Madeline's P. O. V.Pagsapit ng uwian, magkakasabay kami ni Roselle at Catalina na naglalakad sa hallway."Okay ka na ba talaga?" tanong ni Catalina."Oo, binigyan naman ako ng nurse ng gamot. Saka vitamins din, gumaan pakiramdam ko after." Ngumiti ako sa kaniya."Kabadong-kabado ako kanina, akala ko dadalhin ka na sa hospital." Umiiling na sabi ni Roselle habang nakabusangot ang mukha nito.Inakbayan ko siya."Akala ko rin mamamatay na ako.""See? Nakakamatay talaga ang love. Kaya ayoko talaga ma-fall in love," sabat ni Catalina at napa-cross arms."Sinasabi mo lang 'yan, pero kapag nandoon ka na sa scenario na kaharap mo taong mapupusuan mo, talagang kusang titibok ng malakas 'yang puso mo," sabi ko kay Catalina."Pipigilan ko--""At hindi mo 'yon mapipigilan!" mabilis na sabi ni Roselle.Nag-high five kami ni Roselle. Sumimangot naman si Catalina."Pero kanina, bakit hindi dumating si Raven? Akala ko ba ni-report na ng teacher natin na nahimatay ka?" tanong ni Catalina.Napaiwas ak
Raven's P. O. V.All of the burden I felt turned into hope. Nagbabakasakali na baka siya nga ang babaeng matagal ko nang hinihiling na makitang muli matapos ang lahat, ang ilang taon na lumipas."A-Anong ibig mong sabihin?" tanong nito.Hinawakan ko ang pisngi niya at lumapit sa kaniya. Tinitigan ko ang mga mata niya."Tell me, it's you. Ikaw ang babaeng binu-bully sa labas ng gate ng Bataan National Highschool..." Kita ko ang paglaki ng mga mata niya, bakas ang gulat sa mukha nito. Alam ko na agad, siya nga 'yon. Kahit hindi niya sabihin, nararamdaman kong siya nga 'yon. The way she looks to shocked for me, knowing about it."N-Nag-aral ka rin ba sa Bataan National Highschool?" nauutal niyang tanong."Ikaw nga... Maddy. Ang matagal ko nang hinahanap..." Hinila ko ang braso niya para yakapin ito.Napasubsob siya sa aking dibdib at bigla na lamang humagulgol. Hindi ko na rin napigilan pang umiyak, hindi dahil sa sakit kundi dahil sa saya. Ang imposible ay naging posible."The girl I d
Raven's P. O. V.When I woke up, pakiramdam ko walang maling mangyayare. I smelled my wife's hair dahil nakahiga ito sa dibdib ko. Napangiti ako sa bango nito. Dahan-dahan akong umalis sa kinahihigaan ko dahil kailangan ko magluto ng almusal. Napatitig ako kay Maddy na mahimbing ang tulog."Woah... Best boobies ever..." bulong ko nang makita ang dibdib nito dahil nakasuot lamang siya ng sando.Napakunot naman ang noo ko. Pansin ko ang biglaang paglaki nito, parang ang huli naming make love ay hindi naman ganito kalaki? Siguro dahil sa pagdadalaga niya. I think it will more developed, mas lalaki pa. Hinila ko ang kumot at tinakpan ang kaniyang katawan. Naglakad na ako patungo sa kusina, walang suot kundi boxer lamang. Mas komportable ako matulog nang walang pang-itaas. Kumuha ako ng apron at sinuot ito. Naghanda ako ng ingredients para sa omelette. Mapayapa akong nagluto, ngunit nang lumipas ang oras ay napansin ko ring hindi pa gumigising si Maddy. Inihain ko na ang pagkain sa lames
