AURORA’S POV
Aalis na sana ako papunta sa aking silid nang lumipat ang screen sa isa pang mas pamilyar na tanawin. Sa malapitang pagmamasid ko sa screen, napagtanto ko na ito ang rehiyon sa harap ng palasyo.
Daan-daang mga kalalakihan ang nasa pasukan ng palasyo. Ang isang lalaki ay sumenyas ng daan patungo sa maraming tao at nagtungo sa harapan.
“Caleb…” bulong ko nang alisin niya ang kanyang helmet.
Isa pang batang babae ang nagpakita sa may screen at tumayo siya sa tabi ni Caleb. Pinagmasdan kong maigi ang kanyang mga labi at sinusubukang basahin kung ano ang sinusubukan niyang sabihin. Ang tanging na bubuo kong salita ay, “Aurora.”
Bumilis ang tibok ng aking puso at lumapit pa ako lalo sa screen at umaasang maitindihang mabuti ang sagot ni Caleb. Ang mukha niya ay nagpinta ng isang pangit na ekspresyon at sinabi niyamg, “Patayin siya.”
Pakiramdam ko ay may sumuntok sa akin
AURORA’S POV Ang aking mga bituka sa aking tiyan ay tila nagkabuhol-buhol. Anong kalokohan ito, at gusto ni Tyson na kumain ng hapunan na kasama ako?Nanigurado pa ako na maging maingat para lamang hindi kami magkasalubong nitong nakaraang linggo. Naging sobrang awkward na sa akin na nasa paligid siya matapos ang halik na iyon. Pero ngayon, wala akong mapagpipilian kundi ang harapin siya.Nabangga ako sa isang haligi habang naglalakad papasok sa silid kainan. Kung hindi lamang ako nahuli ni Tyson sa mismong oras na iyon nahalikan ko na ang sahig.Dinala niya ako sa mesa, hinugot pa ang isang upuan para maupuan ko. Ang kanyang pambihirang pag-uugali ay nagtutulak sa akin sa dulo ng higit pang inaasahan ko. Nagnakaw ako ng isang tingin sa kanya at ang tanging nakita ko ay nakadamit siya ng isang kulay kayumanggi at pormal na damit. Ibinagay nito ang kulay ng kanyang mga mata.Pinagmamasdan niya ang aking tingin nang siya ay tu
AURORA’S POVPagod na pagod na ako sa lugar na ito. Ang karahasan, pagdanak ng dugo, at patuloy na pag-uusap nila sa mga plano at pagpatay ay mas pinapahirapan akong huminga. Ang tanging hiling ko na lang ay ang makaalis na sa magulong lugar na ito!“Alam mong posible iyon, hindi ba?” isang boses mula sa tabi ko ang nagsalita. Sa gulat, napaikot ako at halos mabunggo ko na ang isang babaeng may edad na din kung titignan.Hindi ko pa siya nakikita sa lugar na ito. Kinabahan na ako nang makita ko mula sa dulo ng aking mga mata ang nakadandong pintuan. “Paano nakapasok ang babaeng ito?”Tumawa siya sa gulat na expresyon ng aking mukha at sinabing, “Tulad lang kung paano ka napunta sa harapan ni Caleb…”“Alam mo ang tungko doon?” agad kong sabi.Kumindat siya sa akin at sinabing, “Ni alam ko mismo kung paano mo iyon nagawa. Pwede kong ipakita sayo kung gugustuhin
AURORA’S POVTumingin ako sa bawat sulok ng lugar, lahat ay tugma sa anong nakita ko sa ala-alang iyon; ang paborito kong kabayo, slide, duyan, at ang upuan… maliban lang sa mga magulang ko…Huminga ako ng malalim at naupo. Sinubukan kong alalahanin lahat ng ginawa ko dito noong bata pa ako. At ang tanging pumasok sa isipin ko ay ang mga alal-alang ipinakita sa akin ni Celeste.“Natutuwa akong nagawa mong magpunta dito,” narinig kong boses ni Celeste habang papalapit sa harapan ko. Mainam akong tumayo nang may respeto at ngumiti sa kanya.At nang maupo na kami. Agad kong itinanong sa kanya ang bagay na madalas na gumagambala sa akin, “Bakit wala akong maalala ni isa patungkol sa aking mga magulang?”“Nagpasya kaming alisin lahat ng ala-ala mo para sa iyong kaligtasan.”“Bakit niyo kinailangang gawin iyon?” tanong ko.“Mapanganib ang mga sandalin
