“ค่ะ”“จะเก็บตังค์….ไปทำไร?”พี่เคเอ่ยถามฉันพลางนั่งลงบนเตียงนอนฉันเพื่อเขาจะใส่ถุงน่องและรองเท้าของเขา“จะซื้อไอแพดค่ะ….เอาไว้จดงาน”ฉันตอบพี่เคไปตามความจริง ฉันยอมอดค่าขนมที่พี่ปอนให้เพื่อจะไปซื้อไอแพดเลยนะ เพราะเพื่อนๆฉันมีกันทุกคน จะให้ฉันจดใส่สมุดบันทึกก็ไม่ค่อยจะสะดวกแล้ว“อืม…”พี่เคตอบสั้นๆพร้อมกับลุกขึ้นยืนเต็มความสูงที่เขาสูงกว่าฉันมาก หัวของฉันเท่าหน้าอกเขาเอง ฉันก็เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงแล้วเดินไปเปิดประตูทางออกของระเบียงห้องที่เป็นบานกระจกเตรียมพร้อมให้พี่เค พี่เคก็ไม่ได้หันมามองหน้าฉันกลับเดินออกไปที่ระเบียงและปีนที่กั้นของราวระเบียงกระโดดลงไปยังพื้นหญ้าข้างบ้านทันที ฉันยืนมองพี่เคที่เขาเดินไปปีนประตูรั้วข้างบ้านของตัวเองเพื่อออกไปยังข้างนอก ซึ่งมันเป็นแบบนี้เป็นประจำเขามักจะขับรถซูเปอร์คาร์ของเขาออกไปตอนดึกเขาเอามันไปจอดไว้ที่ไหนฉันก็ไม่รู้ และเขาก็จะเดินกลับมาที่บ้านบางวันก็ปีนระเบียงบ้านชั้นสองมาเคาะประตูกระจกที่ระเบียงห้องฉันบางวันก็เดินเข้ามาทางหน้าบ้านเลยและจะกลับออกไปจากห้องฉันตอนเช้ามืดแบบนี้ทุกวัน เมื่อแผ่นหลังกว้างของพี่เคละสายตาฉันไปแล้ว ฉันก็ปิดประตูกระจกและเดิน
บ้านพีเคห้องครัว…บนโต๊ะอาหาร 8:00น. ยี่หวา หวันยิหวา….แป๊ะ“คะ?”ฉันหลุดจากภวังค์ความคิดทันทีที่พี่ปอนตบมือเสียงดังตรงหน้าฉันทำให้ฉันสะดุ้งตกใจเผลอขานไป“เป็นอะไรนั่งยิ้มหวานอยู่คนเดียวทำยังกับคนเล่นยามาอย่างงั้นอ่ะ?”พี่ปอนเอ่ยถามฉันด้วยสีหน้าคุ้นคิดและสงสัย ตอนนี้เรากำลังนั่งทานข้าวกันอยู่ที่โต๊ะอาหารในห้องครัวที่มีพี่ปอนนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับฉันและมีพี่เคนั่งอยู่ข้างๆพี่ปอน เขากำลังนั่งทานข้าวอยู่อย่างเงียบๆตามนิสัยเขา“เปล่าค่ะ^_^”“แหนะ….ก็พี่เห็นว่าเรานั่งยิ้มกินข้าวคำแล้วก็ยิ้ม….เหม่ออยู่คนเดียวเรียกก็ไม่ได้ยิน”พี่ปอนบ่นอุบพลางตักข้าวใส่ปากไปด้วย ฉันก็ยิ้มแหยๆให้พี่ปอน“เเอบไปเล่นยามารึเปล่าเนี่ย?”พี่ปอนมองฉันอย่างจับผิด“ใช่ที่ไหนเล่า….ยี่หว่าไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย”ฉันว่าอย่างจริงจัง พี่ปอนคงเห็นแววตาที่จริงจังของฉัน เขาถึงยอมเชื่อใจฉัน ถึงแม้ว่าเขาอาจจะสงสัยเรื่องที่ทำให้ฉันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่นี้ก็เถอะ ก็ฉันดีใจอ่ะที่พี่เคเขียนป้ายชื่ออันใหม่มาให้ฉันทั้งๆที่มันผิดกฏ เพราะปีหนึ่งจะมีป้ายชื่อได้แค่คนละป้ายเท่านั้นตลอดระยะเวลากิจกรรมเชียร์เป็นเวลาตั้งแต่ต้นจนจบกิจกรรมเชียร์
