Pagdating nila sa rezto ay nagmistulang barrio fiesta ang mesang nakalaan para sa kanila dahil samo’t saring Filipino dish ang mga nakahain. Hindi makapaniwala si Yzabella na sa kabila ng pagiging banyaga ng tatay ni Eric ay dinaig pa ang mga pilipino sa pagiging fan sa mga pagkaing pinoy.“Is there any food you want aside from this?”, si Mr. Madrigal ng makaupo silang pareho sa harap ng hapag.“Nandito na po lahat ang paborito kong pagkain, sir. Maraming salamat.”, turan niya habang excited na nakatingin sa masasarap na pagkain. Isa din siyang pinoy food lover at hindi niya maitago ang lubos na pagkatakam sa mga nakahain.“I’m glad if you love all this food. Let’s eat.”, pahayag ni Mr. Madrigal kasabay ng pagsenyas ng kamay nito. Sa sobrang excitement ay agad niyang pinagdaop ang mga palad at nagpasalamat sa panginoon sa pamamagitan ng panalangin. Si Mr. Madrigal ay napatigil sa paghawak ng kubyertos at pasimpleng tumahimik hanggat hindi natatapos ang dalaga sa pagdadasal. Nang matap
Palabas na si Yzekiel sa tinuluyan niyang hotel sa pusod ng Milan, Italy mula sa dinaluhang isang linggong convention. Kanina lamang ito natapos ngunit agad siyang naglipit ng gamit upang makauwi kaagad. Nag-aalala sa kapatid sapagkat iniwan niya dito ang lahat ng kanyang responsibilidad sa kompanya. Although naniniwala naman siya sa kakayahan ni Yzabella subalit masyado itong mabait baka itake advantage lang siya ng mga tusong empyado ng DLS. Hilahila niya ang kanyang maleta habang naglalakad sa lobby ng makasalubong niya si Laura. Nakita pa niyang biglang nagliwanag ang mukha nito pagkakita sa kanya at hindi niya naiwasang ikunot ang noo. Napalingon pa siya sa kanyang likod baka nasa likod nito ang nginingitian ng dalaga ngunit wala naman siyang nakitang tao sa kanyang likuran. Halos hablutin niya ang kamay ng biglang hawakan ni Laura ang isang bisig pagkalapit nito sa kanya.“Thanks God at naabutan ka pa kita dito.”, pahingal nitong turan na hindi pinansi
“Sorry!”, halos hindi mapuknat ang paghingi ni Laura ng sorry kay Yzekiel dahil sa tinamong pasa mula sa pagkakasuntok ng kanyang ama sa mukha nito. Hindi umimik ang binata ngunit inirapan siya ng matalim pagkatapos ay inilayo ang sarili at isinalampak ang katawan sa kulay pink niyang sofa. Pagkatapos silang idismiss ng kanyang ama ay hinila niya si Yzekiel sa kanyang kuarto na mas malaki pa sa isang bungalong bahay sa Pilipinas na makikita sa pinakaleft wing ng malapalasyong bahay ng mga Laurente. Humingi siya ng icepack sa kanyang personal na kawaksi upang ilapat sa namagang parte ng mukha ng binata. Agad namang tumalima ang kanyang maid at pagkaraan ng ilang sandali ay iniabot na nito sa kanya na nakabalot sa malinis na bimpo. May pag-aalinlangan pa siyang lumapit sa kinauupuan ni Yzekiel habang nakasandal ang ulo sa headboard ng upuan at nakapikit. Dahan dahan niya tong idinampi sa pasa ng binata ngunit halos mabitawan niya ang hawak na bimpo ng bigla itong magmulat.“I-cold comp
