Chapter Seven : Ikalawang Paramdam

"YOU'RE all animals!” malakas na sigaw niya sa kaharap. Hindi pamilyar sa kaniya ang mga mukha pero pwede niyang isalarawan ang mga ito. Una ay isang mesteryosang ginang na kasing-edad ng Nanay niya,nakasuot ng mamahaling damit at nadaramtan ng mga mamahaling alahas. Pangalawa ay isang ama na hindi rin magkasing layo sa edad ng tatay niya ngunit desente manamit at mahihinuhang mula sa mayayamang pamilya at isa pang lalaking may taglay na nakakaakit na karisma, matangos ang ilong at mapuputi ang mga tuwid at pinong mga ngipin. Pero imbis na paghanga ang nararamdaman niya sa mga ito, bakit puro pagkamuhi? Kulang na lang isumpa niya ang mga ito.

“Pagbabayaran niyo ng mahal ang gagawin niyong ito sa akin!” Muli ay naibulalas niya. Puro ngisi lang ang iginanti ng tatlong pinapanood siya habang pilit na kumakawala sa pagkakagapos. Para siyang isang pasyenteng manganganak pero ang pinagkaiba lang, gapos ang dalawa niyang kamay at mga paa. Kahit ang lalaking nasa harapan niya ay hindi rin mababakasan ng anumang bahid ng pagkaawa. Puro kasakiman ang bumabalot sa mukha nito.

“Don’t waste your energy, babe!” wika ng lalaking hinaplos pa ang kaniyang buhok. “Everything will be okay. So don’t torture yourself by hoping you can get away from this. This is your destiny.” Dagdag pa nito na sinundan ng malademonyong ngiti.

“F*ck you!” Mura niya sa lalaki at dinuraan pa ito. “You’re all insane!”

Isang malakas na sampal ang dumapo sa kaniyang pisngi mula sa lalaki.

Pilit pa rin siyang kumawala sa pagkakagapos niyang iyon at ininda ang sampal na iyon.Pero ano bang laban niya sa mga lubid na siyang tumatali sa kaniya?

Hindi siya tumigil sa kakapalag sa pagkakagapos pero saglit na huminto ang oras para sa kaniya ng marinig ang iyak ng isang sanggol. Kalong-kalong ito ng isa pang persona na hindi niya alam kung sino na bigla na lamang lumitaw doon. Inilapit nito sa lalaki ang sanggol at buong pagmamahal na kinalong ng lalaki. Mahina pa nitong kinakantahan ang bata upang panatilihing tulog. Parang pinipiga ang puso niya sa nakikitang nakakainggit na tagpong iyon. Nakita niyang nagsilapitan ang iba pa at paisa-isang kinalong ang bata.

“Pakawalan niyo ako rito! Utang na loob!” sigaw niya at muling parang baliw na nagpapasag-pasag upang makawala sa pagkakagapos. Pero tama ang lalaki, nagsasayang lamang siya ng lakas at boses.

“Shh!” saway ng lalaki. “Huwag kang maingay. Natutulog ang baby natin.” Sa pagkakataong iyon ay saka pa lamang unti-unting nabibigyang linaw ang mga nagaganap. Ang ‘di lang malinaw ay kung sino-sino ang mga ito. Inirapan niya ang lalaki at pinukol ng masakit na tingin. Kung sino man at anong klaseng mga tao ang kaharap niya ngayon ay sana makaligtas siya. Gusto pa niyang mabuhay. Gusto pa niyang makauwi at makita ang mga magulang niya. Napapikit siya ng mariin at nahilam sa luha ang mga mata. “Diyos Ko, tulungan niyo ako. Wala na akong ibang mahihingan ng tulong kundi Ikaw na lang. Iligtas Mo po ako sa impyernong ito.’ Piping dasal niya at sinikap na isiping panaginip lang ang lahat ng ito. Na anumang oras ay magigising siya sa isang masamang bangungot.