“อ่ะ….เรียบร้อยแล้ว…ส่งคืนให้ประธานรุ่นนะ”พี่ปอนว่าพลางยื่นกระดาษคืนมาตรงหน้าฉัน ฉันก็ยิ้มที่เห็นลายเซ็นของพี่ปอนในช่องอนุญาตของผู้ปกครอง“รับทราบค่ะ^_^”“พี่ว๊าก^_^”ฉันยิ้มรับคำและเอ่ยกวนพี่ปอนไปและรีบเก็บกระดาษใส่ลงไปในกระเป๋าของตัวเองทันที“อยากโดนว๊ากที่บ้านป่ะ”พี่ปอนเอ่ยถามฉันเสียงเข้มพลางทำสีหน้าจริงจังให้ดูหน้ากลัว “ไม่ง่ะ…สงสารคอพี่^_^”ฉันหันมายิ้มให้พี่ปอนและเอ่ยตอบเขาไป เขาก็ยิ้มแหยๆให้ฉัน“เนอะ…โคตรเจ็บ…เตรียมน้ำผึ้งผสมน้ำมะนาวไว้ให้พี่ยัง?”พี่ปอนถามถึงน้ำผึ้งผสมน้ำมะนาวทันที สงสัยจะรู้สึกเจ็บคอแล้วล่ะสิท่า^_^“เรียบร้อยแล้วค่ะ^_^”ฉันว่าพลางลุกขึ้นยืนและเดินไปยังเคาน์เตอร์ครัวหยิบแก้วน้ำสีใสขึ้นมาสองใบและจัดการเทน้ำผึ้งผสมน้ำมะนาวที่ฉันชงเตรียมไว้อย่างอุ่นๆกำลังพอดีกินไปวางให้พี่ปอนและพี่เคคนละแก้ว“ดื่มเลยก็ได้นะคะ…ยังอุ่นๆอยู่เลยค่ะ…จะได้ชุ่มคอค่ะ^_^”ฉันว่าเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากตรงนั้นเริ่มเก็บจานที่พี่เคกับพี่ปอนกินข้าวเสร็จแล้วนำจานไปล้าง ในขณะที่ฉันกำลังยืนล้างจานอยู่สายตาก็แอบชำเลืองมองพี่เคที่นั่งจิบน้ำผึ้งผสมน้ำมะนาวของฉันอย่างเงียบๆใบหน้าขาวใสจมูกโด่งริมฝีปากหยัก
คลาสเรียนวิชาบังคับเลือกมหาลัยER…. ยี่หวา หวันยิหวา…พรึบ“หวัดดี….ยี่หวา^_^”เสียงหวานพร้อมกับร่างเล็กของใยไหมทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเธอทันที“หวัดดี…ใยไหม”ฉันโบกมือยกทักทายใยไหมกลับไป เธอก็ยิ้มหวานให้ฉัน“ที่ตรงนี้ว่างไหม….เราขอนั่งด้วยดิ^_^”“ว่าง…นั่งเลยจ๊ะ^_^”ฉันตอบใยไหมไปเธอก็พยักหน้าและยิ้มให้ฉันก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ในห้องเรียนข้างๆฉัน เธอก็หันมายิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนและเป็นมิตร ฉันจึงต้องยิ้มให้เธอกลับไปถึงแม้ในใจฉันจะรู้ว่าเธอเป็นคนที่พี่เคชอบแต่ทำไงได้ล่ะ ฉันควรจะยินดีสิถึงจะถูกไม่ใช่จะรู้สึกอิจฉาเธอแบบนี้“ยี่หวาก็ลงเรียนคลาสของอาจารย์สรศักดิ์ด้วยเหมือนกันเหรอ?”“จ้า^_^”ฉันตอบใยไหมไปพลางมองเธอที่หยิบไอแพดรุ่นล่าสุดและตัวเเพงขึ้นมาพร้อมกับApple Pencilที่ใช้คู่กับไอแพดจอใหญ่ของเธอในการจดการสอนของอาจารย์ที่ฉายอยู่บนจอโปรเจคเตอร์และมองกลับมาที่ฉันที่ยังใช้สมุดบันทึกเล่มละยี่สิบบาทจดเลคเชอร์อยู่เลย“อาทิตย์ที่แล้ว…เรากลับมาไม่ทัน…เลยไม่ได้เข้าเรียนและไม่ได้เข้าเชียร์เลย….เสียดายจัง^_^”ใยไหมว่าพลางยิ้มหวานให้ฉัน ฉันก็ยิ้มให้เธอ ถึงว่าทำไมช่วงเชียร์แรกๆไม่เคยเห็นเธอเลย
