ang kaibigan niya sa paghihintay ngayon at nagtataka siguro kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa siya nakakarating. Paniguradong nagmamaktol na siguro ito. Knowing her friend Dan, kapag mayroon lang talagang pahiwatig ng anumang balita na maaaring makatawag ng kanyang pansin, tiyak na maa-attach siya dito at hinding-hindi titigil sa pagtatanong hanggang sa makuha niya ang sagot na kailangan niya.Hindi naman ganoon kalayo ang bahay nila Dan. Mga 15 minutong biyahe ay malamang na ubusin ang oras bago makarating sa kanyang bahay. Paglabas na pagkalabas niya ng kanyang bany
Nakarating sila sa isang cafe malapit sa village ni Dan at ipinarada . Sinapo niya ang kaniyang noo nang maalala ito."Shit! Napakatanga mo talaga, Ads." Bulalas niya, habang minumura ang sarili.Siguradong naiinis at naiirita na ang kaibigan niya sa paghihintay nito sa pagdating niya. Kalahating oras na itong nag hintay, at ngayon ay maghihintay pa ulit ito ng kalahating oras dahil sa hindi inaasahang pagdating ni Drake para makipag-usap sa kanya. Akmang kukunin na sana ni Adeline ang kaniyang phone na nasa tabi niya para tawagan si Dan at para ipaalam dito ang nangyari at humingi na din ng tawad sa kaniyang kaibigan dahil mahuhuli na naman ulit siya sa kanilang usapan nang biglang kumatok si Drake sa bintana ng kaniyang sasakyan.Tumingin siya sa labas ng kotse at nakita niyang ginalaw ni Drake ang kamay niya, senyales na bumaba na siya sa kotse. Pinatay ni Adeline ang makina ng sasakyan b
"Sa tingin ko alam mo na ang dahilan kung bakit kita dinala dito. Hindi dahil para kumain, o para makipag-chit chat sa'yo tungkol sa mga kalokohang bagay. I'm here to duscuss something about the marriage which will be held tomorrow." Sabi ni Drake sabay lapag ng kape niya sa mesa.Agad naman siyang tinignan ni Adeline sa sinabi nito. Sa totoo lang ay wala siyang ideya kung bakit siya dinala ng lalaki sa cafe at kung ano ang gusto nitong sabihin sa kanya. Sumama lamang siya dahil akala niya ay may importante itong sasabihin."Uhm, actually hindi," matapat niyang sagot."Talaga? O nagmamaang-maangan ka lang?" Sarkastikong sagot ni Drake sabay smirk sa kanya."It was an honest question Drake, and I have totally no idea kung bakit mo ako dinala dito," sagot niya, nakatingin sa mga mata ng lalaki. Si Drake naman ay mukhang hindi kumbinsido sa sinabi niya. Napabuntong-hininga si Adeline.
Pagkaalis ni Adeline sa cafe, dire-diretso siya at dali-daling pumunta sa kotse niya. She slid herself inside then start the car engine and drove the car away from the cafe. Itinigil niya ang sasakyan nang maisip niyang milya-milya na ang layo niya sa cafe at kay Drake.Sunod sunod na bumagsak ang mga luha sa kaniyang mga mata. Bumuhos ang mga luhang pinipigilan nang maalala ang sinabi ni Drake. Ang mga pang-iinsulto nito sa kanya at ang kahihiyan na ibinigay nitong ginawa sa kaniya sa cafe. Masakit sa pakiramdam na parang hindi kakayanin ni Adeline.Noong una ay hindi alam ni Adeline kung saan niya nakuha ang lakas ng loob na sampalin si Drake. Ang alam lang niya ay may parang may kung sinong bumubulong sa kanyang loob na gawin niya ang ganoong bagay, ang sampalin ito. At tiyak na mabigat ang sampal na ibinigay nito sa lalaki, at siguradong mag-iiwan ito ng bakas sa mukha nito.Bumuntong-hininga siya s
Lunes na at maagang nagising si Adeline para mag-impake ng mga gamit niya. After their confrontation yesterday, she had realized that maybe she needs to have some fresh air and a little bit of time to be away from Drake, but it doesn't mean na pumayag na siya sa sinabi ni Drake kahapon tungkol sa hiwalayan niya. Siya ay hindi kailanman. She just needs time to heal and to think and after that, she'll go back for him.At dahil Monday ngayon, maagang umalis si Drake papuntang trabaho. Nakita niyang umalis ito ng madaling araw, todo dress up with his suite na mukhang maganda sa kanya at mas lalo siyang gumwapo na mas nahulog si Adeline sa kanya.She wants to talk him and tell him that she will temporary stay at her parents house for a about a week but Drake didn't even gave her even just seconds of his gaze and left her dumbfounded.Kasalukuyan siyang nasa kanyang kwarto, nakaupo sa kanyang kama at pinagmam