CALEB’S POVNagbuntong-hininga ako at pumasok sa aking kwarto. Panahon na para sa penitensya. Pinunit ko ang aking damit at tinitigan ang aking sarili sa salamin. Sa mahinang liwanang ng kandila, kita ko ang mga bakas sa aking likuran.Ang mga ngipin ko ay nagsasalubong nang magsimula akong paghahampasin ng sobrang lakas ang aking likuran hangga’t kaya ng aking katawan. Ang tunog mula sa bawat paghampas ko sa sarili ay dinig na dinig sa loob ng aking silid habang patuloy lang ako sa paghampas ng paulit-ulit.Isa… dalawa… tatlo… apat… lima...Akmang hahampas na ako sa ikaanim kong bilang pero may kung sinong humila sa aking kamay.“Bakit mo ito ginagawa Caleb? Ano sa tingin mo ang maitutulong nito sa’yo?”“Pinapaalala nito ang hindi ko pagtagumpay laban sa mga Flamers, Meridith. Binubuhay nito ang matinding nais kong maghiganti…”Ang mga malal
ASLAN’S POV“Kinakailangan mo bang umalis, Aslan?”“Parang kapatid ko na si Aurora. Nag-iwan lamang ako sa kanya ng dugo na sapat lamang para sa isang buwan. Kailangan ko siyang puntahan.” Pagpapaliwabag ko.“Pero nangako ka sa aking mananatili ka lang sa tabi ko,” naiiyak na sabi ni Zarina.“Pupuntahan ko lamang si Aurora, pero hindi ako mananatili roon para kay Tyson,” pagpapaliwanag ko habang hinahawakan ko siya sa kanyang balikat.“Paano kung pinilit ka niyang manatili doon?”“Gagamitin ko ang locket para makapag-teleport pabalik dito,” nakangising sagot ko sa kanya.“Hindi maganda ang pakiramdam ko tungko dito, Aslan…”Damn! Ang babaeng tulad niya ay mapumilit at hindi gusting magpatalo. Hindi naman niya inaasahan na manatili ako dito tulad ng isang bilanggo, hindi ba?Ang mukha niya
CALEB’S POV “Kailangan mo nang magmadaling magdesisyon, Caleb. Ang Dark Lord ay magiging mainipan na balang araw. At nag-iwan na siya ng paalala para sa’yo,” sabi ni Meridith pagkapasok niya habang may hawak na malaking kahon.Kinuha ko mula sa kanya ang kahon saka ito kinuha at binuksan ngunit agad ko rin itong isinara nang makita ko ang nasa loob, at ang mga kamay ko ay nanginginig.“Ano ang nasa loob ng kahon?” tanong ni Meridith., habang binubuksan ang takip ng kahon pero agad ko namang hinila ang kanyang kamay at umiling at bumulong sa kanya, “Vondur…”“Hindi! Paano niya magagawa iyon?” sabi niya habang minamasahe ang kanyang ulo.Huminga ako ng malalim saka sinabing, “Kilala siya sa kaniyang pagiging isang walang-awang tao…”“Ibig sabihin ba niyan wala tayong pagpipilian sa sitwayong ito?”“Huwag