“พอดีเราลืมเอามาจากที่บ้านน่ะ”ฉันต้องจำใจโกหกใยไหมไป เพราะถ้าคนอื่นรู้ว่าพี่เคเป็นคนเอาป้ายอันใหม่มาให้ฉันมีหวังพี่เคโดนปลดออกจากหัวหน้าเฮดว๊ากแน่“อ้อ….โชคดีไปเนอะ^_^”ใยไหมว่าพลางทำสีหน้าโล่งใจ ฉันก็พยักหน้าให้เธอและเป็นในจังหวะที่เราสองคนเดินมาถึงโรงอาหารของคณะวิศวะพอดี ฉันเรียนวิศวะสาขาเครื่องกลซึ่งเป็นสาขาเดียวกับพี่เคและพี่ปอนช็อปของเราจะเป็นสีแดงเข้ม โดยรุ่นพี่ปีสองและปีสามจะสวมใส่ช็อปมาเรียน ส่วนของปีหนึ่งจ่ายเงินและสั่งช็อปไปแล้วอีกไม่กี่วันคงจะได้นะ“โห้….คนไม่เยอะเหมือนกันนะ^_^”ใยไหมที่มองไปแล้วโรงอาหารของคณะเราว่าง คนน้อยมาก“ใช่…มหาลัยที่นี้มีโรงอาหารอยู่ทุกคณะน่ะ…และคณะของเราเวลาเที่ยงแบบนี้เปิดเทอมใหม่ๆก็คงจะมีแต่เด็กปีหนึ่งเพราะพวกรุ่นพี่ปีสามคงไม่ลงมาทานที่โรงอาหารแห่งนี้…”“ทำไมล่ะ?”“เพราะพวกเขายังไม่รับพวกเราเป็นรุ่นน้องน่ะ…พวกเขาจะเข้ามาทานข้าวได้ก็ต่อเมื่อ…จบสิ้นกิจกรรมเชียร์แล้ว”ฉันตอบใยไหมไปตามที่พี่ปอนเล่าให้ฉันฟัง ใยไหมก็พยักหน้าเข้าใจ“เธอจะกินอะไร?”เธอถามฉัน ฉันก็มองไปยังร้านอาหารที่อยู่ในโรงอาหารแห่งนี้อย่างนึกคิดพิจารณา ร้านอาหารในโรงอาหารคณะวิศวะมีอยู่สี
พรึบ“อ่ะ!”ฉันร้องออกมาอย่างตกใจที่อยู่ๆก็มีผู้ชายร่างสูงโปร่งผิวขาวเดินเข้ามานั่งลงตรงหน้าฉัน ฉันมองเขาตาปริบๆอย่างสงสัยที่เขาเข้ามานั่งโต๊ะเดียวกับฉันทำไมเขาใส่ช็อปวิศวะสีแดงหมายความว่าเขาอยู่วิศวะสาขาเดียวกับฉันพรึบ“สวัสดีน้องรหัส^_^”เขาเอ่ยทักทายฉันพลางยิ้มกว้างให้ฉัน เขาก็หน้าตาดีน่ะแต่หล่อน้อยกว่าพี่เค“นะน้องรหัส?”ฉันเอ่ยทวนคำพูดของพี่เขาไปพลางมองหน้าเขาตาปริบๆ พี่รหัสของฉันเหรอ?“คำใบ้ที่น้องได้รับคือ…พี่รหัสโหด…ดุ..และเเข็ง^_^”“ใช่ป่ะ^_^”เขาถามฉัน ฉันก็มองหน้าเขาและนึกถึงคำใบ้ที่บอกว่าโหดดุมองจากหน้าตาและบุคลิกของพี่เขาไม่น่าโหดและดุนะออกจะติงต๊องด้วยซ้ำไปนะ“เอ่อ…ค่ะ”ฉันตอบพี่เขาพลางทำหน้าแหยๆให้พี่เขาไปด้วย ปกติมีแต่น้องรหัสที่ต้องเข้าไปหาพี่รหัสแต่ของฉันพี่รหัสเข้ามาหาเองซะงั้น สงสัยเขารอให้ฉันไปทำความรู้จักกับเขาไม่ไหวสินะ พรึบ“พี่ชื่อพี่กาย…เป็นพี่รหัสของเธอ…รหัสประจำตัวนักศึกษาของพี่คือ63XXX1476-2”พี่กายเอ่ยบอกรหัสของเขามาทำให้ฉันมองหน้าเขาและหน้าฉันต้องเหวอมากแน่ๆเพราะพี่กายหัวเราะเสียงดังใส่ฉันใหญ่เลย“ของยี่หวา…64XXX1476-3ค่ะ”“งั้นโอเคดีล…ยินดีที่ได้รู้จัก…น้อง
“เอาเถอะนะ…อย่าคิดมาก…ยังไงเราก็เป็นสายรหัสเดียวกัน^_^”พี่กายว่าอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส่ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืน“พี่ต้องไปแล้ว…มีเรียน…ไว้เจอกัน^_^”“ค่ะ…สวัสดีค่ะ”“ขอบคุณสำหรับของขวัญนะคะ^_^”ฉันยกมือไหว้ขอบคุณพี่กายเขาก็ทำหน้าแหยๆให้ฉันก่อนจะยกมือรับไหว้ฉันและเดินออกไปจากที่ตรงนี้อย่างไว