Nakaalis na si Dan ng bahay, ngunit bago siya umalis ay sinigurado ni Adeline na walang sasabihin o kahit isang bagay lang si Dan sa kanyang mga magulang. At pumayag si Dan sa sinabi niya alam niyang wala siyang magagawa.Kaya pagkatapos umalis ni Dan sa kanyang bahay, nanatili siya sa buhay nang halos ilang minuto hanggang sa dumating si Drake. Bakas sa mga mata niya ang galit. Mukha siyang baliw na hindi kapani-paniwala. Naka-arko ang mga kilay niya at nakakunot ang noo.Noong una ay hindi napansin ni Drake ang presensya niya hanggang sa tumayo siya sa kanyang kinauupuan. Napatingin ang lalaki sa kanyang galit saka naglakad patungo sa kanyang direksyon. Alam ni Adeline na nagpipigil ng galit ang lalaki kanina nang humarap sa kanya si Dan. At ngayong wala na si Dan, tiyak na ipapakita at ipaparamdam niya rito ang galit na nararamdaman."Drake, I can--," naputol ang sasabihin ni Adeline nang sampalin si
"What the f*** is wrong with you Ads? How can you let him do this to you. Are you for real? Nawala ka na ba sa isip mo?" Galit na sabi ni Dan sa kanya. Hindi niya inaasahan na sinabihan ako ni Adeline na maging ganoon kagago para hayaan akong saktan siya ng lalaki kahit na pagkatapos ng lahat ng ginawa niya para sa kanya."I'm really sorry." Si Adeline ay taos-pusong humingi ng tawad. hindi na niya alam kung ano ang sasabihin. Alam niyang mali siya kaya wala siyang maisip na dahilan mula sa kanya."Well you should be. And to be given the fact that you didn't tell me, b mas nagagalit ako sayo. I mean how could you do this? How could you lie to me. Promise to each other that we will. sabihin sa isa't isa ang problema. Pero hindi mo ginawa, nagsinungaling ka sa akin. Paano mo? Ibig sabihin wala kang tiwala sa akin ng ganoon kalaki. " sabi ni Dan habang nakaupo sa kama.Kasalukuyan silang nasa kwarto ni ade
"ANONG GINAGAWA MO DITO?" Galit na galit na sigaw ni Dan na nagpatahimik sa kanilang dalawa sa kinatatayuan nila.Humarap si Natasha sa kanila at nanlaki ang mga mata niya sa gulat. Natahimik siya sa kinatatayuan niya. Makikita sa mukha ni Natasha na hindi niya alam ang gagawin. Pero biglang nagbago ang mukha niya na nagpapakita ng gulat at pag-aalala sa hindi inaasahan ni Adeline.Napangiti si Natasha sa pamamagitan ng pagtingin kay Dan na nakatayo sa likod ng kanyang galit ay sumuko sa kanya at nakikita sa kanyang mukha at ang kanyang mga kamay ay nakakuyom sa mga kamay.Nagsimulang maglakad si Natasha patungo sa kanilang direksyon habang nakangiti ng malawak sa kanila. "Well, well, well. Look who's here. The very good best friend of yours. Akala ko hindi ka natatakot eh bakit mo pa tinatawagan ang kaibigan mo para pumunta dito. Kasi ano? Kasi wala kang kasama. here
Paikot-ikot si Adeline sa pilit na nagpapahangin dahil pakiramdam niya ay nasasakal siya sa buong maghapong pananatili sa loob ng bahay, walang ginawa kundi ang mga gawaing bahay lang pero hindi pa rin pinansin ni Drake at hindi binigyan ng importansya ang kanyang ginagawa."Paano kung maglakad lakad ako o di kaya pumunta ako sa sa dalampasigan. Hmmm, pwedi din naman. Kaysa naman mag stay ako doon sa bahay na kasama so Drake at Natasha. Mabuti sana if si Drake lang eh. Pero nandoon ang isang haliparot na babae na iyon, kaya wala akong ibang choice. Tsk tsk."Sabi nya sa sarili nya.Naglalakad-lakad siya nang hindi iniisip ang mga problema niya ngayon. Ang gusto lang niyang gawin ay makalanghap ng sariwang hangin para mabawasan ang stress at ang problema niya. Sobrang dami na niyang problema simula nang kinasal siya kay Drake. Parang halos yata araw araw ay may problema siya.Ramdam na ramdam pa rin ni Adeline ang sakit ng buong katawan niya ng dahil s