Halos hindi nagalaw ni Yzabella ang kinuhang pagkain mula sa buffet table, nawala kasi bigla ang appetite niyang kumain knowing na nasa paligid lamang si Eric. Mahigit isang linggo na silang hindi nag-uusap ng binata at nalilito na siya kung kinoconsider pa ba siyang girlfriend nito. Sinubukan nitong sadyain ito at kausapin ngunit iba naman ang bumungad sa kanya. Aminado siyang nag-isip siya ng hindi maganda sa nakita at nasaktan ngunit hindi naman natanggal sa kanyang puso ang pag-asang kakausapin pa rin siya ng binata. Ngunit tila kinalimutan na siya ni Eric at wala na itong pagpapahalaga sa kanya. Sa isiping ito ay napahugot na lamang siya ng malalim na paghinga pagkatapos ay wala sa sariling tinawanan ang sarili.„Sister Yzabella?”, napatigil mula sa pagseself-pity ang dalaga ng may biglang huminto sa harap ng kinauupuan at tinawag ang kanyang pangalan. Halos nakakunot pa ang noong nag-angat siya ng mukha ngunit biglang nagbago ang expression ng mukha ng makilala kung sino ang nak
Kung nakakasunog sana ang mga mata ni Eric habang nakatitig sa kanya ay agad na sana siyang naging abo. Halos panginigan ang kanyang tuhod, gumagalaw pati ang mga muscle nito sa panga at halatang nagtitimpi ito sa matinding pagsabog. Gusto niyang yakapin at payapain ang binata ngunit biglang pumasok sa kanyang balintataw ang ginagawa nitong pambabalewala sa kanya kung kayat tumitig din siya dito habang nakarehistro ang matinding hinanakit sa mga mata.“Why are you so mean to me? Did I do something wrong to you?”, hindi niya napigilang saad habang nasa himig ang matinding hinanakit. Hindi na niya kayang itolerate ang nararamdamang sakit dahil sa pambabalewala nito kaya kailangan na niyang itong harapin.“Am I still your girlfriend, Eric?”, wika pa niya habang tinitigan niya ito sa mata. It’s now or never, kung ano man ang kahihinatnan nito ay maluwag na niyang tatanggapin.“Kung hindi na, sabihin mo naman... para hindi na kita iisipin. Para tigilan na kitang mahalin, at para hindi na r
Nararamdaman ni Eric ang panghihina ng buong katawan habang nakikipagtitigan kay Yzabella, parang kailan lang ay ramdam niya ang pagmamahal ng dalaga subalit sa pagkakataong ito kahit katiting na pagpapahalaga ay hindi na niya makita sa mga mata ng dalaga. Napalunok siya ng sunod sunod, gusto niya itong amuin at yakapin ngunit hinawakan nito ang kamay ng lalaki at walang lingong likod na hinila palabas ng rezto."Bro!", halos magkakasunod na pumasok ang mga kaibigan sa kanyang kinaroroonan. Mabilis niyang ikinurap ang mga mata dahil nagbabadya ang pagbagsak ng mga luha kanina." Keep an eye on him, he is an assassin.", walang emosyong pahayag niya at nagulat ang mga ito." What?", halos sabay sabay napahayag ng mga kaibigan at pasimpleng napahugot siya ng malalim na paghinga."It's her colleague, so she did not believe me.", turan niya at halos sabay na tuminginsa kanyang mukha ang mga ito."Baka mapaano si Yzabella?", si Alkins“She hates me; she won’t listen to me!”, pag-amin niya
“What have you done to Adrian?!”, galit na turan ni Yzabella kay Eric ng katukin niya ito sa inookupahang silid. May plaster sa mukha si Adrian ng puntahan niya sa silid nito upang magpaalam dahil babalik na siya sa Maynila. Hindi man nagsalita kung sino ang may kagagawan sa pasa nito sa mukha ay agad pumasok sa kanyang isip si Eric. Nakapagtatakang wala ang binata sa meeting kanina samantalang nakabuntot palagi dito sina Jade at Alkins. Mukhang nagulat si Eric ng mapagbuksan siya ng pinto ngunit hindi ito umimik bagkus ay inaawang lang nito ang pinto pagkatapos ay tumalikod.“Eric, ano ba! Bakit ang sama sama mo?”, pasigaw niyang saad dito. Hindi niya sinasdyang sabihin ang mga ganoong kataga sa binata ngunit bigla siyang nanggigil sa ginawa nitong pagtalikod. Nagpanting naman ang tainga ng binata sa narinig at maya maya lamang ay halos mahulog ang kanyang puso ng bigla siya nitong hinila at ipininid sa likuran ng pintuan.„Masama ako? Yan ba ang tingin mo saakin? Oo, masama ako!”, a