ฉันก็ก้มมองไอแพดพลางยิ้มออกมาอย่างดีใจ ถึงมันจะราคาแพงและฉันก็อยากได้ ในเมื่อพี่รหัสของฉันยื่นข้อเสนอดีๆแบบนี้มาให้แล้ว ฉันก็ควรจะรับและดูแลรักษามันไว้ให้เป็นอย่างดีสินะ “อ้อ…ใช่…อบขนมคุกกี้เพื่อเป็นการขอบคุณดีกว่า^_^”ฉันว่าอย่างคิดได้และลุกขึ้นยืนเพื่อกลับบ้านทันที ฉันเดินถือถุงพลาสติกที่ใส่ไอแพดโปรไว้ด้านในและเดินยิ้มร่่าอย่างมีความสุขออกมาจากโรงอาหารมุ่งหน้าไปยังประตูทางออกของมหาลัยเพื่อเรียกแท็กซี่กลับบ้านเพราะช่วงบ่ายฉันไม่มีเรียน ฉันจะมามหาลัยอีกทีก็ตอนเย็นเลยเพราะต้องมาเข้าประชุมเชียร์ตอนห้าโมงเย็น ฉันเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่บ้าน ระยะทางระหว่างบ้านของพี่เคที่ฉันอยู่กับมหาลัยไม่ไกลกันมากนัก ถ้าเป็นรถยนต์ขับก็ใช้เวลายี่สิบนาทีพรึบ “นี่ค่ะ…”ฉันวางเงินค่าแท็กซี่ลงบนที่ตรงกลางระหว่างที่นั่งคนขับกับคน
พรึบ “อ่ะ!”หวันยิหวาร้องออกมาอย่างตกใจที่เธอกำลังยืนล้างของที่เธอใช้ในการทำคุกกี้อยู่อย่างเพลิดเพลินก็มีร่างของใครสักคนมาช้อนหลังเธอและจัดการซุกไซ้ปลายจมูกโด่งๆของเขาไปตามซอกคอของเธออย่างหื่นกระหาย“อื้อออ….ใครคะ?”หวันยิหวาเอ่ยถามคนนั้นไปอย่างสงสัยเธอพยายามจะดีดดิ้นตัวเธอเองให้หลุดออกจากพันธนาการของคนร่างหนาและสูงกว่าเธอที่เขาเริ่มจะส่งมือหนาของเขาไปลูบไล้เรือนร่างที่อ้อนแอ้นอรชรอวบอั๋นของเธอแล้วมือหนาเริ่มลูบไล้ไปตามขาอ่อนเนื้อเนียนนวลของหวันยิหวา ปลายจมูกก็ยังคงซุกไซ้ซอกคอของเธออยู่กลิ่นน้ำหอมผสมกับกลิ่นกายของหวันยิหวาแทบจะทำให้พีเคคลั่งและลุ่มหลงเธอ“อื้ออออ….”หวันยิหวาร้องท้วงขึ้นเมื่อมือหนาที่อุ่นๆของคนร่างสูงได้คืบคลานเข้าไปใต้กระโปรงทรงเอเอวต่ำที่สั้นเลยหัวเข่าของเธอแล้ว“อื้ออออ”“อ่าาาาาห์”เสียงทุ่มคำรามดังมาจากคนด้านหลังของหวันยิหวาทำให้เธอรู้ทันทีว่าใคร เธอจำเสียงครางกระเส่าที่แหบพร่าของเขาได้เป็นอย่างดี“พะพี่เค”หวันยิหวาเอ่ยเรียกชื่อของพีเคออกมาทำให้พีเคที่กำลังซุกไซ้ซอกคอของหวันยิหวาไปถึงติ่งหูของเธอพอดีจึงเอ่ยพูดขึ้น“ทำเป็นจำผัวตัวเองไม่ได้นะ…น้องยี่หวา…เด็กร่าน…”เสีย
“นอน….”พีเคว่าพลางกดร่างของหวันยิหวาให้นอนหงายลงไปบนที่นอนตามเดิม ตามด้วยร่างกายของพีเคที่ขึ้นคร่อมร่างเล็กของหวันยิหวาทันที เขาใช้ขาแกร่งทั้งสองข้างของเขาแทรกกลางหว่างขาของหวันยิหวาและออกแรงดันให้เธออ้าขาออกเพื่อเขาจะได้แทรกกลางหว่างขาของเธอได้ง่ายขึ้น พรึบ“อื้อออ…มันจะใส่ได้เหรอคะ…”“เถอะนะ…นอนเฉยๆ”พีเคเอ่ยบอกหวันยิหวาไปในขณะที่เขาได้จับลำกายใหญ่ของเขาถูเสียดสีไปกับเนินสามเหลี่ยมของเธออย่างช้าๆก่อนจะค่อยๆจับลำกายใหญ่ของเขามาถูเสียดสีไปกับใจกลางร่องสวาทของเธอเพื่อเรียกน้ำหวานให้ไหลนองออกมามากขึ้นเพื่อการสอดใส่ที่ง่ายขึ้น