Namilog ang mga mata ni Adeline, kung saan-saan ay malabo nang maramdaman ang pagpintig ng kanyang ulo. She is trying so hard to stand up on her bed pero sobrang sakit ng katawan niya na kahit isang galaw o kaunting galaw niya ay parang namamatay na siya. Inilibot niya ang kanyang mga mata sa buong silid at pagkatapos ay nakita niyang maliwanag na ang araw. Tirik na ang araw at pakiramdam niya ay napakaganda ng panahon kaya gusto niyang lumabas at mamasyal sa dalampasigan kahit masakit ang buong katawan.Sinubukan niyang bumangon sa kanyang kama at dire-diretsong naglakad patungo sa kanyang banyo. Masakit ang pwetan niya lalo na ang likod niya na hinampas ni Drake kagabi.Sa wakas ay nakarating na siya sa isang banyo at saka binuksan ang gripo ng shower. Nagwiwisik ang tubig sa buong katawan niya tapos nakaramdam siya ng kirot dahil sa mga sugat niya. Pinilit niyang pigilan ang sarili na huwag sumigaw
9pm na pala. Mabilis lumipad ang oras. Nasa loob ng playroom ni Drake si Adeline at naghihintay sa pagdating niya. Nakaupo siya sa kama, matiyagang naghihintay sa kanya.Then she heard the door clicked and it swing open, showing Drake who's wearing an irritated with a mixed of anger look. Nanginginig sa takot at takot si Adeline, nagdadasal na hindi mangyari ang iniisip niya..Hindi niya napigilang magdasal ng tahimik na hindi na siya nito muling hawakan. Alam niyang magugustuhan niya ang pakiramdam pero alam din niya kung gaano ito kasakit..She just look at Drake who walked towards the wall then grabbed something. Nanginginig siya at napatayo nang makitang nagsimulang maglakad ang lalaki patungo sa direksyon niya."No. Drake, please, don't do this to me!!..I can...." Nanginginig ang boses niya. Mabilis siyang napaatras ngunit napakabilis ni Drake kaya hinawakan niya ang sand
Nasa garden si Adeline, abala siya sa pagdidilig ng kanyang mga halaman dahil bumalik sa bahay ng kanyang mga magulang ang house keeper na ipinadala sa kanya ng kanyang mga magulang. Siya na ngayon ang namamahala sa mga gawain sa bahay.Matapos ang insidente kanina ay nahirapan siyang matulog sa sobrang pag-iisip niya sa abot ni Drake nang makita niyang magkasama sila ni Lycan. She don't want to make her self pityful to think na baka nagsisimula nang magkaroon ng feelings sa kanya ang lalaki pero hindi niya mapigilan dahil kinilig siya sa mga kinikilos nito kanina."Ohh! So andito na yung housekeeper." Sabi ng boses babae sa likod niya. Hindi na niya kailangang lumingon dahil alam na niya kung sino ang may-ari ng boses na iyon. "Pwede bang bilisan mo? Nagugutom na ako at gusto kong kumain ng masarap." Aniya na nagpalingon sa kanya ni Adeline.Napataas ang kilay niya nang tuluyang mapatingin sa babae- si
Nagmamadaling lumabas ng kwarto ni Adeline si Drake para sundan at habulin si Lycan na kakaiwan lang. Naglakad siya ng mabilis para maabutan niya ang kaibigang si Lycan. Nasa second floor na siya nang makita niya itong naglalakad sa hagdan."Lycan." Tinawag ni Drake ang pangalan ni Lycan. Tumalikod ang lalaki sa kanya, napatigil siya sa paglalakad arch it's eye brow. Nang makita siya ni Drake na huminto ay tumakbo siya paalis."Ano ito?" Tanong ni Lycan nang nasa harapan na niya ito."Ako dapat ang magtatanong sayo niyan. Ano yun?" Sabi niya habang humihingal. Pakiramdam niya ay kinakapos siya ng hininga."Anong ibig mong sabihin dude." sagot ni Lycan"Don't fucking kidding me, Lycan. Why are you fucking here? Ano ba ang gusto mo?" Tanong niya. Mababa pero napakalalim ng boses niya.Total unexpected ang nakita niya kanina s