AURORA’S POV Nangangapa ako ng hangin habang pinapakiramdam ang hangin na tumatama sa aking lalamunan. Sinusubukan kong sumipa at gumalaw pero ang katawan ko ay nanatiling nakalutang sa hangin.Napakasakit ng ulo ko na halos hirap na hirap na akong mag-isip ni kahit ni isang bagay. Halos hinang-hina ang katawan ko sa kawalan nito ng lakas at tila ba tuyo na ang mga labi ko dahil sa dehydration.Sa kabila nang paghihina ko, nakaramdam ako ng tulo ng tubig mula sa aking mga labi. Idinaan ko ang dila ko sa pagitan ng aking mga labi at agad na nilunok ang mga laway na namuo sa aking bibig na tila ba uhaw na uhaw.Hindi ko alam kung anuman ang likidong iyon pero naging maayos ang pag-iisip ko. Nang unti-unti kong ibinukas ang aking mga mata, nakita ko agad si Logan na nakatayo mula sa aking harapan. Sinubukan kong ngumiti pero tila lahat na ata ng laman mula sa aking mukha ay hindi na makagalaw.Ang mga mata niya aya agad namang
AURORA’S POV Hindi ko kailanman nagawang isipin na haharap ako sa ganitong kamatayan kahit pa sa mga panahong nasa dilim ako; nakalutang sa ere, may mga nakapalibot ng kanidila sa akin at isang kakaibang amoy. Ang kamatayan ko ay kapalit ng pagkabuhay ng isang demonyo. Kawalan ng pag-asa ang siyang nangibabaw sa aking puso na halos wala na maski isang kititing na pag-asa akong maramdaman. Nasa punto na ako na sumuko na lamang nang bigla na lamang nasa harapan ko na sina Caleb at Tyson, pero sigurado akong isa lamang iyong ilusyon. Kaya naman hindi na ako nagdalawang isip pa at ipinikit ko na lamang ang aking mga mata. Maya’t maya pa ay may kung anong maligamgam na likido ang siyang tumutulo sa aking mukha. Agad na bumukas ang aking mga mata, inaasahan ko na nakahanap ng paraan si Logan upang iligtas ako. Isang kulay tanso at kayumangging mga mata ang siyang bumungad sa paningin ko imbes na kulay asul. Blo
AURORA’S POV Makalipas ang tatlong buwan… Ang aking labi ay nagpipinta ng isang malapad na ngisi habang pinapanood ko si Tyson na nilalaro ang mga susi habang kinakabahan. "Ano bang nagpapatagal dito?" Tinama ko naman ang braso ko kay Tyson, sinabi ko sa isang mapanukso na tinig, "Natatakot ba ang dakilang hari ng mga dragon na makita siya sa klinika ng Gynecologist?" Namula ang mukha niya at halos sumigaw siya, “Paano mo nagagawang magbiro tungkol dito, Aurora? Nag-aalala lang ako tungkol sa ating sanggol. " “Excuse me, mister! Ito ba ang iyong unang pagkakataon sa isang ospital? Maaari bang panatilihin mong mababa ang iyong boses!” Napahagikgik ako nang makita ko ang nars na pinarusahan si Tyson at lumayo. Hinabol ko ang kamay niya bago niya ituloy ang pagkainis sa nurse. "Ayaw mo bang makita ang ating sanggol?" “F ***! Aurora. Kung hindi ako masyadong natukso na makita ang ating sangg
AURORA’S POV Pinagmasdan ko siya na takot na takot habang dumadaloy ang dugo mula sa kanyang sugat. Tumagal ng ilang sandali bago ko mapagtanto ang ginawa niya. "Bakit mo ginawa iyon?" Sigaw ko, at pinahiga siya sa kandungan ko. Gagamitin ko sana ang aking mahika upang masuri siya nang hawakan niya ang aking mga kamay at umiling. Hingal na hingal siya at bumulong, "Kailangan kong ... kailangan kong mamatay ..." "HINDI! Humihingi ako ng paumanhin na sinisi kita kanina ... Ako… Nagalit lang ako sa sarili ko… Ako ang… ” Nagpumiglas siyang bumangon habang sinasabi niya, "Hindi mo naiintindihan ... Ang aking kaluluwa ay konektado sa Dark Lord ... Hanggang ako ay buhay, makakabalik siya para Balika ka... at si Tiara ..." Hinawakan ko ang kanyang kamay at sinabi sa isang gulat na boses, "Hindi mo kailangang mamatay ... Hahanap ako ng paraan upang maputol ang inyong koneksyon ..." Humagulhol siy