ร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งร่างขาทั้งสองข้างของเธอสั่นระริกด้วยความเจ็บเมื่อพีเคค่อยๆกดปลายลำกายใหญ่ของเขาเข้าไปในร่องสวาทของเธออย่างช้าๆเพื่อให้ด้านในของเธอคุ้นชินกับลำกายใหญ่ของเขาแต่เป็นเขาเองที่กับเสียวซ่านเมื่อด้านในของหวันยิหวาตอดรัดลำกายใหญ่ของเขาถี่รัวและเส้นทางด้านในก็คับแน่นจนเขาต้องเงยหน้าซีดปากอย่างเสียวซ่าน“อย่าเกร็ง…ฉันก็เจ็บ..”พีเคเอ่ยบอกหวันยิหวาไป เพราะเขาสอดใส่ลำกายของเขายังไปไม่สุดลำเพราะด้านในของเธอถูกห่อหุ้มด้วยเหยื่อพรหมจรรย์ ทำให้พีเคต้องค่อยๆถอ
“หึ…เดี๋ยวฉันจะเปิดให้เธอดู…และทำตามนะ..รู้ไหม?”“ค่ะ…”หวันยิหวารับคำง่ายๆก่อนจะมองพีเคที่เอื้อมมือไปกดแป้นพิมพ์ของคอมพิวเตอร์เพื่อหาวีดีโอหนังผู้ใหญ่ เขาพิมพ์มันแปปหนึ่งพอเจอเรื่องที่ถูกใจก็กดเปิดดูทันที“ดูนะ…”พีเคเอ่ยบอกหวันยิหวาและเขาก็ขยับตัวมานอนมองร่างของหวันยิหวาที่เกือบเปลือยเปล่า หวันยิหวาก็ตั้งอกตั้งใจดู ในจอคอมพิวเตอร์สี่เหลี่ยมกำลังฉายภาพวิดีโอเคลื่อนไหวของผู้หญิงเปลือยที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวแพงในห้องนั่งเล่น โดยที่มือข้างหนึ่งของเธอลูบไล้ไปตามหน้าอกอวบอิ่มของเธอที่พลางใช้นิ้วเกี่ยยอดปทุมถันสีดำของเธอที่มีจุกใหญ่และขนาดใหญ่กว่าของหวันยิหวา และผู้หญิงคนนั้นก็ค่อยๆอ้าขาออกเผยให้เห็นเนื้อโหนกนูนที่มีขนนุ่มปกคลุมแต่ของหวันยิหวาไม่มี“เธอคงยังเด็ก….ก็เลยยังไม่มีเหมือนของเขานะ..แต่ฉันชอบแบบนี้มากกว่านะ…มองอวบอูมดีกว่า”พีเคว่าทำให้หวันยิหวาแอบยิ้มออกมา เธอค่อยๆอ้าขาตามแบบผู้หญิงในจอคอมพิวเตอร์และเธอก็ค่อยๆลูบปลายนิ้วชี้ไปกับสีข้างของกลีบกุหลาบงามก่อนจะส่งปลายนิ้วลูบไล้ไปตรงกลางร่องสวาทของเธอที่เธอเขี่ยทำไหลน้ำสีเหนียวเยิ้มก็ไหลซึมออกมาจนติดปลายนิ้วของหวันยิหวาแจ๊ะๆๆๆ“อื้ออ”หวันยิ
“อ๊ะๆๆๆๆเสียวหัว…เหมือนน้ำจะแตกแล้ว…”พีเคตะโกนเสียงดังออกมาเขามีความรู้สึกเหมือนตอนที่เขาเริ่มช่วยตัวเองครั้งแรกมันเสียวซ่านไปทั่วทั้งลำกายใหญ่น้ำเริ่มปริออกมาจากตรงรอยแยกและไม่นานร่างของพีเคก็สั่นสะท้านชักกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเต็มช่องปากของหวันยิหวา“อึก…”หวันยิหวาที่ลิ้นของเธอรับรู้ถึงรสชาติที่ฝาดแต่พออยู่ไปสักพักก็เป็นรสชาติหวานออกมา น้ำสีขาวขุ่นไหลทะลักออกมาจากช่องปากของเธอ พีเคปล่อยศีรษะของหวันยิหวาให้เป็นอิสระก่อนที่เขาจะถอดถอนลำกายใหญ่ของเขาออกมาจากช่องปากของหวันยิหวาเขานอนหอบหายใจถี่รัวลำกายใหญ่กระตุกไปมาน้ำสีขาวขุ่นยังคงติดอยู่ตรงรอยแยกของส่วนปลายลำกายใหญ่“แผล๊บๆๆ”หวันยิหวายื่นปลายลิ้นเลียไปตามริมฝีปากของเธอเองเพื่อชิมรสชาติและดื่มกินนำ้สีขาวขุ่นที่พุ่งออกมาจากเจ้าโลกยักษ์ของพีเค ทำให้เธอรู้สึกว่ามันอร่อยทั้งหวานทั้งหอมทั้งมันส์…“มานี่สิ….