“I want to build my own empire.”, si Eric at sa unang pagkakataon ay sinadya niyang harapin ang ama.“What do you mean?”, ang kanyang ama na tila nagulat sa kanyang ekpresiyon. He is quite serious and as cold as ice that even the bond of father and son cannot break.“I don’t want to be a Mafia anymore!”, saad niya na hindi nagbabago ang expression ng mukha."That’s impossible; you can’t get away with that!”, hindi makapaniwalang bulalas ng kanyang ama.“Yes, I can!”, matigas niyang pahayag kasabay ng pangingislap ng mga mata. Halatang may tinitimping galit at ora mismo ay sasabog. Tinitigan siya ng ama ngunit hindi siya nagpatalo, kung tumigas ang mukha nito ay sampung beses na mas matigas sa kanya. This time, he doesn’t know defeat. He's at his scariest, which even his father couldn't predict.“This is a voice recorder of your loving wife.”, pagkalipas ng ilang minutong labanan ng titigan ay ipinatong ang hawak na bagay sa harapan ng ama. Bahagya itong natigilan pagkatapos ay inilipa
Mataas na ang araw ng magising si Yzabella. Sa unang pagkakataon ay ngayon lamang siya nagising ng lampas lampas sa alas singko. Matagal silang nag-usap at nagkwentuhan ni Eric kagabi at sa ilang buwang napupuyat dahil sa kaiisip dito ay ngayon lamang siya nakatulog ng nakangiti at matiwasay. She was wrapped by Eric’s arm the whole night kung kayat umaapaw ang labis na kaligayahan sa kanyang puso. Inextend niya ang braso sa katabi upang siya naman ang magbigay ng mainit at mahigpit na yakap dito ngunit naimulat niya ng bahagya ang mata sapagkat wala naman ang binata sa kanyang tabi. Mabilis siyang bumaling sa kabilang side and came to realized na napagitnaan siya ng dalawang unan na malalaki.“Eric?!”, agad siyang napabalikwas ng bangon at hinanap sa loob ng kuwarto ang bulto ng binata. Tinignan niya sa ibat ibang sulok ng kuwarto, sa likod ng mga kurtina at maging sa ilalim ng kama ngunit ni anino nito ay hindi niya nakita. Sapo ang ulo ay napaupo siya sa gilid ng higaan kasabay ng pa
“I’m sorry, sweetheart; I’m really sorry!”, si Eric na pinupog ng halik ang ulo ng dalaga habang hindi mapigilan ang pag-iyak. Akala niya hindi tanggap ni Yzabella ang kanyang pagkatao kaya bigla itong nagdesisyong lumayo sa kanya. Si Yzabella ang una at tanging babaing kanyang minahal kaya sobra siyang nagalit sa gainagalawang mundo, feeling niya siya ang pinakamasamang tao sa mundo at hindi siya nararapat sa pagmamahal nito. Pero mahal na mahal niya ang dalaga at kaya niyang talikuran ang lahat upang maging karapat dapat lamang siya dito.“I love you so much, hindi ko na alam ang mabuhay kung wala ka.”, madamdaming turan niya dito. Sa halos mahigit dalawang buwan nilang hindi pagkikita ay tila walang saysay ang kanyang buhay dahil walang oras na lumipas na hindi niya ito iniisip.“Wait lang, anong pinagsasabi mo?”, ang dalagang biglang kumawala mula sa kanyang pagkakayakap at bahagyang idinistansiya ang sarili. Sa inasal ng dalaga ay nakangiti siyang tumingin sa mukha nito. Still, t
