Adon's POVSa wakas. Pumayag na si Aubrey na magkita kami.Nasa gitna ako ng isang board meeting nang dumating ang text message niya. Gusto niyang magkita kami. Agad-agad.Iniwan ko ang lahat at agad na umalis ng meeting. Sobrang excited akong makita siya na hindi ko mapigilan ang kasiyahan ko.“Kailangan kong makipagkita kay Aubrey para mag-kape. Hindi ko sigurado kung makakabalik pa ako. Mas mabuti pa, i-cancel mo na lahat ng appointments ko for the rest of the day,” sabi ko kay William, ang executive secretary ko.“Pero sir, may meeting po kayo with the CNN executives ng alas-dos ng hapon.”Isa pang meeting tungkol sa media at ang pinakabagong robotic invention namin. Patuloy itong dumarating dahil curious ang mundo sa futuristic project namin.“I-move mo na lang sa bukas.”“Noted, sir,” mabilis na sagot ni William.Agad akong umalis ng opisina at dumaan muna sa florist para kumuha ng bouquet. Paborito niya—peach roses.Dumating ako sa Sweet Dreamer café at umorder ng kape para sa
Aubrey's POVAng puso ko ay tila tumatalon ng mabilis nang makita ko si Adon sa Sweetdreamer café, nakaupo sa isang padded chair, at umiinom ng kape. Huminto ako at tiningnan siya ng saglit. “Relax ka lang, Aubrey,” sabi ko sa sarili ko. Pero hindi ko mapigilang tingnan ang gwapong mukha niya at magandang katawan. Grabe, sobrang hot niya. Namiss ko siya ng sobra. Ngayon, magkasama kaming muli.Pinipigilan kong umiyak nang sabihin niyang mahal niya ako. Matagal ko nang inaasahan ang pagkumpuni ng kanyang nararamdaman para sa akin, kaya't sobrang naiinis ako nung binigyan niya ako ng diborsyo. Naging paranoid ako, nag-iisip ng mga hindi makatwirang dahilan na gusto lang niyang umalis sa kasal namin.Nasa sofa kami sa Sweetdreamer Café, nagliligaya at nagmamahalan. Hindi kami makasawa sa isa’t isa.“Lumabas tayo dito at pumunta sa penthouse,” sabi niya habang hinahalikan ang leeg ko at dinidilaan ang likod ng tainga ko. Grabe, talaga namang nakakagana.“May meeting ako sa isang oras. Ka
Aubrey's POVBumalik kami ni Adon sa mansyon ng mga Gustav habang ang Mommy ko ay nasa mansyon ng mga Mañas kasama si Lolo. May hardin siya ng mga gulay at dalawang aso na nagbibigay aliw sa kanya.Engaged na kami ni Adon, pero pinili naming ipagpaliban ang kasal hanggang sa ipanganak ang baby namin. Isang gabi habang nagdidinner kami, pinag-uusapan namin ang pangalan ng aming baby boy.“Milton, Earl, Blake, Tony, Donald,” mungkahi ko.“Hindi… hindi… hindi…” patuloy na shaking ng ulo ni Adon. “Panglalaki na pangalan. Parang Caleb, Hardin, Zion, Enrique…”“Hindi pwede! Para silang mga karakter sa romance fiction,” saka ko naisip, “paano kung Sebastian, mula sa isang martir na Santo? Ano sa tingin mo?”“Gusto ko si Sebastian. Bagay na bagay sa Gustav.”“Sebastian Gustav. Wow,” punung-puno ako ng saya at bigla akong napasigaw, “Ouch!”“Okay ka lang?”“Kick na naman siya, sobrang lakas.”“Oh. Masakit ba kapag sinasakal ka niya?”“Medyo,” inuyin ko ang ilong ko, “pero ayos lang. Masaya ako
Aubrey's POVLumipas ang tatlong araw mula nang pumanaw si Lolo. Parang isang malakas na alon ang bumalot sa akin ng kalungkutan, na paulit-ulit na bumabagsak sa bawat oras na naaalala ko siya. Walang tigil ang dating ng mga bisita sa mansion, mga kamag-anak, at mga kaibigan na nais makiramay. Si Mama, na kahit pa matagal nang sanay sa mga pagsubok, ay hindi maitago ang lungkot sa kanyang mga mata.Hindi ko rin alam kung saan ko hinuhugot ang lakas ko. Siguro dahil may kailangan akong gawin—ang magpakatatag para kay Sebastian at kay Mama. Minsan, iniisip ko kung paano kinaya ni Adon lahat ng ito. Walang pag-aalinlangan, laging nandiyan siya para sa amin, hindi ko man sabihin. Nangyari ang libing ni Lolo nang may dignidad at tahimik. Marami ang dumalo, pero parang ako lang ang naroon sa mga oras na iyon. Halos hindi ko narinig ang mga dasal o ang mga bulong ng pakikiramay mula sa mga bisita. Ang naririnig ko lang ay ang mga huling salitang binitiwan ni Lolo—ang hiling niyang alagaan k