Nawala na sa isip niya ang sumunod na pangyayari. Naramdaman na lamang na parang itinutulak siya at dadalhin sa kung saan. Gusto pa rin niya sanang gumalaw pero pakiramdam niya ay mabigat at wala ng lakas ang kaniyang buong katawan. Kahit ang mga pinagtalian sa kaniyang mga kamay at paa ay may bakas na rin ng latid at pasa gawa ng mahigpit na lubid at lalong nadaragdagan kapag lumilikot siya. Mapupusyaw ang mga ilaw na nakikita niya sa daraanan. Sa tingin niya ay sa ICU siya dadalhin ng mga ito. At kung ano ang gagawin sa kaniya ay isang bagay na di niya alam. Naramdaman niyang bumibigat ang mga talukap ng kaniyang mga mata. Gayunman, pilit pa rin niyang imulat ang mga mata upang makita at mapaghandaan ang mga susunod na mangyayari. Nakaramdam siya ng panlalabo ng paningin.

Matagal siyang nakatulog. Hindi niya alam kung ilang oras siyang nawala sa sirkulasyon. At sa muli niyang pagmulat, isang bulto ng tao ang naroon na tila inaabangan ang paggising niya at may hawak na isang rebolber. Isang nilalang ‘di naman niya kilala pero tahimik ang awra ngunit mapanganib ang mga mata.

“Mabuti naman at nagising ka na,” anang baritonong boses. Nakamaskara ito at nakasout ng ternong itim. Mahihinuhang isang bayarang mamamatay-tao ito ayon sa taglay na pigura at maawtoridad na boses. Halatang sanay na sanay na itong kumitil ng buhay ng isang inosente man o kriminal. Marahang itinutok nito sa mismong ulo niya ang baril at mahinang ikinasa.

“Anong gagawin mo sa akin?” nagawa pa rin niyang tanungin ito gayong alam niya rin ang mangyayari. “Pakiusap, maawa ka sa akin”. Pagsusumamo niya. “Kung sino ka man, please spare my life…I beg you…” halos paanas na ang pagkakabigkas ng kaniyang huling sinabi. Pati yata boses niya ay bumigay na rin sa isang kabaliwang nagaganap ngayon sa kaniya. Hindi niya maisip na aabot sa ganito ang lahat. “Anong atraso ko sa’yo para gawin mo sa akin ito?”.

“Pasensiya na, trabaho lang Miss. Walang personalan.” Iyon lang ang sagot ng kausap. Walang emosyong mababakas kahit sa tono ng boses nito. Nawalan na siya ng pag-asa. Ipinikit na lamang niya ng mga mata at hinintay ang susunod na mangyayari. Isang malakas na putok ang umalingawngaw sa silid na iyon. Ang ipinagtataka niya ay walang tumama na bala sa kaniya. Muling nanlabo ang mga mata niya at isang nakakasisilaw na liwanag ang tila humigop sa kaniyang kamalayan.

Napabalikwas ng bangon si Arianne matapos ang mahaba at werdong panaginip na iyon. Nasipat niya ang sariling ulo dahil bumibigat iyon dala ng nakaraang gabi Hindi niya alam kung ano ang mensaheng nais ipaabot ng panaginip na iyo at kung bakit lagi na lang iyon napapanaginipan niya. Namamasa pa ang likod at leeg niya dahil sa panaginip na iyon.

Pakiramdam niya ay parang kakambal na ng buhay niya ang panaginip na iyon. Hinang- hina na naman ang kaniyang katawan dahil doon at pakiramdam niya nga ay magkakasakit siya. Hinagip ng kaniyang mga mata kaniyang kumot. Iyon Ang naging pamunas niya dahil natatamad pa siyang bumangon upang maghanap ng tuwalya.

Siya namang pagtunog ng malakas ng message ringtone ng kaniyang cellphone. Kaagad na hinanap niya ito upang alamin kung sino ang tumatawag. Kinurap niya ng ilang beses ang mga mata dahil medyo nasilaw siya sa radiation nito. Sinipat niya na rin kung anong oras na. It was just yet six in the morning.

Binasa niya ang nakaregistered na texter sa cp niya. Humikab muna siya sandali bago nagpasyang basahin ang nilalaman ng text.

‘Good morning, babe. How’s your sleep?’

Sinagot niya rin ang text. ‘Good morning too.’

Muling may pumasok na mensahe. ‘Gising na ba ang babaeng pinakamamahal ko?’ Napapangiti siya habang binabasa ang sweet message sa kaniyang cellphone. ‘Gusto mo ba ng kahit na ano, sabihin mo lang?’