After 5 minutes’ drive ay narating din nila ang maraming kabahayan, hindi niya inexpect na may malaking community na nakatago sa loob ng isang private property. Halatang may magaganap na special occasion dahil maraming nakasabit na banderitas at nagkalat sa paligid ang maraming tao. Nang makitang parating ang kanilang sasakyan ay nagsipagtabi ang mga ito upang bigyan ng madadaanan hanggang sa kung saan nagpark ang binata.“We’re here, I hope you’ll enjoy.”, bago tinanggal ang seatbelt ay tumingin muna sa kanya ang binata.“Surely, I will.”, pahayag naman niya habang nakangiti. Ngayon lamang siya mkaattend ng pista sa bayan at kanina pa siya naeexcite ng makakita ng banderitas at maraming tao.“I’m happy to hear that because this will be your home.”, nakangiting wika ng binata at bahagya siyang natawa dito.“Baba na tayo, kanina pa yata namamaga ang mga mata ng mga tao sa kahihintay saiyo , ilang minuto na lang mahihigblood ang mga yan saiyo.”, turan niya pagkatapos ay binalingan na an
Mula sa pagkaidlip ay nagisng si Yzabella ng maramdamang may humahaplos sa kanyang buhok. Parang ayaw pa niyang ibuka ang mga mata dahil feeling niya ay gusto pa ng kanyang katawan ang magpahinga at matulog. Ngunit hindi tumitigil ang humahaplos sa kanyang buhok kung kayat unti unti niyang ibinuka ang mga mata; napakunot siya ngunit bigla ring pinanlakihan ng mata ng mamulatan si Earl Rick habang nakaupo sa gilid ng kama at nakangiting nakatunghay sa kanya.“Time to get up sweetie, were going to attend the program in the farm.”, saad nito habang hindi matanggal tanggal ang magandang pagkakangiti sa mga mukha. Agad naman siyang napabalikwas ng bangon ngunit ng maramdamang walang siyang kahit na anumang saplot sa katawan ay mabilis niyang hinila ang kumot at ibinalot sa sarili. Ngunit ng maalala ang mga nangyari ay agad siyang bumaba sa higaan at kumaripas ng takbong tinungo ang banyo at naglock ng pinto.Hindi niya alam kung gaano siya katagal na nakasandal sa likod ng dahon ng pinto n
Pagdating nila sa malawak na komedor ay halos maglaway siya sa mga pagkaing nakahain, ang sasarap at iba’t ibang putahe. May tinolang manok, may inihaw na isda, may hipon, meron ding alimango, mga gulay. Parang may pista sa dami ng pagkain at parang gusto niya agad maupo at kumain.“Wow! ang mga paborito kong pagkain, ang sasarap.”, tila hindi rin napigilan ni Eric ang sarili, tinungo niya agad ang gripo at naghugas ng kamay pagkatapos ay tila hindi na nakapaghintay na kumurot ng inihaw na hito at isinawsaw sa nagawang sawsawan. Natuwa naman si Yzabella sa sobrang excitement ng binata sa pagkain kung kayat di niya napigiling mapangiti habang pinagmamasdan ito. Maya maya lamang ay bigla itong bumaling sa kanya at inilapit sa kanyang bunganga ang kinurot na isda.“Sobrang sarap, tikman mo.”, saad nito at hindi siya nakahindi, bagkus ay ibinuka niya ang bibig at kinain ang isinubo nito.“Masarap?”, masayang tanong nito pagkatapos niyang magnguya at tumango tango siya dahil totoo namang
“Feeling better?”, bigla ay nagising ang diwa ni Yzabella mula sa pagkakayakap sa lalaking inaakalang si Eric. Naimulat niya ng malaki ang mga mata at dahan dahang tinanggal ang mga kamay na nakapulupot sa baywang nito at pasimpleng inilayo ang sarili. Nang humarap ito sa kanya ay parang gusto na lamang niyang lumubog sa kinatatayuan dahil sa kahihiyan.“So…sorry, pa…sensiya na kasi...”, halos nawala ang kanyang dila at maging ang kanyang isip ay hindi makapagprocess ng sasabihin. Mas lalo pa siyang nakaramdam ng labis na pagkapahiya dahil nakangiti ito na tila nag-eenjoy sa nakikitang reaction niya.“It’s alright.”, turan nito na tila tuwang tuwa at wala siyang nagawa kundi tawanan na lamang ang sarili habang napapailing na hinawakan ang noo.“Sorry talaga.”, saad niya at tumango tango ito habang hindi maialis ang tuwa sa mukha.“And I said it’s alright, you can hug me day and night if you want.”, panunukso nito at napailang siya habang nakatawa.“Bakit ka nga pala nandito?”, maya ma