Madeline's P. O. V.Gumaan na ang pakiramdam ko kaya nakapasok na ako sa school. Kinuwento ko kala Roselle at Catalina ang mga nangyare, pati na rin ang big revelation sa pagitan namin ni Raven."Small world, parang sobrang imposible na mapangasawa mo pa ang lalakeng dahilan kung bakit ka naging si Maddy ngayon," kumento ni Roselle.Nakaupo kami sa cafeteria at tapos nang kumain. Uminom ako ng soft drinks at napatingin sa paligid."Baka mamaya maging bagong issue na 'to kung may makarinig man," bulong ko at mahinang tumawa."Mas mapapatunayan niyo naman na mahal niyo talaga ang isa't isa. Para kayong tinadhana ni Lord na magtagpo, siguro kayo talaga ang end game." Binitawan ni Catalina ang kutsara at tinidor niya."Siguro nga, sana... Kahit na magkaroon pa kami ng maraming LQ, sana kami pa rin talaga sa bandang dulo," sabi ko at ngumiti."Pero alam mo." Tinuro ako ni Roselle. "Depende rin kasi talaga sa mag-partner 'yan. Kung mag-stay ba sila o hindi, kung pipiliin ka pa rin nila kahi
Madeline's P. O. V."R-Raven.. ano bang sinasabi mo?" nauutal kong sambit.Nanghihina akong lumapit sa kaniya. Sobrang lakas ng tibok ng puso ko na para bang kahit anong oras ay babagsak ako sa lupa dahil sa nangyayare."Madeline, hanggang kailan mo ba ako lolokohin?" tanong nito habang nakatitig sa mga mata ko.Napaawang ang labi ko. Sobrang dilim ng awra niya at ang sama nito kung tumingin, para bang gusto na niya akong saktan. Nakita ko ang kamao niyang nakatikom na. Napalunok ako ng ilang beses. Naramdaman ko ang pagtulo ng luha ko."I-I'm not. Raven, please listen to me again. This time hindi ko talaga---" "Pangatlo na 'to, Maddy. Or baka mayroon pang ibang mga lalake pero hindi ko lang nalalaman, ano nga ba talaga, Maddy?" sarcastic ang boses niya ngunit gasgas ito na para bang maiiyak na siya.Dahan-dahan akong lumapit sa kaniya, wala akong pakialam kung may makakita man. Kailangan kong makausap si Raven at makumbinsi siya ulit dahil alam kong nasira ang tiwala niya sa akin."
Raven's P. O. V.All I want is to get drunk, thinking that it would help me forget all the pain I've been feeling right now. Little din I know, that everything will get worse. "Maddy!" Sinalo ko siya at napaupo ako sa sahig.Narinig kong sumisigaw ang dalawang strippers at nanghihingi ng tulong. Para akong lumulutang sa kawalan, tila ba wala ako sa sarili at nananalangin na isa lamang itong panaginip."M-Maddy, open your eyes... Please..." bulong ko sabay tapik ng mahina sa kaniyang pisngi.No response."Sir! May ambulance na sa labas, dalhin na natin siya sa hospital!" sabi ng isang lalake, may nakasulat na bouncer sa damit nito."Y-Yes please... Help me..." nanghihina kong sambit habang tumutulo ang aking luha. Binuhat ng bouncer si Maddy habang ako ay nanghihina.Hindi ako makapaniwala. She's bleeding, where? She doesn't have gunshots, wounds in her stomach. Bigla na lang sumakit ang puson niya, this can't be a menstruation sa sobrang daming dugo. She bleed, like having a miscarri
Madeline's P. O. V.Wala na akong gana magpatuloy sa buhay ko, hindi ko na alam kung paano pang pagbangon ang gagawin ko ngayong nagkagulo na ang lahat. May buhay na nawala, pakiramdam ko pati ang buhay ko nasama niya. "Anak ko..." bulong ko habang hawak ang litrato ng fetus na nilabas sa akin kahapon. Ito ang una at huli niyang litrato. Mabilis kong pinunasan ang luha ko dahil ayokong mabasa ang hawak kong picture."M-Maddy... Kumain ka na, kagabi ka pa hindi kumakain. The doctor said that you need to gain strength again..." hinawakan ni Mommy ang magkabilang balikat ko."Paano pa, Mom? I was pregnant and I didn't know that. It's already too late for everything, lalo na sa relasyon namin ni Raven---" "Maddy, you can still fix everything if you wanted to. Ang amin lang, may pagkakamali rin kami ng Daddy mo. Actually, he texted me that he felt guilty na hinayaan ka naming makasal in a young age. It's because we needed to, akala rin namin mapapabuti sa 'yo 'yon. We didn't see this co