TYSON’S POV Natigilan ako nang hindi ko nakita ang bato sa locker. "Itinago ko ito dito ..." Nauutal kong sabi. "Alam kong hindi ka nagsisinungaling ngunit saan sa palagay mo ito?" Bumulong si Adam ng ilang pulgada mula sa aking tainga na naging dahilan para kilabutan ako. Masyadong komportable at mapanganib na manatili dito mag-isa kasama siya. Hinawakan ko ang kanyang kamay at nag-teleport pabalik sa dating lokasyon bago niya ito mapagtanto. "Kung nais mong iligtas ang iyong anak, sabihin mosa akin kung nasaan ang Heart of Magic?" galit na sabi niya at hinawaka ako sa leeg. Nagulat ang mga mata ko nang makita ko si Aurora sa likuran niya. Nang walang anumang babala, isinaksa niya ang isang punyal sa kaniya "Ahhhh !!!" Ang sigaw niyang nakakakilabot ang siyang umalingawngaw habang bumabagsak sa lupa. "Ayos ka lang ba? Nasaan si Tiara? " Tanong ko sa at lumapit kay Adam upang maabot si Aurora. Ang masaman
AURORA’S POV Ipinikit ko nag mga mata ko at pinokus ko lamang ang isipan ko sa lugar na nakita ko sa isipan ko at nagteleport papunta doon. Ilang minute lang ang lumipas ay nahulog ako sa lupa, naliligo sa pawis at hinahabol ang hininga. Ang kapangyarihan ko ay hindi ganon kalakas para tumagos ako sa harang. Isang paraan na lang ang kailangan nagyon… Bumalik ako sa Sanctuary at kunuha ang heart of magic. Kinilabutan ako sa kapangyarihang dumadaloy sa akin sa sandaling hawakan ko ito. Gagamitin ko na sana ang kapangyarihan nito nang biglang sumulpot sa isipan ko ang sinabi ng lolang iyon, “Sa tuwing ginagamit mo ang batong ito, mawawala ang bagay na parte ng buhay mo. Lalamunin nito lahat ng kasiyahan, pagmamahal, kabutihan at puro kadiliman na lang ang matitira sa iyo, parang isang malamig na bangkay na walang emosyon.” Nanginginig ang mga kamay ko at napakabilis ng bawat tibok ng puso ko. Ginawa na nila Aslan, Zarina at Tyso
AURORA’S POV Naupon kami sa bawat sulok ng mapa at naghawak kamay. “Kapag nagbigay kami ng senyas lahat tayo ay kailangan sugatan ang palad at hayaang tumulo ang dugo sa mapa. At walang magsasalita, naiintindihan ba?” Lahat kami ay tumango at bumuo ng isang bilog. Ako at si Zarina ay pinikit ang mga mata at nagsimulang bumulong. Noong una lahat at tila itim lamang pero habang tumatagal, nakikita ko ang isang bagay sa gitna ng dilim pero nakatago ito sa likod ng tila mga usok… At nang makaramdam na kami agad kong binuksan ang kamay ko at hiniwa ang aking palad, ganoon din ang mga iba. Lahat ng dugo naming ay tumutulo sa gitna nito pero walang nangyayar… “Damn! Masyado akong nagtiwala na gagana ang spell na ito.” Sabi ni Zarina at napasabunot sa sariling buhok. “Gumana nga ito… Hindi sa kung paano ito gumagana kundi nakikita ko ang mga ito sa isipan ko… Nasa Earth si Tiara… Hindi natin siya maramdaman dahil nasa