Adon's POV"Nadinig mo ba 'yun? Sinabi niyang mama!" Masayang-masaya si Aubrey sa pag-usad ni Sebastian, na ngayon ay anim na buwang gulang na. Nakaupo siya sa loob ng crib, suot lang ang kanyang diaper, at hawak ang isang asul na rattle. Lumaki ang kanyang mga mata habang nakatitig kay Aubrey na masiglang-masigla. Siguro iniisip niya kung ano ang nangyayari."Hm... ang nadinig ko, dada," sabi ko, sinasabi ang talagang narinig ko."Talaga?" napakunot ang noo niya, pagkatapos ay binalingan si Sebastian, "sige na Seb, sabihin mo ma-ma... ma-ma..."Tumili si Seb at kinain ang rattle, hindi pinansin si Aubrey. Pagkatapos ay sumigaw siya, "da-da. Da-da.""Sabi ko sa'yo," natatawa kong sabi habang tinutukso si Aubrey, at napasimangot siya."Hindi patas 'yun, Seb. Mas madalas tayo magkasama," kinuha niya ang aming baby at niyakap ito.Mula nang mamatay ang lolo ni Aubrey, naging abala siya sa pag-aasikaso ng lahat. Mula sa libing, sa pangangalaga ng negosyo ng mga Mañas, sa pagdadala kay Seb
Aubrey's POVAng tatay ko ay buhay at malakas!Isang malamig na panginginig ang dumaloy sa akin. Parang kakaibang pakiramdam na makita ang sarili kong tatay na nakatayo sa harap ko, nang akala ko ay natutulog na siya ng mahigit sa anim na talampakan sa ilalim ng lupa.Kakaiba.Totoo rin ang sinasabi ng private investigator. Pinag-utos ni Grandpa na patayin ang tatay ko.May isang lalaki na tinatawag na Gaston na hinikitan ang preno ng kotse. Si Grandpa ang responsable sa aksidenteng nagdulot ng pagkamatay ng mga lalaki sa loob ng kotse.Si Grandpa ay isang demonyo!Totoo nga ang mga chismis na narinig ko noong libing na siya ay pumatay ng tao. Hindi ko makapaniwala na ang dugo na dumadaloy sa akin ay nagagawa ng ganitong kasamaan. Ang ginawa niya ay hindi mapapatawad!Muli akong nagalit sa kanya, higit pa kaysa sa kahit sino sa buhay ko. Pero wala na kaming magagawa. Patay na siya.Nabigla at nagalit ako. Ang hirap pigilan ang nararamdaman ko. Nanginig ang mga kamay ko.Na-shock din s
Aubrey's POVLove makes you crazy. It causes strong infatuation and obsessive thinking about what he's doing, where he is, and who he's with. It gives you too much stress, especially if you're prevented from being with him.Ganun ang naramdaman ni Mom. Parang bumalik siya sa nakaraan, twenty-five years ago, na naglalaban para sa kanyang pag-ibig kay Gareth Danes, at ako naman ay ang mas batang version ng Grandpa, na pumipigil sa kanya na makasama ang kanyang lover.Nasa kwarto kami ni Adon. Ang guwapo niya, may dark hair na basang-basa mula sa shower, at nakatayo sa harap ko na may puting towel sa kanyang hips. Napatingin ako sa v-line niya, medyo nakaka-distract."Akala ko magiging masaya ang reunion na ito," sabi niya, sabay kunot noo, "eh, parang okay naman, maliban sa iyo.""Paano mo gusto akong mag-react? Tumalon sa saya? Grabe, sa 25 taon ng buhay ko, akala ko patay na ang tatay ko.""Kaya nga dapat ipagdiwang. Buhay siya, at dapat kang magpasalamat sa bagay na iyon," sabi niya,
Adon's POV“Saan si Aubrey?” tanong ko sa tatay ko, si Kristov Gustav, na nakaupo malapit sa lugar kung saan ako nakatayo, sa tabi ng pulang at gintong floral wedding arch.Tinaas niya ang kilay niya, tapos tiningnan ang oras sa wristwatch niya. “Siguro papunta na siya dito. Sabi ko sa iyo, ten minutes pa, huwag kang mag-alala, darating siya,” sabi niya, tapos nagbigay ng okay sign.“Oo, darating siya,” bulong ko sa sarili ko. Nanginginig ang mga kamay ko, hindi ko mapanatili ang mga ito na hindi gumagalaw. Binawasan ko ng kaunti ang pagkakakabit ng bowtie ko. Masikip ito sa paghinga ko.Sobrang kinakabahan, excited, at overwhelmed ako sa saya. Ang pag-aasawa kay Aubrey ang pinakainaasahan ko sa ngayon. Siya ang pag-ibig ng buhay ko, ang lahat sa akin, ang mundo ko.Nagdaos kami ng kasal sa simbahan, sa gitnang bahagi ng New York. Ito ang pinapangarap naming magpakasal sa simbahan ngayon, para sa isang solemne na sakramento. Puno ng dekorasyon ang simbahan, karamihan sa mga pulang ros