Imbes na sagutin ang text na iyon, iba ang isi-nend niyang reply.

‘Sino ang naghatid sa akin kagabi?’

Tumagal ng ilang segundo bago pa siya may matanggap na mensahe mula rito.

Nandoon lahat ng detalye na kaylangan niyang malaman. Napag-alaman niyang nakarami siya ng shot kahapon at nakaramdam ng pagkahilo.Medyo nahiya siya sa huling sinabi nito. Hindi niya akalaing nalasing pala siya . Maging nag pagtulog niya sa lap daw nito ay naikuwento din nito sa kaniya.

Nabanggit din nito sa text na nagkaroon ng di pagkakaunawaan ang binata at ang anak ng may-ari ng Hotel Uno, si Blake John del Fuego.

Gumuhit bigla sa isipan niya ang nangyari kahapon. Ang totoo, hindi talaga siya nahilo, napagod sa kaka-sweet dance nila ni Jake Domingo. Pero higit sa lahat ng nakakahilong isipin ay larawan ng lalaking siyang anak ng may ari ng Hotel Uno. Para kasing pamilyar ang mukha ng lalaki. Parang nakita na niya ito somewhere pero hindi niya maalala kung kailan. Parang may ibang koneksiyon ito sa buhay niya at parang may hatid itong kakaibang takot na hindi niya maipaliwanag lalo na ng makita kung ga’no ito kabangis kahapon.

“HAVEN’T YOU HEARD ME? I SAID, WHAT IS GOING ON HERE!”

Ito ang parte ng naganap kahapon na sobrang pumupuno sa kaniyang pandinig. At aaminin niya ngayon, para pa din niyang naririnig iyon at nakikita ang nagbabagang mga mata nito, pati na rin ang nakakatakot nitong aura at bangis.

Nag-alala din siya na baka matanggal sila at ng kaniyang mga kasamahan sa trabaho dahil sa nangyari kahapon.

‘Galit pa rin kaya si Sir Blake John? Baka mamaya ay sisantihin kami noon.’

Medyo nababahala na rin siya dahil sa nangyari kahapon. Tiyak na pag-iinitan ang mga nasa F and B Department dahil sa kagagawan nila lalo na at office hours iyon kahapon.

‘Don’t you worry.’ Muling text ni Jake. ‘Walang kapangyarihang magtanggal ng employees si Blake John dahil ako ang COO. Sakop ng trabaho ko ang human and resources management kaya hindi siya basta-basta makakatanggal ng employees without valid reasons. Kaya wag mo siyang pangambahan. Remember, you have me. And while you have me, no one can fired you out in this company.’ Sunod sunod na natanggap niyang mga text sa lalaki.

Nakahinga siyang maluwag dahil doon.

‘So what’s about tonight? I want to recapture my proposal lately. Kung hindi lang sana umeksena si Blake John kahapon, ide sana girlfriend na kita. He almost ruined my not just your day, but my chance and preparations.

Lihim siyang natawa dahil sa asta nito. Mahina siyang nag-type ng reply.

‘It’s okay. Nangyari na ang nangyari.San ba ang balak mo tonight.’

‘I will text the exact address. Just prepared yourself. Ipapadala ko right away ang susuutin mo. I want to make this night with you special.’

Medyo nalula siya sa word na special. Gayunman, hindi na siya nagpaka-ipokrita pa sa binata. Kung hindi dumating si Blake John ay malamang na sinagot niya na rin ang lalaki. Matagal na rin itong nagpapalipad ng paghanga sa kaniya at ramdam niyang seryuso naman ito sa kaniya. Yun nga lang ay wrong timing si Blake John.

‘Okay. But right now, I need to prepared my breakfast.’

Binasa niya ng tahimik ang replies matapos mai-send iyon. Ilang sandali pa’y nagpaalam na sila sa isa’t isa sa text dahil hindi pa siya nakakalabas ng kwarto niya hanggang ngayon. Marami pa silang nagging palitan ng text bago siya tuluyang nakalabas ng kaniyang room. Maghahanda na siya para sa kaniyang umagahan.