Madeline's P. O. V.Umuwi na ang dalawa dahil malapit nang dumilim at ayoko rin namang mapagalitan sila dahil sa akin kaya hinayaan ko na silang umalis. Kahit papaano ay gumaan ang loob ko at nakaramdam ako ng kaunting lakas. "Kailangan ko kumain, uminom ng gamot, magpalakas, para bukas..." bulong ko.Muli akong napatingin sa litrato ng baby ko na nakapatong sa desk. Dahan-dahan akong tumayo nang biglang bumukas ang pinto ng silid ko."Anak! Why are you standing up, you should be laying down--"."Mom, don't panic. Iihi lang ako," ani ko."Tara, tutulungan kita. Kakagaling mo lang sa surgery, paniguradong masakit pa ang private part mo," ani Mommy."Actually, makirot nga kapag naglalakad, kaya pala bed rest ako," sabi ko at hinawakan ang braso ni Mommy.Inakay niya ako, dinala niya ako sa banyo at nahihiya naman ako magpakita sa kaniya ng pribadong parte ko kaya hindi ako agad makaupo sa toilet."Why, anak?" "Mom, can you turn around?" nahihiya kong sambit."Ow.. sure!" Hawak niya pa
Madeline's P. O. V.Hawak ko ang aking cellphone, naghihintay ako ng reply mula kay Roselle. Ang sabi kasi nilang dalawa ay dadalo sila sa welcoming ko bilang bagong CEO. Nakasakay pa rin ako sa kotse, nakaupo ako sa backseat dahil driver lang nila Mommy ang naghatid sa akin. Nasa company building na ngayon si Raven kasama nila Mommy."Hayst... Sabi nila pupunta sila," malungkot kong bulong.Pumasok ang driver sa loob ng kotse at naupo na sa driver's seat."Ma'am, tumawag na po ang Mommy ninyo, pwede na raw tayo pumunta sa entrance," aniya."Sige po, Manong!" Nakaramdam ako ng halo-halong emosyon, kaba, saya, at excitement. Napahawak ako sa aking dibdib dahil lumakas at bumilis ang tibok nito.Binalik ko na sa hand bag ko ang cellphone ko saka kinuha ang foldable mirror ko, tinignan ko ang aking make up, na ngayon ay hindi pa rin nagugulo. Ngumiti ako at nag-practice ng aking speech habang nagda-drive si Manong.Napatigil ako nang makita ko na ang grand entrance. Napaawang ang labi k
5 YEARS LATERMadeline's P. O. V."Ms. FA, ehem--Roselle!" sigaw ko nang hindi niya ako pansinin dahil busy siya sa pakikipag-picture sa kaniyang mga kaklase. Nang lingunin niya ako ay kusang gumuhit ang ngiti sa aming mga labi. Nagtatatalon ito papunta sa akin, nang makalapit siya ay binigyan niya ako ng mahigpit na yakap. "Yes! Graduate na tayo!" sigaw ko habang yakap namin ang isa't isa.Humiwalay siya at hinawakan ang pisngi ko."Pero, Bes... Ang pinakamasarap sa lahat. Tapos na tayo mag-aral tapos sasahod na tayo!" sigaw niyang muli."Bakit parang hindi na ako kasali sa inyo?" Napatigil kami nang marinig namin ang boses ni Catalina. Paglingon namin sa likod ay nakita namin siyang nakatayo, may dalang isang bouquet ng bulaklak. Napataas ang kilay ko nang makita ang manliligaw niya sa kaniyang likuran."Oh, nandyan pala si Paul James," puna ko."May sasabihin kasi ako sa inyo, actually, kami... May sasabihin kami," ani Catalina sabay ayos ng kaniyang eyeglasses. Napakunot ang n