ขอดูของเธอหน่อย…”พีเคว่าก่อนที่เขาจะยันตัวลุกขึ้นนั่งและจับร่างของหวันยิหวามานอนหนุนหมอนแทนที่เขา เธอก็ว่าง่ายยอมทำตามคำสั่งของพีเค“อื้อออ…”“จับตรงนี้…เสียวไหม…”พีเคเอ่ยถามหวันยิหวาไปในขณะที่เขายื่นมือทั้งสองข้างไปบีบคลึงเต้านม
พรึบ “อย่างงั้นแหละครับ….ค่อยๆแบบนี้..” “เด็กดี….”พีเคกระซิบเสียงกระเส่าเมื่อเขาจับทาบทับมือของหวันยิหวาให้รูดขึ้นรูดลงไปกับขนาดกำลายของเขาที่เธอยิ่งรูดขึ้นลงเท่าไหร่มันก็เหมือนจะขยายตัวใหญ่ขึ้นเเข็งขึ้นและดูน่ากลัวขึ้น พรึบ “พี่ขอดูหัวนมหน่อยนะ….ว่าหัวนมของยี่หวาสีอะไร..”พีเคว่าและไม่ได้รอให้คนร่างเล็กเอ่ยอนุญาตเขาก็จับชายเสื้อยืดของเธอถลกขึ้นทำให้เขามองเห็นเอวคอดหน้าท้องที่แบนราบจนมาหยุดอยู่ที่หน้าอกหน้าใจที่เริ่มแข็งของเธอเพราะเธอใกล้จะแตกเนื้อสาวเข้าไปทุกที พรึบ “หัวนมสีชมพูซะด้วย….”พีเคว่าพลางใช้ปลายนิ้วของเขาเขี่ยไปมากับยอดปทุมถันสีชมพูสดของเด็กอายุสิบห้าที่เริ่มรู้จักความเสียวร่างเล็กสั่นสะท้านทำให้พีเคเริ่มขยับใบหน้าหล่อกดปลายจมูกโด่งซุกไซ้ไปกับซอกคอของหวันยิหวาที่เธอนอนทำหน้าเหยเกอย่างเสียวซ่านและรู้สึกว่าที่ความเป็นสาวของเธอจะเริ่มเปียกแฉะมือเล็กก็ยังคงทำตามที่พีเคจับให้รูดขึ้นรูดลงไปกับลำกายใหญ่จนเธอเริ่มรู้สึกว่ามันเริ่มแข็งขึ้นและอุ่นขึ้นเรื่อยๆ “ยี่หวา….ทำให้พี่แบบนั้นได้ไหม?”พีเคละใบหน้าหล่อกระซิบเสียงกระเส่าไปที่ข้างหูของหวันยิหวาพลางชี้นิ้วไปที่หน้าจอคอม
ความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งครั้งแรกของหวันยิหวากับพีเค….. “อ๊าๆๆๆๆๆ” “อื้ออออ…” “อ๊าาาาาห์….”เด็กหนุ่มที่วัยแตกเนื้อหนุ่มได้ร้องครวญครางออกมาเมื่อเขาได้ใช้มือหนานุ่มของเขากำเจ้าลำกายใหญ่ของเขาอยู่พลางรูดอุ้งมือขึ้นลงตามแรงอารมณ์ สายตาคู่คมนัยน์ตาสีดำก็จับจ้องไปยังหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตัวเองด้วยแววตาหวานเยิ้มเฉอะแฉะ วัยแตกเนื้อหนุ่มที่เริ่มฝันเปียกเริ่มรู้จักวิธีการช่วยตัวเองอย่างพีเคหนุ่มสิบเจ็ดหน้าตาดีที่มีลำกายที่ใหญ่โตเกิดอายุ เขาทำหน้าเหยเกเมื่อเขาเร่งมือของเขาให้เร็วขึ้นเพื่อสำเร็จความใคร่ให้ตัวเองน้ำตรงกลางส่วนรอยแยกเริ่มไหลซึมออกมาความเสียวแล่นไปทั่วทั้งปลายลำกายใหญ่ แต่แล้วความฝันของเขาก็ต้องเกือบดับลง เมื่อมีร่างเล็กของน้องสาวเพื่อนที่ร่วมอาศัยอยู่ในบ้านของเขาที่เขาเช่าให้เด็กกำพร้าทั้งสองคนได้อยู่ นานๆครั้งเขาถึงจะมานอนที่บ้านนี้ร่วมกับเพื่อนเขาสักครั้งในครั้งนี้ที่เขามาเพราะต้องมาอยู่เป็นเพื่อน หวันยิหวาน้องสาวของเพื่อนสนิทของเขา “พะพี่เค?”