TYSON’S POV “Nagpunta ako sa Roxiant ngayon.” “Ano? Bakit ka nagpunta doon? Dapat pinadala mon a lamang ako o kaya si Zarina. Alam mo ba lung gaano kadelikado ang lugar na iyon? Iyon ay lugar kung saan nagkikita-kita lahat ng mga makapangyarihan na manghuhula. Paano kung may isang maglagay ng hex o spell sa’yo?” “Abala kayong pareho. At may nakapagsabi lang sa akin at nakaka-interesado ang impotmasyon na iyon para maghintay pa ako…”“Sabihin mo sa akin… buti naman at may nakuha kang impormasyon…” “Masasabi kong ang peligro na maari kong makasalubong ay sulit din naman. Mayroon na akong blue print sa plano ng Dark Lord. Ang plano niya ay hinati hati niya sa magkakaibang paraan. Una ay ang kunin si Tiara.” “Damn! Kaya ba masyado kanga tat na papuntahin sila sa Sanctuary?” “Hmmm… plano ko lang naman na ilayo sila sa gulong ito…” “Kung hindi natin siya hahayaang magawa ang una niyang plano, manan
CALEB’S POV Anim na buwan na ang lumipas noong huling araw na nakita ko si Aurora. Sa biglaang pangugulila ko sa kanya tinext ko siya na makipagkita sa akin. Hindi ko alam kung darating man siya o hindi, pero hindi ko mapigilan ang sarili ko na hintayin siya.Urong-sulong ako sa daan at hinihintay pa rin siya. Sampung minute ang lumipas hanggang dalawampung minute na. At nang hindi siya dumating kahit pa isang oras na akong naghihintay, nagpasya na akong umalis.Tumalikod na ako at aalis na sana nang biglang sumulpot sa harapan ko si Aurora. Nagulat naman ako at napaatras.Ngumiti siya sa akin at sinabing, “Sorry kung nahuli ako, Caleb. Binilin sa akin ni Tyson na maniguradong ligtas ako, binilin niyang hintayin muna kitang papaalis na bago lumapit alam mo naman kung gaano kaparanoid iyon.”“Nagulat din naman ako at pinayagan kanyang makipagkita sa akin.”Suminghap siya at sinabing, “Hindi naman niya ako katulong. Hindi ko kailangan ng permisyo niya.”“Oo na… O
ASLAN’S POV Nanlambot na naman ang puso ko sa ginawang kabaitan ni Aurora. Wala nang katulad niya. At gagawin ko lahat para tulungan siya na makita ang kasiyahan niya sa abot ng makakaya ko. “Pero paano niyo napagpalit ang anak namin…” Ang boses mula kay Aurora ay hinila ako pabalik sa malalim nap ag-iisip ko. “Binigay sa akin ni Tyson ang isang locket na magpupunta sa iyo sa isang ligtas na lugar. Agad ko naman iyong nilagay sa leeg ni Tiara sa sandaling kunin ko siya sa’yo at agad na nag-teleport sa lugar na iyon. At andoon na rin si Raina na siyang naghihintay sa amin hawak ang anak naming… Kung alam ko lang na kayang pumatay ni Zizi…” “Sa tingin mo ba mas magandang sabihin natin ang tungkol kay Tyson bago pa man niya sunugin ang buong gubat?” mabilis na sabi ni Raina. Nagpakawala ako ng malalim na buntong-hininga at sinabing, “Masiyadong dinibdib ni Tyson lahat ng sinabi mo sa kanya. Gusto niyang ib
ASLAN’S POV Nasaktan ako nang makita ko si Aurora na paalis. Ibig sabihin ba no’n pinatay talaga ni Zarina si Tiara? Parang kidlat ang pagtibok ng puso ko at lumapit ako sa harapan ng hawla. “Zizi, huwag mong sabihin sa akin na pinatay mo nga talaga ang sanggol… Gusto mo lamang siyang gamitin bilang bitag hindi ba…” sabi ko nang may nanginginig na boses. “Ano naman ngayon kung pinatay ko siya… ano bang pakialam mo?” Bumigay na ang mga binti ko at natumba na lamang ako sa sahig. Tumulo ang mga luha sa aking mata at sumisigaw ang buong pagkatao ko sa sakit…. Isa lamang itong kasinungalingan… hindi niya iyon magagawa. Lumuhod naman si Tyson sa tabi ko at hinila niya ako at niyakap, “Patawarin mo ako Aslan, napakalaki kong pagkakamali… dapat gumawa na lamang ako ng mas mabuting paraan…” “Hindi, Tyson. Hindi… ako hetong nakagawa ng isang pagkakamali…”