Madeline's P. O. V.Lumipas ang ilang araw, natiis ko ang limang araw na pag-tutor sa akin. Natapos ang lahat ng modules ko sa tulong ng bwisit na si Professor Pauline. Kahit ba malagkit ang tingin nito sa asawa ko ay napakinabangan ko naman siya, although bayad naman ang trabaho niya."I'm happy that you already finished all of these, next week exam na lang then bakasyon ka na," ani Raven habang nakatayo sa harapan ng lamesa kung saan nakapatong ang mga tumpok na modules and answer papers.Biglang hinawakan ni Prof. ang braso ko sabay ngiti. I suddenly felt awkward again pero nasanay akong pekein ang pagngiti ko sa kaniya."Of course, sa talino ba naman ng asawa mo, Sir Raven. I'm so impressed in her skills, from reading comprehension to memorizing. Malayo ang mararating ni Mrs. Madeline." Hinimas-himas niya pa ang balikat ko.Napairap ako at tumingin sa kaniya. Bahagya kong hinampas ang braso niya, gusto ko ngang lakasan. Aalis na lang ang dami pang satsat."Thank you for the compli
Madeline's P. O. V.Pagsapit ng gabi ay antok na antok na ako. I felt mentally exhausted sa dami ng inaral namin in just a day, pakiramdam ko sinasadya na niyang wala man lang pahinga. Tuloy-tuloy ang pagpasok ng information sa utak ko. Although gusto ko na talaga matapos ang modules but I really feel awkwardness between me and Prof. Pauline."Love, you keep on yawning. I think you should sleep early," puna ni Raven sa akin. Tumango ako at kinapa ang gilid ng mata ko na puno ng luha kakahikab ko. Pinunasan ko ito gamit ang mga daliri ko. Nakaupo kami sa sala at nagpapahinga dahil kakatapos lang namin mag-dinner. Ayoko naman matulog kaagad dahil kakakain ko lang, may mga masamang kasabihan about sa pagtulog ng busog."Love..." hinawakan ni Raven ang kamay ko.Bigla niyang pinatay ang TV kaya nanlaki ang nga mga mata ko."Oh, I thought you want to watch soccer?" tanong ko."But your sleepy, kaya matulog na tayo sa kwarto," ani Raven."Pero kung gusto mo manood, okay lang sa akin. Buksa
Madeline's P. O. V."Huwag ka na kaya magluto ng lunch mamaya?" suhestyon ko kay Raven habang kumakain kami ng umagahan."It depends, why?" Napairap ako, nagsu-suggest na nga akong huwag na pero parang gusto niya pa ring magluto at kumain na naman dito si Prof."Bakit ba gusto mong magluto? Pwede naman tayong um-order na lang. Masyado kasing epal si Prof. magaling nga siyang guro pero yung ugali, tagilid." Pabagsak kong binitawan ang kutsara ko sabay kuha ng aking hot chocolate drink."Love, it's not like that. Gusto ko lang ring kumain ka ng niluluto ko. Sunday ngayon, tapos the next five days, I'll be busy again." Mahinahon ang pagsasalita niya habang nakatitig sa akin."Kahit na ba! As long as dito kakain yung haliparot na 'yon, huwag ka magluto." Padabog kong ipinatong sa lamesa ang tasa ko. Napapikit naman si Raven sa lakas ng tunog na nagawa ko. Rinig ko ang pagbuntong hininga niya, mukhang napapagod na siya sa ugali ko."Love, can you calm down?" aniya sabay bitaw sa kutsara'
Madeline's P. O. V."Grabe, I didn't knew you're best sa kusina, Sir Raven!" Napatigil ako sa pagnguya, pakiramdam ko exaggerated na ang reaksyon ni Prof. Pauline. Ganoon lang ba talaga siyang klaseng tao? Matalino siya at friendly, pero minsan mapapansin talaga na hindi normal yung kilos niya, especially ang tawa niya."Thank you for the compliment, Prof. Pauline." Ngumiti si Raven at kinuha ang basong juice niya na melon dahil pinangakuan niya ako.Biglang kinuha rin ni Prof. Pauline ang kaniyang basong juice sabay taas nito, tumingin siya sa akin."Cheers?" aniya.Naiilang akong kinuha ang baso ng juice ko, go with the flow lamang ako. Nakangiti naman si Raven habang pinagdidikit namin ang mga baso namin. Parang nagugustuhan naman niya ang pakikisama ni Prof. "Bukas, sunday. Are you still available for tutoring?" tanong ni Raven."Of course, pwedeng-pwede. Kung okay lang ding mag-aral ng sunday, Mrs. Madeline?" tanong nito at tumingin sa akin."H-Huh? Okay lang naman... Para din