หวันยิหวามองหน้าพีเคตาใส ทำให้พีเคที่หาผ้าอะไรมาปิดเจ้าโลกของตัวเองไม่ทันแล้วจึงจับมันตั้งตระหง่านท้าทายสายตาเด็กสาววัยแรกรุ่นอย่างหวั
ภัตตาคารหรูใจกลางเมืองDชั้นที่3ยี่หวา หวันยิหวา19:30น.พรึบ“สวยมาก…ยี่หวา^_^”เสียงเอ่ยชมฉันดังขึ้นมาจากใยไหมที่เธอช่วยฉันแต่งหน้าทำผมและเสื้อผ้านี้เธอก็เป็นคนหามาให้ฉันเสร็จสรรพ ตอนนี้ผมของฉันที่เคยยาวตรงได้ถูกดัดเป็นลอนใหญ่มัดรวบไว้ด้านหลังเป็นหางม้าใบหน้าของฉันแต่งเติมให้เป็นสาวสวยหวานริมฝีปากสีชมพูของฉันถูกแต่งเติมด้วยลิปกลอสแค่นั้นแก้มที่อมชมพูของฉันก็ถูกปัดแก้มสีชมพูอ่อนๆนิดหนึ่งเสื้อผ้าที่ฉันใส่เป็นชุดเดรสสีขาวกระโปรงยาวเลยหัวเข่าแขนสั้นเป็นแขนกระปุกดูเป็นลุคใสๆน่ารักๆ“คุณพ่อของเธอจะชอบฉันไหม?”ฉันเอ่ยถามใยไหมไปในขณะที่เราสองคนเดินเคียงคู่กันเดินไปตามทางเดินของร้านอาหารหรูแห่งนี้ ซึ่งที่นี้มีทั้งหมดสามชั้นเป็นตึกที่ถูกสร้างอยู่ใจกลางเมืองกรุงและชั้นที่เราสองคนจะไปคือชั้นสามนั่นคือชั้นระดับลูกค้าวีไอพีเท่านั้น“ชอบสิ^_^”“ทำไมท่านจะต้องไม่ชอบเธอด้วย?”ใยไหมว่าพลางหันมาขมวดคิ้วมองฉันอย่างพินิจพิจารณา“ก็ดูที่พี่เคพูดออกสื่อไปสิ…ว่าเขาหนีตามฉัน”ฉันบอกใยไหมไปอย่างกังวลใจกับคำพูดที่พี่เคพูดออกสื่อว่าเขาหนีตามฉันตั้งแต่อายุสิบเจ็ด“อืม…ก็จริงนะว่าคุณพ่อของฉันก็รู้จักเธอในรายการสดที
ขณะเดียวกัน….บริษัทส่งออกอะไหล่รถยนตร์สำนักงานใหญ่ห้องท่านประธานบริษัท…พรึบ“ผู้หญิงที่ชื่อหวันยิหวานี่คือใครกัน?”ชายร่างท้วมที่ใส่สูทเต็มยศเอ่ยขึ้นพลางตบมือลงไปบนโต๊ะทำงานของเขา“แฟนคุณหนูครับ”ชายหนุ่มชุดดำที่อายุอ่อนกว่ามากเอ่ยขึ้นทำให้ผู้เป็นนายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานขนาดใหญ่หันขวับมองลูกน้องตาเขียดปัด“ฉันรู้แล้ว…ว่าผู้หญิงคนนั้นคือแฟนไอ้เค!”กมลภพเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ทำให้ชายชุดดำก้มหน้าลงอย่างเกรงกลัวผู้เป็นนายทันที“ไอ้ลูกเวร…รักผู้หญิงมากกว่าพ่อ!”กมลภพว่าพลางเบะปากเล็กน้อยอย่างน้อยใจลูกชายตัวเองที่หนีออกจากบ้านไปตั้งแต่อายุสิบเจ็ดและไม่ยอมกลับบ้านมาหาเขาอีกเลย“คุณหนูหนีตามผู้หญิงไปจริงๆอย่างที่ให้สัมภาษณ์เหรอครับท่าน?”“อยากรู้มากไหม?”“นิดหน่อยครับ…คุณหนูหล่อเหลาขนาดนี้…แฟนคุณหนูต้องสวยสง่ามากแน่ๆเลยครับ”“หึ…ฉันจะตอบแกและให้เงินเดือนสามเดือนกับแก”“จริงเหรอครับ…ท่านใจดีจังจะให้เงินเดือนล่วงหน้ากับผมด้วย”“และพอแกรับเงินเสร็จแกก็ไม่ต้องมาทำงานที่นี้อีกเลย!!”กมลภพเอ่ยเสียงเขียวพลางผ่อนลมหายใจออกฟุดฟิดๆอย่างไม่พอใจสายตาก็จับจ้องไปที่หน้าของพีเคที่อยู่ในโทรทัศน์จอแบนหรูข