Pagkatapos niyang malinisan ni Yzabella si Maya mula sa pagCR nito ay ipinasama niya ito sa kasamahan niyang papunta sa gym. Naiiyak pa rin siya dahil sa nakitang kamukha ni Eric kung kayat minabuti na niyang huwag bumalik doon habang naroon ang lalaki. Bagkus ay tinungo niya ang pinakachapel ng shelter at lumuhod sa harap ng altar upang ipagdasal ang kululuwa ni Eric at humingi guidance at lakas sa Panginoon upang mapagtagumpayan niya ang lahat ng pinagdadaanang pagsubok kanyang buhay.Hindi niya alam kung gaano siya katagal sa ginagawang taimtim na pagdarasal ngunit naramdaman niyang lumuhod sa kanyang tabi at agad siyang kinilabutan ng maamoy ang hindi makalimutang amoy ng pabango ni Eric. Natigil siya sa ginagawang pagdarasal at dahan dahang iminulat ang mata upang tignan kung sino ang nasa lumuhod sa kanyang tabi ngunit laking gulat niya ng makita ang lalaking nasa gymnasium. Napatakip pa siya ng makita ang hawak nitong pink na rosary, kahawig nito ang iniwan niyang rosary kay Er
Simula ng malaman ni Yzabella na wala na si Eric ay halos araw araw siyang nagagawi sa simbahan upang ipagdasal ang kaluluwa nito. Hindi man lamang niya ito nasilayan kahit sa mga huling sandali nito dahil ayon sa balita ay nacremate din ito kinabukasan pagkatapos madead on arrival sa hospital mula sa pagkakabaril. Kung alam lamang niyang mawawala ito ay sana nakipag-ayos na lamang siya sa binata at piniling makasama ito kesa lumayo dito. Mahal na mahal niya si Eric at sa palagay niya habang buhay niyang ipagluluksa ang pagkawala nito.“Yzabella?”, palabas na siya sa loob ng simbahan ng marinig niyang may tumawag sa kanyang pangalan. Paglingon niya ay nagulat siya ng makita si Adrian habang nakasuot ng polo shirt ng pari.“Adrian?”, hindi makapaniwalang turan niya pagkakita dito.“Father Adrian!”, nakangiting wika ni Adrian. Nagulat man ngunit hindi naman naitago ang sobrang kasiyahan para dito.“Talaga po?”, excited niyang pahayag kahit naguguluhan pa rin kung paanong nangyari lalo a
“I want to build my own empire.”, si Eric at sa unang pagkakataon ay sinadya niyang harapin ang ama.“What do you mean?”, ang kanyang ama na tila nagulat sa kanyang ekpresiyon. He is quite serious and as cold as ice that even the bond of father and son cannot break.“I don’t want to be a Mafia anymore!”, saad niya na hindi nagbabago ang expression ng mukha."That’s impossible; you can’t get away with that!”, hindi makapaniwalang bulalas ng kanyang ama.“Yes, I can!”, matigas niyang pahayag kasabay ng pangingislap ng mga mata. Halatang may tinitimping galit at ora mismo ay sasabog. Tinitigan siya ng ama ngunit hindi siya nagpatalo, kung tumigas ang mukha nito ay sampung beses na mas matigas sa kanya. This time, he doesn’t know defeat. He's at his scariest, which even his father couldn't predict.“This is a voice recorder of your loving wife.”, pagkalipas ng ilang minutong labanan ng titigan ay ipinatong ang hawak na bagay sa harapan ng ama. Bahagya itong natigilan pagkatapos ay inilipa