Madeline's P. O. V.Kinabukasan ay sabay kaming nag-umagahan ni Raven sa hapagkainan, siya na naman ang nagluto. Omelette ang aming almusal, wala ring mintis ang sarap ng kaniyang pagluluto. Kailan ko kaya matututunan ang ginagawa niya."Love, alam mo?" tumigil ako sa pagnguya."Don't speak when your mouth is full," aniya at binaba ang tasa ng kape."Psh, may sasabihin lang e'." Inirapan ko siya.Napansin naman niya ang pag-iba ng mood ko, binitawan niya kaagad ang hawak niyang kutsara saka hinawakan ang kamay ko."I'm sorry... Sige, ano ba 'yong sasabihin mo?" tanong niya."Wala na, ayoko na." Pag-iinarte ko."Love naman..." malambing ang tono ng kaniyang boses."Gusto ko lang sana itanong din," tumingin ako sa kaniya habang nagsasalita. "May balak ka bang turuan akong magluto? I mean, alam ko naman kasing busy person ka, so... Gusto mo itanong kung maisisingit mo ba sa time mo yung pagtuturo sa akin sa kusina?" Napatango siya ng ilang beses at binitawan ang kamay ko. Naghintay ako
Madeline's P. O. V.Parang tumalon ang puso ko sa saya nang marinig ang pagbukas ng automatic gate, nakita ko kaagad ang sasakyan ni Raven na papasok sa garahe. Bumangon ako mula sa sofa at binuksan ang main door. Nakita kong lumabas ng kotse si Raven dala ang kaniyang laptop bag. "Oh, what are you doing there?" tanong niya."Malamang sinasalubong ka. Ang boring kaya dito mag-isa," sabi ko.Nang tuluyan siyang makalapit sa akin ay bigla niya akong sinunggaban ng halik sa labi. Napapikit ako at tumugon sa kaniya. Bigla akong napasandal sa bukas na pintuan habang sinisiil ako nito ng halik. Napahawak ako sa kaniyang leeg."I missed you," bulong niya nang humiwalay sa akin.Napalunok ako ng ilang beses, pakiramdam ko ay nabitin ako. Tumalikod siya para ibaba sa sofa ang hawak niyang laptop bag. Napahawak ako sa labi ko, bigla siyang naging aggressive, not bad dahil masarap ang halik niya."Is there a problem?" tanong ni Raven.Nagising ako sa reyalidad. Napataas ang kilay ko at umiling.
Madeline's P. O. V.Nang matapos ang dinner date namin. Inuwi na ako ni Raven sa bahay niya, pinagbuksan niya ako ng pinto at unang hakbang ko sa bahay ay tila napuno ako ng halo-halong emosyon."Is there a problem, Love?" tanong ni Raven at hinawakan ang beywang ko. Narinig ko ang pagsara ng pinto. Napabuntong hininga ako at tinignan siya."Na-miss ko dito. Punong-puno ng memories ang bahay na 'to, tayong dalawa... Kapag naaalala ko na sana may kasama na tayong batang malikot at makulit. Nakakalungkot, pero siguro hindi pa nga ngayon yung right time natin para maging isang ganap na magulang." Ngumiti ako ng pilit."I really appreciate your positive thoughts, na this isn't the right time. Umaasa naman ako na kung darating ang right time na 'yon, nasa tamang edad ka na. Walang problema sa trabaho ko, tapos hindi ka rin stress sa business niyo. May mas malaki na tayong bahay at---""Teka," pinatigil ko siya sa pagsasalita. "Lilipat pa ba tayo ng bahay? Iyon ba ang plano mo?" tanong ko.