สถานีโทรทัศน์มีชื่อเสียงติดอันดับหนึ่งระดับประเทศ…ห้องรายการสัมภาษณ์สด…. สัมภาษณ์พีเค ไตรนภพ นักมวยชื่อดังแห่งยุคนี้…นักข่าวหนึ่ง:ทำไมคุณพีเคที่ชนะจากเวที boxer star ถึงได้สละสิทธิ์การไปแข่งที่ประเทศอังกฤษล่ะค่ะ?พีเค ไตรนภพ:(ยิ้มมุมปาก)ผมคิดว่าที่นั้นไม่ใช่จุดสูงสุดในชีวิตของผมนักข่าวหนึ่ง:ไม่ใช่จุดสูงสุดในชีวิตหรือหน้าที่การงานคะนักข่าวหนึ่ง:เพราะคุณพีเคเป็นนักมวยมืออาชีพการชกมวยของคุณก็เป็นที่น่าเกรงขามในหมู่นักมวยด้วยกันพีเค ไตรนภพ:ครับ..ผมทราบดีและการที่ผมได้เข้าสู่วงการมวยก็เพราะตอนอายุสิบเจ็ด…ผมเป็นเด็กใจแตกครับนักข่าวหนึ่ง:เด็กใจแตกเหรอคะ?(ทำหน้าตกใจมาก)พีเค ไตรนภพ:(ยิ้มมุมปากอย่างเขินอายก่อนจะมองเลยไปยังที่นั่งคนดู)ครับใจแตกหนีออกจากบ้านไปอยู่กับผู้หญิงครับนักข่าวหนึ่ง:(อ้าปากค้าง)ไม่อยากจะเชื่อเลยนะคะว่าผู้ชายนิ่งๆอย่างคุณพีเคนี่จะหนีตามผู้หญิงนักข่าวหนึ่ง:ผู้หญิงคนนั้นต้องสวยมากเลยใช่ไหมคะพีเค ไตรนภพ:ก็น่ารักในแบบของเธอแหละครับพีเค ไตรนภพ:แบบที่โดนใจผมนักข่าวหนึ่ง:ดิฉันนี่ตื่นเต้นมากเลยนะคะ ว่าจะได้สัมภาษณ์กับนักมวยอาชีพอย่างคุณพีเคที่มีชื่อเสียงร่ำลือว่าหน้านิ
พรึบ“ทีนี้….ยี่หวา…จะตกลงเป็นแฟนกับพี่ได้รึยัง…ครับ!”พี่เคเอ่ยออกมาพลางยิ้มแหยๆให้ฉัน เพราะเขาไม่เคยพูดครับกับฉัน ทำให้หัวใจดวงน้อยๆของฉันพองโตขึ้นมาพรึบ“หัวใจของพี่…มันเรียกร้องหาแต่…หวันยิหวา…หวันยิหวา….คนเดียวเลยนะ”พี่เคว่าพลางจับมือฉันไปวางแนบบนหน้าอกข้างซ้ายของเขาที่ตอนนี้หัวใจของเขาได้เต้นรัวแรงไม่รู้ว่าเกิดจากการที่เขาเพิ่งไปวิ่งรอบสนามมาและยังมาต่อสก๊อตจั้มอีกหรือเพราะมันเรียกร้องหาแต่ฉันเหมือนที่พี่เคบอกจริงๆกันแน่“รู้ไหม…ว่าทำไมพี่ไม่เคยมีแฟน…?”พี่เคเอ่ยขึ้น ทำให้ฉันมองหน้าเขาอย่างสนใจในคำพูดของเขา“ไม่รู้ค่ะ….”ฉันตอบเขาไปอย่างไม่รู้จริงๆเพราะตั้งแต่ฉันรู้จักเขามา เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนนอกจากใยไหมที่ตอนแรกฉันนึกว่าเขาจะจีบใยไหมซะอีกพี่เคยิ้มเขินอายให้ฉันก่อนจะยื่นมือหนาของเขามาจับแก้มของฉันและใช้ปลายนิ้วโป้งลูบแก้มของฉันอย่างแผ่วเบาและยิ้มอ่อนโยนให้ฉัน“เพราะพี่มีเมียแล้วไง…”พี่เคว่าเสียงนุ่มนวลแววตาที่เคยแข็งกร้าวของเขาตอนนี้มันกลับเป็นทั้งอ่อนโยนและอ่อนหวานจนฉันต้องเม้มปากเป็นเส้นตรงเพราะน้ำตาแห่งความดีใจของฉันมันกำลังจะไหลรินออกมาพรึบ“ร้องไห้ทำไมครับ?”“